a
“The band still rages on…”
55 χρόνια και μερικές δεκάδες εκατομμύρια δίσκων μετά την ίδρυσή τους, οι DEEP PURPLE έρχονται και πάλι στην Ελλάδα, στις 7 Ιουλίου, στο Rockwave Festival. Δεν θα μπορούσε να υπάρξει καλύτερη αφορμή να μιλήσει κανείς με τον μπασίστα και πολυπράγμονα μουσικό του συγκροτήματος, τον Roger Glover, που τον πετύχαμε σ’ ένα ξενοδοχείο στη Βραζιλία, ένα πρωί του Απριλίου…
Καλησπέρα Roger, τι κάνεις πως είσαι; Αν δε κάνω λάθος σε βρισκω στη Βραζιλία. Πως μέχρι τώρα η περιοδεία των DEEP PURPLE;
Καλησπέρα Σάκη, όντως με βρίσκεις στο Sao Paolo τώρα, και γενικά όλο αυτό είναι ένα μεγάλο ταξίδι που ξεκινά από το 1968 και συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Για μας δεν έχει να κάνει με αυτό που λέμε πολλές φορές “rock legends” ή τα σχετικά, δεν το νιώθουμε έτσι. Βασικά για εμάς μέρα με την μέρα που περνά είναι και η δουλειά μας, μπορεί κάποιος έξω από το συγκρότημα να μη μπορεί να το δει έτσι και το καταλαβαίνω, αλλά για εμάς είναι η δουλειά μας αυτή. Αν παίζαμε μόνο για τη δόξα χωρίς χρήματα, δεν θα μπορούσαμε να πληρώσουμε τις υποχρεώσεις μας ούτε σε προσωπικό επίπεδο ούτε ως συγκρότημα. Όμως όπως ξέρεις το τελευταίο διάστημα ήταν δύσκολο για εμάς μετα την αποχώρηση του Steve Morse, προκειμένου να είναι κοντά στη σύζυγό του, o Simon (McBride) ήρθε στην μπάντα και αυτό είναι λογικό πως έφερε νέες ισορροπίες στο συγκρότημα και όπως κάθε αλλαγή σε μια συνταγή αλλάζει και τη γεύση σε κάθε φαγητό, έτσι συμβαίνει και με τη μπάντα, αφού μια νέα προσωπικότητα εντάσσεται σε αυτή. Ο Simon έχει το δικό του στυλ, έχει και πολλά νέα στοιχεία στο παίξιμο του, και μπορώ να σου πω ότι είναι εξαιρετικά ευχάριστο να τον έχουμε μαζί μας. Εφόσον τώρα όλα πάνε καλά σκεφτόμαστε πως το επόμενο χρόνο θα κάνουμε και νέο δίσκο! Αυτό δεν είμαι κάποια μορφή αχαριστίας ή μομφή για τον Steve, μην παρεξηγηθώ..
Χτες έλαβα, ένα e-mail από τον manager του Steve Morse, ότι θα κάνει περιοδεία με τη δική του μπάντα Steve Morse Band, δεν είναι λίγο αντιφατικό όμως τώρα αυτό;
Μιλάμε συχνά με τον Steve, και το γνωρίζω. Δεν είναι όμως το ίδιο πράγμα, οι DEEP PURPLE είναι συνεχώς στο δρόμο και κάνουμε εκτεταμένες περιοδείες κάτι που θα μπορούσε να κάνει ο Steve μαζί μας πλέον. Είναι απόλυτα λογικό όμως, γιατί είναι performer, κιθαρίστας, μουσικός, να κάνει κάποιες εμφανίσεις ή μικρά tour που του τα επιτρέπει ο χρόνος του.
Γνωρίζεις πως είναι τώρα η σύζυγός του; Ποια είναι η κατάσταση της;
Δεν είναι καλή, είχαμε μιλήσει περίπου στις αρχές της χρονιάς μαζί και δεν ήταν καλά, δεν μου είπε καλά νέα…
Γιατί πήρατε τον Simon και δεν πήρατε ένα πιο γνωστό μουσικό στη θέση του, όπως πιο παλιά είχατε κάνει με τον Joe Satriani;
Ο Simon είναι 7-8 χρόνια την μπάντα του Don Airey, είχε συνεργαστεί με τον Ian (Gillan) στο “Rock meets classics” του Don, έχουν περιοδεύσει μαζί, και έτσι τον γνώριζε καλά. Ο Ian εκτιμά πολύ τον τρόπο που παίζει ο Simon, όπως καταλαβαίνεις αμέσως μετά την αποχώρηση του Steve, ήταν ο πρώτος που σκεφτήκαμε επειδή αυτό που έχει πιο πολύ σημασία για εμάς είναι η μουσική και όχι το «όνομα» που μπορεί να έχει κάποιος καλλιτέχνης και ο Simon δίνει μια νέα διάσταση στην μουσική μας.
