«Όταν η μουσική γίνεται κάθαρση»
Η Ελληνική post-black/doom metal σκηνή γνωρίζει μια ιδιαίτερη άνθηση τα τελευταία χρόνια, με μπάντες που δεν φοβούνται να πειραματιστούν και να εκφραστούν πέρα από τα όρια του είδους. Μία από τις πιο ιδιαίτερες παρουσίες σε αυτό το ρεύμα είναι οι EUPHROSYNE, ένα συγκρότημα που μέσα από τη μουσική του ισορροπεί ανάμεσα στο σκοτάδι και την ελπίδα, τη μελαγχολία και την κάθαρση.
Μετά το εντυπωσιακό τους EP “Keres” του 2022, επιστρέφουν δυναμικά με το πρώτο τους full-length άλμπουμ, το “Morus”, το οποίο κυκλοφορεί στις 21 Μαρτίου 2025. Πρόκειται για ένα βαθιά προσωπικό και συναισθηματικό έργο, εμπνευσμένο από την απώλεια και τη διαδικασία του πένθους. Συνδυάζοντας βαριά riffs, ατμοσφαιρικά περάσματα και στοιχειωτικά φωνητικά, το άλμπουμ βυθίζει τον ακροατή σε ένα ηχητικό ταξίδι γεμάτο ένταση και συγκίνηση.
Με αφορμή αυτή τη σημαντική κυκλοφορία, αλλά και το σχετικό live presentation στις 28 Μαρτίου στο Temple, οι EUPHROSYNE μίλησαν μαζί μας για το “Morus”, τις επιρροές τους, τη δημιουργική διαδικασία και τα επόμενα βήματά τους
Το όνομά σας, EUPHROSYNE, είναι εμπνευσμένο από την ελληνική μυθολογία. Πώς συνδέεται με τη μουσική και τη θεματολογία σας;
Το όνομα “Euphrosyne” μάς ταίριαξε τόσο αισθητικά όσο και σημασιολογικά. Εκτός από τη μυθολογική υπόσταση του ονόματος, αφού η Ευφροσύνη ήταν μία από τις τρεις Χάριτες και η αγγελιοφόρος των καλών νέων, επίσης σημαίνει και το συναίσθημα της ήρεμης και βαθιάς χαράς, κάτι που έρχεται σε μεγάλη αντίθεση με τη μουσική που παίζουμε, και αυτό μας γοήτευσε ιδιαίτερα.
Το νέο σας άλμπουμ, “Morus”, είναι έντονα προσωπικό και συναισθηματικό. Ποια ήταν η πιο δύσκολη στιγμή κατά τη δημιουργία του, τόσο μουσικά όσο και συναισθηματικά;
Συνθετικά δεν υπήρξε κάποια δυσκολία καθώς μας βγήκε αρκετά αυθόρμητα τόσο μουσικά όσο και στιχουργικά. Τώρα όσον αφορά το συναισθηματικό κομμάτι, πιστεύουμε ότι το συναισθηματικό φορτίο θα είναι βαρύτερο όταν θα το παίξουμε live καθώς θα μας σκάσουν όλα εκεί πάνω.
Ο ήχος σας συνδυάζει post-black, doom και ατμοσφαιρικά στοιχεία. Ποιο ήταν το όραμά σας για το “Morus” όσον αφορά τη σύνθεση και την παραγωγή;
Το όραμά μας ήταν να μπορέσουμε να εκφράσουμε όσο πιο κατανοητά και άμεσα αυτό που βιώσαμε εμείς τόσο για να το βγάλουμε από μέσα μας, να το ξορκίσουμε αν θέλεις, όσο και για να ταυτιστούν κι άλλοι άνθρωποι και να νιώσουν λιγότερο μόνοι τους. Παραγωγικά είχαμε ήδη αποφασίσει πως θα είναι από το τέλος των ηχογραφήσεων του “Keres” και βγήκε ακριβώς αυτό που θέλαμε.
Τα τραγούδια του άλμπουμ αφηγούνται μια ιστορία απώλειας και αποδοχής. Υπάρχει κάποιο συγκεκριμένο μήνυμα που θέλετε να μεταφέρετε στον ακροατή μέσα από αυτή τη διαδρομή;
Νιώθουμε ότι αυτό που πραγματικά θέλουμε να πούμε είναι ότι αν κι ο θάνατος είναι κάτι μη αναστρέψιμο, η αποδοχή κι η κατανόηση του, δίνει μία παρηγοριά κι ένα νόημα στη σημασία της ζωής. Κυρίως όμως, ότι υπάρχει η δυνατότητα της λύτρωσης.
