Έχω γράψει κατά καιρούς ότι δεν είμαι καθόλου σύμφωνος με την ιδέα επαναηχογράφησης κλασικών δίσκων για πολλούς και διάφορους λόγους. Ο βασικός εξ αυτών είναι ότι θεωρώ ότι ένας δίσκος αποτυπώνει μία μπάντα σε μία δεδομένη χρονική στιγμή και ο κόσμος έχει συνδεθεί με τον συγκεκριμένο ήχο που δεν θα πρέπει σε καμία περίπτωση να «αλλοιώνεται» από νέες παραγωγές και νέες γενικότερα εκτελέσεις. Επιπλέον, η συντριπτική πλειοψηφία των επαναηχογραφήσεων είναι κατώτερες του original υλικού.
Όταν πληροφορήθηκα, λοιπόν, ότι ο πολυαγαπημένος μου Udo Dirkschneider –μαζί με τον Peter Baltes, για να μην ξεχνιόμαστε- αποφάσισαν να επαναηχογραφήσουν το “Balls to the wall” ήμουν πάρα πολύ επιφυλακτικός καθώς μιλάμε για το αγαπημένο μου άλμπουμ των ACCEPT αλλά και για έναν heavy metal ογκόλιθο γενικότερα. Το πρώτο αρνητικό συναίσθημα μετριάστηκε κάπως με την είδηση ότι θα συμμετείχαν σε κάθε τραγούδι γνωστοί τραγουδιστές. Κάπως έτσι πάτησα το “play”…
To πρώτο πράγμα που κάνει τρομερή εντύπωση είναι ότι τόσο η φωνή όσο και η ερμηνεία του Στρατηγού είναι ανατριχιαστικά ίδια με το original “Balls to the wall” ενώ τα χαρακτηριστικά δεύτερα φωνητικά είναι ξανά παρόντα με τη φωνή του Baltes να ξεχωρίζει ενώ θα πρέπει να πω ότι και σε αυτό τον τομέα όλη η μπάντα κάνει εξαιρετική δουλειά και έτσι δεν υπολείπεται από το original. Το δεύτερο σημείο είναι η παρουσία όλων εκείνων των επιφανών μουσικών οι οποίοι δίνουν, σίγουρα, μία άλλη διάσταση στις αρχικές εκτελέσεις χωρίς να μπαίνω φυσικά στη διαδικασία συγκρίσεων. Τρίτο και πολύ σημαντικό είναι ότι ο Udo πήρε συνειδητά την ορθή απόφαση να μείνει πιστός στο κλίμα των πρώτων εκτελέσεων χωρίς καμία διάθεση πειραματισμού που θα απογοήτευε όλους τους οπαδούς.
Έτσι είναι πράγματι πολύ ωραίο να ακούς τον Petrozza να τραγουδάει με τον Στρατηγό το “Fight it back”, τον Kiske να αναδεικνύει περαιτέρω τη μελωδική διάσταση του “Losing more than you’ve ever had”, τη Doro να μαγεύει στο “Winter dreams”, τον Dee Snider να «φτύνει» με απίστευτη ενέργεια τους στίχους στο “Losers and winners” αλλά και τον Nils Molin από τους DYNAZTY να εντυπωσιάζει στο “Head over hills”. Τα ονόματα των Ripper, Biff, Broden, Eriksson και Danko Jones συμπληρώνουν το παζλ των καλεσμένων.
Το “Balls to the wall Reloaded” παίρνει από μένα θετικό πρόσημο όσον αφορά στη σύλληψη και ενσάρκωση του όλου εγχειρήματος. Ο Στρατηγός μαζί με τον Baltes καταφέρνουν και διατηρούν στο ακέραιο τη φρεσκάδα και τη μαγεία του τεράστιου αυτού δίσκου ενώ αξίζουν πραγματικά συγχαρητήρια σε όλο το συγκρότημα για την αψεγάδιαστη δουλειά του. Η παρουσία όλων των προαναφερθέντων τραγουδιστών συνετέλεσε τα μέγιστα στην περαιτέρω ανάδειξη των θρυλικών συνθέσεων και ειλικρινά αξίζουν πολλά συγχαρητήρια σε όλους γιατί το έργο τους ήταν δύσκολο. Τώρα, αν με ρωτήσετε, ποιο από τα δύο άλμπουμ θα βάζω να ακούσω θεωρώ ότι θα ήταν παράλογο αν επέλεγα κάτι άλλο από το original για όλους τους ευνόητους λόγους. Αλλά αυτό δεν είναι το ζητούμενο εδώ, έτσι…;
Σάκης Νίκας
