DEAF RADIO interview

“Supersonic arsenals of war”

Μια από τις ευχάριστες εκπλήξεις της χρονιάς, το “Arsenal of hope” των DEAF RADIO, έχει μείνει για κάμποσες μέρες στο repeat. Η ενέργεια που εκπέμπει μέσα από τα upbeat synths, την post punk αισθητική και τις χορευτικές pop μελωδίες, μπλέκεται με το ρυθμικό alt rock που μας έχουν συνηθίσει. Σε λίγες μέρες, συγκεκριμένα στις 22/12, το αθηναϊκό κοινό θα έχει την δυνατότητα να βιώσει τον νέο ήχο των DEAF RADIO στο Gagarin, και με αυτή την αφορμή, δεν χάσαμε την ευκαιρία να επικοινωνήσουμε με την μπάντα για να μας παρουσιάσουν τη νέα τους δουλειά.

Γεια σας παιδιά, αρχικά συγχαρητήρια για το νέο σας δίσκο “Arsenal of hope”. Πριν πούμε περισσότερο γι’ αυτόν, πείτε μας δυο λόγια για εσάς.
Καλησπέρα και ευχαριστούμε πολύ για αυτή την συνέντευξη. Είμαστε οι DEAF RADIO, τετραμελής μπάντα με έδρα μας την Αθήνα που αποτελείται από τον Πάνο Γκλίνο στα φωνητικά και την κιθάρα, τον Δημήτρη Σακελλαρίου στην κιθάρα και τα δεύτερα φωνητικά, τον Γιώργο Διαθεσόπουλο στα ντραμς και τον Δημήτρη Βλασόπουλο στο μπάσο. Μετράμε ήδη σχεδόν 8 χρόνια ζωής και παίζουμε rock.

Νέος δίσκος, νέος ήχος. Θα έλεγα ότι σας ταιριάζει αυτό το retro post punk/synth wave. Τι ακούγατε όλο αυτό τον καιρό και βγήκε αυτό το αποτέλεσμα;
Και στα τρία άλμπουμ μας έχουμε παρατηρήσει ότι παίζουμε πράγματα που θα ακούγαμε. Στο πρώτο μας άλμπουμ “Alarm” φαίνονται ξεκάθαρα οι Desert- Heavy rock επιρροές μας που πράγματι ήταν  και τα ακούσματα μας εκείνη την περίοδο. Στο δεύτερο μας άλμπουμ “Modern Panic” έχουμε κρατήσει αυτές τις επιρροές αλλά έχουν αρχίσει να αναδύονται στην επιφάνεια και άλλες πιο ηλεκτρονικές και synthwave, με τρανταχτό παράδειγμα το κομμάτι “Animals”. Αυτή η μικρή αλλαγή ήταν και ο οδηγός που προμήνυε τον ερχομό του τρίτου μας album “Αrsenal Of Hope” που πλέον φαίνονται ξεκάθαρα καθ’ όλη την διάρκεα του τα dark, post-punk και synthwave ακούσματά μας.

Όντας από τα άτομα που δεν λέει όχι σε όλη αυτή την μουσική retroλαγνεία που μας περιβάλει αυτά τα χρόνια, δίσκοι σαν τον δικό σας μου φαίνονται σύγχρονοι με τα μουσικά τεκταινόμενα, επίκαιροι. Τι γίνεται όμως με τον παλιό σας ήχο; Φοβάστε μήπως αποκοπείτε από αυτόν;
Η μουσική μας είναι κιθαριστική. Όσο και να εμπλουτίσαμε τον ήχο μας με πιο ηλεκτρονικά μέσα, ο κύριος κορμός του είναι οι κιθάρες. Οπότε ένας ακροατής που θα ακούσει και τους τρεις δίσκους στην σειρά δεν θα ακούσει τρεις διαφορετικές μπάντες. Θεωρούμε ότι δεν θα αποκοπούμε από τον παλιό μας ήχο διότι ακόμα βρίσκεται μέσα μέχρι και στο τελευταίο άλμπουμ.

Πείτε μας δυο λόγια για την παραγωγή του “Arsenal of hope” και ποιες οι διαφορές με το “Modern Panic”.
Η μεγαλύτερη διαφορά είναι ο τρόπος με τον οποίο συνθέσαμε τα κομμάτια. Βασικό ρόλο σε αυτό έπαιξε το ότι η σύνθεση του δίσκου έγινε την περίοδο της καραντίνας. Ήταν αδύνατο να πάμε σε στούντιο, οπότε πειραματιστήκαμε ο καθένας μας με άλλα μέσα, κατά κύριο λόγο ηλεκτρονικά (synths και PC). Η περισσότερη δουλειά λοιπόν έγινε στα σπίτια μας και όχι σε στούντιο. Αυτό και μόνο καθιστά το “Arsenal of Hope” ένα πολύ διαφορετικό άλμπουμ από το “Modern Panic”. Όσον αφορά το ηχητικό κομμάτι, τα έξτρα ηλεκτρονικά στοιχεία που πλαισιώνουν τις κιθάρες μας είναι αρκετά έντονα αλλά χωρίς να τις “θάβουν”. Αυτό το blend εν τέλει λειτούργησε και χρωμάτισε με έναν ωραίο τόνο την μουσική που θέλαμε να βγάλουμε, πράγμα που δεν είχαμε δοκιμάσει στην προηγούμενη δουλειά μας.

