Η λατρεία του ελληνικού κοινού για τους DØDHEIMSGARD είναι δεδομένη, το συγκεκριμένο όμως live αποκτούσε ακόμη μεγαλύτερη σημαντικότητα, τόσο από τα support σχήματα (με την πρώτη επί σκηνής εμφάνιση των εξαιρετικών THY DARKENED SHADE) όσο και από το γεγονός ότι θα είχαμε για πρώτη φορά την ευκαιρία να τους απολαύσουμε με τον Aldrahn πίσω από το μικρόφωνο.
Η αρχή έγινε με τους SHIBALBA, που ανέβηκαν στο σανίδι με μία ώρα καθυστέρηση λόγω προβλημάτων κατά τη διάρκεια του soundcheck, και ο ρόλος τους ήταν εξ ορισμού δύσκολος. Θεωρητικά η επιλογή τους ως opening act μπορεί να ήταν σωστή και σίγουρα ενδιαφέρουσα, όμως πρακτικά το σκοτεινό τους ambient σε συνδυασμό με την έντονη παραστατικότητα/θεατρικότητα της εμφάνισής τους, σήκωσε σούξου-μούξου και χαβαλέδες στα πηγαδάκια, όπως και αναμενόταν, από ένα μη εξοικειωμένο κατά βάση κοινό που είχε έρθει ν’ ακούσει black metal. Αν μη τι άλλο, η συνολική παρουσία τους, με τα αντισυμβατικά μουσικά όργανα και το όλο background ήταν κάτι πρωτόγνωρο για τους περισσότερους, ενώ σε σημεία τα επαναλαμβανόμενα ηχοτόπια τους -και κυρίως τις στιγμές που ανέβαζαν την ένταση- κατάφερναν να παρασύρουν. Κάτι όμως η προσμονή για τα επόμενα, κάτι το παράταιρο macbook στην άκρη της σκηνής, δεν κατάφεραν να αποφέρουν την πειστικότητα και την επιβλητικότητα που θα μπορούσε μια τέτοια εμφάνιση να έχει υπό άλλες συνθήκες. Προσωπικά θα προτιμούσα και μια περισσότερο minimal, low profile εμφάνιση, με χαμηλό φωτισμό και λιγότερα εφέ, αλλά κάτι τέτοιο είναι καθαρά δική μου πετριά.
Σειρά είχαν οι THY DARKENED SHADE, μία από τις πιο ποιοτικές μπάντες στα εγχώρια δρώμενα τα τελευταία χρόνια, βάσει των 2 σπουδαίων δίσκων τους – και ιδιαίτερα του περσινού “Liber Lvcifer I: Khem Sedjet”- που έχουν τραβήξει τα βλέμματα των φίλων του ήχου. Στην παρθενική τους ζωντανή εμφάνιση, είχαν ζητήματα με τον ήχο, που δεν βοήθησε στο ν’ αναδειχθούν πλήρως οι παπάδες που έπαιζαν οι δύο κιθαρίστες, ωστόσο η μπάντα απέδωσε παθιασμένα το υλικό από αμφότερες τις δισκογραφικές τους δουλειές, επιδεικνύοντας και εξαιρετική τεχνική κατάρτιση συν τοις άλλοις, πράγμα που δείχνει πως είναι θέμα χρόνου να φτάσουν την ποιότητα των studio δουλειών τους και σε live επίπεδο. Προσωπικό highlight το “Δαήμων Ὁ Φώσφορος” ένα από τα πιο ιδιαίτερα κομμάτια της μπάντας, μ’ έναν ρασοφορούντα τραγουδιστή να κερνάει πόνο όποτε άνοιγε το στόμα του.
