“Thrash axe attack”
Μόλις μερικές μέρες, μετά από τη προακρόαση του ολοκαίνουργιου δίσκου των θρυλικών thrashers DESTRUCTION, “Diabolical”, το ROCK HARD άδραξε εκ νέου την ευκαιρία για να μιλήσει μαζί τους στα πλαίσια τετ α τετ συνέντευξης. Συγκεκριμένα με την ψυχή του συγκροτήματος και εμβληματικό frontman Marcel “Schmier” Schirmer, ο οποίος πρόθυμος για κουβέντα όπως συνηθίζει, είπε τα πράγματα με το όνομα τους, χωρίς να λογαριάζει το παραμικρό. Απολαύστε τον, σε μια εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη!
Καλό απόγευμα Schmier! Συγχαρητήρια για τον καινούργιο σας δίσκο, πραγματικά τον απόλαυσα! Ας πάμε πίσω στο χρόνο, όταν αρχίσατε να το γράφετε. Επηρεάστηκε η σύνθεση του δίσκου από την αποχώρηση του Mike Sifringer, συγκριτικά με το “Born to perish”;
Ναι, φυσικά, ήταν ένας διαφορετικός τρόπος σύνθεσης. Δε θέλω να χρησιμοποιήσω τη λάθος λέξη, αλλά για κάποιο λόγο ήταν και ευκολότερο να γράψουμε, επειδή δεν υπήρχαν διαφωνίες. Ήμασταν όλοι στο ίδιο μήκος κύματος. Στοχεύαμε για ένα άλμπουμ που πηγαίνει πίσω στις ρίζες μας, που έχει τα trademarks των DESTRUCTION, αλλά να προσθέσουμε και κάποια καινούργια στοιχεία. Πριν φύγει ο Mike, προσπαθήσαμε να γράψουμε κομμάτια παρέα και απλά δεν δούλευε πια. Είχαμε προβλήματα. Υποθέτω, αυτός είναι και ένας από τους λόγους που έφυγε από τη μπάντα. Δεν ξέρω τι κατεύθυνση είχε στο μυαλό του, ίσως δεν ήταν πια τόσο χαρούμενος να παίζει thrash metal. Ποτέ δεν πήρα την τελική απάντηση από εκείνον, να σου πω την αλήθεια. Φαντάζομαι μια μέρα θα μιλήσουμε γι’ αυτό. Άλλα ήταν πολύ ωραία συνθετική διαδικασία και νομίζω πως μπορείς να το ακούσεις και στα κομμάτια, είναι πολύ φρέσκο, γιατί απλά περνούσαμε τόσο καλά παίζοντας τη μουσική μας. Και κάποιες φορές, όταν η μουσική γίνεται υπερβολικά πολύπλοκη και σκέφτεσαι υπερβολικά πολύ για το τι θες να κάνεις, τότε δε δουλεύει. Είναι σαν το σεξ, απλά κάντο και μη το σκέφτεσαι!
Πολύ σωστό. Επίσης, πόσο εύκολο ήταν για τον Martin Furia να δέσει με την υπόλοιπη μπάντα; Έπαιξε ρόλο το ότι ήταν επίσης και ο παραγωγός του άλμπουμ;
Δεν έκανε παραγωγή στο δίσκο. Είναι παραγωγός, έχει κάνει παραγωγή σε μπάντες όπως οι EVIL INVADERS και οι NERVOSA, αλλά όχι στον δίσκο των DESTRUCTION. Αλλά ήταν κομμάτι της ομάδας μας για πολύ καιρό. Ήταν ο μηχανικός ήχου μας, ήταν tour manager και πάντα μιλούσαμε για παραγωγές. Ξέραμε τις ικανότητές του, ξέραμε ότι είναι φοβερός παραγωγός. Και όταν τον βάλαμε στην ομάδα μας, ήταν απλά ότι δουλεύαμε με ένα φίλο. Όταν έκανε την audition για τη μπάντα, τον ξέραμε ήδη για πολλά χρόνια, απλά δε ξέραμε αν θα μπορούσε να αντέξει το βάρος της θέσης. Μπορεί να παίξει όλα αυτά τα κομμάτια; Θα τα καταφέρει να κρατήσει μια τέτοια θέση; Αλλά έκανε φοβερή δουλειά και φυσικά οι γνώσεις παραγωγής βοήθησαν γι’ αυτό το δίσκο. Γιατί μιλήσαμε για πολλά πράγματα: τη κατεύθυνση της μπάντας, τη κατεύθυνση της παραγωγής, ότι θα είναι πιο αγνό και ειλικρινές. Λιγότερα εφέ και πιο “αληθινό”. Ο Martin έφερε επίσης κι ένα φρέσκο πνεύμα στη μπάντα, σίγουρα.
