a
To ROCK HARD πάει θέατρο; Γιατί όχι; Όταν μάλιστα στο σανίδι βρίσκονται οι σκοτεινοί γνώριμοι παραμυθάδες DIRTY GRANNY TALES με την νέα τους δουλειά “Telion’s Garden”, μια βόλτα από την θεατρική σκηνή Χώρα καθίσταται επιβεβλημένη. Μια βόλτα που μετατράπηκε σε ταξίδι στον κόσμο του φανταστικού, του οποίου η μεταφορά στην πραγματικότητα αποτελεί ένα παρακινδυνευμένο τόλμημα. Αναλαμβάνοντας το ρίσκο να πλανηθούμε από τα λόγια της “γιαγιάς” παρακολουθήσαμε και σας μεταφέρουμε τις εμπειρίες μας.
Οι αναφορές στον χώρο του φανταστικού είναι αναρίθμητες. Μέσα από κάθε μορφή τέχνης, από κάθε απλή αναφορά, ο άνθρωπος προσπαθεί να περιγράψει τον κόσμο που κρύβεται πίσω από το πέπλο της πραγματικότητας που μας σκεπάζει. Πόσοι, όμως, ήταν και είναι εκείνοι που κατάφεραν να το ανασηκώσουν, να το προσπελάσουν, να βιώσουν την τρέλα της ατόφιας φαντασίας και τελικά να επιστρέψουν σώοι;
Τα μέλη των DIRTY GRANNY TALES, αναμφίβολα συγκαταλέγονται σε αυτούς τους λίγους που τα κατάφεραν και μετά από τέσσερα περίπου χρόνια περιπλάνησης μέσα σε μια διαφορετική ιστορία, επέστρεψαν για να μα την αφηγηθούν. Έχοντας βρεθεί αντιμέτωπος με αυτή την εμπειρία άλλες δύο φορές (στο πάλαι ποτέ – ασφυκτικά μικρό για αυτούς – Texas Necropolis και στο θέατρο Ροές για τους δίσκους “Inversed World” και “Didi’s Son” αντίστοιχα) ήμουν προετοιμασμένος για το τι θα μου επιφύλασσε η βραδιά. Κι αν κρίνω κι από τις γνώριμες φάτσες ανάμεσα στο κοινό, που σχεδόν γέμισε το θέατρο, το συγκρότημα είχε να αντιμετωπίσει ένα “σκληρό” κοινό, το οποίο γνώριζε τι θα δει.
Το “Telion’s Garden”, είναι ένα μέρος όχι και τόσο μακριά από την δική μας πραγματικότητα. Με μια εξαιρετική αφήγηση το συγκρότημα καταφέρνει ενώσει πολλά διαφορετικά κομμάτια της σύγχρονης (κι όχι μόνο) σκέψης. Από την προπατορική Εδέμ, έως την σύγχρονη υποταγή στο παγκόσμιο σύστημα, το σενάριο κρύβει μια πληθώρα αλληγοριών που γίνονται τροφή για σκέψη και συζήτηση. Έχοντας λοιπόν σαν βάση ένα πολύ δυνατό σεναριακό υπόβαθρο, η μπάντα δεν θα μπορούσε παρά να παρουσιάσει τον γνωστό της εαυτό ώστε να καταπλήξει τους παραβρισκόμενους. Κι όντως έτσι έγινε. Ο αυτοαποκαλούμενος Mouldbreath μας συγκίνησε για μια ακόμα φορά με την τρομερή του ερμηνεία στα φωνητικά, ενώ ο έτερος μαυροφορεμένος Worm Eaten Vagus, έστεκε θεματοφύλακας του ρυθμού και της εκφραστικότητας.
Εκατέρωθέν τους, ο Ulrich Mühe στα ντραμς και η Dalai Theofilopoulou στο τσέλο (την οποία θαυμάσαμε πρόσφατα στην συναυλία των THE OCEAN συνέβαλλαν για άλλη μια φορά με τον καλύτερο τρόπο τόσο με την εκτελεστική τους δεινότητα, όσο και με την θεατρική τους παρουσία. Φυσικά από το σύνολο του έργου δεν θα μπορούσε να λείπει ο χορός και η ερμηνευτική προσέγγιση. Το δίδυμο των χορευτριών έδωσε τον καλύτερό τους εαυτό, και παρόλο που έλειπαν οι “ζωντανές” μαριονέττες του παρελθόντος, έφεραν εις πέρας το δύσκολο έργο της αποτύπωσης και της αφήγησης της λεχθείσας ιστορίας.
Αλλά πολλά αποκαλύψαμε. Το όλο show συνεχίζει να βρίσκεται σε πολύ υψηλό επίπεδο, διατηρώντας τα καινοτόμα στοιχεία που το κάνουν να ξεχωρίζει σε ότι έχει να κάνει με τα εγχώρια δρώμενα. Αναμφίβολα πρόκειται για μια παράσταση που δεν προορίζεται μόνο για τον στενό κύκλο της metal κοινότητας. Κάθε άλλο μάλιστα. Είναι μια παράσταση που απευθύνεται σε ένα ευρύ κοινό. Και αν νομίζει κανείς τον εαυτό του άτυχο που δεν γνώριζε γι’ αυτό το event νωρίτερα, θα πρέπει αναθεωρήσει. Οι DIRTY GRANNY TALES θα βρίσκονται έως τις 10 Απριλίου στο θέατρο Χώρα, για να εξιστορήσουν και σε εσάς τα καταχθόνια παραμύθια της γιαγιάς.
Κείμενο/Φωτογραφίες: Νίκος Ζέρης
