Κάθε μα κάθε φορά που οι Σουηδοί από το Gävleborg κυκλοφορούν κάτι, η προσοχή μου στρέφεται επάνω τους. Ξέχωρα από το γεγονός πως με κέρδισαν αμέσως με τους δύο πρώτους, αριστουργηματικούς δίσκους τους (“By honour” και “The end”) όπου ακούγονταν «καρφί» BATHORY της “Hammerheart” και “Twilight of the Gods” περιόδου, η ποιότητα από την οποία διακατέχονται και όλες οι επόμενες δουλειές τους, οι οποίες έχουν αρκετό από το όλο pagan/folk/black «υλικό» μέσα τους, δεν με άφησε να απομακρυνθώ και να αγνοήσω τα όσα διαδραματίζονται στο στρατόπεδό τους. Φέτος μας παρουσιάζουν ένα EP, το οποίο λογικά θα έχει τον ρόλο «γέφυρας» μεταξύ του (εννοείται) καλού, περυσινού “Järtecken” και του επόμενου full length, όποτε αυτό έρθει. Τέσσερα κομμάτια το απαρτίζουν, που μάλλον αποτελούν και ένα πρώτο δείγμα του πού θα κινηθεί το group από δω και στο εξής.
Πρώτο στη σειρά, το “The twilight ship”, απευθείας βγαλμένο θαρρείς από τα δύο “Nordland”. Πολεμικά τύμπανα, χορωδίες, βούκινο να συνοδεύει τις κιθάρες, «άγουρα» φωνητικά όπως μας είχε συνηθίσει ο Quorthon, ένα mid-tempo έπος που η ίδια η μπάντα το προορίζει για κλασσικό και αναπόσπαστο κομμάτι του setlist από δω και στο εξής. Αλλά και η Ιστορία, ίσως το προορίζει με τη σειρά της ως κλασσικό στον ευρύτερο επικό χώρο, όσον αφορά τη τελευταία δεκαετία. Η συνέχεια ανήκει στο υπέροχο σουηδόφωνο “Fenrisulven” και στο ομότιτλο τραγούδι. Το πρώτο είναι μια άκρως ατμοσφαιρική, ακουστική σύνθεση για φωνή-κιθάρα-βιολί-τύμπανο. Φαντάσου κάτι σαν το “The Islander” των NIGHTWISH στο ύφος, αλλά σαφέστατα πολύ πιο επικό και με ακόμη πιο μελαγχολική διάθεση. Το δεύτερο κινείται στα πλαίσια του blackened heavy metal. Θυμίζει αφενός τις «μεσαίες» δουλειές της μπάντας και αφετέρου BATHORY του μεταίχμιου “Blood fire death” και EMPEROR των δύο τελευταίων τους δίσκων. Επιθετικό, τραχύ με υμνικό refrain… ωραία σύνθεση! Το EP κλείνει με το “Sacrifice 2.0”. Αν σου θυμίζει κάτι, αυτό είναι το “Sacrifice” από το “Fire meets ice” album. Εδώ θα μπορούσες να πεις πως έχουμε μια πιο up-tempo και πιο «λιτή» εκδοχή εκείνου του pagan/black ύμνου, σε πιο κλασσικομεταλλικά μοτίβα, όπου όμως εξυπηρετείται και με το παραπάνω η διάθεση της μπάντας να μεγαλουργεί σε επικότροπα πλαίσια.
Μου άνοιξε η όρεξη με αυτό που άκουσα. Αν αυτά τα τραγούδια είναι ενδεικτικά και το υλικό του νέου δίσκου είναι ακόμη καλύτερο (αφού συνήθως σε τέτοια eps μπαίνουν τραγούδια που για κάποιον λόγο έμειναν εκτός από full length κυκλοφορίες), τότε όλοι οι οπαδοί του επικού metal να ετοιμάζονται για σπουδαία πράγματα. Αν πάλι αυτό το 12ιντσο mini-LP (και σε digital μορφή) είναι ένα “stand alone” δισκάκι, μπράβο για αυτά τα τέσσερα πραγματικά πολύ καλά τραγούδια…
8 / 10
Δημήτρης Τσέλλος