Ο προηγούμενος δίσκος κυκλοφόρησε μέσω της Ihaveadrum Records, ωστόσο αυτή την φορά επιλέγετε να τον κυκλοφορήσετε μόνοι σας. Τι σας οδήγησε σε αυτή την απόφαση;
Μια δισκογραφική μπορεί να σου προσφέρει πολλά θετικά πράγματα, κυρίως σε λειτουργικά θέματα για την μπάντα όπως να αναλάβει τις κοπές του βινυλίου σου, να σου κλείσει συναυλίες κ.α. Οφείλουμε να πούμε όμως ότι στην Ελλάδα και συγκεκριμένα για μια ελληνική μπάντα με αγγλικό στίχο η εύρεση μιας δισκογραφικής είναι ένας δύσκολος δρόμος. Όπως και στο “Alarm” έτσι και στο “Arsenal of Hope” για να μην μπούμε και σε αυτόν τον δρόμο, προτιμήσαμε να κινηθούμε με τον δικό μας τρόπο και τους δικούς μας όρους σε όλους τους τομείς. Από την στιγμή που παρατηρήσαμε πως λειτουργεί καταλήξαμε στο να το κυκλοφορήσουμε μόνοι μας.

Διαβάζω ότι το κομμάτι “Arsenal of Hope” έχει αναφορές στο ποίημα του Τάσου Λειβαδίτη “Αυτό το αστέρι είναι για όλους μας”. Πως προέκυψε αυτή η επιλογή;
O Πάνος και ο Δημήτρης Σακελλαρίου, κατά τη διάρκεια των διακοπών τους διάβασαν το «Αυτό το αστέρι είναι για όλους μας», το οποίο αποτέλεσε έμπνευση για τους στίχους του κομματιού “Arsenal of Hope”. Η ιδέα της μελοποίησης των στίχων του, άγγιξε και τους υπόλοιπους και έτσι συμφωνήσαμε όλοι μαζί, το κομμάτι να είναι κάτι σαν φόρος τιμής σε αυτόν τον μεγάλο Έλληνα ποιητή.

Η Πρώτη Μεταπολεμική Γενιά λογοτεχνών και ποιητών, στην οποία ανήκει κι ο Λειβαδίτης, είναι μια γενιά όπου δεν στρέφει το βλέμμα της μακριά από τα δεινά της κοινωνίας. Οι ανησυχίες του καλλιτέχνη θα πρέπει να ταυτίζονται με τις ανησυχίες της κοινωνίας; Αλλιώς, η τέχνη σώζει;
Η τέχνη είναι καθρέφτης της κοινωνίας. Κοινωνία και τέχνη είναι άμεσα συνυφασμένες και παράλληλες στο ταξίδι του χρόνου. Δεν θα πούμε ότι η τέχνη σώζει γιατί κάποιοι που ασχολήθηκαν με αυτή όχι μόνο δεν σώθηκαν, αλλά καταστράφηκαν. Είναι αναγκαία όμως. 

Αναπόφευκτα όλες οι συζητήσεις γυρνάνε γύρω από τα δύο χρόνια περιορισμών που πέρασαν. Πως βιώσατε εσείς την συγκεκριμένη περίοδο; Παραμείνατε ενεργοί;
Η περίοδος εκείνη θεωρούμε ότι ενώ ήταν μια αρκετά δύσκολη περίοδος για όλους μας, ψυχικά κυρίως, λειτούργησε εν τέλει αρκετά αναγεννησιακά. Αποκαλύφθηκε η πραγματική εικόνα της κοινωνίας που ζούμε, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.  Μας έκανε να πεισμώσουμε και να αγαπήσουμε περισσότερο αυτό που κάνουμε καλά. Παραμείναμε ενεργοί και μέσα σε αυτή την περίοδο ολοκληρώσαμε την σύνθεση του “Arsenal of Hope”.

Μεγάλο αγκάθι εκείνης της περιόδου η απουσία των ζωντανών εμφανίσεων. Το “Modern Panic” φαντάζομαι δεν το χαρήκατε όσο θα θέλατε πάνω στη σκηνή. Τώρα θα πάρετε το αίμα σας πίσω; Ποια τα σχέδια σας;
Η περίοδος της κυκλοφορίας του “Modern Panic” έπεσε ακριβώς στην περίοδο της εξάπλωσης του Covid-19. Ήμασταν ήδη έτοιμοι να φύγουμε για ένα πολυήμερο ευρωπαϊκό τουρ το οποίο λόγω της κατάστασης τότε, ακυρώθηκε. Δεν το χαρήκαμε όσο θέλαμε, αλλά το “Modern Panic” στο live σετ μας ακόμα και τώρα έχει την τιμητική του. Μέσα στον Φεβρουάριο, θα πραγματοποιήσουμε το δεύτερο μέρος της Ευρωπαϊκής μας περιοδείας και περιμένουμε πως και πως την καλοκαιρινή περίοδο για τα open air festivals σε Ελλάδα και εξωτερικό.

Σας ευχαριστώ πολύ, ο τελευταίος λόγος δικός σας.
Σας ευχαριστούμε πολύ για τις ερωτήσεις. Σας περιμένουμε την Πέμπτη 22 Δεκεμβρίου στο Gagarin να γιορτάσουμε μαζί την έλευση του “Arsenal of Hope”.
Νίκος Ζέρης