ΟΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ: “From the inside” – ALICE COOPER
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 1978
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Warner
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: David Foster
ΣΥΝΘΕΣΗ:
Alice Cooper – Φωνητικά
Dick Wagner – Κιθάρα
Davey Johnstone – Κιθάρα
Dennis Conway/Michael Ricciardella/Rick Schlosser – Ντραμς
David Hungate/Dee Murray/Lee Sklar/John Pierce – Μπάσο
Το πρώτο πράγμα που θυμάμαι από το συγκεκριμένο δίσκο είναι πόσο με είχε εντυπωσιάσει το εξώφυλλο όταν το αγόρασα από το γνωστό δισκάδικο ψηλά στην Ιπποκράτους πριν από άπειρα χρόνια. Δεν είχα ξαναδει κάτι ανάλογο αφού είχε τύχει τότε να αποκτήσω πρώτα το “From the inside” και στη συνέχεια τα “School’s out”, “Billion dollar babies” κτλ. με ανάλογα ευρυματικά και αριστουργηματικά εξώφυλλα. Το δεύτερο που θυμάμαι είναι ότι περίμενα το άλμπουμ να είναι πιο σκληρό αν και ρίχνοντας μια ματιά στα credits εύκολα καταλάβαινε κανείς ότι ο Alice είχε άλλα πράγματα στο μυαλό τους μιας και είχε προσλάβει σχεδόν σύσσωμη τη συνθετική ομάδα και τη μπάντα του Elton John!
Όπως όμως συμβαίνει συχνά με ένα δίσκο του Alice, η μουσική διαδραματίζει σχεδόν ισότιμο ρόλο με την όλη ιστορία του δίσκου η οποία εν προκειμένω ήταν εξαιρετική και απολύτως ταιριαστή με το γενικότερο image του Αμερικανού καλλιτέχνη. Καταρχάς, όλοι οι χαρακτήρες του άλμπουμ αναφέρονται σε πραγματικά πρόσωπα τα οποία γνώρισε ο Alice κατά τη διάρκεια της παραμονής του σε ένα σανατόριο (ή κέντρο αποθεραπείας, αν προτιμάτε) στη Νέα Υόρκη. Η εξάρτηση με το αλκοόλ είχε φτάσει σε επικίνδυνο σημείο και λογικό ήταν η απόδοσή του στη σκηνή (κυρίως) και στο studio να μην είναι η αναμενόμενη.
Παρόλα αυτά, το “From the inside” είναι ένα καλό άλμπουμ. Σίγουρα δεν συγκαταλέγεται ανάμεσα στις κορυφαίες στιγμές του Alice αλλά έχει κάποιες πολύ δυνατές και βαθύτατα προσωπικές συνθέσεις (π.χ. “How you gonna see me now”, το ομώνυμο κομμάτι) αλλά και κάποια παράταιρα κομμάτια (π.χ. “Wish I were born in Beverly Hills” και “Millie and Billie”) που δεν «ανεβάζουν» το δίσκο αλλά οφείλουμε να πούμε ότι «δένουν» με το concept του “From the inside”. Το μόνο σίγουρο είναι ότι η πιο εμπορική προσέγγιση και η έμφαση σε ένα soft rock βασισμένο στο πιάνο άλμπουμ δεν άρεσε και τόσο πολύ στους μακροχρόνιους fans του Alice οι οποίοι θα έπρεπε να εξοπλιστούν με γερά αποθέματα υπομονής αφού ο αγαπημένος τους καλλιτέχνης θα «χανόταν» στο αλκοόλ και στις μέτριες/κακές κυκλοφορίες μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 80.
Did you know that:
– Ο David Foster είναι ένας πολυβραβευμένος συνθέτης και παραγωγός ο οποίος έχει συνεργαστεί μεταξύ άλλων με τη Celine Dion, τον Michael Jackson, τους Chicago κ.α.
– Ανάμεσα στους special guests του δίσκου ήταν οι Rick Nielsen, Steve Lukather, Steve Porcaro, Bobby Kimball, Flo & Eddie κ.α.
– “Inmates! In memory of Moonie”…αυτό αναφέρεται μέσα στο λεπτομερές εσώφυλλο. Πρόκειται για ένα μήνυμα-φόρο τιμής στον φίλο του Alice, Keith Moon.
Σάκης Νίκας
