Είναι κάποιες μπάντες, που στην Ελλάδα τις έχουμε σε εκ διαμέτρου αντίθετο status από ότι στην υπόλοιπη Ευρώπη (κυρίως). Είτε προς τα πάνω, είτε προς τα κάτω. Παραδείγματα πολλά άλλωστε και αιτίες για άπειρες συζητήσεις περί «αδικημένων», «υπερεκτιμημένων» κλπ κλπ. Από τα 90s ειδικά και μετά, αυτό δεν λέει να σταματήσει, αφού πάντα υπάρχουν μπάντες που θα δημιουργούν αυτόν τον ωραίο ντόρο. Τώρα πχ είναι μπάντες τύπου SABATON (αφού είμαστε στο power metal), όπου εμείς δεν θέλουμε να δεχθούμε το πόσο τεράστιοι είναι έξω και οι υπόλοιποι, πλην από εμάς, είναι κουφοί.
Στα 90s, με το power metal να παίρνει τα πάνω του και να γίνεται όχι απλά αγαπημένο, αλλά λατρεμένο είδος και της Ελλάδας, πέραν των HELLOWEEN, GAMMA RAY, BLIND GUARDIAN, STRATOVARIUS, ANGRA και σία, που oι περισσότεροι γούσταραν είτε φανερά, είτε κρυφά, υπήρχαν και οι EDGUY (αρχικά) και μετέπειτα οι AVANTASIA. Ο Tobias Sammett δηλαδή και το όραμά του, που παρουσιάστηκε και συνεχίζει να παρουσιάζεται από δύο διαφορετικά (στο όνομα κυρίως ως μία εποχή) σχήματα. Αυτό το “EDGAY” υπήρχε και υπάρχει και σήμερα σε συζητήσεις, το οποίο βέβαια ο Tobias μάλλον θα το δει και θα γελάει περιοδεύοντας στον πλανήτη με τεράστιες πωλήσεις εισιτηρίων, τεράστιες παραγωγές και ένα status Θεού στην πατρίδα του ειδικά, τη Γερμανία. Και αν το ντεμπούτο άλμπουμ των EDGUY, το “Kingdom of madness” (μην ξαναλέμε για “Savage poetry”, αφού είναι demo στην ουσία και για αυτό ξαναβγήκε τέταρτο στη σειρά το 2000), πέρασε σχετικά χαλαρά στους power metal κύκλους, το δεύτερο άλμπουμ τους, το “Vain glory opera”, έσκασε με μεγάλο κρότο. Και φυσικά και εδώ, όπου κάποια κομμάτια του έγιναν must σε power metal playlists της εποχής και κρατάνε και ακόμα και τώρα είναι η αλήθεια.
Για να ανεβάσει γρήγορα τον πήχη της δουλειάς του, ο Tobias πήρε τον τιτάνιο την εποχή εκείνη Timo Tolkki (STRATOVARIUS) για να αναλάβει τη μίξη του δίσκου, το mastering έγινε στα κραταιά τότε Finnvox Studios από τον πανταχού παρόντα (πάντα την εποχή εκείνη) Mika Jussila, αλλά έφερε και τον λατρεμένο και τότε και τώρα, Hansi Kursch (BLING GUARDIAN), να κάνει δεύτερα φωνητικά σε δύο τραγούδια που έμελλε να είναι και τα hits του δίσκου. Δεν ήθελε να περιμένει ο νεαρός τότε Tobias και πολύ καλά έκανε και το αποτέλεσμα τον δικαίωσε. Προσωπικά, δεν είναι το κορυφαίο άλμπουμ από EDGUY, όμως είναι ίσως το πιο αγαπημένο, κυρίως λόγω της σύνδεσης με την εποχή εκείνη και το όλο power metal πανδαιμόνιο κορυφαίων κυκλοφοριών. Πάμε να βάλουμε όμως τα κομμάτια σε μία σειρά, που, για να πω την αμαρτία μου, ήταν αρκετά πιο εύκολο από άλλα αντίστοιχα αυτής της στήλης.
