DEF LEPPARD… Πόσο αγαπάω αλήθεια αυτό το συγκρότημα… Θεωρώ ότι το να αρχίσει κανείς να πει τι έχουν κατορθώσει αυτοί οι άνθρωποι από το ξεκίνημα της καριέρας τους, με πιο σημαντικό όχι τις ασύλληπτες πωλήσεις τους, αλλά το γεγονός ότι περίμεναν τον ντράμερ τους που είχε χάσει το ένα του χέρι, να επιστρέψει και να παίξει και πάλι μαζί τους, παρότι ήδη ήταν superstars, είναι ανώφελο. Όποιος δεν γνωρίζει τι εστί DEF LEPPARD, ας προχωρήσει παρακάτω. Ή μήπως όχι;
Οι DEF LEPPARD, λοιπόν, έχουν συνεργαστεί με τη Royal Philharmonic Orchestra του Λονδίνου και ηχογράφησαν το “Drastic symphonies” στα Abbey Road Studios. Ξεκινάμε, από τα βασικά. Η συγκεκριμένη ορχήστρα είναι από τις κορυφαίες του κόσμου. Δεν είναι η πρώτη συνεργασία της με rock συγκρότημα, αφού από το 1969 κιόλας, είχε συνεργαστεί με τους DEEP PURPLE. Οι LEPS, όμως, είναι ένα από τα λίγα συγκροτήματα που έχουν το budget να συνεργαστούν μαζί της, στις μέρες μας και να ηχογραφήσουν στα συγκεκριμένα στούντιο. Επειδή μπορούν.
Το μαγικό με το “Drastic symphonies”, είναι ότι έχουν χρησιμοποιήσει τα παλιά μέρη, έχουν ηχογραφήσει καινούργια, έχουν αφαιρέσει όργανα από κάποια σημεία, έχει παρέμβει η ορχήστρα σε πάρα πολλά σημεία κι έχει προσθέσει ολοκαίνουργια μέρη, ενώ μπορεί κανείς να ακούσει τον Joe Elliott να κάνει διπλά φωνητικά με τη μία φωνή να είναι ηχογραφημένη στο σήμερα και την άλλη από τα παλιά tapes. Όλο αυτό, έχει ως αποτέλεσμα, κάθε τραγούδι, να ακούγεται ολόφρεσκο, σχεδόν σαν να είναι εντελώς καινούργιο, ακόμα και για αρρωστάκια όπως εγώ, που έχω λιώσει για άπειρα χρόνια τη δισκογραφία του συγκροτήματος.
Το άλλο σημαντικό, είναι ότι δεν έχουν φοβηθεί να κάνουν το “Pour some sugar on me” μπαλάντα με αντρικά και γυναικεία φωνητικά, να μεταλλάξουν το “Animal” και γενικότερα να δώσουν μία εντελώς διαφορετική προοπτική σε πολλές διαχρονικές τους επιτυχίες. Επειδή μπορούν, όπως προείπαμε. Τους βγάζω το καπέλο όμως, στην επιλογή των τραγουδιών. Όπως θα διαβάσετε και στη συνέντευξη που κάναμε με τον Phil Collen, δοκίμασαν να κάνουν μεταγραφές σε πολλά κομμάτια με την ορχήστρα, αλλά ήταν μερικά που δεν τους ταίριαζε καθόλου και δεν έβγαινε καλό το αποτέλεσμα, οπότε τα άφηναν στην άκρη. Το αποτέλεσμα ήταν, πως έχουμε ένα δίσκο που η RPO συνοδεύει τους DEF LEPPARD σε αδιανόητα έπη όπως το “Paper sun”, το “Gods of war”, το “Switch 625” ή το “Bringing on the heartbreak”. Επίσης υπάρχει τραγούδι μέχρι και από το “Slang” (το “Turn to dust”), αλλά και από την τελευταία δισκογραφική προσπάθεια του γκρουπ, το “Diamond star halos”, ακόμη και το “Kings of the world” που ήταν από τα ακυκλοφόρητα τραγούδια του live άλμπουμ “Mirror ball – Live & more”! Φυσικά και υπάρχουν πολλές από τις διαχρονικές τους επιτυχίες, “Love bites”, “Hysteria”, “Too late for love”, “Animal”, “Pour some sugar on me”, αλλά οι DEF LEPPARD κατόρθωσαν να φτιάξουν ένα tracklisting που μπορεί να ικανοποιήσει τους οπαδούς τους όλων των ηλικιών!
Το γεγονός, ότι οι Βρετανοί, από το Sheffield, έκαναν ένα δίσκο, με ορχήστρα, που μπόρεσε να με συγκλονίσει τόσο, που για καιρό να μην ακούγεται κάτι άλλο στο σπίτι, το λες και κατόρθωμα. Επαναλαμβάνω, όσο κουραστικός κι αν γίνομαι. Ακούγοντας το “Drastic symphonies”, δεν ένιωθα ότι άκουγα επανεκτελέσεις, ούτε ένα live άλμπουμ, αλλά καινούργια τραγούδια. Αυτό και μόνο με κάνει να σκέφτομαι, ότι ο δίσκος αυτός, είναι ένας από τους κορυφαίους όλων των εποχών, όπου rock συγκρότημα, έχει παίξει με συμφωνική ορχήστρα.. Απλά και άνετα.
Σάκης Φράγκος
