ΟΝΟΜΑ AΛΜΠΟΥM: “Immortalis” – OVERKILL
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 2007
ΕΤΑΙΡΙΑ: Bodog
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: OVERKILL
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Φωνητικά – Bobby “Blitz” Ellsworth
Κιθάρες – Dave Linsk, Derek Tailer
Μπάσο – D.D. Verni
Τύμπανα – Ron Lipnicki
To “Immortalis” έμελλε να είναι το 14ο στούντιο άλμπουμ των OVERKILL το 2007. Και μετά από 14 δίσκους ήταν σε θέση να κυκλοφορήσουν κάτι πολύ καλό, κάτι που θα ήταν αντάξιο του ονόματος και της ιστορίας που κουβαλούσαν στο χώρο της μουσικής. Μουσικά ο δίσκος βρίσκει τη μπάντα στα επίπεδα που είχε συνηθίσει τους οπαδούς της στη νέα χιλιετηρίδα. Groove, groove, ωραίες γυαλισμένες παραγωγές και φυσικά, τι άλλο, επιθετικότητα. Παρουσιάζουν τη δική τους άποψη για το πως έπρεπε να ακούγεται το thrash στο νέο αιώνα και τα παλικάρια από την Αμερική με βρίσκουν απόλυτα σύμφωνο στα μουσικά τους τερτίπια.
Τα “Devils in the mist”, “Skull ‘n’ bones”, “Hell is” και “Overkill V” είναι τα καλύτερα τραγούδια του δίσκου. Το πρώτο είναι γρήγορο, θανατηφόρο, ότι χρειάζεται για opening track ενός thrash metal άλμπουμ. Το “Skull ‘n’ bones” είναι ένα τραγούδι που μοιάζει σαν μάχη μεταξύ φωνητικών και κιθάρας για το ποιος θα υπερισχύσει, με τον Bobby να ακροβατεί ανάμεσα στην πραγματικότητα και την παράνοια και τις κιθάρες να σε προτρέπουν σε αυτό που ο Bobby προστάζει. Εκπληκτικό τραγούδι! Το “Hell is” είναι catchy τραγούδι, «χορευτικού» thrash όπως το αγαπήσαμε από τη δεκαετία του 1980. Όσο για το “Overkill V” είναι τραγούδι σήμα κατατεθέν της μπάντας. Με τον Verni να δίνει το σύνθημα στην σκοτεινή εισαγωγή του κομματιού και με τη συνέχεια να έχει τέτοιο όγκο που κάνει το τραγούδι αεικίνητο σε κάθε περίπτωση. Βέβαια ο δίσκος έχει και τις αδύναμες στιγμές του σε κομμάτια όπως τα “Hellish pride” και “Head on” που δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο συνθετικά και μοιάζουν να έχουν τον ρόλο των filler του δίσκου.
Ως επί το πλείστον οι OVERKILL και τότε έναν ακόμα καλό δίσκο αποδεικνύοντας πως ήταν και είναι ένα συγκρότημα που το διακατέχει η ποιότητα σε κάθε της προσπάθεια να κυκλοφορήσουν κάτι νέο, κάτι καινούργιο. Μπορεί σαν δίσκος να μην διεκδικεί δάφνες πρωτοπορίας από την άλλη όμως είναι ακόμα ένας καλός δίσκος από το συγκρότημα. Και αυτό είναι που έχει σημασία σε τελική ανάλυση.
Did you know that:
– To αρχικό όνομα του δίσκου ήταν “Immortal15”, θέλοντας με αυτό τον τρόπο να συνεχίσουν αυτό που έκαναν με τα “Killbox 13” και “ReliXIV”.
