Το Desert Festival 2016 το οποίο περιμέναμε όλοι με ανυπομονησία ήταν γεγονός. Ένα διεθνές φεστιβάλ που πέρασε με σχετική επιτυχία θα έλεγα από την χώρα μας. Και λέω σχετική, γιατί ενώ συνολικά ήταν πετυχημένη η διοργάνωση, είχε κάποια λίγα – ίσως λεπτομέρειες – αρνητικά που αν διορθωθούν θα είναι ένα άψογο φεστιβάλ. Μπορεί να μην είχε τα μεγάλα ονόματα της stoner sludge doom σκηνής όπως στο αντίστοιχο Desert Festival του Λονδίνου, που πριν 5-6 μήνες φιλοξενούσε τους CORROSION OF CONFORMITY, CROWBAR, PELICAN, RUSSIAN CIRCLES, ELECTRIC WIZARD κτλ., αλλά είχε εξαιρετικές μπάντες, οι οποίες αντάμειψαν τον κόσμο για την παρουσία τους.
Το μέρος που φιλοξένησε το φεστιβάλ ήταν 2 διαφορετικά μαγαζιά στην Ιερά Οδό, που βρίσκονται ακριβώς απέναντι μεταξύ τους και έπρεπε να διασχίζεις τον δρόμο κάθε φορά που τελείωνε μια μπάντα για να δεις την επόμενη. Μικρό το κακό, καθώς η απόσταση δεν είναι τεράστια. Το αρνητικό ήταν ότι συνήθως έχανες το πρώτο τραγούδι της επόμενης μπάντας διότι έπρεπε να ανέβεις 4 ορόφους και αν το ασανσέρ κόλλαγε ή είχε μεγάλη ουρά από κόσμο που το περίμενε, το ανέβασμα από τις σκάλες ήταν μονόδρομος. Ένα άλλο μείον ήταν και το θέμα ασφάλειας καθώς μετά από κάμποσες μπυροποσίες των παρευρισκόμενων δεν ήταν ότι πιο ασφαλές να χρειάζεται να διασχίζει κάποιος την Ιερά Οδό κάθε τόσο, για να μπορέσει να δει τις μπάντες στην απέναντι σκηνή.
Στα πολύ θετικά ήταν η μεγάλη παρουσία οπαδών από το εξωτερικό κάτι που δεν το συναντάμε στην Ελλάδα, αν εξαιρέσεις το Up The Hammers Festival. Οι μπάντες εξαιρετικές, με μόνη παρατήρηση η σκηνή στον 4ο όροφο που ο ήχος δεν ήταν κάποιες στιγμές και ότι καλύτερο για τέτοιου βεληνεκούς φεστιβάλ. Πάμε να δούμε πιο αναλυτικά τις μπάντες της πρώτης μέρας:
HOUSE OF BROKEN PROMISES
Οι Αμερικάνοι ήταν εξαιρετικοί και πολύ ορεξάτοι καθώς ήταν υπερδραστήριοι και στήριξαν εξαιρετικά τα τραγούδια που παίξανε από τον δίσκο “Using The Useless”. Βγήκαν ακριβώς 17:45 παρόλο που ο κόσμος ήταν πολύ λίγος, με το ζόρι 50-60 άτομα. Η αλήθεια είναι πως μεγάλη μερίδα κόσμου ψαχνόταν ακόμα να βρει την σκηνή ή όσοι ερχόντουσαν, ενώ είχαν φτάσει στα μισά της παρουσίας τους οι “HOBP”, δεν πρόλαβαν να μπουν καν σε «ρυθμούς» συναυλίας, με αποτέλεσμα να μην υπάρχει ιδιαίτερη ενέργεια στον χώρο. Στα μεγάλα συν ήταν η παρουσία του Joe Mora στα φωνητικά και το μπάσο, όπου είχε πάρει την θέση του γνωστού και μη εξαιρετέου Eddie Plascencia πριν 2 χρόνια και έχει δέσει άψογα με το στυλ της μπάντας. Η σκηνική του παρουσία επίσης ήταν αρκετά καλή. Ο Mike στα drums ήταν κυριολεκτικά οδοστρωτήρας και η ηγετική φυσιογνωμία της μπάντας Arthur Seay έκανε το παν για να ξεσηκώσει τον λίγο κόσμο που είχε μαζευτεί από κάτω.
