“Trapped in our own prison”
Οι Αθηναίοι thrashers, DREAMLORD, κυκλοφόρησαν το νέο τους άλμπουμ, “Artificial imprisonement” πριν λίγες μέρες, στο γνώριμο ύφος τους, που κοιτάζει κυρίως στο Bay Area, δίχως να ξεχνούν τις μελωδίες και τα πιο τεχνικά περάσματα. Ο Σάκης Φράγκος, μίλησε τo συγκρότημα σχετικά με το άλμπουμ και τα σχέδιά τους.
Πολύ ωραίο το λογοπαίγνιο στον τίτλο του δίσκου σας. “Artificial Imprisonment”. Πως πιστεύετε ότι η τεχνητή νοημοσύνη φυλακίζει τον άνθρωπο; Για ποιον λόγο αποφασίσατε να θίξετε αυτό το ζήτημα;
Ευχαριστούμε πολύ! Ο τίτλος παίζει με την ιδέα ότι η τεχνητή νοημοσύνη μας βολεύει αλλά ταυτόχρονα μας κλείνει σε ένα κλουβί χωρίς να το καταλαβαίνουμε. Όταν όλα γίνονται μέσα από αλγόριθμους, πόση ελευθερία μένει στον άνθρωπο; Δεν θέλαμε να κάνουμε preaching ούτε να φανούμε τεχνοφοβικοί, απλά να βάλουμε ερωτήματα. Γι’ αυτό και το “Artificial Imprisonment”, γιατί η μεγαλύτερη φυλακή είναι εκείνη που δεν την αντιλαμβάνεσαι.
Ο ήχος σας παραμένει βαθιά thrash, θεωρείτε όμως ότι υπάρχουν νέα στοιχεία που θα ξαφνιάσουν τους ακροατές;
Ναι, ο πυρήνας μας είναι thrash, αυτό δεν αλλάζει, αλλά στον νέο δίσκο βάλαμε και πράγματα που ίσως δεν περιμένει ο ακροατής. Υπάρχουν πιο σκοτεινά περάσματα, μελωδικά leads, ακόμα και κάποιες progressive πινελιές που δίνουν άλλο χρώμα. Δεν θέλαμε να μείνουμε στην ίδια δοκιμασμένη συνταγή. Κρατήσαμε την ταχύτητα και την επιθετικότητα, αλλά δοκιμάσαμε να ανοίξουμε τον ήχο μας. Οπότε ναι, θα ακούσει κάποιος το κλασικό DREAMLORD, αλλά με εκπλήξεις που θα του τραβήξουν την προσοχή.
Ποιες ήταν οι μεγαλύτερες προκλήσεις που αντιμετωπίσατε όλα αυτά τα χρόνια ως thrash μπάντα από την Αθήνα;
Η μεγαλύτερη πρόκληση ήταν πάντα το να κρατηθούμε ζωντανοί. Στην Αθήνα υπάρχει πάθος και κοινό για το metal, αλλά οι συνθήκες δεν είναι πάντα εύκολες — λίγοι χώροι, δύσκολη οργάνωση και φυσικά το οικονομικό κομμάτι που βαραίνει. Και μην ξεχνάμε και τα χρόνια της πανδημίας, που ήταν πολύ αβέβαιο το μέλλον γενικότερα. Προσπαθήσαμε να εκμεταλλευτούμε εκείνο το «νεκρό» χρόνο γράφοντας μουσική. Ένα σημαντικό μέρος του δίσκου, γράφτηκε εκείνη την περίοδο.
Ποια είναι τα στοιχεία που διαφοροποιούν τους DREAMLORD του 2019 και του “Disciples of War” με τους DREAMLORD του 2025 και του “Artificial Ιmprisonment”;
Θεωρώ ότι το “Disciples of War” ήταν ο πρώτος μας δίσκος, οπότε είχε αυτή την ακατέργαστη ενέργεια, το “in your face” thrash, γιατί θέλαμε να συστηθούμε και να δείξουμε τη δύναμή μας. Ήταν πιο μονόπλευρο, πιο επιθετικό, με έντονη πολεμική θεματολογία. Στο “Artificial Imprisonment” έχουμε κάνει το επόμενο βήμα. Δεν χάσαμε την ταχύτητα και την επιθετικότητα, αλλά βάλαμε περισσότερη ατμόσφαιρα, πιο σύνθετες δομές και διαφορετικά συναισθήματα. Θέλαμε να φτιάξουμε έναν δίσκο που όχι μόνο σε χτυπάει κατευθείαν, αλλά σε βάζει και να σκεφτείς. Από το 2019 μέχρι σήμερα έχουμε περάσει εμπειρίες, προσωπικές και μουσικές, και αυτό φαίνεται στη μουσική. Νομίζω ότι είμαστε πιο ώριμοι, πιο ειλικρινείς και με πιο ξεκάθαρο καλλιτεχνικό όραμα.