– O δίσκος πούλησε 2.800 αντίτυπα την πρώτη εβδομάδα ενώ οι τελικές πωλήσεις του δίσκου ξεπέρασαν τις 15.000
– Στο τραγούδι “Skull ‘n’ bones” συμμετέχει ο τραγουδιστής των LAMB OF GOD, Randy Blythe
Ντίνος “Benjamin Breeg” Γανίτης
Από κάτω μπορείτε να διαβάσετε την συνέντευξη που είχε κάνει ο Γιώργος Κουκουλάκης με τον Bobby “Blitz” Elsworth για εκείνο το άλμπουμ στο έντυπο ROCK HARD, καθώς και την παρουσίαση που είχε γίνει τότε στο δίσκο…
OVERKILL interview (Bobby “Blitz” Elsworth)
“The OVERKILLing kind”
Με μια αξιόλογη δισκογραφική δουλειά στα ράφια, με επανασυνεργασία με τους ανθρώπους που ανέδειξαν το συγκρότημα και με μια καλή περιοδεία στα σχέδια, οι OVERKILL ετοιμάζονται για να ξαναμπούν στο παιχνίδι της καταξίωσης. Αυτή τη φορά όμως, έχοντας κερδίσει τους παλαιότερους, έχουν σκοπό να εδραιωθούν και στους νεώτερους. Σας παρουσιάζουμε τον αξιότιμο συνομιλητή μας, κύριο Bobby “Blitz” Elsworth.
Η τελευταία φορά που τα είπαμε ήταν στο “Necroshine” και πιστεύω ότι η τωρινή σας δουλειά, είναι ανώτερη. Πώς το βλέπεις εσύ;
Είναι πολύς καιρός. Από την πλευρά των δημιουργών, πάντα είναι δύσκολο να ξεχωρίσεις δυο δουλειές. Για μένα πάντα θα είναι ξεχωριστό το “Necroshine”. Εγώ πέρασα σοβαρά προβλήματα με την υγεία μου την εποχή εκείνη και δεν μπορούσα να γνωρίζω τι θα φέρει το μέλλον. Θυμάμαι μάλιστα να απαντώ στον D.D. (σ.σ. Verni – ιδρυτικό μέλος, βασικός συνθέτης, παραγωγός και μπασίστας των OVERKILL) που με είχε ρωτήσει αν μπορεί να κάνει κάτι για μένα, ότι το καλύτερο πράγμα θα ήταν να έγραφε ιδέες για τον επόμενο δίσκο μας τότε. Είναι ξεχωριστός δίσκος για μένα, γιατί ήταν σε μια δύσκολη φάση μου.
Ήταν κι από τους πιο σκληρούς σας δίσκους.
Το παρόν όμως έχει πολλά στοιχεία από εκεί. Το “Immortalis” συνδυάζει πολλά στοιχεία από τότε και φανερώνει μια βελτίωση και πρόοδο στην καριέρα μας. Έχει ποικιλία από διάφορες κυκλοφορίες μας.
Ακούγοντας το “Immortalis”, ανακαλύπτεις την ποικιλία που λες. Υπάρχουν αρκετές συνθέσεις που θυμίζουν τις σκληρές στιγμές των πιο πρόσφατων άλμπουμ σας.
Σίγουρα. Αδιαμφισβήτητα εμείς σαν OVERKILL πάντα προσπαθούσαμε να είμαστε περήφανοι για το αποτέλεσμα. Κάθε μας άλμπουμ να είναι αντάξιο αυτού που θέλουμε. Έτσι και το “Immortalis”, είναι στο δρόμο που χαράξαμε. Το βλέπαμε να εξελίσσεται όπως θέλαμε.
Εγώ το βρίσκω πιο ποιοτικό από άλλες κυκλοφορίες σας, γιατί θεωρώ πως έχει μια συνοχή που έλειπε από άλλα.
