Θεωρώ τους ENSIFERUM ως ένα από τα καλύτερα συγκροτήματα στο είδος τους. Το folk death metal με power στοιχεία βρήκε στους συμπαθείς Φινλανδούς τους καλύτερους εκφραστές του, οι οποίοι κατάφεραν να ξεχωρίσουν ανάμεσα σε ένα πλήθος συγκροτημάτων (TURISAS, FINTROLL, EQUILIBRIUM, KORPIKLAANI κ.ά.) που αναπαράγουν τον ίδιο ή παρόμοιο ήχο με αυτούς. Η πορεία του συγκροτήματος από το ομώνυμο ντεμπούτο τους μέχρι και το προπέρσινο “One Man Army” είναι σταθερά ανοδική. Μία άνοδος που δεν φρέναρε ούτε από το μετριότατο “Unsung Heroes”, ούτε και από το γεγονός πως το τελευταίο τους πολύ καλό άλμπουμ είναι το “From Afar”, πίσω στο 2009.
Στο σήμερα λοιπόν οι ENSIFERUM παρουσιάζουν την καινούρια τους δουλειά ονόματι “Two Paths”. Το πρώτο δείγμα γραφής του νέου αυτού άλμπουμ παρουσιάστηκε τον Αύγουστο, όταν κυκλοφόρησε το video clip του τραγουδιού “Way Of The Warrior” που δεν με είχε ενθουσιάσει καθόλου. Ένα μήνα μετά και ακούγοντας ολόκληρο το “Two Paths”, έχοντας πλήρη εικόνα του δίσκου, μπορώ να πω πως πρόκειται για την χειρότερη δισκογραφική στιγμή της μπάντας.
Το “Two Paths” αποτελείται από δεκατρία τραγούδια, εκ των οποίων τα “God Is Dead” και “Don’t You Say” είναι εις διπλούν με εναλλακτικές εκδόσεις, τα οποία αποτυγχάνουν παταγωδώς να κρατήσουν το ενδιαφέρον του ακροατή. Το συγκρότημα εξακολουθεί να στηρίζεται στα epic folk θέματα έχοντας ενισχύσει το power metal στοιχείο της μουσικής του, αλλά με έναν τρόπο που οι ισορροπίες χάνονται. Οι ENSIFERUM, φανερά αποπροσανατολισμένοι και ψάχνοντας μία νέα ταυτότητα, παρουσιάζουν ένα βαρετό άλμπουμ που κατά μέσο όρο τα riffs του κρίνονται ως ανέμπνευστα και οι κύριες μελωδίες των τραγουδιών ως αδύναμες, με αποτέλεσμα τα τραγούδια που σου μένουν στην μνήμη να είναι ελάχιστα.
Στην μετριότητα των συνθέσεων προστίθεται και ο πειραματισμός των «καθαρών» φωνητικών που δοκίμασε η μπάντα σε ορισμένα τραγούδια του δίσκου, ο οποίος με βρίσκει σύμφωνο ως κίνηση μουσικής εξέλιξης ή προσανατολισμού. Το αποτέλεσμα όμως δεν τους δικαιώνει και αυτό οφείλεται στο γεγονός πως η φωνή του Markus Toivonen δεν είναι ικανή να αντεπεξέλθει σε αυτόν τον ρόλο. Στα τραγούδια “Two Paths” και “Don’t You Say”, που τον πρωταγωνιστικό ρόλο των φωνητικών ανέλαβε ο Markus και όχι ο Petri Lindroos, που είναι και ο κύριος τραγουδιστής της μπάντας, το επίπεδο πέφτει κατακόρυφα σε ερασιτεχνικό βαθμό. Η εναλλακτική έκδοση του τραγουδιού “Don’t You Say”, στην οποία τραγουδάει αποκλειστικά ο Petri, είναι χίλιες φορές καλύτερη, επιβεβαιώνοντας με τον πιο άκομψο τρόπο πως το πείραμα αυτό απέτυχε, τουλάχιστον με τον Markus στα φωνητικά.
Δυστυχώς η κρίση ταυτότητας χτύπησε την πόρτα των ENSIFERUM σε αυτό το άλμπουμ, σταματώντας μία ανοδική πορεία ετών. Τώρα το συγκρότημα είναι υποχρεωμένο να μάθει πως εκτός από το μονοπάτι της επιτυχίας, υπάρχει και το μονοπάτι της κατηφόρας. Στο χέρι τους είναι σταματήσουν την κάθοδο και να επιστρέψουν με κυκλοφορίες όπως αυτές που τους ανέδειξαν στο συγκρότημα που είναι σήμερα.
5/10
Δημήτρης Μπούκης
