12 Μαίου, 2020 – 09:15
Σε μια εποχή όπου η μουσική (και γενικότερα η τέχνη) βάλλεται από παντού, και την στιγμή όπου οι καλλιτέχνες βρίσκονται σε οριακές υπαρξιακές καταστάσεις, καλό θα ήταν χαμηλώσουμε τους τόνους μας, να περάσουμε περισσότερο χρόνο με τον δίσκο που μας απασχολεί και γενικότερα να βάλουμε λίγο νερό στο κρασί μας γιατί οι καιροί είναι δύσκολοι. Πρώτη φορά μου δημιουργείται η ανάγκη να υπερασπιστώ έναν δίσκο, ο οποίος μάλιστα δεν με έχει κερδίσει. Ο λόγος; Μα φυσικά αυτή η γενικευμένη επίθεση από διάφορους περαστικούς της heavy rock σκηνής, που τους ξένισε η prog χροιά του “Omens”.
Για να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους, οι ELDER προσπαθώντας να λοξοδρομήσουν από το παρατεταμένο heavy rock revival, κάνουν μια μάλλον ατσούμπαλη μεν, τίμια δε, προσπάθεια να εξελίξουν τον ήχο τους. Το “Omens” είναι ένας ιδιαίτερος σταθμός στη δισκογραφική τους πορεία που σίγουρα θα χαράξει τον δρόμο για τις κυκλοφορίες που θα ακολουθήσουν. Αυτή η απομάκρυνση από τις heavy rock κιθάρες και τα ατέρμονα riffs επέφερε την δυσαρέσκεια του κόσμου που διψάει για τσίτα-τα-γκάζια καταστάσεις. Οι ELDER προσθέτοντας ένα δύο στοιχεία στον καλοδουλεμένο ήχο τους, δημιούργησαν μια πιο “εγκεφαλική” κατάσταση, που για να την αντιληφθείς πλήρως χρειάζεται να επαναλάβεις το άθλημα της ακρόασης μερικές φορές παραπάνω. Όχι ότι δεν υπάρχουν αστοχίες υλικού, για παράδειγμα τα φωνητικά του Nicholas DiSalvo για κάποιον λόγο βρίσκονται πολύ πιο μπροστά από ότι θα έπρεπε, αλλά το γενικό αποτέλεσμα κάθε άλλο παρά αποτυχημένο μπορεί να χαρακτηρισθεί.
Το “Omens” είναι ένας καλοδουλεμένος δίσκος, που μπορεί να υστερεί σε κάποια σημεία, ωστόσο φαίνεται ξεκάθαρα ότι η δομή του ακολουθεί μια συγκεκριμένη πορεία. Η έντονη παρουσία των πλήκτρων, μαζί με τις εναλλαγές στο τέμπο και τα περάσματα μέσα στα ίδια κομμάτια, δίνουν μια διαφορετική οπτική στο πως θέλουν να ακουστούν οι ELDER σήμερα. Ναι είναι πιο prog, και ναι αυτός είναι ο δρόμος που διαλέγουν, αφού πρώτα πέρασαν από όλες τις άλλες εκφάνσεις του heavy rock και διέπρεψαν. Δεν πιάνουμε καν στο στόμα μας το τρίπτυχο των δίσκων, “Dead Roots Stirring”, “Lore” και “Reflections of a Floating Wolrds”, αλλά ακόμα και το τελευταίο ep “The Gold and Silver Sessions” όπου η μπάντα πειραματίστηκε σε ψυχεδελικά kraut jams, έβαλε τα γυαλιά στη psych instrumental σκηνή. Αν φτάσαμε στην ερώτηση, για το αν δύο κομμάτια (“In Procession” και “Halcyon”) μπορούν να κουβαλήσουν όλο τον δίσκο προς την επιτυχία η απάντηση είναι διττή. Για οποιαδήποτε άλλη μπάντα, ναι, για τους ELDER και τον πήχη που έχουν θέσει σε κάθε τους πόνημα, ξεκάθαρα όχι.
Για να το κλείσουμε λοιπόν όμορφα και ωραία. Το “Omens” είναι ένας μέτριος δίσκος για τα δεδομένα του συγκροτήματος αλλά σε καμία περίπτωση δεν είναι ένας κακός δίσκος. Είναι κάτι το διαφορετικό, κι αυτό από μόνο του σε γεμίζει αισιοδοξία για το πως μπορεί αυτή η μπάντα να εξελίσσεται, μακριά από τα στεγανά της σκηνής. Αν αξίζει τα λεφτά του; Ο χρόνος και το μέλλον θα δείξει.
7/10
Νίκος Ζέρης