BEGGARS
Για πολλούς το φεστιβάλ ξεκίνησε στο stage 1, όπου λίγο μετά τις 6:20 ανέβηκαν στη σκηνή οι “δικοί” μας BEGGARS. Το γκρουπ από την Αθήνα πρόσφατα κυκλοφόρησε έναν δίσκο συλλογή των καλύτερων στιγμών της καριέρας του, που μαζί με τη φεστιβαλική διάθεση, διαμόρφωσαν ένα setlist που περιελάμβανε λίγο από όλα. Η αρχή έγινε με το “I Don’t Know” τιμώντας την τελευταία επίσημη κυκλοφορίας “Devil’s Highway” (2015). Κεφάτοι και με περίσσια blues διάθεση, σίγουρα περνούσαν καλά πάνω στην σκηνή, γεγονός που φάνηκε να μεταδίδεται και στο κοινό που τους παρακολουθούσε από κάτω. Η καλύτερη στιγμή της εμφάνισής του ήταν δίχως άλλο η στιγμή των “Not My War” και “Rita” όπου το συγκρότημα συνόδευσε ο μεθυστικός ήχος του σαξόφωνου.
SADHUS
Δεν ήταν λίγοι αυτοί που διέσχισαν την Ιερά οδό για να βρεθούν στο stage 2 όπου θα εμφανίζονταν οι SADHUS. Μια ορδή βαρβάρων σταματούσε άτακτα τα αυτοκίνητα, σχεδόν υπνωτισμένοι από τους μπαρουτοκαπνισμένους σαμάνους των SADHUS. Η μικρή σκηνή του φεστιβάλ ταίριαζε γάντι στο κλειστοφοβικό sludge ‘n’ roll της μπάντας, μιας και δεν είχε τίποτα να ζηλέψει από τις καταλήψεις όπου συνηθίζει να παίζει. Χωρίς πολλά-πολλά ξεκίνησαν φασαριόζικα πιάνοντας από τα μούτρα τους ανυποψίαστους θεατές. Γρήγορα όμως το αργόσυρτο crust μετατράπηκε σε μια blues υμνολογία, αφού από το περιεχόμενο του “The smoking community” (2014) περάσαμε στο εμβληματικό “Abduction” από το πιο πρόσφατο split της μπάντας με τους AGNES VEIN.
TORCHE
Οι TORCHE ήταν από τις μπάντες που είχα αρκετές προσδοκίες. Έχοντας στις αποσκευές τους τον εξαιρετικό δίσκο “Restarter”, βγήκαν από τέλη Σεπτέμβρη σε περιοδεία ως support στους RED FANG, παίρνοντας καλές κριτικές στις έως τώρα εμφανίσεις τους στο Ηνωμένο Βασίλειο. Και στην Ελλάδα φάνηκαν να έχουν εξαιρετική διάθεση και όρεξη. Βγήκαν στις 20:00 ακριβώς και παρόλο που ξεκίνησαν λίγο «νωχελικά», στην πορεία κόσμος και μπάντα έγιναν ένα και το live ζωντάνεψε για τα καλά. Παίξανε τραγούδια σχεδόν από όλους τους δίσκους τους (εκτός από τον πρώτο τους). Από τον τελευταίο δίσκο παίξανε 6 τραγούδια σε σύνολο 14 τραγουδιών κάτι που ήταν και αναμενόμενο μετά και τις διθυραμβικές κριτικές που πήρε. Αυτό χαροποίησε όσους τον είχαν ακούσει και τους άρεσε, ενώ αντίθετα οι κάποιες παύσεις συμμετοχής του κοινού ήταν και αυτός ένας λόγος. Ήταν μία καλή εμφάνιση, με καλή επιλογή τραγουδιών. Όμως θα ήθελα να τους ξαναδώ άλλη μία φορά, χωρίς την πίεση του χρόνου να προλάβω να δω την επόμενη μπάντα στην απέναντι σκηνή.
