Οι PARADISE LOST είναι πολύ μεγάλη μπάντα. Αυτό το ξέρουμε. Και οι SEPTIC FLESH όμως είναι πολύ μεγάλη μπάντα. Ίσως να μη μπορεί κάποιος να το καταλάβει ακόμη, να «συλλάβει» εννοώ το πόσο έχουν «στιγματίσει» τον death metal ήχο, αλλά σαν ακούς δίσκους όπως το “Serum”, διαπιστώνεις πως έχουν δημιουργήσει πια τη δική τους σχολή. Οι DEAD ALONE είναι Γερμανοί και υπάρχουν δισκογραφικά από το 2004, έχοντας κυκλοφορήσει ως τώρα τρεις δίσκους, τα “Nemesis”, “Ad Infinitum” και “Vitium”. Φέτος, επανέρχονται στο προσκήνιο (ή και στο παρασκήνιο θα έλεγε κανείς) με το “Serum”. Διαβάζοντας το info που συνοδεύει λοιπόν τον δίσκο, είχα μεγάλη περιέργεια να ακούσω τον ήχο τους. Για πάμε να ακούσουμε λοιπόν κάτι το οποίο περιγράφεται ως “dark/death metal”…
Το “Serum” ξεκινά με μια αργή, ατμοσφαιρική σύνθεση, το “Delusion”, στο οποίο ακούμε μία μίξη των πρώιμων PARADISE LOST, MY DYING BRIDE και TIAMAT υπό σύγχρονη οπτική γωνία με απαγγελτικά φωνητικά. Με διάρκεια ούτε τρία λεπτά, λειτουργεί ως εισαγωγή του “The Fall”, το οποίο είναι ένα εξαιρετικό δείγμα μελωδικού, συμφωνικού doom/death metal. Εκεί γίνεται εμφανέστατη η επιρροή που έχουν ασκήσει στον ήχο των Γερμανών οι συμπατριώτες μας, όπως έγραψα στην αρχή. Στο ίδιο μοτίβο εξακολουθεί και το υπόλοιπο άλμπουμ, με κάποιες όμως συνθέσεις να ξεχωρίζουν. Αυτές είναι τα “Faith” και “Black swans” με τις συνεχείς εναλλαγές από death σε doom (με το δεύτερο χαρακτηριστικό να επικρατεί έστω στα σημεία, το “Four prophets” με το «πολεμικό» και «καταστροφολογικό» του κλίμα και το μεγαλεπήβολο, διάρκειας 7 λεπτών, ομότιτλο.
Οι DEAD ALONE έχουν έναν «φρέσκο» ήχο, ο οποίος αναδεικνύεται μέσα από την πάρα πολύ καλή παραγωγή του Ντίνου Πρασσα (SEPTIC FLESH, NYNE, STILLBORN VIRTUE κλπ) και φαίνεται πως έχουν αφομοιώσει πολύ σωστά τις επιρροές τους. Λογικό είναι βέβαια σε κάποια (ή και αρκετά) σημεία να θυμίζουν μπάντες που ονομάστηκαν κατά τη διάρκεια ανάγνωσης του κειμένου, αλλά αυτό απέχει από τη στυγνή αντιγραφή. Μου άρεσε αρκετά ο δίσκος. Ο βαθμός που ακολουθεί, για κάποιον που είναι πιο βαθιά χωμένος στο doom/death, ίσως είναι και μεγαλύτερος. Αλλά και πάλι, μη ξεχνάμε πως το 7 και το 8 σημαίνουν έναν ΚΑΛΟ δίσκο, και το μόνο σίγουρο είναι πως η ακρόαση άξιζε το κόπο και με το παραπάνω.
8/10
Δημήτρης Τσέλλος
