Dimebag Darrell (20/8/1966 – 8/12/2004)

Η 8η Δεκεμβρίου 2004 υπήρξε μία αποφράδα ημέρα για τον κόσμο του heavy metal, καθώς ο ψυχοπαθής Nathan Gale σκότωσε τον κιθαρίστα των PANTERA/DAMAGEPLAN κι έναν από τους σπουδαιότερους κι επιδραστικότερους κιθαρίστες όλων των εποχών, τον Darrell Lance Abbott ευρύτερα γνωστό κι ως Dimebag Darrel, ΕΠΙ ΣΚΗΝΗΣ… Το ROCK HARD, σαν έναν ελάχιστο φόρο τιμής, ανατρέχει στο αρχείο του και παρουσιάζει μία συνέντευξη που είχε δημοσιεύσει ενάμιση χρόνο μετά από εκείνη την τραγική ημέρα, με τον αδερφό του Dimebag, τον Vinnie Paul, να μας μιλάει για εκείνο το τραγικό συμβάν…

R.I.P. Dimebag.

VINNIE PAUL

“For Dimebag’s legacy!”

Η 8^η Δεκεμβρίου πρέπει να είναι μία από τις πιο σκληρές μέρες να ζει και να θυμάται κάθε οπαδός της rock μουσικής. Το 1980, ο John Lennon είχε δολοφονηθεί έξω από το σπίτι του από τον Mark David Chapman. 24 χρόνια αργότερα, ο Darrell Lance Abbott, πιο γνωστός ως Dimebag Darrell, θα έβρισκε το θάνατο απ’ το όπλο του Nathan Gale, ενός οπαδού ο οποίος σκότωσε εν ψυχρώ το είδωλό του, αυτή τη φορά επί σκηνής. Το νέο σόκαρε οπαδούς, μουσικούς φίλους κι όλη τη σκηνή. Μετά από πολλές έρευνες, ήρθαν απαντήσεις αλλά και οι παράλογες αιτίες για την πράξη του δράστη. Το μόνο ερώτημα που παρέμεινε αναπάντητο είναι: «Γιατί;»

Εκτός από το θρήνο για το θάνατο ενός ειδώλου, οι οπαδοί είχαν την έννοια του αδερφού και συνοδοιπόρου του στη μουσική, Vinnie Paul, ο οποίος ήταν μάρτυρας στη δολοφονία του Dimebag, αφού έπαιζε ντραμς μόλις 5 μέτρα μακριά του. Ακριβώς ενάμιση χρόνο μετά την τραγωδία (8/6/2006), είχαμε την ευκαιρία να συνομιλήσουμε με τον Vinnie Paul.

Σ’ αυτήν την αποκλειστική συνέντευξη, μιλά για το ακυκλοφόρητο υλικό των PANTERA, το θάνατο του αδερφού του, αυτούς που κατηγορεί, αυτούς που στάθηκαν δίπλα του και στον στήριξαν ώστε να επιστρέψει στη μουσική βιομηχανία, παρά τη διαμάχη με τους PANTERA και τον Phil Anselmo. Κάποιες φορές τα λόγια ήταν λυπημένα, αλλά πάντα αληθινά από έναν ειλικρινή και προσγειωμένο καλλιτέχνη.

Ξεκίνησες μία καινούργια εταιρία. Πότε σου ήρθε η ιδέα και πως πηγαίνει μέχρι τώρα;

Είναι μία ιδέα που είχα εδώ και πολύ καιρό. Δεν ήταν δυνατό να κάνω κάτι παλιότερα, αφού ήμουν πάρα πολύ απασχολημένος με τους PANTERA και τους DAMAGEPLAN και ποτέ δεν είχα χρόνο να πραγματοποιήσω την ιδέα γύρω από την εταιρία. Ύστερα από τα τραγικά γεγονότα που συνέβησαν στις 8 Δεκεμβρίου (σ.σ. όπου δολοφονήθηκε ο Dimebag Darrell), πέρασα οχτώ μήνες σε ένα σκοτεινό δωμάτιο όπου προσπαθούσα να συνειδητοποιήσω τι θα κάνω στη συνέχεια, που θα πάω. Τότε μου ήρθε αυτή η ιδέα. Είχα ολοκληρώσει τις ηχογραφήσεις του REBEL MEETS REBEL με τον Dimebag, τον Rex Brown και τον David Allan Coe και ήταν μία σπουδαία ευκαιρία να ξεκινήσω τη δική μου εταιρία. Αυτό κι έκανα. Το πιο σημαντικό για μένα ήταν να σιγουρέψω ότι είχα καλή διανομή και βρήκα τη Universal. Μέχρι στιγμής έχουμε μόνο δύο κυκλοφορίες, το REBEL MEETS REBEL και το Dimevision, αλλά έχω στα χέρια μου πάνω από 5.000 demo κι ανυπομονώ να βρω τη νέα μπάντα που θα αλλάξει την πορεία της μουσικής.