Και είμαι σίγουρος ότι σας βοήθησε και στο συναυλιακό κομμάτι. Κάνατε τις πρώτες συναυλίες την άνοιξη του 2021, σε κάποια festival.
Ναι, οι συναυλίες ήταν κάτι που μας ενθουσίασε πολύ. Δεν ξέραμε πως θα αντιδράσουν οι οπαδοί, αλλά ήρθε τόσο καλά προετοιμασμένος. Στη πρώτη audition, έπαιζε ήδη 10 κομμάτια. Μείναμε έκπληκτοι από το πόσο καλά είχε προετοιμαστεί σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα. Οπότε πήρε τη δουλειά πολύ σοβαρά και οι οπαδοί στις συναυλίες τον σεβάστηκαν πάρα πολύ. Ήταν πολύ χαρούμενος που τον αποδέχτηκαν οι οπαδοί, ειδικά σε μεγάλα festival. Είναι μεγάλη πίεση για έναν άνθρωπο που πρέπει να κάνει κάτι τέτοιο τόσο σύντομα.
Ναι, και να αντικαταστήσει έναν από τους κύριους συνθέτες της μπάντας…
Ακριβώς.
Επίσης, αυτή είναι η πρώτη full-length studio κυκλοφορία από την Napalm Records. Πρώτα από όλα, πως έγινε η συμφωνία μεταξύ σας;
Για την ακρίβεια, μιλούσα και στο παρελθόν με την Napalm. Απλά, δεν ήταν η κατάλληλη στιγμή. Παρακολουθούσα όμως τη δουλειά τους σε βάθος χρόνου. Τους έβλεπα να μεγαλώσουν, να κάνουν καλή δουλειά για άλλες μπάντες, για φίλους μου. Και άκουγα καλά λόγια για εκείνους. Όταν η Nuclear Blast πουλήθηκε στην Believe music, πολλά πράγματα άλλαξαν στα γραφεία της Nuclear Blast. Πολλοί καλοί άνθρωποι, φίλοι μου που συνεργαζόμασταν για 20 χρόνια, όλοι τους έφυγαν από την εταιρεία. Οπότε για μένα αυτό ήταν ένα σημάδι, ότι μάλλον πρέπει να ψάξουμε για κάτι άλλο. Και η Napalm, ήταν φυσικά η καλύτερη επιλογή αν το σκεφτείς. Βασικά, έχουν το ίδιο στήσιμο που είχε η Nuclear Blast πριν 10 χρόνια. Είχαμε έρθει σε επαφή με κάποιους ανθρώπους παλιότερα, οπότε απλώς μιλήσαμε. Όλα έβγαζαν νόημα, οπότε ήταν μια καινούργια αρχή για εμάς, επειδή ήμασταν στην ίδια εταιρεία για 22 χρόνια σχεδόν. Αλλά από τη στιγμή που κάναμε το live album μαζί (“Live attack”), και κάναμε τα πρώτα βήματα μαζί, τώρα ξέρω τους πάντες εκεί και πηγαίνει υπέροχα. Υπάρχουν πολλοί ενθουσιώδεις metal οπαδοί που δουλεύουν στην Napalm Records, το στήσιμο είναι φοβερό, το λατρεύω. Μετά είναι και η τοποθεσία. Είναι στην Αυστρία, είμαι στη Γερμανία, είμαστε πολύ κοντά. Είναι ένας καλός τρόπος να δουλεύεις.
