Την περασμένη Παρασκευή πραγματοποιήθηκε το συναυλιακό όνειρο πολλών Ελλήνων μεταλάδων, αφού μία αγαπημένη μπάντα επισκέφτηκε τη χώρα μας για πρώτη φορά στα κοντά 30 χρόνια ύπαρξη της. Οι Νορβηγοί prog blacksters ENSLAVED, κακά τα ψέματα, ήταν ένα απωθημένο για αρκετούς από εμάς, αφού η πρώτη προσπάθεια να έρθουν πριν περίπου 18 χρόνια, δεν ευόδωσε. Κάλλιο αργά παρά ποτέ όμως. Η είδηση ότι θα παίξουν ένα setlist διάρκειας 2 ωρών, περιλαμβάνοντας τραγούδια σχεδόν απ’ όλη τους καριέρα, ενθουσίασε τους πάντες. Πόσο μάλλον η φήμη ότι θα τιμήσουν ιδιαίτερα τις πρώτες τους δουλειές. Την συναυλία θα άνοιγε η μπάντα του Γιώργου Εμμανουήλ, LUCIFER’S CHILD, η οποία μετρώντας ήδη 2 δίσκους, θα έπαιζε για πρώτη φορά μπροστά στο Αθηναϊκό κοινό.
Με το Fuzz να γεμίζει σιγά σιγά, τα φώτα έσβησαν, ένα σκοτεινό intro άρχισε να ακούγεται και το μαυροντυμένο κουαρτέτο των LUCIFER’S CHILD ανέβηκε στη σκηνή, ξεκινώντας με το “Black heart”, από τη τελευταία πολύ καλή δισκογραφική τους δουλειά “The order”. Ο ήχος κρύσταλλο από την αρχή, κάτι που βοήθησε τα μάλα τη μπάντα να αποδώσει τα μέγιστα καθόλη τη διάρκεια της εμφάνισης της. Με το κοινό να αρχίζει να «ζεσταίνεται», συνέχισαν με το “Haraya”, με τον Γιώργο να «κακοποιεί» με τη καλή έννοια την κιθάρα. Ακολούθησε ένα από τα καλύτερα κομμάτια του “The order”, το “Fall of the rebel angels”, όπου ο Μάριος για άλλη μια φορά απέδειξε πόσο καλός τραγουδιστής είναι στο είδος του, αφού ήταν ένα απαιτητικό κομμάτι, πόσο μάλλον live. Η ενέργεια που έδινε η μπάντα με το occult black metal της, μετέτιδε σαν «μικρόβιο» τη διάθεση για headbanging, ενώ ο Μάριος παρότρυνε συνεχώς το κοινό να προκαλέσει χαμό! Ακολούθως, συνεχίζοντας με τη τελευταία τους δουλειά, έπαιξαν το “Through fire we burn”, ενώ στη συνέχεια μας πήγαν πίσω στο εκπληκτικό ντεμπούτο τους, “The wiccan”, με το “He, who punishes and slays”.
Εδώ να πω ότι παραξενεύτηκα λίγο με την επιλογή, αφού θα περίμενα κάτι άλλο, πιο «πιασάρικο», όπως το “A true mayhem” ή το “Spirits of amenta”, αφού ήταν το μόνο τραγούδι που έπαιξαν από το συγκεκριμένο δίσκο. Μία από τις καλύτερες στιγμές ήταν το “El dragon” που ακολούθησε, με τη μπάντα να χτυπιέται στη σκηνή και το κοινό να ακολουθεί. Συνέχισαν με ίσως το καλύτερο τραγούδι του τελευταίου δίσκου, το “The order” όπου και κει επικράτησε χαμός, αφού είναι από τα πιο αναγνωρίσιμα κομμάτια της μπάντας. Οι LUCIFER’S CHILD έκλεισαν το 45λεπτο setlist τους με το “Viva morte” (εγώ περίμενα ότι με αυτό θα ξεκινούσαν), για να ολοκληρώσουν μια πολύ καλή εμφάνιση, έχοντας κερδίσει και τους παρευρισκόμενους που δεν γνώριζαν τη δουλειά τους.