The “Vain glory opera” countdown
- “Hymn” (4:53)
Aπό τη στιγμή που είναι διασκευή στον κλασικό ύμνο των ULTRAVOX, δεν είναι δίκαιο, θεωρώ, να μπει στη ζυγαριά με τα δικά τους κομμάτια. Ασχέτως που είναι μία ωραία διασκευή και ως εκεί. Υπέροχο το κανονικό κομμάτι, πάντα ωραίο να διασκευάζονται τέτοια κομμάτια από metal μπάντες, η συγκεκριμένη προσπάθεια είναι καλή και πάμε παρακάτω.
- “Overture” (1:31)
Τα δικά τους τραγούδια λοιπόν, έχουν και ένα intro, το “Overture”. Επομένως, θα πάρει αυτό την τελευταία θέση στο countdown και λογικό. Ένα intro ωραίο όμως και μάλιστα προπομπός, τόσο της διάθεσης του Tobias σε αυτό το άλμπουμ, όσο όμως κυρίως και μελλοντικών δουλειών του. Τη δουλειά του την κάνει εξαιρετικά, αλλά παραμένει intro.
- “Tomorrow” (3:53)
Η μία από τις δύο μπαλάντες του δίσκου θα αναγκαστεί να μπει σε αυτήν την άχαρη είναι η αλήθεια θέση. Ωραίο τραγούδι, δεν λέω. Αλλά η έτερη μπαλάντα είναι κλάσεις ανώτερη και επίσης, το κλασικό, «υπάρχουν και καλύτερα κομμάτια στο άλμπουμ», ισχύει. Τι να κάνουμε…
- “Walk on fighting” (4:46)
Αυτό θα μπορούσα να το έχω και λίγο πιο πάνω, αλλά μικρή σημασία έχει, αφού δεν θα ήταν και στις πρώτες θέσεις. Mid tempo κομμάτι, groove-άτο, στακάτο κατά κύριο λόγο, με ωραία ατμόσφαιρα, ωραίες μελωδίες και πολύ ωραίο solo. Αλλά ως εκεί.
- “Fairytale” (5:11)
Power-ίλα. Τίγκα power-ίλα των mid 90s, η οποία δεν έχει κάτι το αρνητικό. Οι μελωδικές είναι ωραίες, τα παιξίματα αυτά που πρέπει, με όλα τα απαραίτητα στοιχεία μίας καλής power-ίλας της εποχής. Αλλά αφού υπάρχουν αντίστοιχο καλύτερο κομμάτι στο άλμπουμ, δεν μπορώ να το βάλω σε υψηλότερη θέση.
- “Until we rise again” (4:28)
Τι λέγαμε αμέσως πριν; Ε, μην μου πείτε ότι το “Until we rise again” δεν είναι καλύτερο κομμάτι! Ένα τσικ καλύτερο ίσως; Αλλά καλύτερο. Το καλό το power metal των mid 90s, με τα κλισέ του όπως πρέπει και τα πάντα στη θέση τους. Και αυτό το anthemic ρεφρέν όπως μπαίνει, είναι ταμάμ! Απλά θεωρώ ότι τα τίγκα power metal κομμάτια του άλμπουμ, δεν είναι τα κορυφαία του, χωρίς αυτό να σημαίνει όμως ότι δεν είναι πολύ καλά.
- “No more foolin’” (4:55)
Πιο GRAVE DIGGER από αυτό το κομμάτι δεν γίνεται από την ομάδα του Tobias. Ωραίο heavy/power, με το σωστό drumming της εποχής, ωραίο riffing, ωραίο «ούγκανο» ρεφρέν, ωραίο κομμάτι ρε παιδί μου. Το θεωρώ και λίγο underdog του άλμπουμ. Δεν έχει πάρει ίσως την αναγνωρισιμότητα που του αρμόζει σε σχέση με τα υπόλοιπα, αλλά έχει και λογική αυτό, αφού τα 2-3 πρώτα είναι αυτά που είναι και δεν ακουμπιούνται, για να είμαστε και ειλικρινείς. Όπως και να έχει, το γουστάρω πολύ!