Το οποίο με οδηγεί στην επόμενη ερώτηση μου: τι βλέπεις στην Napalm που τη κάνει να ξεχωρίζει από τις υπόλοιπες εταιρείες με τις οποίες έχετε συνεργαστεί στο παρελθόν;
Πρώτα από όλα, έχουμε το θέμα της διανομής. Έχουν γραφεία σε όλο το κόσμο, έχουμε οπαδούς σε όλο το κόσμο. Θέλουμε τους δίσκους μας να κυκλοφορούν σε όλες αυτές τις χώρες. Και τους οπαδούς στη Βραζιλία, και στην Ιαπωνία, και στις Η.Π.Α., να έχουν την δυνατότητα να αγοράσουν ένα φυσικό προϊόν. Γιατί ακόμα έχουμε οπαδούς που θέλουν να αγοράσουν δίσκους, οπότε ήταν το πιο σημαντικό, ότι έχουν καλή διανομή. Και το δεύτερο είναι, ότι άκουσα πολύ θετική ανταπόκριση από τους φίλους μου, ως προς το πως δουλεύει η εταιρεία. Είναι αξιόπιστη, είναι metalheads αυτοί που δουλεύουν εκεί, και παίρνουν τη δουλειά τους στα σοβαρά. Δε μου αρέσει οι δισκογραφικές να έχουν ανθρώπους γραφείου. Ήμουν σε δισκογραφικές παλιότερα, που ήταν απλά γραφειάκηδες, που δεν ξέρουν τη ζωή στο δρόμο, δεν ξέρουν την πραγματική μουσική βιομηχανία. Οπότε οι άνθρωποι στην Napalm, έχουν ένα rock n’roll συναίσθημα και αυτό δουλεύει.
Κατάλαβα κι αυτό φαίνεται. Προώθησαν πολύ καλά το άλμπουμ ως τώρα, με τις special editions και πάει λέγοντας.
Ναι, υπογράψαμε μαζί τους γιατί μου υποσχέθηκαν ότι θα αντιμετωπίσουν τους DESTRUCTION με σεβασμό στη κληρονομιά της μπάντας και ως τώρα, το καταφέρνουν.
Κατάλαβα. Ενώ το “Diabolical” μοιάζει γνώριμο εξωτερικά στους οπαδούς των DESTRUCTION ακόμα και από το εξώφυλλο, έχει μια φρέσκια προσέγγιση συνθετικά, κυρίως εξαιτίας των διαφορετικών στοιχείων που είναι παρόντα στο δίσκο. Ήταν κάτι που συνέβη οργανικά ενώ γράφατε τα κομμάτια, ή ήταν σκόπιμο;
Προσπαθήσαμε να μάθουμε από το παρελθόν, και να γράψουμε ένα δίσκο που λειτουργεί καλά σε συναυλιακά πλαίσια. Κάποιες φορές γράφεις κομμάτια που είναι πολύ πολύπλοκα για να παιχτούν live. Οπότε αυτή τη φορά ήθελα να γράψω κομμάτια που να είναι λειτουργικά επί σκηνής. Που οι οπαδοί θα μπορέσουν να νιώσουν την ενέργεια ενός thrash δίσκου. Και νομίζω πως αυτή ήταν η κύρια προσέγγιση σε αυτό το δίσκο. Και ήμουν αυτός που πίεζε για περισσότερα leads και solos, γιατί πιστεύω ότι τώρα που έχουμε δύο κιθάρες πρέπει να το δείξουμε κιόλας. Και πολλοί οπαδοί ζητούσαν για χρόνια για στοιχεία από το “Release from agony” ή κομμάτια αυτού του δίσκου ζωντανά, όταν η μπάντα είχε πιο πολλά leads και solos. Οπότε αυτό κάναμε βασικά. Ήταν μια πολύ φυσική διαδικασία. Έχουμε δύο φοβερούς κιθαρίστες στη μπάντα, θέλουν να παίξουν με τη καρδιά τους. Οπότε τους δώσαμε χώρο, για να δείξουν τι μπορούν να κάνουν. Ανυπομονώ να παίξουμε αυτά τα κομμάτια live. Ήδη παίξαμε κάποια κομμάτια live. Και παρόλο που ο κόσμος δεν τα ήξερε, οι αντιδράσεις του ήταν φοβερές.