Είναι δύσκολο να συγκρίνω δίσκους γιατί ο κάθε δίσκος είναι επηρεασμένος από το περιβάλλον μας την κάθε χρονική στιγμή που τον γράφουμε. Πριν το “Immortalis” προηγήθηκε μια εκτεταμένη περιοδεία. Στις ΗΠΑ με το Gigantour με τους MEGADETH και τους DREAM THEATER. Παίξαμε μπροστά σε αρκετό κόσμο και μας γέμισε με καλή διάθεση που εκφράστηκε στην διαδικασία σύνθεσης του “Immortalis”. Σε σχέση με τα δυο προηγούμενα, έχει μεγαλύτερη συνοχή, όπως είπες, και συνέχεια. Εννοώ πως αν ένα οποιοδήποτε τραγούδι έλειπε από το άλμπουμ, αυτό θα ήταν ελλιπές. Αυτό που το κάνει πιο δυνατό σαν δίσκο είναι το πόσο ολοκληρωμένος είναι.
Πού κινείται στιχουργικά;
Πάντα μου αρέσει να ασχολούμαι με την ύπαρξη του Θεού. Μέχρι την τελευταία μου πνοή θα με απασχολεί η ύπαρξη ή μη του Θείου. Δεν θέλω να μιλήσω για συγκεκριμένες επεξηγήσεις γιατί όταν ο ακροατής ακούει και διαβάζει τους στίχους, θέλω να βγάζει τα δικά του συμπεράσματα. Άλλωστε είναι πιο σημαντική η δική τους κατανόηση των στίχων, παρά η δική μου πρόθεση. Ένα ενδιαφέρον κομμάτι είναι το “Skull n’ bones” που ασχολείται με την ύπαρξη των μεγάλων οργανώσεων που κινούν τα νήματα στον κόσμο που ζούμε. Για όσους δεν γνωρίζουν, έτσι ονομάζεται μια οργάνωση στο πανεπιστήμιο Yale, από την οποία προέκυψαν προηγούμενοι πρόεδροι της χώρας μας, όπως κι ο τωρινός. Αυτές οι οργανώσεις, πηγάζουν από τους Μασόνους και τελικά αυτό που πρέπει να καταλάβουμε, είναι πως ολόκληρος ο κόσμος δουλεύει γι’ αυτούς. Οι δυνάμεις τους απλώνονται πέρα από ό,τι μπορούμε να φανταστούμε, μέχρι την καθημερινή μας ζωή. Στο internet μπορείς να βρεις πληροφορίες και διαβάζοντας, εύκολα αναρωτιέσαι αν είναι μεγαλύτερες κι από τον Θεό (γέλια). Είναι απίστευτο.
Πραγματικά, παρότι έχουν παρουσιαστεί στοιχεία για τη δράση τους, ποτέ δεν μπορεί να υπάρξει μια πραγματική αντίδραση προς τον τρόπο επιρροής τους, διότι είναι παντοδύναμοι.
Σε κάθε πτυχή της οικονομίας του πλανήτη είναι από πίσω. Εμείς εδώ διαλέξαμε να το προβάλλουμε πιο πολύ από το να τους κατακρίνουμε, για να το ακούσει ο κόσμος που δεν τους ξέρει.
Chalie λέγεται η μασκότ σας. Με τι καταπιάνεται λοιπόν το “Chalie get your gun”;
Πάντα χρειάζεται να προστατεύεις αυτό που αγαπάς, αλλά όταν αυτή η προστασία μετατρέπεται σε καταπίεση, τότε παύει να υπάρχει αγάπη.