Ήταν συνειδητή η απόφαση να κάνετε την κυκλοφορία σας αυτοχρηματοδοτούμενη ή προήλθε από το γεγονός ότι δεν βρίσκατε εταιρία να ικανοποιήσει τις όποιες απαιτήσεις σας; Πως βλέπετε την κατάσταση στη δισκογραφία εν έτει 2025;
Ήταν συνειδητή επιλογή. Είχαμε προτάσεις από εταιρίες, αλλά καμία δεν μας κάλυπτε πραγματικά, είτε οικονομικά, είτε στο πώς θα στήριζαν τον δίσκο. Δεν θέλαμε να μπούμε σε μια συνεργασία απλά και μόνο για να πούμε ότι έχουμε label. Προτιμήσαμε να το κάνουμε μόνοι μας, γιατί έτσι έχουμε την απόλυτη ελευθερία και τον έλεγχο. Το 2025 η δισκογραφία έχει αλλάξει τελείως: το φυσικό format υπάρχει, αλλά η μάχη δίνεται στο digital και στο streaming. Αυτό σημαίνει περισσότερη δουλειά, περισσότερος ανταγωνισμός, αλλά και περισσότερες ευκαιρίες να φτάσεις σε κοινό που παλιά δεν θα μπορούσες.
Υπάρχει κάποιο τραγούδι που θεωρείτε “κομβικό” για να καταλάβει κάποιος την ουσία του “Artificial Ιmprisonment”;
Θεωρώ ότι, αν και όλα τα τραγούδια μας τα αγαπώ εξίσου, ότι το αντιπροσωπευτικότερο δείγμα του πού βρισκόμαστε μουσικά είναι το “This War of Mine”. Συνδυάζει όλα τα στοιχεία που θέλουμε σαν μπάντα να έχει ο ήχος μας. Επιβλητικές μπασογραμμές, τσαμπουκαλεμένες κιθάρες και ανελέητο tempo.
Αν γυρίζατε πίσω στον χρόνο, τι θα συμβουλεύατε τον εαυτό σας το 2010;
Θα του έλεγα να έχει περισσότερη υπομονή και να μην απογοητεύεται εύκολα. Ότι τα πράγματα δεν γίνονται από τη μια μέρα στην άλλη, αλλά με συνέπεια και επιμονή. Επίσης να μην αγχώνεται για το “τέλειο”, γιατί η μουσική είναι πρώτα πάθος και μετά όλα τα υπόλοιπα. Αν το 2010 ξέραμε πόσα πράγματα θα έρθουν με τον χρόνο, θα είχαμε ίσως λιγότερο άγχος και περισσότερη εμπιστοσύνη στη διαδικασία. Και ότι αυτό δεν τελειώνει ποτέ. Είναι ένα ταξίδι η ενασχόληση με τη μουσική και όχι ο προορισμός.
Υπάρχουν μουσικές ή προσωπικές στιγμές που θεωρείτε καθοριστικές για την εξέλιξή σας;
Σίγουρα. Μουσικά, οι πρώτες μας συναυλίες και η κυκλοφορία του “Disciples of War” ήταν καθοριστικές. Εκεί καταλάβαμε ότι ο κόσμος γουστάρει αυτό που κάνουμε και ότι αξίζει να το κυνηγήσουμε σοβαρά και αυτό είναι κάτι που έχει πολλαπλασιαστεί τις λίγες μέρες που έχει κυκλοφορήσει το “Artificial Imprisonment”. Προσωπικά, οι δυσκολίες που περάσαμε σαν άτομα αλλά και σαν μπάντα μας έδεσαν περισσότερο. Το να συνεχίζεις μέσα σε μια δύσκολη σκηνή, με δουλειές, υποχρεώσεις και όλα τα υπόλοιπα, σε κάνει πιο ανθεκτικό. Όλα αυτά έπαιξαν ρόλο στο να γίνουμε οι DREAMLORD του σήμερα. Χωρίς αυτές τις στιγμές, καλές ή κακές, δεν θα υπήρχε αυτή η εξέλιξη.
Ποια είναι τα επερχόμενα σχέδιά σας για συναυλίες;
Στις 29 Νοεμβρίου ανεβαίνουμε στο σανίδι του Temple Athens για ένα live μαζί με τους Blynd και PIRANHA. Είναι απίστευτη τιμή για εμάς να συμμετέχουμε σε αυτή τη συναυλία, δίπλα σε αυτές τις μπάντες, οπότε είμαστε έτοιμοι για χαμό εκείνο το βράδυ. Από κει και πέρα, θέλουμε να παίξουμε επαρχία και να φέρουμε το νέο δίσκο σε όσο περισσότερο κόσμο μπορούμε. Φυσικά, είμαστε ήδη σε συννενοήσεις για την live παρουσίαση του νέου δίσκου, κάπου προς την αρχή του χρόνου. Μεγάλος στόχος επίσης είναι πλέον να διεκδικήσουμε τη θέση μας και σε μεγάλα support ή festivals, τόσο στην Ελλάδα, και γιατί όχι, και στο εξωτερικό.
Μπορείς να συμπληρώσεις ό,τι θέλεις, που μπορεί να παραλείψαμε.
Θέλουμε να ευχαριστήσουμε θερμά και όσους δούλεψαν μαζί μας για να φτάσουμε σε αυτό το αποτέλεσμα του δίσκου ηχητικά, και ιδιαίτερα τους George Kapa που ανέλαβε την μίξη του δίσκου, καθώς και τον George Bokos για την απίστευτη δουλειά που έκανε στο mastering. Θερμές ευχαριστίες επίσης στους Angels PR για την υποστήριξή τους, και σε όσους με τον ένα ή τον άλλο τρόπο μας στηρίζουν. Περισσότερο από όλους, βέβαια, τον κόσμο που ήδη έχει αγκαλιάσει το νέο δίσκο.
C’ya in the pit!
Σάκης Φράγκος