Το οποίο με οδηγεί στην επόμενη μου ερώτηση: γιατί επιλέχθηκαν το “State of apathy” και το ομώνυμο κομμάτι για να εκπροσωπήσουν το δίσκο ως τα πρώτα video singles;
Το “State of apathy” το διαλέξαμε επειδή θέλαμε να αποδείξουμε στους οπαδούς ότι η κατεύθυνση της μπάντας, δεν θα αλλάξει. Και πιστεύω ότι το “State of apathy” είναι το πιο ευθύ κομμάτι του δίσκου. Είναι γρήγορο, έχει διπέταλο, έχει old school riffs, είναι “in your face”, είναι ένα ευθύ thrash κομμάτι. Δεν είναι κάτι καινούργιο, αλλά είναι κάτι που αποδεικνύει ότι οι DESTRUCTION, είναι DESTRUCTION. Γι’ αυτό βγάλαμε αυτό το κομμάτι όταν ανακοινώσαμε την αλλαγή στη μπάντα, για να πούμε στους οπαδούς “γεια σας παιδιά. Το πλοίο είναι στην ίδια πορεία, δεν αλλάζει”. Το “Diabolical” ως δεύτερο single, και πρώτο “επίσημο” single του δίσκου, επιλέχθηκε γιατί ήταν το ομώνυμο, και θα δείξει τους οπαδούς όλη την ιδέα πίσω από το δίσκο. Και είναι φοβερό κομμάτι, ανοίγει το δίσκο, βαράει δυνατά, ίσως ένα από τα αγαπημένα μου στο δίσκο. Ακόμα και που υπάρχουν τόσα ωραία κομμάτια στο δίσκο, μου αρέσει το “Diabolical” γιατί έχει ένα δικό του SLAYER-ικό συναίσθημα, είναι γκρουβάτο, παρότι είναι γρήγορο. Από τα αγαπημένα μου.
Μια και μιλούσαμε για στίχους, αγγίξατε διάφορα στιχουργικά θέματα σε αυτό το δίσκο. Τη ψυχική υγεία στο “State of apathy”, της αξίες μιας άλλης εποχής στο “The last of a dying breed” και πάει λέγοντας. Ωστόσο ένα από τα κομμάτια που μου τράβηξαν τη προσοχή, ακόμα και κατά τη διάρκεια της προακρόασης, ήταν το “The lonely wolf”. Ποιος είναι ο “μοναχικός λύκος” σε αυτό το κομμάτι;
(Γέλια) Νομίζω ότι όλοι μας έχουμε αυτές τις περιόδους που είμαστε “μοναχικοί λύκοι” σωστά; Νιώθουμε πως είμαστε μόνοι μας εκεί έξω, και πρέπει να παλέψουμε για να περάσουμε τη ζωή μας. Και η ζωή μας είναι πολύπλοκη. Το έγραψα το κομμάτι αυτό, εν μέσω πανδημίας, όπου πολλά πράγματα κατέρρεαν. Η κοπέλα μου με παράτησε, επέστρεψε στη χώρα της, τη Νορβηγία. Η πανδημία ήταν σκληρή, δεν μπορούσαμε να παίξουμε. Φύγαμε από την Nuclear Blast, ψάχνοντας για εταιρεία. Ένιωθα σαν ο μοναχικός λύκος έξω στη γύρα, έτοιμος να υπερασπιστώ τον εαυτό μου. Και τότε έγραψα αυτούς τους στίχους. Νομίζω όλοι έχουμε αισθανθεί έτσι. Και έτσι άρχισε.
Οπότε είναι ένα από τα πιο προσωπικά κομμάτια στο δίσκο.
Ναι. Οι στίχοι βέβαια, είναι γενικοί σε αυτό το δίσκο. Ζούμε σε μια δύσκολη εποχή και αυτά είναι δύσκολα θέματα. Θέματα όπως η δύναμη, η επιβίωση, η ψυχική υγεία και η πίστη, είναι περισσότερο δύσκολα από ποτέ. Προσπάθησα να τους βάλω σε αυτό το δίσκο και αυτοί οι στίχοι έσωσαν τη δική μου ψυχική υγεία. Το ότι μπορώ να γράψω για πράγματα που είναι σημαντικά, μου δίνει δύναμη να επιβιώσω. Και η μουσική είναι ο σωτήρας μας, αν το προσέξεις. Είμαι πολύ χαρούμενος που μπόρεσα να γράψω αυτό το άλμπουμ σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς, γιατί με βοήθησε να το ξεπεράσω.
