Το “The dead tree” των DEADSOUL TRIBE, ήταν το τέταρτο και προτελευταίο άλμπουμ τους, με την εμβληματική μορφή του Devon Graves (που τον είχαμε μάθει ως Buddy Lackey στους PSYCHOTIC WALTZ). Σήμερα, κλείνει 20 χρόνια από την ημέρα της κυκλοφορίας του και αντί για επετειακό κείμενο, παρουσιάζουμε τη συνέντευξη που είχε κάνει ο Λευτέρης Καλοσπύρος με τον χαρισματικό Devon, για το έντυπο Rock Hard, ολόκληρη, δίχως περικοπές και με φωτογραφίες εποχής.
“The unspoken truth”
Ο Buddy Lackey των τρισμέγιστων και καθολικά αποδεκτών ( τουλάχιστον από τους λίγους που γνώριζαν) PSYCHOTIC WALTZ ήταν μια τοτεμική φυσιογνωμία του ψαγμένου prog χώρου που μόνο το σεβασμό (ίσως και λίγο φόβο) ενέπνεε. Ο Devon Graves των υπολογίσιμων αλλά όχι και τόσο επιτυχημένων DEADSOUL TRIBE είναι ένας μουσικός σαν όλους τους άλλους, προσιτός και λιγάκι προβλέψιμος. Η ουσία πάντως είναι ότι μόλις κυκλοφόρησε ένα πολύ καλό άλμπουμ, ίσως το καλύτερο των DEAD SOUL TRIBE ως τώρα, γι’ αυτό κι έχει κάθε λόγο να είναι χαρούμενος και διόλου τσιγκούνης σε σχόλια και διευκρινήσεις για όσα έχουν να κάνουν με αυτό.
Μάλλον μιλάμε για την καλύτερη δουλειά των DEAD SOUL TRIBE μέχρι σήμερα.
Σε ευχαριστώ πολύ.
Τίποτα. Ποια είναι λοιπόν η γενική ιδέα πίσω από το καινούριο άλμπουμ; Κάθε άλμπουμ σας, αν και δεν είναι concept, εντούτοις διέπεται από ένα βαθύτερο νόημα, μια στιχουργική συνέχεια, θα έλεγα.
Συνήθως το νόημα έχει σχέση με τον τίτλο του άλμπουμ. Όπως, είπες δεν πρόκειται για concept. Κάθε τραγούδι είναι διαφορετικό και δεν θα έλεγα ότι υπάρχει μια γενική ιδέα που κρύβεται πίσω από κάθε άλμπουμ και η οποία λειτουργεί συνεκτικά για τα τραγούδια, αλλά υπάρχει μια ιδέα που κρύβεται πίσω από όλα τα άλμπουμ της μπάντας. Εκφράζει τις απόψεις μου για τις πτυχές εκείνες της ανθρώπινης ζωής που είναι κρυμμένες στο σκοτάδι. Είναι σαν να προσπαθώ να ξεθάψω τα ανομολόγητα μυστικά.
Όλες οι συνθέσεις του “ The dead word” κινούνται πάνω κάτω στο ίδιο μοτίβο. Ξεκινούν ήρεμα για να εξελιχθούν σε βροντερές εκρήξεις στη συνέχεια. Γιατί τόση οργή, τόσος πόνος;
Δεν ξέρω αν είναι οργή ή πόνος, είναι απλά η μουσική που μου αρέσει. Μάλλον η μουσική μου χαρακτηρίζεται από μια αίσθηση αναζήτησης και πόθου για κάτι που δεν μπορείς να αγγίξεις, να προσεγγίσεις, να κατακτήσεις.