Όταν διαλύθηκαν οι PANTERA τα λόγια που ανταλλάσατε με τον Rex δεν ήταν και τα καλύτερα. Το 2004 μάλιστα είχε δηλώσει ότι ήταν ο μοναδικός που είχε απόλυτη ελευθερία στο συγκρότημα.

Ακριβώς. Το μόνο που έκανε ήταν να παίζει μπάσο. Δεν χρειάστηκε ποτέ να δώσει μία συνέντευξη, δεν έγραψε ποτέ ούτε ένα στίχο, δεν τραγούδησε ποτέ τίποτα. Η μόνη του δουλειά ήταν να παίζει μπάσο πράγμα που φυσικά έκανε πολύ καλά.

Πως είναι οι σχέσεις σήμερα;

Σίγουρα ποτέ δεν πρόκειται να είναι όπως πριν. Όταν ένα συγκρότημα διαλύεται ποτέ δεν πρόκειται να υπάρξει απόλυτη εμπιστοσύνη ανάμεσα στα μέλη. Μπορώ να συνυπάρξω μαζί του, μπορώ να μιλήσω μαζί του αλλά σίγουρα δεν μπορώ να είμαι μαζί του όπως πριν.

Αλλάζοντας θέμα… Ποια ήταν τα πλάνα σου με τους DAMAGEPLAN; Οι PANTERA ήταν ένα τεράστιο γκρουπ, αναγνωρίσιμο παντού… Περίμενες με τους DAMAGEPLAN να φτάσεις στο ίδιο επίπεδο επιτυχίας;

Φυσικά. Κάτι τέτοιο περιμέναμε, αλλά γνωρίζαμε ότι δεν θα συνέβαινε από τη μία στιγμή στην άλλη. Πρέπει να θυμάσαι ότι εγώ κι ο Dime σταθήκαμε δίπλα στους PANTERA μέχρι τη μέρα που διαλύθηκαν. Θέλαμε να συνεχίσουμε και να γίνουμε οι ROLLING STONES του heavy metal. Ήταν η καρδιά και η ψυχή μας μέχρι που ο Anselmo αποφάσισε να απομακρυνθεί και να ασχοληθεί με άλλα πράγματα που θεωρούσε πιο σημαντικά, αλλά στην πραγματικότητα είναι για τα μπάζα. Κι αυτό ήταν το τέλος των PANTERA. Είχαμε την ίδια αφοσίωση με τους PANTERA στους DAMAGEPLAN και γνωρίζαμε ότι θα μας έπαιρνε καιρό να πετύχουμε. Αισθανόμασταν ότι με το δεύτερο-τρίτο δίσκο θα επιστρέφαμε εκεί που ήμασταν. Παίζαμε με δύο παιδιά που διψούσαν να παίζουν μουσική κι έδιναν ότι είχαν κάθε βράδυ. Δουλεύαμε πάνω στο δεύτερο άλμπουμ των DAMAGEPLAN, από το οποίο έχω τα demo, και νομίζω ότι είναι ένας δίσκος που θα μας τοποθετούσε όσο ψηλά θέλαμε. Ήμασταν έτοιμοι να αποδεχτούμε την πρόκληση να ανακτήσουμε την επιτυχία που είχαμε με τους PANTERA. Και ήμασταν τόσο κοντά…

Ας μιλήσουμε λοιπόν για το DVD “Dimevision”. Πως αισθάνθηκες όταν συγκέντρωνες το υλικό;

Ήταν σαν θεραπεία για μένα. Σχεδόν ένιωθα ότι μπορούσα να αγγίξω τον Dime ξανά. Όταν το πρωτοξεκίνησα, πίστευα ότι θα ήταν πολύ δύσκολο, αλλά κάθε φορά που κοιτάζω αυτό το υλικό, έχω ένα τεράστιο χαμόγελο στο πρόσωπό μου κι αισθάνομαι απίστευτα υπερήφανος για τον αδερφό μου, όπως ήμουν πάντα. Ο Dime λάτρευε να διασκεδάζει τους ανθρώπους. Δεν υπήρχε κάτι άλλο στον κόσμο που να τον κάνει πιο ευτυχισμένο, από το να κάνει κάποιον να χαμογελάει, είτε το έκανε με την κιθάρα του, είτε με οποιονδήποτε άλλο τρόπο. Αν μπορούσε να κάνει κάποιον να χαμογελάει ήταν κι ο ίδιος πολύ χαρούμενος.

