Ένα γεμάτο Gagarin, το πρώτο Σάββατο του Φεβρουαρίου, μαζεύτηκε να υποδεχτεί τους DESTRUCTION, δείχνοντας τους δεσμούς αίματος που έχει αυτή η χώρα με τους Γερμανούς thrashers. Στο πλευρό τους, οι blacksters YOTH IRIA και το νεόκοπο heavy/speed σχήμα των LEATHERHEAD. Μια πολλά υποσχόμενη ήδη βραδιά προτού καν φτάσουμε έξω από τον ιστορικό χώρο επί της Λιοσίων. Όταν φτάσαμε δε, η ατμόσφαιρα ήταν ήδη φορτισμένη με τον πιο υπέροχο τρόπο. Παλαιοί που μαρτυρούσαν ότι είχαν “γαλόνια” ως προς την εμπειρία με τους Καταστροφείς, όσο και νέοι, νεότατοι που μάλλον ήταν από τις πρώτες τους συναυλίες. Πολύ μα πολύ όμορφο αμάλγαμα κοινού. Αλλά πάμε να δούμε τα πράγματα ένα ένα.
Στη σκηνή 20:40 με το ρολόι, οι LEATHERHEAD όπως είπαμε, από τη Λάρισα. Ένα τρομερά ενεργητικό συγκρότημα, ένας φοβερός frontman, που έβγαλε tomahawk για το ομώνυμο κομμάτι, έβγαλε καπέλο Ινδιάνου για το άλλο, ξεσήκωσε το κοινό που στη πλειοψηφία του δεν τους ήξερε, αλλά κατάφερε να ζεστάνει φωνές και σβέρκους, ενόψει της συνέχειας. Οι επιλογές ήρθαν από το μοναδικό φοβερό τους φερώνυμο άλμπουμ. Δεν παρέλειψαν να ευχαριστήσουν τη διοργάνωση, το χώρο, αλλά και να απευθύνουν το προβλεπόμενο χαιρετισμό στους YOTH IRIA, αλλά και τους DESTRUCTION. Το ύφος τους; Φανταστείτε πρώιμους OVERKILL με AGENT STEEL σε ένα τζαμάρισμα διαρκείας! Κολασμένο υλικό, το οποίο με κάνει να σκέφτομαι τη συνέχεια. Άξιοι κύριοι!
Επόμενοι στο σανίδι, οι YOTH IRIA. Οδηγούμενοι από τη φιγούρα του Δημήτρη Πατσούρη (πάλαι ποτέ ROTTING CHRIST), τον Ορέστη Οικονομόπουλο (ORDER OF THE EBON HAND) στα φωνητικά ενώ η λοιπή μπάντα που τους πλαισιώνει να είναι μια καλολαδωμένη μηχανή, το black metal το οποίο προτείνουν, είναι άκρως ταιριαστό για συναυλιακές συνθήκες. Υμνικό, μελωδικό, folklore ενίοτε, κοντά στην ελληνική παράδοση του είδους, μα όχι με ρετρολαγνείες και νοσταλγίες. Η έντονη σκηνική παρουσία του frontman που ανέβηκε στο κάγκελο, κατέβηκε στο κοινό, πήγε πάνω κάτω στη σκηνή, σίγουρα κέρδισε τις εντυπώσεις (άσχετα αν ο γράφων τη βρήκε κάπως υπερβολική).
Με επιλογές τόσο από το τελευταίο φοβερό άλμπουμ “Blazing inferno” (“Blazing inferno”, “But fear not”, “In the tongue of birds”, “Mornings of the one thousand golds”, “Our father rode again his ride”, “We call upon the elements”) όσο κι από το “As the flame withers” (“The great hunter”, “Hermetic code”, “Yoth iria”), συν το “Under his sway” EP, αλλά και τη κλασσική διασκευή στο “Non serviam” των ROTTING CHRIST (την οποία προλόγισε ο ίδιος ο Δημήτρης), η μπάντα έπιασε ένα πιο black metal κομμάτι του κοινού που γέμισε το Gagarin, μαυρίζοντας την ατμόσφαιρα, διατηρώντας παράλληλα την ένταση που χρειάζεται η βραδιά για το φινάλε της. Τρομερή εμφάνιση, πραγματικά!
