ΟΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ: “Ballads Of A Hangman” – GRAVE DIGGER
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 2009
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Napalm Records
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Chris Boltendahl/Jorg Umbreit/Vincent Sorg
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Φωνητικά – Chris Boltendahl
Κιθάρες – Thilo Hermann, Manni Schmidt
Μπάσο – Jens Becker
Drums – Stefan Arnold
Keyboards – H.P Katzenburg
Το 2009 βρίσκει τους GRAVE DIGGER να κυκλοφορούν την 13η δουλειά τους με αυτό το όνομα, η οποία βάση αποτελέσματος μόνο γρουσούζικη δεν ήταν. Το σχήμα είχε πια «πολλά χρόνια στην πλάτη του» και σαφώς μεγάλη εμπειρία στο να δημιουργεί τραγούδια που να χρήζουν πολλές ώρες ακροάσεων. Άλλωστε δεν νομίζω ότι χρειάζονται συστάσεις όταν κάποιος αναφέρεται σε αυτούς, αφού το τι έχουν προσφέρει στο σύγχρονο heavy metal είναι μάλλον αναγνωρίσιμο από όλους. Αυτό που μόνο θέλεις από τέτοια συγκροτήματα είναι να σου προσφέρουν ωραία, πορωτικά τραγούδια, που να σε διασκεδάζουν.
Το “Ballads Of A Hangman” κατάφερε τα παραπάνω όντας ένα επίπεδο πιο πάνω από τις τότε πρόσφατες προσπάθειες τους. Μέχρι πρότινος, ειδικά από το 2003 και έπειτα, κάθε κυκλοφορία τους ακούγοντας τη σου άφηνε απλά μια γλυκιά ικανοποίηση ενός καλού ηχητικού αποτελέσματος, από μια μπάντα που όλοι ξέρουν ότι θα είναι για πάντα ταγμένη και πιστή σε αυτό που κάνει. Χωρίς καμία από τις δουλειές να ήταν κακή, απλά διατηρούσε το όνομα του group στις σκέψεις των οπαδών χωρίς να είναι σε σύνολο κάτι το συγκλονιστικό. Το “Ballads Of A Hangman” ήταν λες και βρέθηκε κάπου μια πηγή αναζωογόνησης, αφού είχε έναν περίσσιο ηχητικό τσαμπουκά που εντυπωσιάζει χωρίς δεύτερη σκέψη.
Φυσικά ηχητικό στυλ έκφρασης δεν άλλαξαν. Όλες οι συνθέσεις ήταν στο ίδιο γνώριμο μουσικό ύφος του συγκροτήματος, αλλά ήταν έτσι δομημένες που δε σε αφήναν να κάτσεις σε καρέκλα. Ο δίσκος αποτελείται από 10 τραγούδια (συν την εισαγωγή) αγνού τευτονικού heavy metal, που συνδυάζουν τη μελωδία με τη δύναμη, ότι δηλαδή μας είχε συνηθίσει το group. Η ειδοποιός διαφορά όμως με το τότε πρόσφατο παρελθόν ήταν το ίδιο το συστατικό και η δομή των τραγουδιών. Όλες οι συνθέσεις του “Ballads Of A Hangman” διακατέχονταν από έξυπνα ριφς που, όσο απλά και αν ακούγονταν, ήταν άκρως πορωτικά, ενδυναμωτικά και ξεσηκωτικά. Τα τραγούδια που «κινούνται» γενικά σε up tempo γρήγορες ταχύτητες, είχαν γραφτεί με τέτοιο τρόπο που ηχούσαν τόσο φρέσκα, με κάθε νότα να έχει ένα συγκεκριμένο λόγο ύπαρξης στο πεντάγραμμο. Σε κάθε ακρόαση σε χτυπάνε κατευθείαν στο στήθος σαν μια πολύ δυνατή μπουνιά, έχοντας αυτό «το κάτι» που θα σε συνεπάρει άμεσα. Το χέρι πάει αυτόματα στην αύξηση της έντασης όσο και να μη θες να το κάνεις, και έπειτα με γρήγορα βήματα πας προς εύρεση άλλης μιας φιάλης ζύθου. Κομμάτια όπως τα “Hell Of Disillusion”, “Grave Of The Addicted”, “Ballad Of A Hangman”, “Funeral For A Fallen Angel” μπορούν να έχουν άνετα μια θέση σε ένα μελλοντικό best of της μπάντας.
Οι GRAVE DIGGER με το “Ballads Of A Hangman” απέδειξαν ότι «το ‘χαν» ακόμα και νομίζω ότι με την συγκεκριμένη δουλειά «έκλεισαν» πολλά στόματα κατακριτών. Το album στέκει δίπλα περήφανα σε όλες τις κυκλοφορίες, ειδικά αυτές των πρώτων ετών του group που του χάρισαν την αίγλη και την αναγνωρισιμότητα που έχει και σίγουρα θα είναι για πάντα μια από τις πιο αντιπροσωπευτικές του σχήματος.
Did you know that:
– Το “Ballads of a Hangman είναι η μόνη δουλειά του σχήματος που έχει δυο κιθαρίστες.
– Ο έτερος κιθαρίστας Thilo Hermann, συμμετείχε στην σύνθεση των τραγουδιών άλλα του ζητήθηκε να αποχωρήσει από το σχήμα λίγο μετά την κυκλοφορία του.
– Το “Ballads of a Hangman ήταν η τελευταία studio δουλειά συμμετοχής του Manni Schmidt αφού αποχώρησε τον Οκτώβριο του 2009 λόγω διαφορών που είχε με τον Chris Boltendahl.
– Στο τραγούδι “Lonely The Innocence Dies” συμμετέχει η Veronica Freeman των BENEDICTUM και για πολλούς θεωρείται μια πιο σκληρή εκδοχή του “Where The Wild Roses Grow” των Kylie Minogue/Nick Cave.
Θοδωρής Μηνιάτης
