ΟΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ: “Enthrone Darkness Triumphant” – DIMMU BORGIR
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 1997
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Nuclear Blast
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Peter Tagtgren, Dimmu Borgir
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Φωνητικά – Shagrath
Κιθάρες – Silenoz, Shagrath
Μπάσο – Nagash
Drums – Tjodalv
Πλήκτρα – Stian Aarstad
Όσο περνάνε οι μήνες του 2017 και γράφουμε για αυτή τη στήλη, τόσο περισσότερο καταλαβαίνεις το πόσα και πόσο σπουδαία άλμπουμ είχανε βγει πριν 20 χρόνια στην αγαπημένη μας μουσική! Και το ακόμα καλύτερο, είναι το από πόσα διαφορετικά είδη, μιας και τα 90s είναι αυτά που «άπλωσαν» το heavy metal με το ξεπέταγμα τόσο διαφορετικών συγκροτημάτων, σχολών και εν τέλει ειδών.
Οι DIMMU BORGIR είναι μία μπάντα που οι πιο πιστοί black metal-άδες κράζουν (τουλάχιστον μετά τα 2-3 πρώτα άλμπουμ τους), αυτοί που αρέσκονται σε διάφορα ακούσματα τους γουστάρουν (για αρκετά άλμπουμ), ενώ έχουν και νέους οπαδούς, με τις τελευταίες δουλειές τους, κάτι που μόνο ως «ευλογία» μπορεί να χαρακτηριστεί για μία μπάντα, ανεξαρτήτως του προσωπικού γούστου του καθενός μας. Αν υπάρχει όμως ένα σημείο αναφοράς, ένας δίσκος που η συντριπτική πλειοψηφία όσων ακούνε επιδερμικά ή φανατικά τη μπάντα, ε αυτό είναι το 1997 και η κυκλοφορία του “Enthone darkness triumphant”.
Ξεκάθαρα ο πιο σημαδιακός δίσκος της καριέρας των BORGIR για πολλούς και διάφορους λόγους. Είναι ο πρώτος δίσκος τους που κυκλοφόρησε από τη Nuclear Blast, η οποία ειδικά τότε, ήτανε κάτι σαν τον Μίδα της metal μουσικής βιομηχανίας. Είναι ο πρώτος δίσκος τους στον οποίο συνεργάστηκαν με τον υπέρτατο Peter Tagtgren (HYPOCRISY, PAIN) που ανέλαβε τη μίξη, αλλά και μέρος της παραγωγής, με την ηχογράφηση να γίνεται στα περίφημα Abyss Studios. Είναι ο δίσκος που τους έβγαλε σε περιοδεία με τους IN FLAMES και DISSECTION, οι οποίοι επίσης ήταν τότε στα ντουζένια τους στο γενικότερο death/black χώρο. Είναι ο δίσκος που έχει το “Mourning palace”, τραγούδι σήμα-κατατεθέν με ένα από τα επιβλητικότερα intros που έχουν ηχογραφηθεί ποτέ στον ακραίο ήχο. Το “Mourning palace” είναι επίσης το πρώτο βίντεο της μπάντας.
Και μπορεί μετά την κυκλοφορία του να υπήρξαν τρομερές αλλαγές στο lineup, να ήρθανε τρία πρόσωπα που με τη σειρά τους «ζωγράφισαν» (Mustis, Vortex, Barker), όμως, κατά την ταπεινή μου άποψη, η μαγεία του “Enthrone darkness…” δεν ξεπεράστηκε ποτέ. Ναι, ο Mustis είναι υπέρτατος πληκτράς, καλύτερος του Aarstad που έγραψε εδώ, αλλά οι ιδέες του Aarstad στο δίσκο είναι μοναδικές. Ναι, τα καθαρά φωνητικά του Vortex δεν έχουν συναγωνισμό (τεράστιο φάουλ η φυγή του από τη μπάντα, κάτι που δε μπορούν να καλύψουν), αλλά λείπει κάτι φωνητικά στο δίσκο; Ο Shagrath δίνει ρέστα. Ναι, ο Barker είναι ο Barker, αλλά και ο Tjodalv έχει παίξει εξαιρετικά και με πολύ ωραίες ιδέες. Μπορεί το lineup της μπάντας εδώ να μην είναι all-star επιπέδου, όπως μετέπειτα, όμως είναι τέτοιος ο οίστρος, τέτοια η στιγμή αν θέλετε, που δεν έχει καμία απολύτως σημασία! Είναι επίσης και το πρώτο από τα δύο άλμπουμ που ηχογράφησε ο Nagash (THE KOVENANT, ex- COVENANT, ex- CHROME DIVISION) μαζί τους.
Πρώτη μου επαφή με το δίσκο τότε, αλλά και την ίδια τη μπάντα, ήτανε το “A succubus in rapture”, μέσα από fan-made συλλογή της εποχής σε κασετούλα. Αυτό ήτανε. Δισκοπωλείο, αγορά, play, εισαγωγή “Mourning palace” και χάσιμο στον κόσμο του άλμπουμ. Δεν είναι τυχαίο ότι κομμάτια όπως το “Mourning palace”, το “Spellbound”, αλλά και “Tormentor of Christian souls”, αποτελούν ακόμα σημείο αναφοράς για το σχήμα.
Ο συνδυασμός της επιβλητικής ατμόσφαιρας, με τα extreme σημεία, τα groove-άτα, τα αργόσυρτα, αλλά και τα γρήγορα, έκανε το κράμα του “Enthrone…” εκρηκτικό. Και μαζί με δίσκους όπως τα “Moon in the Scorpio” και “In abhorrence dementia” των LIMBONIC ART, “Anthems to the welkin at dusk” (το “In the nightside eclipse” είχε βγει 3 χρόνια πριν) των EMPEROR, “La masquerade infernale” των ARCTURUS, “Dusk and her embrace” από CRADLE OF FILTH, “The pagan prosperity” από OLD MAN’S CHILD, “Nemesis divina” των SATYRICON, το “Diabolical” των NAGLFAR, αλλά και τα δύο των COVENANT (“In times before the light” και “Nexus polaris”, ασχέτως που αρκετοί τα κράζουν για κάποιο περίεργο λόγο), παρουσίασαν, δημιούργησαν και γιγάντωσαν (για τα δεδομένα ειδικά της σκηνής) ένα διαφορετικό black metal μονοπάτι που βρήκε απήχηση και έδωσε αριστουργήματα. Να ‘ναι καλά και οι DISSECTION φυσικά.
Μεγάλος δίσκος. Τι να λέμε τώρα.
Did you know that:
– Στην παγκόσμια περιοδεία τους του 1997/1998, στα πλήκτρα ήτανε η Kimberly Goss, αντικαθιστώντας τον Aarstad, ο οποίος στην ουσία έφυγε από τη μπάντα μετά την ηχογράφηση του δίσκου
– Είναι ο πρώτος δίσκος στον οποίο εμφανίζεται το νέο (τότε) και μέχρι σήμερα logo του συγκροτήματος
– Στο βιβλιαράκι (sic) της κυκλοφορίας, δεν υπήρχαν οι στίχοι του “Tormentor of Christian souls”, κάτι που αποφάσισε τότε η Nuclear Blast, φοβούμενη αντιδράσεις
Φραγκίσκος Σαμοΐλης