Ξεκάθαρα. Άλλο ένα θέμα που προσεγγίσατε, είναι αυτό των celebrities κάθε είδους που κυριολεκτικά πουλάνε τους εαυτούς τους στο τελευταίο κομμάτι του δίσκου “Whorefication”. Θα μπορούσες να μας πεις παραπάνω γι’ αυτό;
Φυσικά. Βασικά, δεν ήμασταν σίγουροι αν μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε αυτή τη λέξη στο δίσκο. Και τη βρήκαμε για την ακρίβεια, σε κάποιο παράξενο λεξικό. Είναι μια καινούργια λέξη σχετικά. Ξέρεις, σε εποχές όπου οι influencers είναι πιο σημαντικοί από πραγματικά σημαντικούς ανθρώπους, κάτι πάει στραβά με την ανθρωπότητα. Και αν κοιτάξεις στο instagram, και άλλες πλατφόρμες, είναι αστείο που μια τύπισσα που είναι εκεί ημίγυμνη, με ψηλοτάκουνες γόβες και nylons, έχει περισσότερους followers και clicks από τον Tom Cruise και τον Αμερικανό πρόεδρο! Υπάρχει τόση πολλή ψεύτικη φήμη εκεί έξω που με τρελαίνει! Και η λέξη “influencer” είναι μια λέξη που θεωρώ γελοία! Γιατί δε θέλω να επηρεάζομαι από ηλίθιους! Θέλω να παίρνω τις δικές μου αποφάσεις, θέλω να έχω τις δικές μου απόψεις, θέλω να μάθω τον εαυτό μου! Δε χρειάζομαι κάποιον να μου πει τι πρέπει να κάνω. Η δημιουργία αυτής της λέξης είναι αστεία, και ταυτόχρονα μειωτική. Γι’ αυτό είμαστε όλοι στο internet, τσεκάροντας πράγματα. Και σκέφτεσαι ”τι στο διάολο;”. Ένιωθα ότι έπρεπε να γράψω ένα κομμάτι γι’ αυτό. Η λέξη ”Whorefication”, μου φάνηκε πολύ εύστοχη. Είναι πολύ ωραίο ότι κατάλαβες για τι πράγμα θέλαμε να μιλήσουμε.
Νομίζω ότι υπάρχει ένα κομμάτι στο reunion άλμπουμ “All hell breaks loose” που λέγεται “Visual prostitution”. Συνδέονται αυτά τα δύο κομμάτια;
Ναι, ναι! Για την ακριβεία αυτή είναι η 2022 version αυτού του κομματιού, που είμαστε στο επόμενο επίπεδο, σωστά;
Τώρα μόλις μου ήρθε!
Ακριβώς, γιατί το 2000, όταν κάναμε αυτό το άλμπουμ και πήγαμε στη Σουηδία, ήταν επίσης και μια καινούργια εποχή με το internet. Αλλά όχι τόσο όσο είναι τώρα. Θυμάμαι τον εαυτό μου να μαθαίνω για όλα αυτά τα καινούργια πράγματα. Θυμάμαι όταν δημιουργήσαμε τη πρώτη μας σελίδα και το MySpace και όλα αυτά τα πράγματα, σωστά; Δεν ήταν έτσι, αλλά τώρα, αν κοιτάξεις στο δρόμο ο καθένας έχει το πρόσωπο του στο τηλέφωνο του! Μοιάζει σαν οι άνθρωποι να μη ζουν πια στο πραγματικό κόσμο και αυτό είναι λίγο τρελό.
Είναι, σίγουρα. Ακόμα και κατά τη διάρκεια συναυλιών κάποιες φορές…
Είχαμε συναυλίες όπου ανέβαινες στη σκηνή και το μόνο που έβλεπες ήταν smartphones. Τη πρώτη φορά που παίξαμε στο 70.000 Tons of Metal, όλοι είχαν ένα smartphone στο χέρι. Τη πρώτη φορά που παίξαμε στο βόρειο κομμάτι της Κίνας, το ίδιο. Όλοι οι άνθρωποι στο πλήθος με ένα smartphone στο χέρι τους. Ήταν τόσο αδιευκρίνιστο. Υποθέτω ότι τα smartphones είναι το πιο σημαντικό πράγμα για τους ανθρώπους στις μέρες μας, πιο σημαντικό από την οικογένεια ή τους καλύτερους τους φίλους.
Υποθέτω πως ναι, είναι μεγάλη συζήτηση. Είναι μια σκοτεινή πραγματικότητα για την ακρίβεια.
Ναι και το πρόβλημα είναι πως φτάνει σε όλους μας, και οι άνθρωποι δεν μπορούν να ξεφύγουν από αυτό. Και κάποιες φορές, και εγώ βγάζω τον εαυτό μου από το internet με το ζόρι. “Φύγε, πήγαινε στο γυμναστήριο, πάρε ένα ποδήλατο, κάνε κάτι. Μην είσαι όλη μέρα στο internet.”. Είναι σαν κακό ναρκωτικό.