Στιβαρή εμφάνιση από όλη τη μπάντα. Και αυτό ήταν μόνο η αρχή. Οι νοερές φωτιές της κόλασης που μας είχε υποσχεθεί ο Γιώργος Εμμανουήλ στην συνέντευξη που είχαμε πριν μερικές μέρες, μας ζέσταναν για τα καλά!
Γιώργος Δρογγίτης
Ακόμα θυμάμαι το σοκ της ακύρωσης λόγω χαμηλής προπώλησης – αν θυμάμαι καλά μόλις 35 εισιτήρια είχαν δοθεί – της πρώτης προγραμματισμένης εμφάνισης των ENSLAVED… Από τότε έχουν περάσει 18 χρόνια χώρις, δυστυχώς, να επικρατήσει το αδιαχώρητο. Τότε οι Νορβηγοί είχαν πληρώσει την στροφή που είχαν κάνει στον ήχο τους, που από ό,τι φαίνεται απογοήτευσε το νορβηγοθρεμμένο μαυρομεταλικό κοινό της χώρας μας. Τα χρόνια πέρασαν και πλέον το κοινό τους αποτελείται, κυρίως, από fans που αρέσκονται στο ύφος που έχουν υιοθετήσει από τα early 00s και έχει μεγάλη αποδοχή στο εξωτερικό. Η συναυλία στο Fuzz έδειξε ότι υπάρχει κοινό που πλέον να τους αποδέχεται όπως είναι ηχητικά, αλλά δεν είναι ικανό να γεμίσει ένα club – ο εξώστης έμεινε κλειστός! Σημειωτέον ότι σχεδόν οι μισοί δεν μπήκαν στον κόπο να δουν τους φοβερούς LUCIFER’SCHILD.
Από τα πρώτα λεπτά οι Νορβηγοί ήταν καταιγιστικοί με τα “Ethica Odini”, “Roots Of The Mountain”, “Ruun” και “Ground” με τα καθαρά φωνητικά του καινούριου τους πληκτρά, Håkon Vinje, να κλέβουν την παράσταση! Πραγματικά φοβερός και σε συνδυασμό με τα αντίστοιχα ακραία του μπασίστα και ηγέτη τους, Grutle Kjellson, η μπάντα δημιούργησε μια ατμόσφαιρα πιο έντονη από την αντίστοιχη των studio δίσκων τους. Σε κάποια σημεία έκανε και δεύτερα φωνητικά και ο έταιρος «παλιός» των ENSLAVED, Ivar Bjørnson, που έδωσε με την κιθάρα του την απαραίτητη black metal αύρα στα τρία κομμάτια που επέλεξαν από το αλησμόνητο “Frost” (“Loke”, “Fenris”, “Isöders Dronning”). Χαρακτηριστικό της μυσταγωγίας που επικράτησε ήταν το γεγονός ότι αν και στα δύο πρώτα τραγούδια έγινε χαμός στις πρώτες σειρές, στο τρίτο δεν ακουγόταν ψίθυρος στα εμβόλιμα ακουστικά κιθαριστικά μέρη. Όπως ήταν αναμενόμενο ο ευτραφής νέος τους drummer, Iver Sandøy, δεν κατάφερε να αποδώσει εφάμιλλα τα απαιτητικά μέρη αυτών των κομματιών που έχουν στιγματιστεί από τον TrymTorson πριν πάει στους EMPEROR στα mid 90s. Η συναυλία σε εκείνο το σημείο απογειώθηκε και το κοινό είχε πλέον παραδοθεί στις διαθέσεις των ENSLAVED.