Η ώρα των Νορβηγών είχε φτάσει, και από την πρώτη κιόλας στιγμή που τα μέλη της μπάντας πάτησαν στο σανίδι, υπήρχε η αίσθηση πως κάτι πολύ καλό επρόκειτο να ξετυλιχτεί μπροστά στα μάτια μας, βλέποντας τον –ξυρισμένο πλέον- Vicotnik, και τον Aldrahn σε στολή μασόνου Son Goku, έστω και άβαφοι αυτή την φορά. Μετά το ταιριαστό intro που σ’ έβαζε στο κλίμα, περίμενα να μας δώσουν κάποιο από τα χορευτικά τους κομμάτια και ν’ αρχίσει ο σάλος. Αντ’ αυτού το ξεκίνημα έγινε με το “God Protocol Axiom”, από τον τελευταίο δίσκο της μπάντας, που προσωπικά μου άφησε ανάμεικτα συναισθήματα. Τελικά αποδείχθηκε πως όλως παραδόξως τα κομμάτια του “A Umbra Omega” και συγκεκριμένα το “Architect Of Darkness” που για εμένα ήταν η κορυφαία στιγμή της βραδιάς, ήταν αυτά που λειτούργησαν καλύτερα απ’όλα. Και κάτι τέτοιο λέει πολλά, όταν η μπάντα αποφασίζει να μας προσφέρει ένα εξαιρετικό setlist, με το “Satanic Art” να παίζεται στην ολότητά του και το ντεμπούτο να αντιπροσωπεύεται από 3 κομμάτια. Δυστυχώς τα πολλά τεχνικά προβλήματα όπως και η μη αναμενόμενη έλλειψη δεύτερου κιθαρίστα έκοψαν αρκετούς πόντους ευχαρίστησης από την όλη εμπειρία. Η δεύτερη ξενέρα ήρθε από το γεγονός ότι λόγω της καθυστέρησης στην έναρξη της συναυλίας, η μπάντα τερμάτισε την εμφάνισή της νωρίτερα από το προγραμματισμένο, στερώντας μας 3 κομμάτια και κυρίως το “Sonar Bliss” μεταξύ αυτών, έτσι ώστε ουσιαστικά να μην χαρούμε τίποτα από το θεϊκό “666 International” μιας και η hit-άρα “Ion Storm” σμπαραλιάστηκε από τα τεχνικά προβλήματα που προαναφέρθηκαν. Με τις δεδομένες δυσκολίες, οι Νορβηγοί χωρίς ενδιάμεσες πολυλογίες, φανφάρες, ευχαριστίες, απολογίες ή οτιδήποτε, προσπάθησαν να μην πτοηθούν και να προσφέρουν ό,τι καλύτερο στους –μερικώς επηρεασμένους από την όλη κατάσταση- οπαδούς τους, (με χαρακτηριστική στιγμή τον Aldrahn που συνέχισε να τραγουδάει σαν να μην συμβαίνει τίποτα στο “Ion Storm” ενώ η κιθάρα δεν ακουγόταν καθόλου) κερδίζοντας άπειρους πόντους συμπάθειας, ενώ στα καλά τους σημεία –μεταξύ αυτών και η αναπάντεχη επιλογή της thrash-ιλας του “Crystal Specter”- απλά έλαμπαν.
Μπορεί εν τέλει να μην ήταν το πιο επαγγελματικό live, ακόμη όμως κι έτσι και παρόλο που περίμενα μεγαλύτερες δόσεις μαγείας (οι προσδοκίες ήταν στο θεό και ίσως να παίζει και αυτό τον ρόλο του), το να βλέπεις επί σκηνής δύο από τις μεγαλύτερες μορφές του black metal, παίρνοντας δείγματα της ιδιοφυΐας τους, και ν’ ακούς ζωντανά μερικά από τα πιο εμβληματικά κομμάτια στο είδος, σίγουρα αξίζει τον κόπο σε οποιαδήποτε φάση.
Setlist: “God Protocol Axiom”, “En Krig å Seire”, “Symptom”, “Crystal Specter”, “Vendetta Assassin”, “Midnattskogens Sorte Kjerne”, “Architect Of Darkness”, “The Paramount Empire”, “Ion Storm”, “When Heavens End”, “Traces Of Reality”.
* Ένα μπράβο προς την 3 Shades Of Black για την προσπάθεια που κάνει και τα ονόματα που φέρνει, μαζί με ευχές για ανάλογη συνέχεια.
Κείμενο: Νίκος Χασούρας
Φωτογραφίες: Λευτέρης Τσουρέας