Ποια είναι όμως τελικά η σημασία των στίχων; “Α dead word”, άρα κατά μια έννοια η λέξη που δεν μπορεί να ειπωθεί, ή κατά άλλη η λέξη που έχει απολέσει το νόημά της…
Κάθε ένα τραγούδι θα πρέπει να το αντιμετωπίσεις διαφορετικά διότι μπορεί να σταθεί από μόνο του σαν ξεχωριστή οντότητα. Μην το συνδέεις απόλυτα με τον τίτλο. Σε όλη μου τη ζωή προσπαθώ να ξεκλειδώσω τα μυστικά της ανθρώπινης ύπαρξης. Να κατανοήσω την ίδια την ουσία της ύπαρξης. Όποτε βρίσκω απαντήσεις, νιώθω ευγνωμοσύνη γι’ αυτές. Οι απόηχοι των υπαρξιακών ερωτημάτων μου και των απαντήσεών τους βρίσκουν τη θέση τους στα τραγούδια μου. Ίσως κι αυτά με τη σειρά τους να αποτελούν τις απαντήσεις στις ερωτήσεις κάποιων άλλων ανθρώπων. Ο καθένας πάντως θα ερμηνεύσει τα πράγματα με βάση τις δικές του εμπειρίες κι έτσι θα υπάρξουν πολλές και διάφορες εκτιμήσεις των τραγουδιών μου. Εγώ βέβαια γνωρίζω τι κρύβεται πίσω από κάθε τραγούδι όμως προτιμώ να μην αποκαλύπτω τα νοήματα, αλλά να τα αφήνω στην κρίση των άλλων, να βάζω έτσι τον κόσμο σε μια διαδικασία σκέψης και προβληματισμού. Αν ήθελα να μιλήσω ευθέως, τότε θα έγραφα βιβλία κι όχι στίχους!
Όπως σου είπα και στην αρχή, θεωρώ το “Dead Word” σαν την καλύτερη ως τώρα δουλειά σας. Σίγουρα την πιο ολοκληρωμένη και κατασταλαγμένη. Στα πρώτα δυο άλμπουμ προσπαθούσες να βρεις τον ήχο που σου ταιριάζει περισσότερο, δεν είχες ξεκάθαρη ταυτότητα και νομίζω ότι αυτό που θα αποκαλούμε σαν τυπικό στυλ των DEAD SOUL TRIBE είναι αυτό που ακούμε στα “January tree” και “Dead Word”.
Συμφωνώ. Αν και νομίζω ότι ο ήχος των DEAD SOUL TRIBE άρχισε να διαμορφώνεται από το δεύτερο άλμπουμ, αλλά βέβαια εκεί ήταν μόνο η αρχή. Γενικά πάντως προσπαθώ να βρω μια ισορροπία ανάμεσα στην πρόοδο του ήχου της μπάντας αλλά και σε αυτό καθαυτό το στυλ της. Υπάρχουν πολλές μπάντες εκεί έξω που έχουν αλλάξει την μουσική τους κατεύθυνση με αποτέλεσμα άλλοι οπαδοί τους να θαυμάζουν την πρώιμη περίοδο της μπάντας και άλλοι την μεταγενέστερη. Δεν θέλω να κάνω κάτι ανάλογο. Θέλω η εξέλιξη του ήχου της μπάντας να λαμβάνει χώρα μέσα στα γνώριμα, καθιερωμένα πλαίσια του. Δεν επιζητώ να αλλάζω δραματικά το στυλ μου κάθε τρεις και λίγο.
Για όσους έχουν κόλλημα με τις «ταμπέλες» και δυσκολεύονται να χαρακτηρίσουν την μουσική σου, τι βοήθεια θα τους έδινες;
Θα έλεγα ότι παίζουμε tribal metal. Να σου πω την αλήθεια προτιμώ τον όρο rock σε σχέση με το metal. Είναι αρκετά περίεργο αυτό που συμβαίνει με τις ταμπέλες. Για παράδειγμα, κατατάσσουν τους TOOL στο alternative rock και τους DEAD SOUL TRIBE στο progressive metal. Αυτό συμβαίνει και με άλλες μπάντες. Λένε ότι παίζω metal επειδή έχω βαριές κιθάρες. Το αποδέχομαι γιατί δεν έχω όρεξη να τσακωθώ μαζί τους. Σύμφωνα όμως με τη δική μου άποψη, είμαστε μια tribal metal μπάντα.
Έχω την αίσθηση ότι ο ρόλος του Adel στην μπάντα είναι σαφώς αναβαθμισμένος σε σχέση με την εποχή που ήρθε στην μπάντα. Αν κάποιος πρέπει να θεωρείται κοντινότερος συνεργάτης σου στους DEAD SOUL TRIBE, τότε μάλλον είναι αυτός.