Σίγουρα θ’ αναφερθούμε στην πέμπτη συνέχεια του “Overkill”. Ποια είναι η στάμπα/μάρκα (“the brand”);
Όπως όταν κάνεις ένα τατουάζ, ένα χαρακτηριστικό μιας ομάδας ή ενός συγκροτήματος. Μεταφορικά, μιλά γι’ αυτούς που ανήκουν στο συγκρότημα, ή που δουλεύουν για το συγκρότημα, ή που ακούν το συγκρότημα. Είναι μια ιστορική αναφορά στις άλλες τέσσερις εκδόσεις του τραγουδιού. Ο λόγος που αποφασίσαμε να κάνουμε το νούμερο πέντε, είναι η συνεργασία μας με τους Zazula μετά από πολλά χρόνια. Στην εταιρία τους, την Megaforce, που μας ανέδειξε, κυκλοφόρησαν τα πρώτα 4 άλμπουμ μας και δεν είχαμε γράψει το πέμπτο από τότε. Η συνεργασία μας μετά από τόσα χρόνια μας ώθησε στο να γράψουμε το πέμπτο μέρος. Προσπάθησα να βάλω στιχουργικά στοιχεία από τα πρώτα τέσσερα για να κάνω μια ιστορική αναδρομή στα προηγούμενα τέσσερα, χρησιμοποιώντας στίχους κι από τα τέσσερα.
Δεν ήξερα για την ύπαρξη της Bodog μέχρι αυτή την κυκλοφορία, ούτε βέβαια για την ανάμιξη των John και Marsha Zazula. Πώς προέκυψε λοιπόν η συνεργασία σας;
Με την περιοδεία Gigantour, ξανασμίξαμε με τους MEGADETH, αφού και την περίοδο του “Taking over”, αυτοί είχαν το “Peace sells” και είχαμε περιοδεύσει μαζί. Εκείνη την εποχή ξέραμε ότι τελείωνε η συνεργασία μας με τη Spitfire και διαπραγματευόμασταν. Με το τέλος της περιοδείας, ήρθε η προσφορά από την Bodog. Όταν μου τηλεφώνησε ο John Zazula, μου είπε “είδα τη συναυλία, επέστρεψα στη μουσική και θέλω τη μπάντα” (γέλια). Παρότι δεν ήταν η καλύτερη πρόταση οικονομικά, οι Zazula, πίστεψαν σε μας από την αρχή κι άλλωστε είναι αυτοί που γέννησαν το thrash. Χαίρομαι για τη δεύτερη ευκαιρία γιατί αυτοί οι άνθρωποι είναι σοβαροί κι έχουν όραμα. Πριν καν ετοιμάσουμε τον δίσκο, η εταιρία πλήρωσε για να μαγνητοσκοπήσουμε την εμφάνισή μας στο Wacken, που κυκλοφορεί στην πρώτη έκδοση του “Immortalis”. Παράλληλα κάνουν μια τεράστια αφισοκόλληση στην Αμερική και φρόντισαν για πάρα πολλές συνεντεύξεις. Είναι εμφανές ότι πιστεύουν σε μας και προσπαθούν.
Έχετε περάσει πολλά σαν συγκρότημα, αλλά κι εσύ προσωπικά, αφού είχες σοβαρά προβλήματα υγείας. Γιατί λοιπόν συνεχίζεις να καπνίζεις; (γέλια)
Είμαι εθισμένος (γέλια). Ευτυχώς το κάπνισμα δεν επιβαρύνει το πρόβλημα που είχα και δεν χρειάστηκε να το κόψω. Τα προβλήματα που είχα ήταν εκ γενετής και γι’ αυτό δεν έχω επηρεαστεί από το τσιγάρο. Πάντα ήμουν σίγουρος ότι κάτι θα με σκοτώσει, αλλά ακόμη δεν ξέρω τι θα είναι αυτό (γέλια). Ίσως να είναι το τσιγάρο.
Συνεχίζετε μετά από μια εικοσιπενταετία. Πώς τα καταφέρνετε με τόσες αλλαγές στη σύνθεση της μπάντας;
Γνώρισα τον D.D. το 1981 και μας πήρε 4 χρόνια για το ντεμπούτο μας. Αυτό που μας έμεινε μέσα από την πορεία μας είναι ο πυρήνας των OVERKILL κι αυτό συντηρεί το μουσικό χαρακτήρα μας. Δεν είχαμε ψευδαισθήσεις για το που είμαστε ανά πάσα στιγμή και δεν είχαμε υπαρξιακά προβλήματα για την ταυτότητά μας, ή την πορεία που πρέπει να ακολουθήσουμε. Αυτοί οι παράγοντες, είναι αγνοί. Έτσι έχουμε κρατήσει την αγνότητα και τη σταθερότητα στο συγκρότημα. Σε συνδυασμό με την όρεξη που έχουμε, καταφέραμε να διατηρήσουμε τους OVERKILL ζωντανούς.