Πράγματι. Πίσω στα του δίσκου, ως επιπλέον κομμάτι έχουμε τη διασκευή σε G.B.H., στο “City baby attacked by rats”. Κατά τη προακρόαση πριν μερικές μέρες, ανέφερες τη καλή σχέση που είχες με τους punk οπαδούς τότε, που σε οδήγησε να ακούσεις μπάντες όπως οι THE EXPLOITED, οι DEAD KENNEDYS και προφανώς οι G.B.H.. Υπήρχε αντιπαλότητα μεταξύ punk οπαδών και metal οπαδών τότε και αν ναι, το έχεις δει να αλλάζει τα τελευταία πολλά χρόνια;
Οι punk και metal οπαδοί μεγαλώσαμε κοντά ο ένας με τον άλλον, οπότε σπάγαμε πλάκα ο ένας με τον άλλο. Εμείς λέγαμε ότι δε μπορούσαν να παίξουν, και ότι οι metal μπάντες έχουν πολύ καλύτερους μουσικούς. Οι punk οπαδοί κάνανε πλάκα με τους στίχους σε metal κομμάτια, ή με το ότι τα κομμάτια είχαν πολλά solos. Οπότε κάναμε χαβαλέ και ταυτόχρονα γουστάραμε ο ένας τον άλλον. Είχα punk φίλους που μου λέγανε “μπορείς να μου δώσεις αυτό τον δίσκο των ACCEPT; To “Fast as a shark” είναι φοβερό κομμάτι!” και εγώ τους ζητούσα punk δίσκους. Οπότε υπήρχε αμοιβαίος σεβασμός. Αλλά θυμάμαι όταν παίξαμε το πρώτο μας live, με μια punk μπάντα το 1985, τους THE EXPLOITED. Και αυτό το live ήταν ένα μεγάλο χάλι. Γιατί στο τέλος οι punk-άδες και οι μεταλλάδες δεν τα πήγαιναν καλά. Υπήρχε μια μικρή ένταση στο πλήθος, λόγω της διαφορετικής προσέγγισης. Το ‘85, δεν υπήρχε moshpit. To moshpit δεν γεννήθηκε στο metal εκείνη τη περίοδο. Οπότε οι punk-άδες κάνανε mosh με τις μπότες και οι μεταλλάδες κάνανε headbanging και ένιωθαν προσβεβλημένοι και απειλούμενοι από τους punk-άδες. Οπότε υπήρχε επιθετικότητα στο κοινό. Οπότε καταλήξαμε να παίξουμε τη περιοδεία με τους CRO-MAGS. Οι οποίοι ήταν oi μπάντα τότε, πριν αρχίσει να λέγεται hardcore και πάλι υπήρχαν καυγάδες στο πλήθος. Νομίζω είναι καλύτερα τώρα. Βλέπω πολλούς μεταλλάδες να πηγαίνουν σε συναυλίες των THE EXPLOITED πλέον. Τους είδα στο Rock Hard festival 2018 και είχαν καλό κοινό. Οι metal οπαδοί τους αποδέχτηκαν σε πολύ καλό βαθμό.
Υποθέτω συνδέσανε τις τελείες μεταξύ των thrash οπαδών και των hardcore punk οπαδών μετά από όλα αυτά τα χρόνια. Τουλάχιστον έτσι δούλεψε για μένα ως μουσικόφιλο.
Η hardcore σκηνή έγινε πολύ μεγάλη μετά από λίγο καιρό. Και ανακατεύουν περισσότερο από όλους punk rock και metal, οπότε και αυτό έπαιξε το ρόλο του κάπως.
Οπωσδήποτε, ειδικά οι THE EXPLOITED μια από τις πλέον αγαπημένες μου punk μπάντες όλων των εποχών.
Είναι φοβεροί, και η πλάκα είναι πως ο Wattie είναι τεράστιος οπαδός των DESTRUCTION!
Και διασκευάσατε το “Fuck the USA”…
Και στο ίδιο festival που παίξαμε στη Ουγγαρία, ανέβηκε μαζί μας στη σκηνή, όταν το παίξαμε. Είχα και τη τιμή να τραγουδήσω δύο φορές μαζί τους το κομμάτι αυτό. Οπότε είχαμε ξανατζαμάρει στο παρελθόν.