Ανάφερες πριν για νέο άλμπουμ, και όπως λένε και οι SCORPIONS, “there is more gas in the tank”, ισχύει το ίδιο και για τους DEEP PURPLE; Θα μπείτε πάλι στο στούντιο για μια νέα δουλειά;
Είχαμε ένα writing session τον περασμένο Δεκέμβριο, το οποίο κράτησε γύρω στην μια εβδομάδα, και είναι αναγκαίο να κάνουμε τέτοιου είδους διαλλείματα, ανάμεσα στα live γιατί είναι πολύ κουραστικό κάθε εβδομάδα να δίνουμε τρία live, είχαμε ακόμα ένα στις αρχές της χρονιάς, όπου μας βγαίνουν διάφορες ιδέες, κάνουμε jam και γενικά «βγαίνουν» ιδέες για καινούργια τραγούδια. Δεν νομίζω πως θα αποτελούσε έκπληξη για τους οπαδούς μας, η κυκλοφορία ενός ακόμα στούντιο άλμπουμ. Κάνουμε πολλές περιοδείες η αλήθεια είναι, αλλά σίγουρα θα μπούμε κάποια στιγμή στο στούντιο ξανά.
Δηλαδή την επόμενη χρονιά μπορεί να έχουμε καινούργιο DEEP PURPLE δίσκο;
Είναι δύσκολο να πω κάτι συγκεκριμένο, όσον αφορά το χρόνο κυκλοφορίας, μπορεί και μέσα στη χρονιά, πραγματικά δε γνωρίζω…
Πριν μερικές μέρες παίξατε στο Budokan, στο ίδιο venue στο οποίο πριν σχεδόν 50 χρόνια ηχογραφήσατε το “Made in Japan”. Σήμερα οι DEEP PURPLE ήταν πάλι εκεί όπως και οι τρεις σας από τους πέντε.. Το σκεφτήκατε αυτό πριν από το show; Σας ήρθαν αναμνήσεις;
Ήταν πριν πενήντα χρόνια, δύσκολο να θυμάσαι… Αλλά νομίζω πως αυτό που είπε ο Ian, πως αυτό το show ήταν το καλύτερο που έχουμε κάνει ποτέ στο Budokan έχει πολύ μεγάλη δόση αλήθειας. Έχουμε πολύ ενέργεια αυτή τη περίοδο ως συγκρότημα.. Κι αυτό έχει άμεση σχέση με το ότι έχουμε τον Simon μαζί μας στη μπάντα!
Μια που αναφέραμε το “Made in Japan”, το έχουν παίξει ολόκληρο οι DREAM THEATER, όπου και εσύ έκανες την μίξη και το mastering στο “Official bootleg” που είχαν κυκλοφορήσει και μάλιστα έχεις γράψει και τα liner notes. Ποιες ήταν οι εντυπώσεις σου από αυτή τη συνεργασία;
Τους είχα συναντήσει αρκετές φορές στο παρελθόν, είχαμε μιλήσει και μπορώ να πω ότι δεν είναι εύκολο να κάνεις cover ένα ολόκληρο live άλμπουμ. Είναι μεγάλο credit για αυτούς να κάνουν κάτι τέτοιο, έχουν πολύ εμπιστοσύνη στις ικανότητες τους και τα κατάφεραν περίφημα. Όταν μου ζήτησαν να κάνω τη μίξη, σκέφτηκα «γιατί όχι;», είχα ακούσει ένα δυο τραγούδια πριν και μου άρεσαν έτσι όπως τα έπαιζαν, οπότε δεν το σκέφτηκα και πολύ..