Και τώρα, το κυρίως πιάτο! Βλέποντας τους DESTRUCTION για τρίτη φορά, αυτός ήταν ο περισσότερος κόσμος με τον οποίο τους έχω δει. Και όχι μόνο μαζεύτηκε πολύς κόσμος, τα έκανε ΊΣΩΜΑ όλα, με το σύνθημα να δίνεται από την αρχή. Μια χαρακτηριστική εισαγωγή, μας γυρίζει πίσω στο 1986….”CURSE THE GODS” λέμε και κλαίμε. Το Gagarin εκρήγνυται και ψαχνόμαστε να καλυφθούμε από παντού: άτομα φεύγουν στον αέρα για crowdsurf, οι υπόλοιποι είναι στο pit και δέρνουν, ενώ σιγά σιγά φτιάχνεται και ένα circle pit, το ορθόδοξο! Δεύτερο κομμάτι “Invincible force”….οι τύποι είναι τρελοί, θέλουν να μας στείλουν στα επείγοντα! O χρόνος σταμάτησε στο ‘87 στη πλειοψηφία του set, εγγυώμενος μια ολέθρια νύχτα.
Μάλιστα, το ντεμπούτο “Infernal overkill” τιμήθηκε τα μάλα (“The antichrist”, “Bestial invasion” και το αγαπημένο του γράφοντα “Death trap”) λόγω των 40 στρογγυλών ετών που συμπληρώνονται (24 Μαΐου) φέτος από την κυκλοφορία του. Το “Eternal devastation” ακολούθησε (“Eternal ban”, “Life without sense”), το “Sentence of death” EP ομοίως (“Mad butcher”, “Total desaster”) όσον αφορά την εκπροσώπηση, ενώ το αγαπημένο του γράφοντος “Release from agony”, μπορεί να τιμήθηκε μόνο από τον φερώνυμο ύμνο, αλλά ΔΙΑΟΛΕ, πόσο υπέροχο είναι να το ακούς όπως του αξίζει; Με δύο κιθάρες να ξερνάνε φωτιές (Damir Eskic/Martin Furia – το δίδυμο που οι DESTRUCTION άξιζαν όσο τίποτα!), έναν drummer μηχανή και έναν frontman – ογκόλιθο!
Αυτή αποτελεί την καλύτερη σύνθεση των τελευταίων ετών για τους DESTRUCTION. Ο Schmier έπαιξε δυνατά χαρτιά και του βγήκαν ένα προς ένα! Με δυνατότερο όλων, ότι ο Mike Sifringer είναι εκτός, αλλά η μπάντα εξακολουθεί να σπέρνει τόσο στουντιακά όσο και συναυλιακά! Η reunion εποχή τιμήθηκε μέσω των “The antichrist” (“Nailed to the cross”, “Thrash till death” – που έκλεισε το set), “Day of reckoning” (“Armaggedonizer”), “Diabolical” (το ομώνυμο κομμάτι, μαζί με την εισαγωγή “Under the spell”) και τέλος, το πρώτο single από το επερχόμενο “Birth of malice” (“No kings no masters”). Προσωπικά, θα ήθελα δύο τρία κομμάτια ακόμα από την 25ετία αυτή, όχι τίποτα άλλο, απλά γιατί την λατρεύω. Αλλά χαλάλι!
90 λεπτά και ένα Gagarin σμπαράλια, οι DESTRUCTION κατεβαίνουν από τη σκηνή, αφήνοντας υποσχέσεις για επιστροφή του χρόνου πάλι (με τον νέο δίσκο, άμα γίνει όντως αυτό). Καλά να είμαστε, να τους ξαναδούμε, να τα ξανακάνουμε ίσωμα, να τα ξαναχάσουν όπως τα έχασαν σε πολλές περιπτώσεις το βράδυ του Σαββάτου (δεν είχαν λόγια γι’ αυτά που έβλεπαν να συμβαίνουν). Και εις άλλα με υγεία!
Γιάννης “Invincible Force” Σαββίδης
Φωτογραφίες: Έλενα Βασιλάκη