- “Scarlet rose” (5:10)
Αυτό είναι μία πολύ ωραία power metal μπαλάντα των mid 90s. Πολύ ωραία. Με την απαραίτητη ακουστική εισαγωγή, το build up, το πέρασμα σε full band στα μισά, τις ωραίες μελωδίες, όλα στη θέση τους με αποτέλεσμα ένα πολύ ωραίο τραγούδι. Τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο.
3. “How many miles” (5:39)
Με αυτό είχα κόλλημα όταν πρωτάκουσα το άλμπουμ. Πέραν των δύο που είναι στην κορυφή, αυτό μου είχε καρφωθεί και ειδικά το ρεφρέν του. Πολύ ωραίο τραγούδι, με τις εναλλαγές του, ωραία πλήκτρα, πάρα πολύ ωραίο κουπλέ με ολίγη (εως πολύ) από GAMMA RAY μέσα (άλλωστε ο Kai Hansen είναι ο νονός του europower, πώς να το κάνουμε) και ένα πολύ όμορφο μελωδικό ρεφρέν και εξίσου όμορφο μεσαίο σημείο που δίνει μία τελείως άλλη έξτρα αισθητική στο τραγούδι. Ομορφιά.
- “Vain glory opera” (6:08)
To “Final countdown” του 90s europower. Αυτά τα πολύ χαρακτηριστικά πλήκτρα στην αρχή, έκαναν αυτό το κομμάτι σημείο αναφοράς και ταυτόχρονα hit της μπάντας και απολύτως δικαιολογημένα. Ε πάρε και την anthemic ρεφρενάρα και τι άλλο θέλεις ακριβώς; Είναι και αυτό το πολύ ωραίο τελείωμα, με το fade out της μπάντας και την παραμονή μόνο φωνητικών και πλήκτρων, που κάνει το ρεφρέν να σου κολλήσει ακόμη περισσότερο στο μυαλό. Το ότι συμμετέχει ο Hansi, παραδόξως, δεν παίζει κανένα ρόλο στην άποψή μου για το άσμα. Άλλωστε, έχει περίοπτη θέση στα κλασικά πλέον τραγούδια των EDGUY και δεν υπάρχει περίπτωση να λείψει από οποιοδήποτε τύπου “best of” του σχήματος. Όπως και το επόμενο άλλωστε και το πλέον λατρεμένο…
- “Out of control” (5:04)
Ε, δεν το λες και περίεργο, ούτε απρόσμενο το να βρίσκεται αυτό το ΕΠΟΣ στην κορυφή αυτού του δίσκου. Όσο χιτάρα είναι το ομότιτλο άσμα, αυτό ήταν και παραμένει το αγαπημένο μου. Τέλεια ατμόσφαιρα, ωραίο groove, εξαιρετικές μελωδίες και μία ρεφρενάρα που ο Hansi την απογειώνει. Βάλτε και το super ξέσπασμα μετά το δεύτερο ρεφρέν (να σου πάλι ο Hansi), τη συμμετοχή του Tolkki στην lead κιθάρα, δεν θες και πολλά μετά. Τόσο αυτό, όσο και το ομότιτλο, είναι από εκείνα τα κομμάτια της εποχής, που μπορεί να έχεις να τα ακούσεις 10 χρόνια ας πούμε, αλλά με το που θα μπουν, θα ανατριχιάσεις, θα θυμηθείς τους στίχους και θα κάνεις και τη βόλτα σου σε αυτήν την memory lane που λέμε… ωραίες εποχές, ωραία τραγούδια, ωραία όλα ρε παιδάκι μου!
Φραγκίσκος Σαμοΐλης