Ήθελα να ρωτήσω επίσης, γιατί οι DEEP PURPLE κυκλοφορούν τόσο συχνά live albums, είναι γιατί ο κόσμος τα ζητά επίμονα, ή απλά είναι αποφάσεις κάποιο label;
Τα πιο πολλά live είναι από παλιές ηχογραφήσεις για τις οποίες έχουν τα δικαιώματα κάποιες εταιρίες και δεν έχει σε τίποτα να κάνει μαζί μας, ούτε μπορούμε να επέμβουμε σε αυτό. Ως συγκρότημα αυτή τη στιγμή δεν χρειαζόμαστε και άλλα live albums, μας ενδιαφέρει να γράψουμε καινούργια τραγούδια, νέα μουσική κλπ. Αυτό μας κάνει να νιώθουμε καλά, μας δίνει και νόημα ως συγκρότημα.
Επίσης έχεις τραγουδήσει μαζί με τον Steve Morse το “Battle of New Orleans”, από το “Turning to crime”, γιατί διαλέξατε αυτό το τραγούδι; Και υπάρχει κάτι άλλο το οποίο δεν έχεις κάνει στη μουσική βιομηχανία τόσα χρόνια και θα ήθελες να κάνεις; Νομίζω έχεις καταπιαστεί με σχεδόν τα πάντα!
Κοίτα, κατά την διάρκεια της πανδημίας δεν μπορούσαμε να βρεθούμε σαν συγκρότημα γιατί δεν μένουμε κοντά ο ένας στον άλλον, και σαν συγκρότημα δεν χρησιμοποιούμε πολύ την σύγχρονη τεχνολογία για να γράψουμε μουσική, πρέπει να είμαστε όλοι στον ίδιο χώρο για να δημιουργήσουμε. Οπότε δεν ήταν δυνατό να γράψουμε νέα μουσική για την μπάντα. Κατά συνέπεια αρχίσαμε να ασχολούμαστε με τις διασκευές, δουλεύοντάς πάνω σε τραγούδια άλλων καλλιτεχνών. Η αλήθεια είναι πως δουλέψαμε πάνω σε 50-60 τραγούδια, μέχρι να καταλήξω εγώ στο συγκεκριμένο. Είναι από τα χρόνια που σαν παιδί 10-11 ετών, ανακάλυπτα το rock n’ roll και το “Battle of New Orleans”, είναι από τα πρώτα τραγούδια που είχα ακούσει, και καταλαβαίνεις ότι αυτό έχει πολύ μεγάλη αξία για μένα. Γενικά το “Turning to crime” ήταν ένα διασκεδαστικό άλμπουμ!
Μιλώντας για την πανδημία, φαντάστηκες τότε, πως δεν θα είχατε δυνατότητα να χαιρετήσετε τους οπαδούς σας, και υπήρχε η περίπτωση να είχατε σταματήσει εξαιτίας της;
Όταν άρχισε η πανδημία ήμασταν στο Μεξικό και κανείς δεν γνώριζε πως θα εξελιχθούν τα πράγματα. Ήταν μια περίεργη κατάσταση, αλλά δε πέρασε από το μυαλό μας ότι αυτή η συναυλία τότε στο Μεξικό θα μπορούσε να ήταν και η τελευταία μας.
Για σένα, ποιο θα ήταν το ιδανικό «αντίο» των DEEP PURPLE στους οπαδούς τους; Ίσως μερικά show με καλεσμένους μουσικούς οι οποίοι κατά καιρούς έχουν περάσει από την μπάντα;
Όχι, όχι αυτή δεν ήταν καθόλου καλή ιδέα. Όχι! Επίσης δεν θα μου άρεσε καθόλου η ιδέα, πως αυτό είναι το τελευταίο μας show, όποτε και εάν αυτό θα ήταν. Θα ήταν πολύ στρεσογόνο κάτι τέτοιο. Θα συνεχίσουμε να κάνουμε show μέχρι να σταματήσουμε, αλλά δεν θα ανακοινώσουμε ποτέ, ότι αυτό είναι το τελευταίο show. Θα συνεχίσουμε μέχρι να συμβεί κάτι, αρρωστήσει κάποιος από εμάς, συμβεί κάτι άλλο..
Υπάρχουν όμως πάλι φήμες για επιστροφή του Blackmore στην μπάντα. Υπάρχει αυτή η περίπτωση;
Όχι, δεν υπάρχει καμία πιθανότητα και αυτές οι φήμες δεν ξεκινούν από εμάς.
Γι’ αυτό ακριβώς και σε ρωτώ ευθέως…
Γιατί να κάναμε κάτι τέτοιο; Δεν βλέπουμε το παρελθόν, κοιτάμε πάντα μπροστά και κάτι τέτοιο θα ήταν ένα βήμα προς τα πίσω για εμάς.