Κατά πόσο είναι ολοκληρωμένα μέλη της ομάδας, οι εκάστοτε μουσικοί που έχουν περάσει από το συγκρότημα;
Ο καθένας προσφέρει το κομμάτι του. Όλα συνθετικά ξεκινούν από τον D.D. Οι ιδέα του θα περάσει από μένα κι έτσι σιγουρεύουμε πως το αποτέλεσμα θα έχει την ταυτότητα των OVERKILL. Πέρα αυτού όμως, όλοι οι υπόλοιποι θα το ολοκληρώσουν. Έτσι διατηρούμε την ποιότητα του συγκροτήματος. Σίγουρα έχουμε κάποιες διαδικασίες, επειδή γνωρίζουμε τον τρόπο με τον οποίο πρέπει να δουλέψει ο καθένας μας. Όμως η προσφορά όλων των μελών είναι σημαντική. Ακόμα κι ο Ron που είναι ο νεότερος στην παρέα, συνέβαλε στο “Immortalis” γιατί είχε ήδη παίξει πολλές συναυλίες μαζί μας προηγουμένως.
Πολλοί έχουν περάσει από το συγκρότημα. Εγώ θα ήθελα να μιλήσουμε λίγο για κάποιον που είχα γνωρίσει πριν πολύ καιρό. Ο Joe Cameau πέρασε για λίγο από τους OVERKILL. Πώς προέκυψε η συνεργασία μαζί του στην θέση του κιθαρίστα; Πάντα τον ξέραμε ως τραγουδιστή.
Όταν αντικαταστήσαμε τον Bobby Gustafson, είχε περάσει από οντισιόν ο Sebastian Marino. Παρότι δεν πήρε την δουλειά, μείναμε σε επαφή. Αργότερα, όταν ξαναχρειαστήκαμε κιθαρίστα, το 1995 φωνάξαμε τον Sebastian. Τότε όμως αντί ενός, ψάχναμε για δυο κιθαρίστες για να εμπλουτίσουμε τον ήχο μας. Έτσι ο Sebastian μας πρότεινε τον Joe Comeau.
Εκείνη την εποχή έπαιζαν μαζί σε μια μπάντα που λεγόταν RAMROD, αν θυμάμαι καλά.
Σωστά. Αφού γνωριζόταν καλά σκεφτήκαμε ότι θα ταίριαζαν καλά. Προσωπικά εγώ, σκέφτηκα ότι εκτός από κιθαρίστα, θα κερδίζαμε και μια επιπλέον φωνή. Έτσι όταν γράφαμε νέα κομμάτια, υπολογίσαμε τα δεύτερα φωνητικά του Joe. Σε μια περιοδεία που κάναμε με τους ANNIHILATOR το 1999, ο Jeff Waters, όταν έμαθε ότι ο Joe τραγουδάει καλά, του πρότεινε να αντικαταστήσει τον Randy Rampage που έτσι κι αλλιώς δε θα συνέχιζε. Ο Joe πάνω από κιθαρίστας, είναι τραγουδιστής, οπότε δύσκολα θα έλεγε όχι, όμως δεν ήθελε να αφήσει τη θέση του στους OVERKILL. Στο τέλος όμως του ζητήσαμε να διαλέξει, ώστε να μπορούν κι οι δυο πλευρές να αφοσιωθούν έτσι όπως πρέπει. Τελικά πήρε την δουλειά κι αποχώρησε από τους OVERKILL.