Το κομμάτι “Mitera” φαίνεται να έχει ιδιαίτερη συναισθηματική βαρύτητα. Ο λόγος είναι γνωστός και δύσκολα διαχειρίσιμος, η απώλεια της μητέρας του Alex. Μπορείτε να μας μιλήσετε για το πώς γράφτηκε και τι σημαίνει για εσάς;
Το “ΜΗΤΕΡΑ” ήταν ένα κομμάτι που παραλίγο να απορριφθεί από τον δίσκο μέχρι που ,στο τέλος των ηχογραφήσεων και καθώς έπρεπε να συμπληρώσουμε με άλλο ένα κομμάτι, η Έφη έκατσε να πειραματιστεί πάνω σε αυτό με κάτι ελληνικούς στίχους που είχε γράψει στο κινητό της και το κομμάτι βγήκε σε 20 λεπτά. Ίσως αυτό που βιώνουμε κάθε φορά που παίζουμε το “ΜΗΤΕΡΑ” να μην μπορεί πραγματικά να περιγραφεί με λέξεις.
Τα οπτικά στοιχεία, όπως τα εξώφυλλα και τα βίντεο, φαίνεται να παίζουν σημαντικό ρόλο στην αισθητική σας. Πώς δουλέψατε το εικαστικό κομμάτι του “Morus” και ποιο ήταν το concept πίσω από αυτό;
Μαζί με το σχεδόν 5ο μέλος της μπάντας Δημήτρης Τζώρτζη πειραματιστήκαμε με διάφορα πράγματα για να απεικονιστεί κάπως η κατάβαση της Μητέρας στον κάτω κόσμο. Η Έφη είχε την ιδέα για το εξώφυλλο και ο Δημήτρης έκανε όλη την υπόλοιπη δουλειά στο εικαστικό κομμάτι με τεράστια επιτυχία.
Η ελληνική metal σκηνή έχει αναπτυχθεί σημαντικά τα τελευταία χρόνια. Πώς βλέπετε τη θέση σας μέσα σε αυτήν και τι πιστεύετε ότι σας κάνει να ξεχωρίζετε;
Η ελληνική metal σκηνή για μας είναι από τις πιο δυνατές παγκοσμίως και καταφέρνει να ξεχωρίζει παρά τις αντίξοες συνθήκες που βιώνει η χώρα μας. Όσον αφορά το τι ξεχωρίζει εμάς θα αφήσουμε μάλλον το κοινό να κρίνει γιατί εμείς δυστυχώς δεν μπορούμε να δούμε “έξω” από αυτό.
Ποιες είναι οι βασικές σας μουσικές και λογοτεχνικές επιρροές (πέραν της απώλειας), που βοήθησαν στην ανάπτυξη ενός τόσο ευαίσθητου θέματος, τόσο για το “Morus” όσο και γενικότερα για τη δημιουργικότητά σας;
Οι επιρροές πραγματικά είναι πάρα πολλές, ειδικά μουσικά, καθώς έχουμε επηρεαστεί από Steven Wilson μέχρι GORGOROTH κι από David Bowie μέχρι Diamanda Galas.
Η ζωντανή παρουσίαση του άλμπουμ στις 28 Μαρτίου είναι ένα σημαντικό γεγονός για εσάς. Τι να περιμένει το κοινό από αυτή τη βραδιά;
Είναι πολύ σημαντικό γεγονός καθώς νιώθουμε ότι ένας κύκλος θα κλείσει για εμάς αποζητώντας τη λύτρωση μέσα από τη μουσική καθώς είναι μία από τις βασικές διεξόδους που έχουμε. Αυτό που θα δώσουμε θα είναι σίγουρα κάτι πολύ ειλικρινές.
Υπάρχει κάποιο τραγούδι από το “Morus” που ξεχωρίζετε προσωπικά ή που θεωρείτε ότι συνοψίζει καλύτερα το άλμπουμ;
Αχ, πραγματικά πάρα πολύ δύσκολη ερώτηση. Σίγουρα ο Άλεξ ξεχωρίζει το τελευταίο κομμάτι του δίσκου, το “Lilac Ward”, αλλά για τους υπόλοιπους σίγουρα είναι πολύ δύσκολο και θα αποφύγουμε την ερώτηση.
Κλείνοντας, τι θα θέλατε να νιώσουν οι ακροατές όταν ακούσουν το “Morus” από την αρχή μέχρι το τέλος;
Αυτό που βιώσαμε εμείς μέσα από τη τραγικότητα του θανάτου κι ότι ακόμα κι αν κάτι τόσο τραγικό «χτυπήσει τη πόρτα σου» η τέχνη κι η συντροφικότητα των ανθρώπων γύρω σου μπορεί να σε οδηγήσει στην εξιλέωση. Δεν παύει και στις πιο δύσκολες και σκοτεινές περιόδους της ζωής μας να υπάρχει κάποια μικρή ελπίδα για να μας βοηθήσει να προχωρήσουμε.
Φανούρης Εξηνταβελόνης
