ΟΝΟΜΑ ALBUM: “Stiff upper lip” – AC/DC
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 2000
ΕΤΑΙΡΙΑ: Electra
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: George Young
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Φωνητικά – Brian Johnson
Κιθάρες – Malcolm Young
Κιθάρες – Angus Young
Μπάσο – Cliff Williams
Τύμπανα – Phil Rudd
Ο νέος αιώνας ξεκίνησε με το δεξί για τους Αυστραλούς θιασώτες του boogie rock. Το “Stiff upper lip” σηματοδότησε την επιστροφή στη φόρμα και την απομάκρυνση από τα εμπορικά επιτυχημένα αλλά γυαλισμένα άλμπουμ των 90’s. Εδώ ο πυρήνας του σχήματος τα αδέλφια Young συνθέτουν τα πάντα και ζητάνε από τους υπόλοιπους, να συνεισφέρουν στην επίτευξη του τελικού στόχου, χωρίς αν απομακρύνονται από το όραμα των δύο αδελφών. Σκληρό boogie, με τον Angus Young να δίνει ρεσιτάλ με λιτά αλλά τόσο εύηχα και περιεκτικά σόλο, με την μπλουζ επιρροή παραπάνω από εμφανή.
Μην περιμένετε την επιφοίτηση και την μουσική ποικιλότητα σε άλμπουμ των AC/DC. Θα την ψάχνετε άδικα. Σαν να ψάχνετε παρθένα στην παλιά Τρούμπα των 60’s, δύσκολη και μάλλον άκαρπη προσπάθεια. Αντίθετα μπορείτε να ψάξετε την rock n’ roll παράδοση μετουσιωμένη σε στιβαρό rhythm section, μπάσο που γεμίζει ρυθμικά τον ατίθασο Rudd και την ρυθμική κιθάρα που έκανε την νέα χιλιετία άξια να ζεις, με την ένταση και τον βρώμικο ήχο της. Λογοπαίγνια, έξυπνοι, αλητήριοι στίχοι και τραγούδια σαν το ομώνυμο το “House of jazz”, το περιπαικτικό, διφορούμενο “Safe in New York city” αλλά και μικρά διαμαντάκια σαν τα “Meltdown”, “Damned”, “Can’t stand still”, “Give it up”.
Η ταχύτητα δεν ήταν ποτέ το φόρτε τους, το δυνατό τους σημείο στις στούντιο συνθέσεις. Η κλιμάκωση των αργών μπλουζ σε ηλεκτρικές καταιγίδες που θα παρασύρουν τον ακροατή πιο έντονα και από την επέλαση του κορονοϊού σε αεροπλάνο γεμάτο Κινέζους, είναι η πραγματικότητα αυτού του άλμπουμ. Με τον George Young να έχει τον ρόλο του παραγωγού και να ανταποκρίνεται υποδειγματικά, οι ΑC/DC παραδίδουν ένα άλμπουμ που απλά ακούγεται από την αρχή ως το τέλος, με τη συνοδεία μιας Foster , καθώς βλέπεις τον ήλιο να δύει στην Αυστραλέζικη ύπαιθρο. Δίχως φτιασίδια με ελάχιστα ψεγάδια και με έντονο το αίσθημα των 70’s αλλά μεταφερμένο από τους καταλληλότερους στα 00’s, το ‘Stiff upper lip” είναι ένα άλμπουμ που έδειξε ότι οι AC/DC είχαν ακόμη ζωή. Σηματοδότησε μια σειρά καλών άλμπουμ και μας υπενθυμίζει πόσο μεγάλη ήταν η απώλεια του Malcolm. Στο “Can’t stand still” ακούμε ένα από τα λίγα σόλο του Malcolm Young, που αποφασίζει να «βγει» μπροστά. Bluesy, Boogie, Hard rock, Heavy metal , πείτε όπως θέλετε, το ροκ των AC/DC είναι μοναδικό, διαχρονικό και όταν έχει έμπνευση όπως εδώ, αδιαμφισβήτητος νικητής.
Θυμάμαι τους είχα πάρει συνέντευξη του Angus, για το Metal Invader για το συγκεκριμένο άλμπουμ και του έκανα την ερώτηση της εποχής, πως θα έβλεπε ένα ακουστικό άλμπουμ (ήταν η μόδα των unplugged). Μου απάντησε γελώντας, ότι του φαίνεται αδιανόητο και δεν μπορεί να φανταστεί τον ήχο τους γυμνό ίσως κάποιο μπλουζ τραγούδια, αλλά σίγουρα όχι άλμπουμ, δεν θα ήμασταν εμείς.
Στέλιος Μπασμπαγιάννης