Αυτό συνέβη στο “January tree”, σε μια περίοδο που έψαχνα για νέες ιδέες, και οι ιδέες που μου πρόσφερε ο Adel ήταν πράγματι πολύ καλές. Μου παρουσίασε κάποια αρκετά εμπνευσμένα riffs τα οποία και χρησιμοποίησα στο άλμπουμ. Θα ήθελα να έχει ακόμη πιο ενεργό ρόλο, όμως για τις ανάγκες του καινούριου άλμπουμ βρεθήκαμε μόνο μια φορά, κι έτσι σε όλο το άλμπουμ δεν υπάρχει παρά μόνο ένα riff του Adel. Το “The dead word” το έγραψα μόνος μου. Δεν ένιωθα καθόλου ανασφαλής, και αφού είδα ότι τα πήγαινα πολύ καλά μόνος μου, δεν προέκυψε η ανάγκη να φωνάξω κάποιον άλλο να με βοηθήσει στη συγγραφή του άλμπουμ.
Ποιος είναι υπεύθυνος για τις σκοτεινές, μακάβριες εικόνες στα εξώφυλλά σας;
Ο Travis Smith που είναι φίλος μου από την εποχή που συνεργαστήκαμε μαζί στους PSYCHOTIC WALTZ.
Δικές του είναι οι ιδέες ή απλά υλοποιεί τις δικές σου;
Του δίνω μόνο τον τίτλο του άλμπουμ και το πολύ- πολύ να του πω και ποιο χρώμα να χρησιμοποιήσει.
Κάνει τα εξώφυλλα χωρίς να έχει ακούσει το άλμπουμ;
Δουλεύει τα εξώφυλλα την ίδια ακριβώς στιγμή που εγώ βρίσκομαι στο στούντιο και κάνω την παραγωγή, ώστε να μην χάνουμε χρόνο. Τον εμπιστεύομαι απόλυτα, γιατί σχεδόν πάντα οι ιδέες που μου παρουσιάζει ανταποκρίνονται σε αυτά που έχω στο μυαλό μου.
Το “The dead word” είναι το τέταρτο στούντιο άλμπουμ σας. Το 4 είναι αριθμός σημαδιακός, γιατί και οι PSYCHOTIC WALTZ κυκλοφόρησαν 4 στούντιο άλμπουμ. Έστω λοιπόν ότι βρίσκεσαι δίπλα σε έναν πιτσιρικά μέσα σε ένα δισκοπωλείο και ο μικρός σε ρωτάει ποια από τις δυο μπάντες να διαλέξει. Ποια θα του πρότεινες; Γιατί να διαλέξει DEAD SOUL TRIBE και όχι PSYCHOTIC WALTZ και το αντίστροφο;
Το μόνο πράγμα που θα του έλεγα, διότι έτσι πιστεύω, είναι ότι στους DEAD SOUL TRIBE τραγουδώ πολύ – πολύ καλύτερα σε σχέση με τους PSYCHOTIC WALTZ. Πάντως, το θέμα ποια από τις δυο μπάντες να διαλέξει κανείς είναι σχετικό. Θα πρότεινα τους PSYCHOTIC σε όσους ασχολούνται βαθιά με την μουσική. Στους μουσικούς και στους συνθέτες. Ειδικότερα θα τους πρότεινα το “A social grace”, το πρώτο άλμπουμ των PSYCHOTIC, διότι ήταν πραγματικά κάτι πρωτόγνωρο και ασυνήθιστο ακόμη και για τα σημερινά δεδομένα. Το υλικό το γράψαμε όταν είμαστε 17,18 και 19 ετών. Θα το πρότεινα για την γνήσια, αυθεντική παράνοια που κουβαλάει. Αντίθετα, οι DEAD SOUL TRIBE απευθύνονται σε ένα ευρύτερο κοινό, πιθανότατα να άρεσαν ακόμη και στους γονείς μου! (Χρησιμοποιώ το παράδειγμα των γονιών μου σαν το τυπικό δείγμα μέσων ανθρώπων που ασχολούνται με την μουσική). Αυτό οφείλεται εν μέρει και στον τρόπο που έχω επιλέξει πια να τραγουδώ. Οι υστερικές κραυγές στα άλμπουμ των PSYCHOTIC μου φαίνονται πια υπερβολικές κι εξεζητημένες. H πολυπλοκότητα στους DEAD SOUL TRIBE δεν φαίνεται με τις πρώτες ακροάσεις, πρέπει να σταθεί κανείς σε μικρές λεπτομέρειες για να τη νιώσει, να την κατανοήσει.
