Τρία διαφορετικά και πολύ αξιόλογα -όπως αποδείχθηκε- σχήματα είδαμε το βράδυ του Σαββάτου στο Gagarin 205, σε μία εμφάνιση που άφησε άπαντες ικανοποιημένους, αφού και οι ELUVEITIE και οι INFECTED RAIN και οι AD INFINITUM απέδωσαν τα μέγιστα.
Την συναυλία άνοιξαν οι (έτεροι) Ελβετοί AD INFINITUM που πλέον με τέσσερις δίσκους στο ενεργητικό τους έχουν εξελιχθεί στην νέα υπολογίσιμη δύναμη στον χώρο του συμφωνικού metal. H τραγουδίστρια τους Melissa Bonny έχει μια πολύ σπουδαία φωνή και ήμουν περίεργος να παρακολουθήσω την απόδοσή της πάνω στο σανίδι. Πράγματι τόσο η ερμηνεία της όσο και η σκηνική της παρουσία ήταν στα επίπεδα που περίμενα, εξαιρετική στις ερμηνείες της σε όλα τα τραγούδια και επίσης πολύ επικοινωνιακή με το κοινό που είχε έρθει από νωρίς για να τους παρακολουθήσει. Ο κιθαρίστας της μπάντας ξεχώριζε τόσο για την άταστη κιθάρα του όσο και για την πιο djent θα μπορούσαμε να πούμε σκηνική του παρουσία.
Οι AD INFINITUM κυκλοφόρησαν στα τέλη της χρονιάς τον τέταρτο δίσκο τους “Abyss” και όπως είναι φυσιολογικό το μεγαλύτερο βάρος στο setlist της βραδιάς πήραν τα κομμάτια του νέου τους δίσκου. “Follow me down”, “Aftermath”, “Anthem for the broken”, “Outer space”, “Surrender” και “The one you ’ll hold on to” ήταν τα κομμάτια που ακούστηκαν από αυτόν, η μπάντα έπαιζε με την ψυχή της και φάνηκε να το διασκεδάζει όσο και ο κόσμος που ήταν από κάτω, και ευτυχώς ήταν εκεί από νωρίς. Από την υπόλοιπη (πρόσφατη και αυτή μιας και ο πρώτος τους δίσκος κυκλοφόρησε το 2020) δισκογραφία τους τους δίσκους ακούστηκαν τα “Upside down”, “ Animals”, “Into the night” και “Unstoppable”.
Στα σαράντα λεπτά που ήταν στη σκηνή, έπαιξαν δέκα κομμάτια και μας άφησαν πολύ καλές εντυπώσεις στην πρώτη τους εμφάνιση στην Αθήνα. Η σκηνική τους παρουσία ήταν εξαιρετική και μας μετέδωσαν την ενέργεια τους και την θετική τους διάθεση όσο ήταν πάνω στην σκηνή. Προσωπικά τους ακολουθώ δισκογραφικά από τον πρώτο τους δίσκο και χαίρομαι που στάθηκαν όπως τους περίμενα. Η Μelissa είναι μια από τις πιο ωραίες και χαρακτηριστικές φωνές στον χώρο τα τελευταία χρόνια και ελπίζω την επόμενη φορά να τους δούμε με μεγαλύτερο setlist. Πολύ ωραία αρχή μιας πολύ ενδιαφέρουσας βραδιάς, τα υπόλοιπα αναλύει παρακάτω ο αγαπητός Σαββίδης…
Γιάννης Παπαευθυμίου
Και αφού ο εκλεκτός συνάδελφος σας περιέγραψε τους επαγγελματικότατους και άκρως διασκεδαστικούς AD INFINITUM, ήρθε η ώρα για τη βραδιά να ανέβει επίπεδο. Οι INFECTED RAIN από τη Μολδαβία. Είχα ακούσει πολλά για αυτούς τους τύπους (και τύπισσες), μια και τους έπαιρνε το μάτι μου δεξιά – αριστερά, χωρίς να ακούω καν τη μουσική τους. Ή τουλάχιστον δεν είχε τύχει μέχρι εκείνο το Σάββατο βράδυ! Το ύφος τους; Ένα groove metal υβρίδιο με κάποια industrial ψήγματα και μια άκρως χαρισματική και εκρηκτική frontwoman Lena Scissorhands, η οποία άμα μου έλεγε κάποιος ότι μεγάλωσε με KORN και MACHINE HEAD, θα τον πίστευα φουλ! Το αυτό και ο κιθαρίστας, που μου θύμιζε τον Logan Mader όπως όργωνε τη σκηνή, άξιος!