Είσαι τώρα απασχολημένος με την εταιρία σου… Παρόλα αυτά, έμεινες αρκετό χρόνο μόνος και δεν ακούγαμε πολλά σε σχέση με σένα και τι κάνεις. Πως περνούσε ο χρόνος σου; Πότε αισθάνθηκες ότι είναι ο κατάλληλος χρόνος να επιστρέψεις;

Όταν συμβαίνει κάτι τέτοιο, δεν ξέρεις που να πας, τι να κάνεις και τι μπορεί να συμβεί μετά. Κάποια μέρα μου ήρθε ένα γράμμα από τον Dave Grohl των FOO FIGHTERS, με τον οποίο είμαστε φίλοι πολλά χρόνια και πέρασε μία παρόμοια φάση με τον Kurt Cobain και τους NIRVANA. Μου είπε ότι αισθάνθηκε το ίδιο με μένα, ότι είχε τελειώσει με τη μουσική και δεν ήθελε να κάνει τίποτα… Δεν είχε το σθένος να το κάνει. Οι άνθρωποι τον ενθάρρυναν να συνεχίσει να παίζει, αλλά εκείνος έλεγε «η μουσική με σκότωσε και δεν πρόκειται να ξαναγυρίσω». Νομίζω ότι έχει απόλυτο δίκιο και το γράμμα του μου έδωσε έμπνευση και βοήθεια για να συνεχίσω. Δεν θα είναι το ίδιο με πριν, αλλά αισθάνομαι την ανάγκη να συνεχίσω με κάποιον τρόπο. Ο Dave είχε δίκιο.

Δεν έχεις κάνει κάτι χωρίς τον Dimebag. Οι REBEL MEETS REBEL δεν αποτελούν εξαίρεση. Είσαι έτοιμος να κάνεις κάτι χωρίς αυτόν ενάμιση χρόνο μετά το θάνατό του;

Παίζω με πολύ κόσμο κι αυτό με βοηθά να θυμηθώ πόσο πολύ μου άρεσε, πόσο μου λείπει και πόσο θέλω να το κάνω. Όπως είπα και πριν, ποτέ δεν θα είναι το ίδιο χωρίς τον Dime, αλλά γνωρίζω ότι οπουδήποτε κι αν βρίσκεται με σπρώχνει να συνεχίσω, να προχωράω και να κλωτσάω κ****ς. Αυτό ακριβώς κάνω.

Είναι πολύ συνηθισμένο να βλέπεις ανθρώπους να πιστεύουν ότι συνέβη κάτι διαφορετικό την ημέρα της τραγωδίας. Η ατμόσφαιρα, η συμπεριφορά του θύματος κτλ. Ένιωσες κάτι τέτοιο την τραγική μέρα της 8^ης Δεκεμβρίου;

Όχι. Ήταν μία φοβερή μέρα. Έμεναν μόνο δύο συναυλίες για να τελειώσουμε την περιοδεία και περιμέναμε πώς και πώς να επιστρέψουμε στα σπίτια μας για τα Χριστούγεννα αλλά και να ηχογραφήσουμε το νέο δίσκο των DAMAGEPLAN αφού θα μπαίναμε στο στούντιο μετά την περιοδεία. Μόλις είχαμε συναντήσει τον νέο A&R στην Atlantic, τον Andy Karp, κι όλα ήταν συναρπαστικά. Δύο μόνο συναυλίες και μετά θα γυρίζαμε σπίτια μας… (σ.σ. ο Vinnie σταματά να μιλά, παίρνει βαθιές ανάσες και η φωνή του αρχίζει να τρέμει). Θυμάμαι να βλέπω τον Dime πριν ανέβει στη σκηνή και το τελευταίο πράγμα που είπε ο ένας στο άλλο… Πήγα προς το μέρος του κι εκείνος «ζεσταινόταν» με την κιθάρα του. Του είπα “Van Halen” και μου είπε “Van fucking Halen” και μου έσφιξε το χέρι. Ενάμιση λεπτό αργότερα δεν θα του ξαναμιλούσα. Δεν το πιστεύω ακόμα. Πάντα πίστευε ότι οι Van Halen είναι το μεγαλύτερο σχήμα όλων των εποχών και πάντα περνούσαμε σπουδαία όταν έπαιζαν. Όταν λέγαμε αυτές τις κουβέντες ο ένας στον άλλο, ξέραμε ότι είναι ώρα για πάρτυ. “Van Halen” ήταν ο κωδικός μας κι αυτό ήταν το τελευταίο που μου είπε… (σ.σ. ώρα και για τους δυο μας πλέον να πάρουμε μια βαθιά ανάσα πριν συνεχίσουμε)

