Οι DREAMLORD είτε σας φαίνεται περίεργο, είτε όχι, ιδρύθηκαν πριν 25 ολόκληρα χρόνια (1995). Μετά από 3 demos, η μπάντα μπήκε στον πάγο για δύο χρόνια (2001 ως 2003), λόγω στρατιωτικών υποχρεώσεων. Η επάνοδός της, έφερε το ομώνυμο ντεμπούτο της, το 2007. Και τώρα, 12 χρόνια μετά από αυτό, κυκλοφόρησε το “Disciples of war”, στο τέλος του έτους που πέρασε, από τη No Remorse.
Έχω πει ξανά κατά καιρούς το πόσο με βάζουν σε σκέψεις τα μεγάλα κενά ανάμεσα σε δίσκους. Χάνονται ευκαιρίες, χάνεται το momentum που θα μπορούσε να είχε χτιστεί ανά τα χρόνια και ενδεχομένως σε ξεχνάει (κακά τα ψέματα) ο όποιος κόσμος σε παρακολουθούσε. Κάποιοι καλύπτουν το χαμένο έδαφος, κάποιοι απλώς κινούνται μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας. Πατάμε play για να μάθουμε, σε ποια κατηγορία ανήκουν άραγε οι DREAMLORD.
“I’m coming for you, I will find you, you’re going to die”. Ψαρωτική και ωραία εισαγωγή και ακολουθεί το κυρίως. “Out for blood”. Σωστό thrash βρωμόξυλο ξεχύνεται από τα ηχεία, στα πρότυπα των EXODUS, ANTHRAX και TESTAMENT, με μία ανάλογη φωνή. Ολίγη από το δυναμισμό του James Hetfield (METALLICA), τις μεσαίες του Chuck Billy (TESTAMENT) και τον τσαμπουκά του Steve “Zetro” Souza (EXODUS) και είμαστε έτοιμοι. Σε λίγο πιο χαμηλή ταχύτητα κινείται και το ομώνυμο, με άρωμα παλαιών ICED EARTH στο riffing (δηλαδή πριν το 1996). Το “The 11th hour”, βγάζει προς τα έξω την πιο μελωδική πλευρά της μπάντας, με ένα τέρμα ατμοσφαιρικό και συνάμα βαρύ χτίσιμο ενός κομματιού που κινείται σε mid-tempo ταχύτητες. Οι ταχύτητες επανέρχονται σταδιακά, μαζί με έντονη την παρουσία του μπάσου, στο “Humanity enslaved”, αλλά και περισσότερο στο “Aggressive denial”, σε συνδυασμό με την πολύ καλή σολιστική δουλειά (όπως και σε όλο το δίσκο).
Το δεύτερο ήμισυ του δίσκου, ξεκινάει με ακουστική εισαγωγή. Το κομμάτι λέγεται “Infratricide” και αποτελεί ένα από τα πιο βαριά κομμάτια του δίσκου, με ωραία breaks μπάσου. Κομμάτι για να σπάς σβέρκο στο κοπάνημα, σε mid-tempo ταχύτητες κατά κύριο λόγο, με πολύ ωραίες lead πινελιές. Το ξύλο επιστρέφει στο αμέσως επόμενο κομμάτι, “Blinded eyes”, που έχει και μία ελαφρά μοντέρνα απόχρωση στο ρεφρέν του. Πολύ έξυπνο το break με το μπάσο, χτίζοντας ταχύτητα μέχρι το solo. Οι ταχύτητες κατεβαίνουν ξανά για το instrumental του δίσκου, “Act of god”. Ένα κομμάτι ατμοσφαιρικό, τεχνικό μα και μελωδικό για το μοτίβο που παίζει η μπάντα, η οποία απελευθερώνεται και φέρνει στο λίγο στο μυαλό τους METALLICA του “Master of puppets” στο αθάνατο “Orion”. Το “Outcast” συνεχίζει σε αυτόν το δρόμο, όντας τεχνικό αλλά και mid-tempo, στα πρότυπα κυρίως των ANTHRAX (αυτό το riff θα μπορούσε να είχε βγει από το “Among the living”), με πολύ ωραίο riff σε fade out. Για το τέλος, αναλαμβάνει το “Uncompromised” με τα έξι λεπτά διάρκειάς του. Γκαζωμένο μπάσιμο, μελωδικότατο ρεφρέν, κιθαριστικά solos, όμορφες αρμονίες, break με βροχή και μπαλαντοειδές πέρασμα με σχεδόν blues σολάρισμα και κλείσιμο με fade out.
Στα 50 και κάτι λεπτά της διάρκειάς του, το “Disciples of war” αποτελεί μία πρώτης τάξεως ευκαιρία για τους Αμερικανόφιλους thrashers να μάθουν μία δυνατή μπάντα της ντόπιας σκηνής. Οι DREAMLORD από τη μεριά τους, αν χρησιμοποιήσουν την σημερινή δυναμική τους σοφά, θα καταφέρουν πολύ περισσότερα πράγματα, μιας και το υλικό που μας παρουσιάζουν είναι καλοδουλεμένο και ποιοτικό.
8 / 10
Γιάννης Σαββίδης