Setlist:
Grenades / Sandstorm / Healer-Across The Shields / Kicking / Minions / Loose Men / Reverse Inverted / In Pieces / Sky Trials / Believe It / Barrier Hammer / Undone / Annihilation Affair / Tarpit Carnivore
WE.OWN.THE.SKY.
Κι ενώ αφήναμε πίσω μας τους TORCHE βγήκαμε για μια ακόμη φορά στον δρόμο με κατεύθυνση στο stage 2. Από τα παράθυρα του τέταρτου ορόφου του απέναντι κτιρίου ακούγονταν ήδη οι post μελωδίες των WE.OWN.THE.SKY., προετοιμάζοντάς μας για το τι θα ακούγαμε τα επόμενο περίπου 40 λεπτά. Η αλήθεια βέβαια είναι ότι η μουσική της εν λόγω μπάντας ξεχώριζε σαν τη μύγα μες στο γάλα, αφού το instrumental post που πραγματεύονται απέχει παρασάγγας από το γενικότερο stoner attitude του φεστιβάλ. Έτσι λοιπόν, παρά την μικρή (συγκριτικά) προσέλευση του κόσμου στον χώρο, το συγκρότημα δεν δίστασε να ξεδιπλώσει το ταλέντο του. Αρκετά δεμένοι και με εξαιρετική ενέργεια απέδωσαν με επαγγελματισμό τα κομμάτια τους, τα οποία βασίστηκαν κυρίως στο πρώτο τους δίσκο “Earths Collide” (2015), ενώ μάλιστα ερμήνευσαν κι ένα νέο κομμάτι το οποίο άφησε θετικές υποσχέσεις για το μέλλον του ήχου τους.
TRUCKFIGHTERS
Οι TRUCKFIGHTERS είναι όχι μόνο γνωστοί, αλλά και αγαπητοί στο ελληνικό κοινό. Έτσι λοιπόν από νωρίς ο κόσμος μαζεύτηκε κοντά στην σκηνή για να απολαύσει το εκ Σουηδίας ορμώμενο, τρίο. Οι Oskar Cedermalm και Niklas Källgren ξεκίνησαν λίγο νωχελικά, με τον ήχο να μην είναι με το μέρος τους στα πρώτα λεπτά της εμφάνισής τους. Αυτό βέβαια δεν εμπόδισε τον Niklas να οργώνει ακατάπαυστα την σκηνή και να κοπανιέται σαν αγριοκάτσικο κάθε φορά που η μπάντα πάταγε το γκάζι. Ωστόσο η έμφαση που δώσανε στα κομμάτια του νέου δίσκου “V”, έριξε αρκετά τα επίπεδα της ενέργειας και των ντεσιμπέλ με αποτέλεσμα το ξέφρενο headbanging να δώσει την θέση του στο ρυθμικό χαλαρό λίκνισμα του κορμιού. Βέβαια στο τέλος ήρθε το “Desert Cruiser” όπου τα σάρωσε όλα στο πέρασμά του.
BLACK RAINBOWS
Ήταν από τις καλές εμφανίσεις, μαζί με τους δικούς μας SADHUS. Οι Ιταλοί απέδειξαν ότι δεν έχει γίνει τυχαία ντόρος γύρω από το όνομα τους. Ο κόσμος το χάρηκε για τα καλά καθώς οι μπύρες ρέανε άφθονες και οι BLACK RAINBOWS με το ψυχεδελικό stoner τους ενίσχυαν αυτή την διάθεση. Η αλήθεια είναι ότι ο ήχος δεν ήταν σύμμαχος στην εμφάνιση τους, παρόλα αυτά θεωρώ ότι ήταν από τις καλές εμφανίσεις του φεστιβάλ. Για όσους τους είχαμε ξαναδεί, σίγουρα ο ήχος στην σκηνή αυτή δεν μας ικανοποίησε αλλά η παρουσία τους παίρνει θετικό πρόσημο.