Επί τη ευκαιρία, έχετε πολλή υποστήριξη από τον Sammy Hagar, έτσι δεν είναι;

Ναι!!! Είναι σπουδαίος τύπος. Εγώ κι ο Dime τζαμάραμε μαζί του στα γενέθλιά μου το 2004 στο Las Vegas και ήταν πολύ cool. Απίστευτες στιγμές. Μετά απ’ όλα αυτά, ο Sammy με προσκάλεσε στο Cabo Wabo να παίξουμε μαζί. Πήγα και κάθε μέρα για μια εβδομάδα παίζαμε VAN HALEN μ’ αυτόν και τον Michael Anthony! (γέλια) Ήταν απίστευτο, το όνειρό μου έγινε πραγματικότητα.

Την ίδια στιγμή είσαι πολύ καλός φίλος με τον Eddie Van Halen επίσης. Πως νιώθεις που είσαι ανάμεσα στη διαμάχη αυτών των δύο;

Ο Eddie είναι τρομερός. Τους αγαπάω και τους δύο. Δεν καταλαβαίνω γιατί δεν τα βρίσκουν. Είναι φανταστικοί τύποι και μου φέρονται σαν να είμαι αδερφός τους κάθε φορά που βρισκόμαστε. Όταν είναι στη σκηνή, δεν καταλαβαίνεις τις διαφορές που έχουν. Είναι λυπηρό που έπρεπε να κάνουν μία τελευταία περιοδεία και να τελειώσει η φάση…

Όταν ήσουν πίσω από τα ντραμς σου, είχες καταλάβει ότι η επίθεση ήταν αποκλειστικά για τον Dimebag ή φοβήθηκες και για τη ζωή σου;

Χμ… Θα σου τα πω γρήγορα. Ήταν ένα σοκ και προσωπικά πίστεψα ότι ήταν κάποιος αστυνομικός ο οποίος ανέβηκε στη σκηνή να μας σώσει ή κάτι παρόμοιο. Δεν είχα ιδέα τι θα συνέβαινε. Είναι πολύ δύσκολο να συνεχίσω. Ο Dime ήταν εκεί πάνω κι έκανε αυτό που αγαπούσε. Δεν φοβήθηκε, απλά έκανε ότι έκανε πάντα. Κανείς μας δεν μπορούσε να το πιστέψει. Δεν έμοιαζε αληθινό, ακόμη και σήμερα, δεν μπορώ να το πιστέψω.

Τελικά ο Nathan Gale (σ.σ. ο δολοφόνος του Dimebag) φώναξε ή είπε κάτι σε σένα ή κάποιο άλλο μέλος της μπάντας; Άκουσες κάτι;

Δεν είπε ούτε μία γαμ****η λέξη. Αυτά είναι φήμες. Ποτέ δεν είπε τίποτα. Απλά προχώρησε με σχεδόν στρατιωτικό βήμα στη σκηνή, χωρίς να τρέξει. Νόμιζα ότι ήταν αστυνομικός. Δεν έκανε πίσω, δεν είπε τίποτα. Απλά πήγε προς το μέρος τους Dime…

Ποιος ήταν ο πρώτος άνθρωπος που σου ήρθε στο μυαλό όταν συνέβησαν όλα αυτά;

Συνέχιζα να κοιτάω αν ο Dime θα μπορούσε να επιζήσει κι αυτό ήταν το πρώτο που μου ήρθε στο μυαλό. Δεν είμαι καθόλου θρησκευόμενος, αλλά άρχισα να προσεύχομαι και να ελπίζω για το καλύτερο. Δυστυχώς όμως δεν συνέβη κάτι τέτοιο και μόλις ήξερα τι συνέβη, πήρα τηλέφωνο τη Ρίτα, την κοπέλα του Dimebag, το μόνο πρόσωπο του οποίου τον αριθμό μπορούσα να θυμηθώ και ήθελα να το ξέρει χωρίς να ακούσει κάτι από «δεύτερο χέρι» ή κάτι τέτοιο.