Κατά πόσο το μοντέρνο στυλ των RAMROD συνέβαλε στην μουσική κατεύθυνση που πήραν οι OVERKILL, με την είσοδο των δύο;
Όταν ήρθαν για τις ηχογραφήσεις του “The killing kind”, ο περισσότερος δίσκος είχε ήδη γραφτεί. Συνέβαλαν, είχαν γνώμη, αλλά είχαμε ήδη πάρει μια στροφή εκείνη την εποχή.
Σε μια συνέντευξη που είχα διαβάσει μετά το “Taking over” κι ενώ περιοδεύατε με τους SLAYER, ο ντράμερ σας τότε δήλωνε στο “Metal Maniac” ότι οι OVERKILL δεν ανήκουν στο χώρο του thrash , αλλά έχουν το δικό τους ύφος. Μετά από 20 χρόνια, πόσο συμμερίζεσαι την άποψη αυτή;
Σίγουρα είμαστε μια thrash metal μπάντα. Αν έδινα συνέντευξη εγώ τότε, μάλλον θα έλεγα ακριβώς τα ίδια που είπε κι αυτός, όμως ο χρόνος σε κάνει αυτό που είσαι. Μέσα από 15 δίσκους, έχουμε δηλώσει την ταυτότητά μας. Αν υπάρχει ένας ορισμός για το thrash, είμαι σίγουρος πως οι OVERKILL ταιριάζουν σε αυτόν. Αν τότε ο τίτλος ήταν καινούργιος κι εμείς δεν ήμασταν σίγουροι αν μας ταιριάζει, σήμερα γνωρίζουμε ότι μας ταιριάζει καλύτερα από καθετί άλλο.
Υπάρχουν αρκετά κομμάτια όμως, που δεν κατατάσσονται στο thrash.
Πάντα είχαμε ποικίλα στοιχεία κι επιρροές. Αν το “Immortalis” είναι ο πρώτος δίσκος μας που ακούει κάποιος, τότε δύσκολα θα μας χαρακτήριζε thrash, με τη σημερινή κατάσταση. Όμως η γενικότερη ταυτότητά μας είναι thrash.
Πώς προέκυψε η συνεργασία σας με τον τραγουδιστή των LAMB OF GOD;
Απλά η φιλία που προέκυψε με την περιοδεία μας στο Gigantour. Είναι θαυμαστής μας και μόλις του το προτείναμε ξετρελάθηκε. Πολλά συγκροτήματα που γνωρίζουν επιτυχία σήμερα όπως οι TRIVIUM, οι SHADOWS FALL, οι LAMB OF GOD στις επιρροές τους εμφανίζουν στοιχεία αυτού που ήμασταν κι εμείς. Δεν εννοώ πως μόνο εμείς τους επηρεάσαμε, αλλά και εμείς. Κάθε βράδυ που παίζαμε στην μια είχαμε ένα playlist δικό μας και στην άλλη υπήρχε ένα playlist με τις επιθυμίες του Chris Adler (ντραμς) και του Randy (φωνή) από τα πρώτα μας άλμπουμ (γέλια). Τα παιδιά πραγματικά ακούν τους δίσκους μας και κάθε βράδυ χτυπιόταν στο σετ μας. Ο Randy Blythe ανέβαινε και τραγουδούσε μαζί μας σχεδόν κάθε βράδυ. Δεν υπήρχε περίπτωση να μη συμμετάσχει αφού του το προτείναμε. Είναι η μοναδική φορά, μετά από τόσους δίσκους που έχουμε κάποιον καλεσμένο.