Οι INFECTED RAIN είχαν ξεκάθαρα και το δικό τους κοινό από κάτω (θυμίζω, έχουν ξαναεπισκεφτεί την Ελλάδα σαν headliners το 2023). Ένα κοινό, που ξεκίνησε μάλιστα τα πρώτα moshpits (μέχρι και circle pit ξεκίνησαν, προς τέρψη του thrasher μέσα μου), κάτι το οποίο τους έκανε πραγματικά να λάμψουν. Και όλα αυτά, μέσα από τα μάτια κάποιου που δεν ήξερε ΝΟΤΑ προτού τους δει επί σκηνής. Τώρα πάρτε αυτή την εντύπωση, πολλαπλασιάστε τη επί όσο θέλετε για όποιον τους ακολουθεί στενά. Για την ιστορία, τίμησαν κατά κύριο λόγο τον τελευταίο τους δίσκο “Time” (“Because I let you”, “Dying light”, “Never to return”, “Pandemonium”, “The answer is you”, “Vivarium”) με το “Ecdysis” (“Fighter”, “The realm of chaos” – το τελευταίο, άνοιξε την εμφάνιση τους) ενώ το “Sweet, sweet lies” από το “Embrace eternity” έδωσε τη πάσα για το κυρίως της βραδιάς!
Που δεν είναι άλλο, από τους ELUVEITIE. Ήταν Φεβρουάριος του 2009, όταν πέτυχα αυτούς τους Ελβετούς να ανοίγουν για τους θεούς KREATOR. Όπου σταθώ και όπου βρεθώ έκτοτε, λέω για το πως με εντυπωσίασαν τότε επί σκηνής με την ενέργεια τους, τον τσαμπουκά τους και την εν γένει όμορφη παρουσία τους. Τους ξαναείδα το 2013 να ανοίγουν για SABATON, ενώ το πλήρωμα του χρόνου με έφερε στο να τους δω τη τελευταία φορά ως headliners το 2015 (πάλι Φεβρουάριο) σε άλλο χώρο. Κάθε φορά, αυτό το σχήμα με τραβούσε να το ξαναδώ. Θες τα μελωδικά death metal στοιχεία που ικανοποιούν το ακραίο κομμάτι μου; Θες το ταξιδιάρικο folklore στυλ που με κερδίζει, παρότι δεν με λες του αμιγώς folk ήχου; Θες όλα αυτά μαζί, συν τις τρομερές live εμφανίσεις; Θα κλειδώσω σε αυτό για να πάμε παρακάτω (και για να μη βαριέσαι και εσύ που διαβάζεις δηλαδή!).
Γιατί από την ώρα που με το “Helvetios” πάτησαν το πόδι τους στο σανίδι, μέχρι και την ώρα που κατέβηκαν με το κλασσικό αγαπημένο “Inis mona” μετά από 90 περίπου λεπτά, οι κύριοι (και κυρίες) μας απέδειξαν γιατί βρίσκονται εκεί που βρίσκονται. Μέγα συν, σε περιόδους που βλέπουμε καμιά φορά παραπάνω προηχογραφημένα απ’ όσα χρειάζονται, ο headliner της βραδιάς είχε απειροελάχιστα. Σε αυτό το επίπεδο. Ό,τι ακούγαμε ήταν φυσικό. Που σήμαινε βέβαια, ότι έπρεπε να πηγαίνει κάποιος πάνω κάτω και να αλλάζει όργανα, κάτι που έκαναν με περίσσια άνεση. Η frontwoman της μπάντας, Fabienne Erni, ανατριχιαστική όσο και δυναμική γέμισε τη σκηνή με τεράστια άνεση, ενώ ο frontman, Chrigel Glanzmann, με τα καθαρά και death metal φωνητικά του, δημιουργούσε τρομερή αντίθεση.
Επίσης, η Fabienne έχει για τα καλά κερδίσει το κοινό των ELUVEITIE (μέγα στοίχημα για να κερδηθεί), πράγμα που αποδείχθηκε εμφατικά στο σανίδι. Η ευγνωμοσύνη στο πρόσωπο των μελών ήταν έκδηλη, ειδικά του Glanzmann που μας χιλιοευχαρίστησε με το τρόπο του από μικροφώνου. Προσωπικά, μου απέδειξαν επίσης, γιατί είναι εγγύηση κάθε φορά επί σκηνής και γιατί κάθε φορά θα παίζουν σε πολύ μεγάλο κοινό (ή γιατί όχι και μεγαλύτερο). Η συγκεκριμένη συναυλία ήταν για προώθηση του επερχόμενου άλμπουμ “Amv” που θα βγει τον Απρίλιο οπότε ακούσαμε πέντε κομμάτια από εκεί μέσα (“Aidus”, “Exile of the Gods”, “Premonition”, “The prodigal ones”, “Ànv”) δίνοντας μας μια πολύ καλή γεύση του τι θα ακούσουμε στουντιακά, ενώ ακούσαμε υλικό από τα “Ategnatos” (“Ambiramus”, “Ategnatos”, “Deathwalker”), “Evocation II – pantheon” (“Epona”), “Origins” (“King”, “The call of the mountains”), “Helvetios” (“A Rose for Epona”, “Havoc”, “Helvetios”) και “Slania” (“Slania’s song”, “Inis mona”).
Στο δε τελευταίο κομμάτι, ο Matteo Sisti που έπαιζε bagpipe με τη western καπελάρα, κατέβηκε στο κόσμο ο οποίος τον σήκωσε για crowdsurf. Σκηνικά απείρου κάλλους, που κλείσανε μια υπέροχη βραδιά! Και εις άλλα, με υγεία!
Γιάννης Σαββίδης
Φωτογραφίες: Βαγγέλης Δελέγκος
