ΟΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ: “The Final Sign Of Evil” – SODOM
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 2007
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Steamhammer
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Tom Angelripper, Thorsten “Toto” Hain
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Φωνητικά – Tom Angelripper (Thomas Such)
Κιθάρες – Grave Violator (Josef Dominik)
Μπάσο – Tom Angelripper
Drums – Chris Witchhunter (Christian Dudek R.I.P. 2008)
1985. Προσπαθώντας να ξεφύγει μια και καλή από την μαυρίλα των ανθρακωρυχείων της Βεστφαλίας, ο Thomas Such (στο εξής Angelripper), έχοντας ήδη κυκλοφορήσει δυο demos το 1982 και το 1984 κάτω από το όνομα SODOM, θεωρεί ότι ήρθε ο καιρός για να προχωρήσει στη δημιουργία ενός LP. Μαζί του, ο Christian Dudek (στο εξής Witchhunter) που έπαιξε τύμπανα και στα δύο demos, και ο Josef Dominik (στο εξής Grave Violator) στις κιθάρες , αντικαθιστώντας τον Aggressor. Οι επιρροές της μπάντας από ανίερες τριάδες όπως MOTORHEAD, TANK, RAVEN και φυσικά VENOM ήταν εμφανείς. Οι SODOM μπαίνουν στο στούντιο με την προοπτική ηχογράφησης ενός κανονικού δίσκου. Η έλλειψη χρημάτων όμως, οδηγεί τη μπάντα σε περικοπές. Έτσι, αντί για LP οι SODOM ηχογραφούν ένα από τα πιο διαβόητα EP στην ιστορία του thrash. Το όνομα αυτού “In The Sign Of Evil”…
2007. Οι SODOM ανήκουν πια στην ελίτ του thrash και αποτελούν μέλος της Τευτονικής Τριάδας μαζί με τους KREATOR και τους DESTRUCTION. Από την αρχική σύνθεση της μπάντας παραμένει μόνο ο Angelripper ενώ ήδη στο ενεργητικό τους οι SODOM έχουν μόνο δισκάρες. Και όμως ο Angelripper νιώθει ένα ανεκπλήρωτο κενό στη δισκογραφική του καριέρα. Ένα κενό που τον βασανίζει από το 1985. Εκτιμώντας ότι έχει έρθει ο καιρός για να αποκαταστήσει την τάξη, εκφράζει την επιθυμία να κυκλοφορήσει το “In The Sign Of Evil” με τη μορφή που οραματιζόταν. Έτσι λοιπόν, βρίσκει τα κομμάτια που δεν μπόρεσαν να μπουν στο δίσκο το 1985 και αποφασίζει να τα επανηχογραφήσει μαζί με τα κομμάτια του EP, έτσι ώστε να κυκλοφορήσουν ως κανονικό LP. Κι εδώ ο Angelripper κάνει την καθοριστική κίνηση. Ενώ θα μπορούσε να κάνει την συγκεκριμένη ηχογράφηση με τους Bernemann και Schottkowski (τα υπόλοιπα μέλη των SODOM εκείνη την εποχή) o Angelripper, πιστός στο όραμα που είχε τότε, και θέλοντας να αποκαταστήσει το κλίμα της εποχής, επιστρατεύει ξανά τόσο τον Grave Violator, όσο και τον (για χρόνια συνεργάτη του) Witchhunter, που είχε αποχωρήσει από τους SODOM το 1992 λόγω προβλημάτων αλκοολισμού. Οι ηχογραφήσεις κυλούν ομαλά και στις 28 Σεπτεμβρίου το νέο άλμπουμ κυκλοφορεί με τον πολύ εύστοχο τίτλο “ The Final Sign Of Evil”.