Πως είναι η σχέση σας και τι κάνει τώρα;

Είναι όσο καλά μπορεί. Δεν ξέρω βέβαια πως πάει στο κρεβάτι στο ίδιο σπίτι κάθε βράδυ, χωρίς τον Dime. Είναι σκληρό, επειδή ήταν αδερφός μου… Μπορώ να καταλάβω πόσο σκληρό είναι γι’ αυτήν. Κάνει πολλά πράγματα για να παραμείνει απασχολημένη και νομίζω ότι προσέχει πάρα πολύ καλά την «κληρονομιά» του. Ο Dime και η μουσική του θα ζουν για πάντα. Κανείς δεν ήταν σαν αυτόν. Δεν έχει σημασία σε ποιον μιλάς, γκρουπ ή δημοσιογράφο. Όλοι σου λένε ότι ο Dime ήταν φανταστικός τύπος κι έδινε το καλύτερο που είχε σ’ όλους τους ανθρώπους.

Υπήρχαν αμέτρητα αφιερώματα στον Dimebag από τότε που συνέβη το τραγικό στις 8 Δεκεμβρίου…. υπήρχε κάποιο αφιέρωμα που δεν το περέμενες, από κάποιον οπαδό, καλλιτέχη, κλπ. ;

Είναι καταπληκτικό να βλέπεις πόσους ανθρώπους άγγιξε, και πόσο σημαντικός ήταν για όλους. Δεν έμεινα έκπληκτος, αλλά με εντυπωσίασε το πόσοι άνθρωποι τον τίμησαν και συνεχίζουν να αποτίουν φόρο τιμής σε έναν από τους σπουδαιότερους ανθρώπους που υπήρξε ποτέ.

Έχω ένα απόσπασμα από μια συνέντευξη που έδωσες το Δεκέμβριο του 2004, λίγες μέρες πριν από την τραγωδία. Είχες πει: “Θα μπορούσες να είσαι στη χειρότερη θέση του κόσμου, κι εγώ απλώς γελάω μ’ αυτό, γιατί έτσι είναι η ζωή”. Νομίζω ότι δεν αξίζει να ρωτήσω αν αυτό έχει αλλάξει… αλλά αυτό που εννοώ είναι, πόσο άλλαξε η ζωή σου μετά το θάνατο του αδερφού σου; Ή παραμένεις ακόμα εκείνος ο πάντα χαρούμενος τύπος που απλά περνάει καλά και τα σχετικά;

Πρέπει να είμαι δυνατός, γιατί έτσι είμαι εγώ κι εξάλλου έτσι ήταν κι αυτός. Με κοιτάζει τώρα. Αντιμετωπίζαμε τα πάντα με γέλιο, ακόμα και τη χειρότερη περίπτωση. Αυτό προφανώςδεν είναι κάτι που μπορούμε να γελάμε, αλλά νομίζω ότι αυτό δεν με έκανε να στραφώ προς κάποια θρησκεία, ή να αρχίσω να εκδικούμαι, να απομονωθώ, ή κάτι παρόμοιο. Πρέπει να συνεχίσω να ζω όπως ζούσα πάντα, αυτό ακριβώς θα ήθελε να κάνω και μ’ αυτό τον τρόπο έζησε τη ζωή του. Ειλικρινά πιστεύω ότι αν τα πράγματα γίνονταν αντίστροφα, και πέθαινα εγώ, και αυτός ήταν ακόμα εδώ, θα αισθανόταν το ίδιο. Πρέπει να τα δίνεις όλα κι ο Dime δεν έχασε ούτε λεπτό. Ζούσε την κάθε μέρα σα να ήταν η τελευταία του.

Τα ΜΜΕ κατηγορούν κάποιους για το θάνατο του Dimebag. Θα ήθελα την άποψή σου πάνω σ’ αυτό. Το πρώτο και πιο παράξενο πράγμα προέκυψε με τα ΜΜΕ που κατηγόρησαν το ίδιο το θύμα, λέγοντας ότι “η βία προκαλεί τη βία”, λες και η μουσική των DAMAGEPLAN και των PANTERA ήταν η πρώτη πηγή βίας που θα μπορούσε να προκαλέσει τη βια του Nathan Gale… Ήταν απίστευτο να το διαβάζει κανείς… Ανακατεύτηκες σ’ αυτό, πως αντιδράς σ’ αυτές τις δηλώσεις;