40 χρόνια DESTRUCTION, 17 studio δίσκοι, αμέτρητες περιοδείες. Μια μακρά και αξιοσέβαστη δισκογραφία, από όλο τον ακραίο metal ήχο. Ποιο είναι αυτό το στοιχείο που ποτέ δεν άλλαξε καθ’ όλη τη πορεία της μπάντας;
Πιστεύω μια συγκεκριμένη επιθετικότητα που έχουμε. Η ταχύτητα και η επιθετικότητα ήταν πάντα εκεί μαζί μας. Το οποίο είναι και αυτό που πολλοί κατακρίνουν σε εμάς, που δεν ξέρουν τη μπάντα ότι “οι DESTRUCTION, παίζουν πάνω κάτω τα ίδια, τα κομμάτια παραείναι γρήγορα”. Είμαστε μια μπάντα που απλώς ποτέ δεν επιβράδυνε. Νομίζω ότι αυτή η επιθετικότητα βρίσκεται σε όλα τα DESTRUCTION άλμπουμ, τουλάχιστον σε αυτά που έπαιξα εγώ. Αλλά πάντα είχαμε μια συγκεκριμένη ταχύτητα, και αυτό το παίρνω σαν κομπλιμέντο. Το ότι έχουμε γρήγορα και ανελέητα κομμάτια είναι το πιο αξιοθαύμαστο σε αυτή τη μπάντα, και δεν άλλαξε ποτέ.
Οπωσδήποτε δεν άλλαξε. Όσον αφορά τα μελλοντικά σχέδια, στη προακρόαση ανέφερες μια Αμερικάνικη περιοδεία που προσπαθείτε να κλείσετε. Κάτι άλλο που έχουν στα σκαριά οι DESTRUCTION;
Προσπαθούμε να προγραμματίσουμε όλο το χρόνο φυσικά. Σε αυτή τη φάση είναι δύσκολο να προγραμματίσουμε, αλλά η Αμερικάνικη περιοδεία, δείχνει να παίρνει σάρκα και οστά. Θα γίνει Απρίλιο με Μάιο, ελπίζω να μπορέσουμε να το ανακοινώσουμε σύντομα (σ.σ.: ανακοινώθηκε αργότερα, με support τους NERVOSA/SUNLORD/VX36). Μένουν κάποιες διαπραγματεύσεις για κάποιες από τις τελευταίες συναυλίες. Μετά την Αμερικάνικη περιοδεία, ελπίζουμε να μπορέσουμε να κάνουμε Ευρωπαϊκή και να παίξουμε τα festival, η καλοκαιρινή σεζόν ελπίζω να δουλέψει. Μετά από αυτό, θα γυρίσουμε στην Λατινική Αμερική, να παίξουμε στο Mexico Metal Fest και να παίξουμε μια Λατινοαμερικάνικη περιοδεία. Τέλος, επιστρέφουμε Ευρώπη και κάνουμε την περιοδεία μας εδώ. Αναβάλλαμε τη περιοδεία μας για το Οκτώβρη, γιατί λόγω Covid φοβηθήκαμε ότι δε θα μπορέσουμε να παίξουμε στην Ευρώπη νωρίτερα. Οπότε η Ευρωπαϊκή περιοδεία είναι τον Οκτώβριο. Μετά από αυτό, στα πλάνα είναι να πάμε στην Ασία, την Αυστραλία και μετά ο χρόνος τελείωσε.
Αυτό ήταν όλο Schmier! Σε ευχαριστώ πάρα πολύ για το χρόνο σου, ήταν τεράστια τιμή, και ο επίλογος είναι δικός σου!
Ελπίζω να μπορέσουμε να γυρίσουμε στην Ελλάδα φέτος, ήταν δύο σκατένια χρόνια για όλους μας. Όλοι χρειαζόμαστε μουσική, ζωντανή μουσική, να ροκάρουμε. Η Ελλάδα είναι στη κορυφή της λίστας, έχουμε μακρά ιστορία από φανταστικές συναυλίες στην Ελλάδα, και πολλούς οπαδούς τους οποίους σίγουρα δε ξεχνάμε. Ελπίζω να μπορέσουμε να επιστρέψουμε αργότερα φέτος και να περάσουμε καλά με λίγο metal μαζί!
Γιάννης Σαββίδης
