a
Ένας φόβος για copy paste της μέτριας εικόνας του προ διετίας “Eωs”, στο νέο -13ο παρακαλώ- άλμπουμ των ELDRITCH, υπήρχε. Και μάλιστα έντονος. Οι Ιταλοί στον μικρόκοσμό μου, συνιστούν έναν από τους χαμένους κρίκους του ειλικρινούς progressive που επιθυμεί διακαώς να υποδηλώνει τον μεταλλικό του χαρακτήρα και τις κλασικές –και κατ’ επέκταση- power metal καταβολές του. Όταν επέλεξε να αλλοιώσει την αισθητική του με πιο σύγχρονες/aggressive πινελιές, το αποτέλεσμα όχι μόνο δεν ήταν το αναμενόμενο αλλά απομάκρυνε αισθητά το –ούτως ή άλλως- περιορισμένο αριθμητικά κοινό τους.
Αυτό που θα πρέπει πρωτίστως να επισημανθεί είναι η λήξη της πολυετούς συνεργασίας του σχήματος με τον τραγουδιστή Terence Holler και η πρόσληψη του Alessandro Jarusso (SILVER P., ex-SHINING FURY), που φιλοδοξεί να ανοίξει ένα νέο κεφάλαιο στην πορεία τους. Και για να είμαι απόλυτα ειλικρινής, το είχαν ανάγκη. Ο Holler τα τελευταία χρόνια έδειχνε καταπονημένος και η απόδοση του ήταν αισθητά κατώτερη των περιστάσεων. Στο “Eωs” η ερμηνεία του ήταν άχρωμη και άνευρη με άμεσο αποτέλεσμα οι πραγματικά αξιόλογες συνθέσεις να περνούν σε δεύτερη μοίρα… Ο Jarusso μας συστήνεται επιτυχώς, το εύρος της φωνής του είναι τέτοιο που του επιτρέπει να προσαρμόζεται στις ανάγκες και τις απαιτήσεις της μουσικής και η επιλογή του κρίνεται άκρως επιτυχημένη!
Το πρώτο single “Elegy of lust” κινείται στις γνώριμες prog/power φόρμες των ELDRITCH, ιδιαίτερα ρυθμικό και έξυπνα δομημένο, με όμορφα solos και την μελωδική/εκφραστική φωνή του νεοσύστατου τραγουδιστή να κλέβει την παράσταση. Αν εξαιρέσει κανείς το κακοφτιαγμένο εξώφυλλο (διαχρονικά λίγες ήταν οι φορές που το artwork στέκονταν σε αξιοζήλευτα επίπεδα), η παραγωγή από τον κιθαρίστα τους Eugene Simone με την συνδρομή και των υπολοίπων μελών βοηθάει τα μέγιστα στο συνολικό αποτέλεσμα, είναι όμως η συνθετική ικανότητα τους εκείνη που ξεδιπλώνεται στις περισσότερες συνθέσεις του “Innervoid” και που τους επιτρέπει να ξεπερνούν ορισμένες στιγμές που απλά “δεν τους βγαίνει”. Κατά συνέπεια το θετικό της υπόθεσης είναι πως η πλάστιγγα γέρνει υπέρ των συνθέσεων που στέκονται σ’ ένα ιδιαίτερα αξιοπρόσεκτο επίπεδο (“Wings of emptiness”, “Born of cold ash”, “From the scars”, “Last days of winter”, “Black bedlam”) με τα υπόλοιπα να ακολουθούν λίγο πιο κάτω σε ποιότητα, χωρίς φυσικά να υστερούν.
Oι Ιταλοί μένουν προσηλωμένοι στις μουσικές επιταγές που μας έκανε να τους αγαπήσουμε (ειδικότερα στα πρώτα τους άλμπουμ), ανακατεύουν κατά το δοκούν το μίγμα prog/power metal τους με διάσπαρτα neoclassical θέματα αλλά και πιο μελωδικές στιγμές, δίνοντας την αίσθηση ότι όχι μόνο επιδιώκουν διαρκώς να εμπλουτίζουν την παλέτα των ήχων τους, αλλά κι ότι έχουν δουλέψει με συνέπεια και διάθεση, αφήνοντας πίσω τις όποιες άστοχες επιλογές του παρελθόντος. Σαφώς και δεν πρόκειται για τον δίσκο που θα αλλάξει τα δεδομένα στο prog metal ιδίωμα, αποτελεί, όμως, μια ξεκάθαρη δήλωση επιστροφής για τους ELDRITCH που την είχαν ανάγκη προκειμένου να συνεχίσουν απρόσκοπτοι την πορεία τους.
7 / 10
Γρηγόρης Μπαξεβανίδης