Πάμε σε μια άλλη φήμη που κυκλοφορεί εδώ και χρόνια. Ότι μετά τη κυκλοφορία του “Slaves and masters”, ζητήσατε τη βοήθεια από μουσικούς όπως ο Jim Peterik και ο Bryan Adams να σας βοηθήσουν στην σύνθεση πιο εμπορικών τραγουδιών;
Είναι σίγουρο πως δεν ζητήσαμε τίποτα από τον Bryan Adams, τον γνωρίζω προσωπικά και σίγουρα δεν ζητήσαμε κάτι από τον Bryan. Αυτό ήταν ένα θέμα που αφορούσε τον Ritchie. Τα πρώτα χρόνια οι DEEP PURPLE ήταν μια μπάντα που πέντε άνθρωποι έγραφαν τη μουσική. Όταν έφτιαξε τους RAINBOW ήταν η δική του μπάντα και εκεί αποφάσιζε εκείνος το τι θα γίνονταν. Όμως συνέχισε το ίδιο και όταν συνέβη το reunion, κάτι που άρχισε να δημιουργεί προβλήματα γιατί οι DEEP PURPLE δεν είναι RAINBOW για να αποφασίζει μόνο εκείνος. Αυτό δημιούργησε προβλήματα. Κατόπιν έφερε τον Joe Lynn Turner στη μπάντα. Είχε γίνει μια κουβέντα με τον Peterik αλλά όχι κάτι πραγματικά σοβαρό, ουσιαστικά δεν μας ενδιέφερε αυτή η προοπτική. Εμείς σαν μπάντα γράφουμε τα τραγούδια μας, αυτό κάνουμε πάντα. Δεν είναι του στυλ μας πχ να φέρναμε τον Desmond Child να γράφαμε μαζί σαν τους AEROSMITH πχ, και να κάναμε μεγάλα χιτ. Δεν είναι αυτό το στυλ μας.
Έχεις συνεργαστεί με πολλούς καλλιτέχνες και συγκροτήματα στο παρελθόν, ποιοι ήταν οι πιο συναρπαστικοί και ποιοι οι πιο δύσκολοι;
Ωωω… πολύ δύσκολη ερώτηση και είναι πολύ πρωί εδώ για να την απαντήσω..χααχαχα.. Όλοι μπορεί να είναι το ίδιο δύσκολοι και το ίδιο εύκολοι!
Οι πιο χαρισματικοί τουλάχιστον;
Όλοι είναι χαρισματικοί… Ο Ritchie Blackmore, o Satriani, o Steve Morse… Πραγματικά όλοι!
‘Έχει ακόμα πράγματα να δώσει η rock μουσική στα νέα παιδιά, στις νέες γενιές; Έρχονται νέοι άνθρωποι στις συναυλίες σας;
Η rock μουσική είναι ζωογόνος, η pop είναι ρηχή. Η rock μουσική έχει προσωπικότητα, ταυτότητα, είναι σκληρή, τραχιά. Πριν τους DEEP PURPLE ήμουν σε μια pop μπάντα και θέλαμε να πάμε στο νο 1. Όταν μπήκα όμως στους PURPLE είδα μια πολύ διαφορετική προοπτική από μουσικής απόψεως, πολύ πιο δημιουργική. Βέβαια η pop μουσική είναι πολύ πιο δημοφιλής, έχει φτιαχτεί να πουλά, να είναι εύκολη στο άκουσμα και προσιτή. Εμείς δεν φτιάχνουμε μουσική για να πουλήσουμε μόνο, κάνουμε μουσική για να εκφράσουμε τους εαυτούς μας και αυτό είναι το βασικό μας κίνητρο. Εφόσον συμβαίνει όμως και το να πουλάμε και να αρέσει αυτό στον κόσμο, τότε ναι, αυτός είναι και τέλειος συνδυασμός.
Ένα μήνυμα για τους Έλληνες οπαδούς σας;
Κάθε φορά που παίζουμε στην Ελλάδα, πάντα όλα είναι πολύ όμορφα, έχουμε πολύ καιρό να έρθουμε και πιστεύω ότι όπως πάντα όλα θα είναι τέλεια στο Rockwave Festival στις 7 Ιουλίου!
Σάκης Φράγκος
Απομαγνητοφώνηση: Δημήτρης Σειρηνάκης