Αυτά είναι τελείως μα***ίες. Αυτοί οι δημοσιογράφοι δεν έχουν ιδέα για το τι κάνουμε. Δε γνωρίζουν τη μουσική μας. Ξέρουν τι έγινε στις 8 Δεκεμβρίου, επειδή ήταν μία μεγάλη είδηση, αλλά δεν ξέρουν κάτι για το τελευταίο άλμπουμ μας και για όσους ακούνε αυτό το είδος της μουσικής και το αγαπούν. Θα έλεγα ότι απλώς κάνουν χαμηλού επιπέδου δηλώσεις. Οι DAMAGEPLAN ήταν μία επιθετική και ακραία hard rock μπάντα στο χώρο του heavy metal, που δεν διέφερε από τους PANTERA. Είμασταν έτοιμοι να γράφουμε μουσική για τους οπαδούς μας. Δεν υπήρχε περίπτωση αυτό που κάναμε με τους DAMAGEPLAN να επηρέασε αυτόν τον τύπο. Μπορεί να επηρεάστηκε από άλλα πράγματα, ίσως κάποια μέλη των PANTERA… Αλλά δεν υπάρχει περίπτωση οι DAMAGEPLAN και η μουσική μας να τα δημιούργησαν αυτά. Αυτές οι δηλώσεις είναι γελοίες.

Έτσι λοιπόν βρέθηκε κατηγορούμενος ο Τύπος για να προωθήσει υποθετικά τη διαμάχη μεταξύ εσένα, του Dimebag και του Phil… Κατά τη γνώμη σου, ποιά είναι η επιρροή του Τύπου σ’ αυτό που τελικά συνέβη;

Καμία απολύτως. Ο Τύπος δεν είχε να κάνει τίποτα με τη διαμάχη μεταξύ εμένα, του Dime και του Phil. Αυτό ήταν αυστηρά μεταξύ μας και ο Phil είπε ένα σωρό μα***ίες στον Τύπο. Υποστηρίζει ότι δεν το έκανε, αλλά ξέρεις τι; Όταν κάνεις συνεντεύξεις, αυτό που λες αυτό αποτυπώνεται. Αυτο έμαθα. Ασχολούμαι 20 χρόνια με τον Τύπο, ποτέ δεν παραποιήθηκαν αυτά που έλεγα και για κάποιο λόγο ο Phil φαίνεται να αισθάνεται σαν… Λοιπόν, κάθε φορά που βγάζει γλώσσα, μετά έρχεται και λέει ότι δεν το είπε ή δεν το έκανε ποτέ αυτό. Μα***ίες! Πρέπει να είσαι υπεύθυνος των πράξεων σου κι αυτός είναι από τους ανθρώπους που δεν λογαριάζει το κόστος των πράξεων του.

Έχεις την κασέτα με την συνέντευξη στο Metal Hammer που υποτίθεται ότι είπε: “ Ο Dimebag θα έπρεπε να ξυλοκοπηθεί αγρίως”;

Ναι, την έχω. Ότι αναφέρεται στο περιοδικό, το είπε. Είπε πολλά… (σ.σ. σκέφτεται για λίγο) ύπουλα και επικίνδυνα πράγματα για τον αδερφό μου. Και ο Dime ποτέ δεν έκανε κάτι στον Phil. Πάντα στεκόταν φοβερά στη σκηνή για το μάγκα και κανένας μας δεν κατάλαβε, πως έσκασε αυτό. Τον καλέσαμε πολλές φορές, προσπαθώντας να φτιάξουμε τα πράγματα, αλλά δεν δεχόταν τα τηλεφωνήματα μας. Δεν απάντησε ποτέ. Βρισκόταν στην κοσμάρα του, και σκεφτόταν ότι οι SUPERJOINT RITUAL θα ήταν οι επόμενοι BLACK SABBATH, ότι οι DOWN θα ήταν οι επόμενοι BLACK SABBATH και φυσικά, ήταν λάθος (γελάει). Αυτό ήταν οι PANTERA, το μεγαλύτερο πράγμα στο πρόσωπο της γης.

Έτσι λοιπόν τα σπάσατε τελείως μεταξύ σας…

Ναι, δεν του μιλάω, δεν χρειάζεται να του μιλήσω. Μας άφησε και έδειξε το μίσος του απέναντί μας και θα συνέχιζε να το κάνει. Χαίρομαι που δεν συμμετέχω πια σ’ αυτό.