Είσαι ο μόνος από τους υπόλοιπους PSYCHOTIC που έχεις απομείνει να ηχογραφείς σε καθαρά επαγγελματικό επίπεδο και να προβάλλεσαι από τα Μέσα…
Ναι, απ’ όσο γνωρίζω ο Dan αποφάσισε να κάνει ένα διάλειμμα για κάποιο χρονικό διάστημα και να αφοσιωθεί στην οικογενειακή του ζωή. Ο Brian εξακολουθεί να γράφει μουσική, άλλωστε έχει και δικό του στούντιο.
Ναι, αλλά κινείται σε καθαρά underground επίπεδο…
Σωστά, έχεις δίκιο. Δεν έχει κάποιο συμβόλαιο, ούτε θα ακούσεις ποτέ ότι το τάδε άλμπουμ του είναι έτοιμο να κυκλοφορήσει. Αυτό που πραγματικά του αρέσει και θέλει να κάνει είναι να γράφει μουσική για soundtracks.
Είσαι ακόμη σε επαφή μαζί τους;
Όχι. Πρόσφατα όμως ζήτησα από έναν κοινό φίλο τα e-mail τους ώστε να έρθω σε επαφή μαζί τους.
Αν δεν κάνω λάθος έχετε γυρίσει ένα video clip για κάποιο από τα τραγούδια του “The dead word”.
Ναι, για το “A flight on an angel’s wing”. H έκδοση του cd που θα υπάρχει στα δισκοπωλεία θα περιέχει και το videoclip. Σε προειδοποιώ όμως ότι δεν μπορείς να δεις το cd σε ένα τυπικό dvd player, παρά μόνο στον υπολογιστή σου. Δεν έχω ιδέα αν θα φτάσει ποτέ να παιχτεί στο MTV, τουλάχιστον όμως θα μπορείς να το βλέπεις στο pc σου!
Πώς αισθάνεσαι για την περιοδεία που θα κάνετε με τους SIEGES EVEN το Γενάρη;
Δεν γνωρίζω πολλά για τους SIEGES EVEN. Άκουσα ένα sample που κατέβασα από το site τους και μου άρεσε αρκετά.
Πριν 14-15 περίπου χρόνια οι PSYCHOTIC είχαν δώσει live με τους SIEGES EVEN. Πώς είναι δυνατό να μην θυμάσαι τι μουσική παίζουν;
Θυμάμαι ότι είχαμε παίξει live, μου το θύμισε πρόσφατα ένας δημοσιογράφος, όμως έχει περάσει αρκετός καιρός από τότε και δεν θυμάμαι τίποτα για την μουσική τους.
Επειδή η εποχή των PSYCHOTIC WALTZ είναι ανεξάντλητη πηγή «χαριτωμένων», αξιοπερίεργων περιστατικών, έχεις καμιά ιστορία να μας πεις που δεν έχεις πει σε κανένα μέχρι σήμερα;
Για να θυμηθώ…Χα, χα…Ναι σου έχω μια ιστορία από τις ηχογραφήσεις του “Into the everflow”. Ζούσαμε όλοι μαζί σε ένα κάστρο στην Γερμανία και ο Dan κι εγώ κοιμόμαστε μαζί στο ίδιο κρεβάτι. Θυμάμαι λοιπόν να ξυπνάω και να κρατάμε ο ένας το χέρι του άλλου ή να βρίσκω το χέρι του Dan ακουμπισμένο στο στήθος μου…χα, χα! Μόλις αντιλαμβανόμουν τι συνέβαινε, φώναζα! Χα, χα. Ήταν σαν να κοιμάσαι με τη γυναίκα σου ή τη φίλη σου!
Λευτέρης Καλοσπύρος
