ΟΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ: “Ironbound” – OVERKILL
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 2010
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Nuclear Blast
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Dave Linsk
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Φωνητικά – Bobby Elsworth
Κιθάρες – Dave Linsk
Μπάσο – DD Verni
Drums – Ron Lipnicki
Εδώ μιλάμε για ένα από τα σπουδαιότερα μπασίματα δεκαετίας στην ιστορία του thrash. Θα μπορούσα να τελειώσω το κείμενο εδώ, αλλά θα ήταν άδικο για μια τόσο τεράστια μπάντα. Σοβαρά τώρα, κανένας δε μπόρεσε να επαναλάβει αυτή την δεκαετία των OVERKILL. Οι DEATH ANGEL μόνο τους κοντράρουν. Ακόμα και το “The wings of war” (2019) που την έκλεισε, ήταν μια άκρως αξιόλογη κυκλοφορία, ακόμα κι αν “χαλούσε” το σερί των προηγούμενων καταπληκτικών δίσκων. Δίσκος που ξεκίνησε για τα καλά αυτό το σερί, ήταν το προ δεκαετίας “Ironbound”, που κυκλοφόρησε σαν σήμερα. Μετά από τα πρώτα σημάδια ανάκαμψης στο “Immortalis” (2007), η συμμορία από το New Jersey, επιστρέφει με νέο χτύπημα. Το “Bring me the night” (πρώτο κομμάτι που άκουσε ο γράφων από τη μπάντα, όταν αυτό κυκλοφόρησε) ως πρώτο single λίγο καιρό πριν, απλά προλόγισε τη σφαγή που θα ακολουθούσε.
Μπαίνει το “The green and the black”, και ψάχνουμε να κρυφτούμε, ήδη! 8 λεπτά κομμάτι και ανοίγει το δίσκο. Αυτό θέλει κότσια, και οι OVERKILL, τα διαθέτουν σε περίσσευμα. Ο δε Bobby Elsworth, έχει οπωσδήποτε βρει το ελιξίριο της νεότητας και η φωνή παραμένει ανέγγιχτη από το χρόνο. Το γνωστό του υψίφωνο γρύλλισμα, και οι αβίαστες τσιρίδες που τον έκαναν τόσο μοναδικό, βρίσκονται ολούθε στο δίσκο. Το ομώνυμο σου κολλάει από τη πρώτη ακρόαση, και το “Bring me the night” φαντάζει βγαλμένο από τα παλιά. Και προσέξτε, όταν λέμε από τα παλιά, δεν εννοούμε ρετρολαγνείες και επιτηδευμένα καραγκιοζιλίκια. Εδώ δεν παίζουμε! Μιλάμε για ένα συγκρότημα που πατάει γερά στο σήμερα, επηρεάζεται από τη πρώτη του κατά κύριο λόγο περίοδο (έμφαση στο “The years of decay”/”Horrorscope” δίδυμο), συν τα γκρουβάτα στοιχεία της δεκαετίας του ‘90. Και αυτό φαίνεται στα μεγαλύτερα σε διάρκεια κομμάτια όπως το “Killing for a living”, το “Endless war”, το “Head and the heart” και το αργόσυρτο “The goal is your soul” που δείχνουν μια μπάντα που όχι μόνο “κοπανάει” αλλά αφήνει χώρο για να κοπανηθεί ο ακροατής, όχι μόνο να ιδρώσει στο circle pit!
Και δίσκο, που κάνει όλα αυτά, διαρκεί 58 λεπτά παρά κάτι, και ΔΕΝ κουράζει, τον σέβεσαι και τον προσκυνάς. Πάει και τελείωσε. Ειδικά δε, αν έρχεται από τέτοιους βετεράνους, που θα μπορούσαν άνετα να χαρακτηριστούν “χορτασμένοι”. Αλλά όχι! Eκεί, ματσακόνι και πριονοκορδέλα, να μάθετε και να στρώσετε χαρακτήρα! Κλείνοντας αυτό το κείμενο, θα ήθελα να πω τα εξής: ο σεβασμός κερδίζεται, δεν χαρίζεται, και αν χαρίζεται, τότε δεν τον αξίζεις. Αρχή, που οι OVERKILL μάθανε καλά στα 30 και πλέον χρόνια ιστορίας τους. Από τότε που ήταν ένα απλό συγκρότημα αλητήριων που έβγαζε το θρυλικό “Feel the fire” (1985), μέχρι τους μεσήλικες του σήμερα που παίζουν με διάθεση 20χρονων. Και τους ευχαριστούμε από καρδιάς γι’ αυτό!
Did you know that?
– Ο Ron Lipnicki, αποτελούσε drummer των OVERKILL για αυτή τη δεκαετία (2007 – 2017). Στο “The wings of war” (2019) τον αντικατέστησε o Jason Bittner (SHADOWS FALL) (από τους καλύτερους drummer της γενιάς του)
– Ο Travis Smith, σχεδιάζει εξώφυλλα OVERKILL από το “Bloodletting” (1999) μέχρι και το πιο πρόσφατο “The wings of war” (2019). 20 ολόκληρα χρόνια… Τα έχουμε πει, ομάδα που κερδίζει, δεν αλλάζει!
– Μιλώντας περί ομάδας που κερδίζει, τη μίξη ανέλαβε ο πολύς Peter Tagtgren. Μόνο γι αυτό το δίσκο, αλλά τι δίσκο!
Γιάννης Σαββίδης