Έχεις κάτι καλό να θυμάσαι από τότε που είσασταν μαζί;

Απολύτως. Ήμασταν η καλύτερη metal band του κόσμου. Δεν εξαρτιόμασταν από το ραδιόφωνο ή από το MTV, είχαμε τους καλύτερους οπαδούς του κόσμου, μας υποστήριζαν, έκαναν τον δίσκο μας πρώτο σε πωλήσεις το 1994, έκαναν όλους τους δίσκους μας πλατινένιους, και μερικούς απ’ αυτούς, διπλά πλατινένιους. ‘Οταν ήταν καλό, ήταν άπαιχτο. Δυστυχώς, ο μάγκας παρέκλινε της πορείας του και είδατε τι συνέβη.

Έκανες μήνυση εναντίον του club… Έπαιξες πολλές φορές στη ζωή σου σ’ αυτό το club, και δεν ήταν η πρώτη φορά που συνέβη κάτι εκεί. Πιστεύεις ότι υπήρχε κάτι που θα μπορούσε να είχε γίνει για να αποφευχθεί αυτό;

Πολλά πράγματα, αλλά δε μπορώ να πω παραπάνω γι’ αυτό, επειδή αυτά είναι νομικά θέματα. Ας το αφήσουμε. Δεν γνωρίζω τον ιδιοκτήτη. Aυτό που μπορώ να πω, είναι ότι ο Dime τον είχε δει κάποια στιγμή, και απλά του είπε: «Σ’ ευχαριστώ που μας δέχτηκες πάλι. Θυμάμαι ότι έχω να παίξω εδώ, από τότε που βγήκε το “Cowboys from hell”, και ανυπομονώ να παίξουμε απόψε».

Είχες ποτέ κάποια επαφή με τον James Niggemeyer, τον αστυνομικό που σκότωσε τον Nathan Gale;

Όχι, ποτέ δεν του μίλησα.

Αν μπορούσες, τι θα του έλεγες;

A, ότι έκανε αυτό που έπρεπε. Γι’ αυτό πληρώνεται, για να φροντίζει τους ανθρώπους. Αν δεν είχα εμφανιστεί την ώρα που ήταν εκείνος, δεν θα υπήρχαν πολλοί, που αυτή τη στιγμή είναι μαζί μας.

O Zakk Wylde κατηγορήθηκε από πολλούς για το “In this river” και το video clip του, που ήταν αφιερωμένα στον Dimebag, που υποστηρίζουν ότι εκμεταλεύτηκε τον θάνατο του Dime. Σαν φίλος του Zakk, ποια η γνώμη σου για το αφιέρωμα και το video; Μπορείς να μας διευκρινίσεις πόσο κοντά στον Dimebag ήταν;

Ο Zakk δεν εκμεταλλεύτηκε το θάνατο του Dime. Ήταν σαν αδέλφια. Νομίζω ότι το video clip για το “In this river” ήταν σπουδαίο. Κάθε φορά που έμεναν μαζί γούσταραν να πίνουν και να παίζουν κιθάρα. Την έβρισκαν πολύ. Όποιος του τη λέει, κάνει λάθος, γιατί είναι μεγάλος μάγκας και αγαπούσε τον αδερφό μου όσο εμείς.

Τον αισθάνεσαι κι εσύ σαν αδερφό σου;

Aπόλυτα. Και γ**ώ τους τύπους. Τον λατρεύω.

Λοιπόν, ο Dimebag δούλευε πάνω σε κάποια solo demos πριν πεθάνει. Στέκονται καλά ηχητικά ώστε να κυκλοφορήσουν κάποια στιγμή;

Πάντα ηχογραφούσε κάποιο δικό του υλικό. Υπάρχουν τόνοι από υλικό. Σε πολλά απ’ αυτά τραγουδάει, ενώ σε άλλα παίζει μόνο κιθάρα. Μπορεί να κυκλοφορήσουμε μερικά απ’ αυτά στο μέλλον. Πάντα γούσταρε να γράφει μουσική για τον κόσμο και δεν υπάρχει λόγος να μην ακουστούν αυτά που έγραψε.

Επίσης άκουσα ότι σκέφτεσαι να συμπεριλάβεις υλικό των PANTERA, όπως ακυκλοφόρητα κομμάτια από κάποια άλμπουμ, κομμάτια που θα μπορούσαν να είναι το επόμενο άλμπουμ των PANTERA, καθώς και το Part 4 από το Ηome DVD… Μπορείς να μας μιλήσεις γι’ αυτό το υλικό και για τα σχέδια κυκλοφορίας του;

Πραγματικά δεν υπάρχει πολύ υλικό που να μην είναι τελειωμένο. Είναι οριστικό ότι θα βγει το PANTERA’s Home DVD Part 4, αφού υπάρχει αρκετό υλικό για να το κάνουμε. Υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να το κυκλοφορήσουμε, επειδή πολλοί αγαπούν ακόμα τη μπάντα και ενδιαφέρονται γι’ αυτήν. Είναι κάτι που μπορεί να συμβεί μελλοντικά, αλλά όχι τώρα.