Ο Ivar ξεσήκωνε συνεχώς ανάμεσα στα κομμάτια και έδειχνε όπως και οι υπόλοιποι να απολαμβάνουν την παρουσία τους στη σκηνή. Τα “As Fire Swept Clean The Earth”, “Havenless”, “Storm Son” και “Sacred Horse” που ακολούθησαν αποδόθηκαν άψογα με τον ήχο να είναι σύμμαχος τους στα φωνητικά, στις κιθάρες, στο μπάσο και στα τύμπανα. Δυστυχώς θάφτηκαν τα πλήκτρα όπως και το όργανο που είχε μπροστά του ο Ivar και το αξιοποίησε, αφήνοντας στην άκρη την κιθάρα. Μόνο αυτό θα μπορούσε να πει κανείς ότι ήταν πρόβλημα για τον ήχο, που κατά τα άλλα βοήθησε στο τελικό αποτέλεσμα.
Από θέμα σκηνικής παρουσίας οι ENSLAVED έχουν την τύχη εδώ και 17 χρόνια να έχουν στις τάξεις τους τον ταλαντούχο Arve Isdal, που είχε όλα τα χαρακτηριστικά ενός χαρισματικού κιθαρίστα: Κινησιολογία guitar hero κάνοντας την κιθάρα ό,τι ήθελε και παίζοντας άψογα όλα τα απαιτητικά lead και solo περάσματα των κομματιών τους! Αν και ο κόσμος περισσότερο έβλεπε τι έκαναν οι δυο διόσκουροι ηγέτες τους, θαρρώ ότι περισσότερο άξιζε να δει κανείς τα όργια που έκανε εκείνος με την κιθάρα του! Πραγματικά δεν τον περίμενα τόσο αεικίνητο και να βγάζει ταυτόχρονα με άνεση τα μέρη του!
Ενδεικτικό της όρεξης που είχαν είναι το τι επικράτησε πριν το encore, που εκμεταλλεύτηκαν βάζοντας τον drummer τους, που είχε διαθέσιμο και μικρόφωνο, να ξεσηκώσει το κοινό με απλούς ρυθμούς στην κάσα! Πριν να μας αποχαιρετίσουν με ελαφρώς τσιτωμένη την ενταση συγκριτικά με το main set, άρχισαν να πειράζουν ο ένας τον άλλον στην παρουσίαση των μελών του group – περιπαικτικά ο Ivar είπε Μίκη Θεοδωράκη τον drummer! Ηταν πλέον δεδομένο ότι η πρώτη τους εμφάνιση επί ελληνικού εδάφους, έκανε και εκείνους να περάσουν καλά! Τα “Isa” και “Allfadr Odinn” έκλεισαν ιδανικά τις περίπου 2 ώρες παρουσίας τους στη σκηνή του Fuzz και μόνο χαμόγελα έκστασης υπήρχαν στους περίπου 500 τυχερούς που δήλωσαν το παρόν.
Καταληκτικά οι ENSLAVED είναι η μοναδική αμιγώς black metal μπάντα των 90s που άλλαξε άρδην ηχητικά και κατάφερε να διευρύνει το κοινό της, χωρίς να χάσει σε ενέργεια πάνω στη σκηνή. Ειδικά μετά τα 3 κομμάτια από το “Frost” θα περίμενε κανείς η συναυλία να κάνει «κοιλιά»! Και μόνο αυτό δεν έγινε αφήνοντας και εμένα με την απορία πως κατάφεραν να έχουν τόση δύναμη στο υλικό από τα early 00s και μετά. Πιθανολογώ ότι δε θα τους ξαναδούμε στη χώρα μας…Όπως και να έχει όσοι είμασταν εκεί θα θυμόμαστε για πάντα πόσο ιδιότυπη και καταιγιστική μπάντα είναι! Και όταν οι άλλοι παίζουν το πολύ 1,5 ώρα, εκείνοι έφτασαν με άνεση τις 2 ώρες, παίζοντας από ένα κομμάτι από κάθε πρόσφατο δίσκο τους, με μόνη εξαίρεση το “Below the lights” που εκπροσωπήθηκε από δύο
Λευτέρης Τσουρέας
Φωτογραφίες: Λευτέρης Τσουρέας
