Τους Ούγγρους EKTOMORF, θα είμαι ειλικρινής, τους γνωρίζω πολύ επιφανειακά. Γνωρίζω από το παρελθόν τους, ότι προσκυνούσαν του θανατά SOULFLY κινούμενοι σε αυτό το ύφος πάνω-κάτω, και θυμάμαι τη μια φορά που ήρθαν στη χώρα μας, άνοιγαν για τους KREATOR, όταν οι Γερμανοί προωθούσαν το “Enemy of God”. Επίσης γνωρίζω, ότι ήταν στο παρελθόν στην Nuclear Blast, και πλέον, ανήκουν στο δυναμικό της Napalm, έχοντας περάσει κι από την AFM. Κοινώς, στον τομέα της καλής προώθησης, δεν μπορεί κανείς να ισχυριστεί ότι πάσχουν. Επίσης, με μοναδικό σταθερό μέλος τον Zoltán Farkas, οι τύποι δισκογραφούν αισίως από το 1994, φτάνοντας στο άλμπουμ υπ΄ αριθμόν δεκαπέντε με αυτό που βγήκε πριν λίγο καιρό, και λέγεται “Reborn”.
Το δελτίο τύπου, ισχυρίζεται πως οι EKTOMORF γυρίζουν στις thrash ρίζες τους με τούτο εδώ το άλμπουμ. Κάτι που είναι αλήθεια, αν πάρουμε σαν δείγμα τον εναρκτήριο κόφτη “Ebullition” όπου το προσκύνημα στο riffing των παλαιών METALLICA δίνει και παίρνει, με μια ιδέα SLAYER. Όλα αυτά, με υπόβαθρο το γνωστό (ειδικά στους οπαδούς) groove μοτίβο από SEPULTURA/SOULFLY. Μοτίβο, στο οποίο μας επιστρέφει το ομώνυμο κομμάτι και το “And the dead will walk”, μη σταματώντας τον κύκλο που γυρίζει και μπουνιές μυρίζει! Στη μέση του ομώνυμου κομματιού, βέβαια, έχουμε και ένα ωραίο μελωδικό σπάσιμο για το solo, όπως και στο τσαμπουκαλεμένο “Fear me”.
Το δεύτερο μισό του δίσκου (ή πλευρά, αν θέλετε), ανοίγει με μια ωραία ακουστική εισαγωγή, πρόλογο για το “When the hate conceives”, το οποίο έχει προσκυνήσει τις mid-tempo στιγμές του “…and justice for all”, με την επίδραση στο riffing, να είναι εμφανέστατη. Το αυτό και στο “The worst is yet to come” που φέρνει έντονα τους MACHINE HEAD στο μυαλό, με μια όμορφη lead μελωδία πριν το solo στο τρίτο λεπτό. Το μπάσο αναπνέει παραπάνω στο “Forsaken”, οδηγώντας μαζί με τα drums το μοναδικό instrumental του δίσκου, ένα φοβερό riff-o-rama με πολύ ωραία solos, ακουστικά περάσματα στο μεγαλύτερο σε διάρκεια κομμάτι του δίσκου. Εκεί, έρχεται το ισοπεδωτικό και φτιαγμένο για live “Smashing the past”, μοιράζοντας φάπες, και στέλνοντας τον ακροατή για μετωπική με το κοντινότερο τοίχο, έτσι, για το καλό φινάλε.
Εξεπλάγην ευχάριστα με τους κυρίους. Δεν τους το είχα ρε παιδί μου, πως το λένε. Ο δίσκος κυλάει και αυτό μου αρέσει πολύ. Οι EKTOMORF, όπως και να έχει, κέρδισαν τη προσοχή ενός ακόμα ανθρώπου (αυτού που υπογράφει αυτό το κείμενο), και αυτό μόνο κέρδος είναι για τους ίδιους, μια και ο δίσκος είναι πραγματικά καλός. Τώρα, οι οπαδοί, και εν γένει όσοι έχετε μεγαλύτερη τριβή με τους Ούγγρους, προσθέστε-αφαιρέστε βαθμό στη δική μου βαθμολογία.
7 / 10
Γιάννης Σαββίδης