Αυτό που προκαλεί εντύπωση ακούγοντας το “The Final Sign Of Evil” είναι η βρώμικη, σχεδόν σάπια παραγωγή του δίσκου που μεταφέρει τον ακροατή νοερά πίσω στο 1985. Εξίσου βγαλμένα από τους πιο σκοτεινούς πυθμένες της κολάσεως, τα φωνητικά του Angelripper προκαλούν ανατριχίλες στους σκληροπυρηνικούς οπαδούς. Από εκεί και πέρα, ο δίσκος αποτελείται από δώδεκα κομμάτια,με τα πέντε κομμάτια του EP όπως προαναφέραμε, ενώ τα υπόλοιπα επτά είναι ακυκλοφόρητα. Οι πέντε ήδη γνωστές συνθέσεις του EP ακούγονται εδώ με ελαφρά διαφορετική ενορχήστρωση, με ένα κλικ κάτω όσον αφορά την ταχύτητα, χωρίς να χάνουν ούτε ίχνος από την πώρωση τους ενώ και οι υπόλοιπες συνθέσεις πραγματικά τσακίζουν κόκαλα χωρίς να αγγίζουν και αυτά υπερηχητικές ταχύτητες αλλά εντυπωσιάζουν με την τραχύτητα τους. Γενικά τα κομμάτια είναι απλά στη δομή τους, κάτι που είναι απόλυτα φυσιολογικό, με τη μπάντα να φανερώνει τις έντονες επιρροές της από τους VENOM. Οι καλύτερες συνθέσεις του δίσκου είναι φυσικά οι πέντε του EP, ενώ από τις υπόλοιπες ξεχωρίζουν αναμφισβήτητα το εναρκτήριο “The Sin Of Sodom”, το “Bloody Corpse” με τις εναλλαγές του, το εκπληκτικό “Where Angels Die” που θα μπορούσε άνετα να βρίσκεται στο “Persecution Mania”, το “Ashes To Ashes” που σε κολλάει στον τοίχο με την ωμότητα του και το SLAYER meets VENOM “Defloration” που κλείνει το δίσκο, με το riff στο πρώτο break να θυμίζει “Bombenhagel”, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι και τα υπόλοιπα κομμάτια στερούνται ενδιαφέροντος. Όσο για την απόδοση των μελών της μπάντας, πέραν του ηγετικού Angelripper που ξερνάει λάβα, ο Grave Digger είναι σαφώς βελτιωμένος από την εποχή του 1985, έχοντας και μια σχετική εμπειρία ως κιθαρίστας των WORTMORD ενώ ο Witchhunter είναι πραγματικά συγκινητικός πίσω από τα τύμπανα, αποδίδοντας τα μέγιστα και θυμίζοντας σε όλους το αναμφισβήτητο ταλέντο του. Ειδική μνεία θα πρέπει να γίνει και στο φοβερό εξώφυλλο του δίσκου, δημιουργία του θρυλικού Andreas Marschall, με τον πολεμιστή με την κόκκινη κουκούλα από το EP να κάνει την επανεμφάνιση του, αυτή τη φορά στο ρόλο του δήμιου.
Το “The Final Sign Of Evil” έγινε δεκτό με ζεστασιά από τους οπαδούς, καθώς εκτίμησαν όχι μόνο την κίνηση του Angelripper να κλείσει τους παλιούς του λογαριασμούς με το παρελθόν αλλά και με τον τρόπο που επέλεξε να το κάνει, καλώντας στα όπλα τους παλιούς του συμπολεμιστές και με απόλυτο σεβασμό, τόσο προς τον κόσμο, όσο και προς την ιστορία της μπάντας. Για αυτό και μόνο, το “The Final Sign Of Evil”, χωρίς να είναι το καλύτερο άλμπουμ των SODOM, είναι σίγουρα αυτό με την πιο συναισθηματική αξία.
Did you know that:
Το “The Final Sign Of Evil” έμελλε να είναι και το κύκνειο άσμα του Chris Witchhunter καθώς, σχεδόν ένα χρόνο μετά την κυκλοφορία του άλμπουμ, στις 7 Σεπτεμβρίου 2008, ο σπουδαίος αυτός ντράμερ έχασε την μάχη με τον θάνατο λόγω ηπατικής ανεπάρκειας. Ήταν μόλις 43 ετών. R.I.P.
Θοδωρής Κλώνης
Ακολουθεί η παρουσίαση που είχε κάνει για το έντυπο Rock Hard, o Κώστας Αλατάς…
SODOM – “The final sign of evil” (SPV)
Το ντεμπούτο τους αποφάσισαν να επαναηχογραφήσουν οι Γερμανοί thrashers SODOM, δίνοντας την ευκαιρία στους νεότερους να ανακαλύψουν ένα EP αρκετά επιδραστικό για τον μετέπειτα black metal ήχο και μία από τις πιο ωμές κυκλοφορίες στην ιστορία της metal μουσικές. Για τη συγκεκριμένη επανακυκλοφορία ο Tom Angelripper δεν συνεργάστηκε με την τρέχουσα σύνθεση αλλά κάλεσε τους μουσικούς που είχαν αρχικά ηχογραφήσει το “In the sign of evil” πίσω το 1984. Έτσι το θωρηκτό Chris Witchunter βρίσκεται ξανά πίσω από το drum-kit και του Grave Violator του υπενθύμισαν ότι κάποτε έπαιζε κιθάρα στους SODOM. H μαγκιά του “The final sign of evil”, είναι πως δεν έχει καθόλου γυαλισμένο ήχο και το κυκλοφορούν σχεδόν ακατέργαστο όπως και τότε, αποδεικνύοντας ότι ένας από τους λόγους που το EP αυτό έγινε ιστορικό είναι πρώτα απ’ όλα ο ήχος και το συναίσθημα που εξέπεμπε, αλλά και η οργή μιας μπάντας που πήγε τον ήχο των VENOM, MOTORHEAD και TANK ένα βήμα παραπέρα και συγκεκριμένα προς το Left hand path. Τα πέντε τραγούδια της επίσημης κυκλοφορίας ενισχύονται από άλλα επτά, τα οποία αν και ήταν γραμμένα τη συγκεκριμένη εποχή δεν είχαν συμπεριληφθεί στο EP, όπως επίσης το εξώφυλλο που είναι διαφορετικό αλλά στο ίδιο πάνω-κάτω concept. Αν μη τι άλλο σας δίνεται η ευκαιρία να ξανακούσετε πρώιμους thrash metal ύμνους όπως τα “Blasphemer”, “Witching metal” και “Outbreak of evil”.
7 / 10
Κώστας Αλατάς
