ΟΝΟΜΑ ALBUM: “Here waits thy doom” – 3 INCHES OF BLOOD
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 2009
ΕΤΑΙΡΙΑ: Century Media
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Jack Endino
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Cameron Todd Pipes: Φωνητικά
Shane Clark: Κιθάρες, μπάσο
Justin Hagberg: Κιθάρες, μπάσο, πλήκτρα, φωνητικά, πιάνο
Ash Pearson: Τύμπανα
Εντάξει, ποτέ δεν ήταν κάτι το εξαιρετικό, μπορούσαμε να ζήσουμε άνετα και πριν από αυτούς, ζούμε άνετα και μετά την διάλυσή τους. Αυτό όμως δεν σημαίνει πως οι 3 INCHES OF BLOOD δεν ήταν ένα καλό συγκρότημα, με καλούς δίσκους, και εγγυημένη διασκέδαση σε κάθε ακρόασή τους. Στην εποχή που έχουμε ακούσει τα πάντα, ΜΑ ΤΑ ΠΑΝΤΑ, και προσπαθούμε εναγωνίως να βγάλουμε τον νέο Μεσσία, νομίζω πως κάπου έχουμε χάσει το πραγματικό νόημα αυτής της μουσικής. Το οποίο είναι ποιο άλλο; Να περνάμε καλά όταν βάζουμε έναν δίσκο να παίξει, και πατάμε το “play”. Να περνάμε καλά όταν πηγαίνουμε σε μια συναυλία. Και αυτό οι Καναδοί το κατάφερναν με ευκολία.
Στην ουσία, ήταν τμήμα της συνεχώς και με αλματώδη βήματα γιγάντωσης του κινήματος του NWOTHM. Το μαρτυρούσε η μουσική τους, φανερά επηρεασμένη από τους JUDAS PRIEST, RUNNING WILD, από το speed metal της γενέτειράς τους (Καναδοί γαρ) και γιατί όχι, και από τους ICED EARTH (δώστε λίγη παραπάνω προσοχή σε κομμάτια όπως το “Execution tank” από τούτο το άλμπουμ ή το “Night marauders” από το “Fire up the blades” και θα το «πιάσετε»). Το φανέρωνε η εμφάνισή τους. Battle vests, δερμάτινα, στενά παντελόνια, όλα τα απαραίτητα (ή και όχι) αξεσουάρ ενός μουσικού – οπαδού του NWOTHM. Το διατυμπάνιζαν οι στίχοι τους. Ουδεμία επαφή με προβληματισμούς, εσωτερικές ανησυχίες και «κουλτούρα», καλώς ή και κακώς εννοούμενη.
Χαρακτηριστικό τους γνώρισμα; Οι δύο φωνές. Μία του Cameron Pipes, μία του Jamie Hooper. Ο πρώτος να τσιρίζει με μια “love or hate” χροιά, o δεύτερος να γρυλίζει. Μια αντίθεση που κράτησε ως το τέλος, έστω και αν ο Hooper αποχώρησε πριν τις ηχογραφήσεις του “Here waits thy doom” και παρέδωσε την σκυτάλη στον Justin Hagberg. Ενός δίσκου που δεν έφτανε το “Advance and vanquish” σε ποιότητα και κυρίως σε βαθμίδα «σοκαρίσματος», αλλά στεκόταν επάξια δίπλα στα υπόλοιπα της δισκογραφίας της μπάντας. Έστω και χωρίς κανένα μέλος της αρχικής σύνθεσης στις τάξεις του (ο Pipes μπήκε στην μπάντα στις ηχογραφήσεις του πρώτου ep). Και μέσα σ’ όλα, ένα “Silent killer” να είναι ίσως το καλύτερο κομμάτι που ΔΕΝ έγραψε ο Rock ‘n’ Rolf από το 2002 και μετά.
Do you know that:
– Ο δίσκος κυκλοφόρησε στην Ιαπωνία με δύο bonus κομμάτια, το Wizard’s island” και την διασκευή στο “Not fragile” των BACHMAN – TURNER OVERDIVE καθώς και σε digi deluxe έκδοση η οποία εκτός των προαναφερθέντων περιείχε επιπλέον την διασκευή στο κλασσικό “Cities on flame with rock and roll” των BLUE ÖYSTER CULT και στο “Daytona” των ZEKE.
– Στον δίσκο κάνουν δεύτερα φωνητικά οι σύσσωμοι οι συμπατριώτες τους BISON, γνωστή stoner/sludge metal μπάντα.
Δημήτρης Τσέλλος