Μπορεί ο Phil Anselmo να επηρεάσει την κυκλοφορία αυτού του υλικού; Eννοώ, μπορεί να το εμποδίσει, αν το θελήσει;

Όχι. Τραγούδησε στους δίσκους και στις περιοδείες και αυτό ήταν. Μπορεί να εκφέρει γνώμη, αλλά δεν θα επηρεάσει την κυκλοφορία του υλικού. Η Atlantic Records αποφασίζει, γιατί έχει όλα τα δικαιώματα πάνω σ’ αυτό. Θέλουμε δεν θέλουμε να το βγάλουμε εμείς, θα το βγάλει η εταιρία.

Πρόσφατα ο Ted Nugent κριτίκαρε πολύ σκληρά τη διασκευή των PANTERA στο “Cat scratch fever”, λέγοντας ότι δεν έχει ψυχή, αρ****ια και συναίσθημα κι ότι ήσασταν σαν ζόμπι που έμοιαζαν με τον Ozzy στη σκηνή. Μετά από τόσο καιρό λέει, λοιπόν, κάτι τέτοιο, πως το δέχεσαι;

Απογοητευτήκαμε πάρα πάρα πάρα πολύ. Εγώ κι ο Dime είχαμε συναντήσει τον Ted και φαινόταν πολύ ωραίος τύπος. Αυτό που μπορώ να πω είναι: διάβασε τα σχόλιά του, βάλε τη δική του εκδοχή του κομματιού δίπλα στη δική μας και πες μου αν η δική του έχει αρ****ια. Πες μου ποιο ήταν το τελευταίο πράγμα που έκανε και ήταν σπουδαίο τα τελευταία 15-20 χρόνια. Είμαι σίγουρος ότι απολαμβάνει βέβαια τα χρήματα που παίρνει από τα πνευματικά δικαιώματα της διασκευής που του κάναμε. Είναι γαμ*****η μικρότητα αυτό που είπε.

Υπήρχαν αμέτρητα αφιερώματα στον Dimebag από τότε που συνέβη το τραγικό στις 8 Δεκεμβρίου…. υπήρχε κάποιο αφιέρωμα που δεν το περέμενες, από κάποιον οπαδό, καλλιτέχη, κλπ. ;

Είναι καταπληκτικό να βλέπεις πόσους ανθρώπους άγγιξε, και πόσο σημαντικός ήταν για όλους. Δεν έμεινα έκπληκτος, αλλά με εντυπωσίασε το πόσοι άνθρωποι τον τίμησαν και συνεχίζουν να αποτίουν φόρο τιμής σε έναν από τους σπουδαιότερους ανθρώπους που υπήρξε ποτέ.

Μετά το θάνατο του Dime, πολλοί κιθαρίστες ανέφεραν τους εαυτούς τους σαν επιρροές του Dimebag. Ποιες ήταν οι κυριότερες επιρροές του στην πραγματικότητα;

O Eddie Van Halen ήταν ο λόγος που ο Dime έπιασε την κιθάρα στα χέρια του και ήθελε να παίξει. Ο Eddie Van Halen κι ο Ace Frehley. Αυτοί οι δύο ήταν οι πιο σημαντικές επιρροές του και φυσικά αργότερα ήρθε ο Randy Rhoads. Λάτρευε όλο το υλικό του Randy.

Τι άλλο να πω; Ήταν εκπληκτικό που σου μίλησα, παρότι έπρεπε να μιλήσουμε για κάποιες σκληρές στιγμές. Ήταν σπουδαίο που σε είδα να είσαι καλά μετά απ’ ότι συνέβη και ο χώρος είναι δικός σου να αφήσεις ένα μήνυμα στους οπαδούς που πραγματικά νοιάζονται για σένα…

Θα ήθελα να πω στους οπαδούς μου ότι τους αγαπώ πραγματικά. Εκτιμώ την υποστήριξή τους και θα είμαι καλά. Υπόσχομαι ότι θα συνεχίζω να παίζω ντραμς κι ελπίζω να σας δω όλους σε κάποια περιοδεία.

Thiago Pinto Correa Sarkis για το ελληνικό ROCK HARD