1000MODS
Το να διακόψουν την ευρωπαϊκή τους περιοδεία και να επιστρέψουν στην Ελλάδα από την Γερμανία για μια μέρα, μόνο για να μπουν headliners της πρώτης μέρας του DesertFest λέει πολλά τόσο για την μπάντα, τους διοργανωτές, όσο και για το κοινό. Οι 1000MODS είναι ένα από τα πιο hot ονόματα της εγχώριας σκηνής που μαζί PLANET OF ZEUS και VIC, γεμίζουν μόνοι τους μεγάλους συναυλιακούς χώρους.
Η αρχή του σετ έγινε με τα πρόσφατα “Above179” και “The Son”, τα οποία λειτούργησαν κυρίως σαν προθέρμανση για την συνέχεια της βραδιάς. Φυσικά και ο κόσμος τα ήξερε καθώς το πρόσφατο “Repeated Exposure to…”, έχει αφήσει εξαιρετικές εντυπώσεις σε παλιούς και νέους οπαδούς. Ωστόσο ο χαμός ξεκίνησε με το άκουσμα των πρώτων πενιών του “Road to Burn”, αποδεικνύοντας ότι ένα μεγάλο μέρος των παραβρισκόμενων δεν βρέθηκαν τυχαία μπροστά από την σκηνή. Προσωπικά βρήκα την μπάντα λίγο κουρασμένη και αδύναμη να μεταφέρει την ποσότητα της ενέργειας που συνήθιζε να μεταδίδει στο παρελθόν. Βέβαια μπορεί να έφταιγε και η δική μου κούραση, που λίγο μετά το “Low” αναγκάστηκα να εγκαταλείψω το venue. Ωστόσο από ότι πληροφορήθηκα από τον Θάνο, η μπάντα συνέχισε να ανεβάζει στροφές φθάνοντας στο peak της με τα κλασικά πλέον “El Rollito” και “Vidage”.
RED FANG
Και η ώρα έφτασε (00:30) για να δούμε τους headliners της βραδιάς. Οι RED FANG που κυκλοφορούν το “Only Ghosts” σε μία εβδομάδα από την εμφάνιση τους εδώ, ήταν η πέμπτη παρουσία τους στην χώρα μας και όσοι τους είχαμε ξαναδεί, ξέραμε ακριβώς τι θα ζήσουμε. Η μόνη επιπλέον απορία ήταν πως θα «δένουν» τα τραγούδια από τον καινούργιο δίσκο με τα παλιότερα τους, καθώς στην συνέντευξη τους μας είχαν υποσχεθεί ότι θα ακούσουμε 3-4 από τον καινούργιο.
Οι ίδιοι θέλησαν να ξεκινήσουν καταιγιστικά καθώς στις πρώτες νότες του “Wires” από κάτω ο κόσμος ξεκίνησε χορό και τραγούδι και έδειξαν ότι ήρθαν με διάθεση να δικαιολογήσουν τον τίτλο του “Headliner”. “Blood Like Cream” & “Prehistoric Dog” για την συνέχεια και είχε στηθεί ένα «πάρτι» από κάτω που φάνηκαν να το απολαμβάνουν και οι ίδιοι.
Από τον καινούργιο δίσκο παίξανε πέντε τραγούδια τα οποία δέσανε εξαιρετικά. Κορυφαία στιγμή από τα καινούργια ήταν το “The Smell Of The Sound” ένας psychedelic heavy doom ύμνος όπου εκτός του ότι είναι το κορυφαίο του καινούργιου τους δίσκου και στην live εκτέλεση ήταν εκπληκτικό.
Ήταν μια εξαιρετική εμφάνιση από την μπάντα από το Portland, οι οποίοι δεν επαναπαύονται και συνεχίζουν με αμείωτους ρυθμούς. Σίγουρα ήταν ένας εξαιρετικός επίλογος για την πρώτη μέρα του Desert Festival που μας άφησε με χαμόγελα και προσμονή για την επόμενη μέρα.
Setlist:
Wires / Blood Like Cream / Prehistoric Dog / Hank Is Dead / Malverde / Flies / Cut It Short / No Air / No Hope / The Deep / The Smell Of The Sound / 1516 / Throw Up
Νίκος Ζέρης
Φωτογραφίες: Αναστασία Παπαδάκη (rockinathens.gr)