Η τελευταία φορά που σας είδα ζωντανά ήταν στο Sweden Rock festival, με την ευχάριστη έκπληξη, τον Mike Portnoy να συμμετέχει στο “Elimination”. Βέβαια, είχε προηγηθεί και σε μια εμφάνισή σας στην Νέα Υόρκη πριν χρόνια. Πώς όμως έγινε αυτό;
Ναι, θυμάμαι ότι ο Tim Mallare είχε ένα σοβαρό πρόβλημα και όταν τηλεφώνησα στο φίλο και διοργανωτή της συναυλίας, μου πρότεινε τον Portnoy για αντικαταστάτη, επειδή ήξερε όλα μας τα κομμάτια. Εγώ απόρησα, αλλά αφού μου έδωσε το τηλέφωνό του κι ήταν και συναυλία για καλό σκοπό, μιλήσαμε και συναντηθήκαμε σε ένα στούντιο για να κάνουμε πρόβα. Μέσα σε 90 λεπτά είχαμε τελειώσει, αφού ήξερε απ’ έξω και τους τέσσερεις πρώτους δίσκους μας (γέλια). Εγώ ήθελα περισσότερη εξάσκηση απ’ αυτόν (γέλια).
Πότε θα σας ξαναδούμε στην Ελλάδα λοιπόν;
Το βλέπω πολύ πιθανόν για το 2008, αφού υπολογίζουμε να κάνουμε μια co-headlining περιοδεία στην Ευρώπη. Όπως δείχνουν τα πράγματα μάλλον θα είμαστε με τους DEATH ANGEL!
Μάλιστα. Τι άλλα σχέδια υπάρχουν;
Η Αμερικάνικη περιοδεία κρατάει μέχρι τέλος Οκτωβρίου, μετά έρχεται η Ιαπωνία. Αυτά είναι τα σχέδια μέχρι την επερχόμενη Ευρωπαϊκή περιοδεία. Ελπίζω να τα πούμε από κοντά Γιώργο όταν έρθουμε στην Ελλάδα.
Γιώργος “Kay” Κουκουλάκης
OVERKILL – “Immortalis” (Bodog)
Μια σχολή του thrash που δεν έχει σταματήσει να με ευχαριστεί είναι η Αμερικάνικη, ακόμα κι οι γερόλυκοι με πρώτους τους TESTAMENT, OVERKILL, ANTHRAX. Μπορεί η παρέα του D.D. Verni και του Blitz να έφτασε σε σημείο οικονομικής εξαθλίωσης, αλλά συνεχίζει πιστή στις ρίζες της. Με το “Immortalis” έχουμε στα χέρια μας την καλύτερή τους δουλειά τα τελευταία αρκετά χρόνια. Είχαν σπουδαίες συνθέσεις στην πορεία, όμως σαν ολοκληρωμένα άλμπουμ τα πιο πρόσφατα δεν είχαν την συνοχή και ποιότητα του παρόντος. Φροντίζουν να εναλλάσσουν ταχύτητες και εποχές στα 10 τραγούδια, με αναφορές στο παραδοσιακό thrash, στην πορεία τους τα τέλη της προηγούμενης δεκαετίας, αλλά και φανερώνοντας τις πιο κλασικές τους επηροές. Υπάρχουν πολλές καλές στιγμές, με το “Walk through fire” να θυμίζει κλασικό heavy, το “Hell is” να πηγάζει στα 80’s, όπως και το φοβερό “Chalie get your gun”, ενώ όπως συνηθίζουν έχουν τον καλύτερο δυναμίτη στην αρχή με το “Devils in the midst”. Έχοντας περάσει πολλά οι OVERKILL (από θέματα υγείας, οικονομικά αλλά και δυσκολίες στο να περιοδεύσουν) κατάφεραν να βρίσκονται σήμερα στην καλύτερη δυνατή κατάσταση σε μια εταιρεία που πιστεύει σε αυτούς, αφού ο ίδιος ο John Zazula, τους πρωτο-υπέγραψε στην κορυφαία Megaforce και τους φέρνει τώρα στον κύκλο της Bodog. Όπως λένε κι οι στίχοι του τελευταίου κομματιού “remember what your purpose is and that you wear the brand” (“Overkill V… the brand”).
8 / 10
Γιώργος “Kay” Κουκουλάκης
