Ευφροσύνη. Μία εκ των Τριών Χαρίτων, αδελφή της Θάλειας και της Αγλαΐας, κόρη του Διός και της Ευρυνόμης, θεά της χαράς και της ευτυχίας, όπως δηλώνει και το όνομά της. Κατ’ άλλους βέβαια, η Ευφροσύνη ήταν κόρη της Νυκτός και του Ερέβους και μάλλον αυτή την εκδοχή προτιμάει το Ελληνικό, post-black metal σχήμα από την Αθήνα, το οποίο επέλεξε το όνομα της θεάς ως όνομα του. Το παραπάνω συμπέρασμα συνεπικουρεί και η ονομασία που επέλεξαν για το πρώτο τους ΕΡ, το οποίο ονόμασαν “Keres”, ή ελληνιστί Κήρες ή «μαύρες Κήρες», οι οποίες κατά τον Ησίοδο στη «Θεογονία» ήταν πτερωτά πνεύματα του θανάτου και της εκδίκησης. Έφεραν μαύρες πτέρυγες, ερυθρά ενδύματα, μεγάλους κυνόδοντες και γαμψά νύχια. Συμπαθητικά πλάσματα, επίσης θυγατέρες της Νυκτός. Παραθέτοντας, ένεκα του οίστρου: «οι μαύρες Κήρες, τρίζοντας τα άσπρα δόντια τους, με μάτια τρομερά, ματωμένες, αχόρταγες, μάλωναν ποια θα πάρει αυτούς που έπεφταν στις μάχες και στις ένοπλες συμπλοκές. Όλες λαχταρούσαν να πιουν το μαύρο αίμα. Όταν κρατούσαν έναν πολεμιστή που είχε πέσει νεκρός ή τραυματίας, βύθιζαν τα μεγάλα νύχια τους στη σάρκα του και η ψυχή του πήγαινε στον Άδη και στον παγωμένο Τάρταρο, (κρυόεντα Τάρταρον). Αφού ρουφούσαν το αίμα του, πετούσαν το κουφάρι του πίσω τους και έτρεχαν, μέσα στο σάλαγο και τη σφαγή, να πέσουν πάνω σε καινούργια λεία» (βλ. Βικιθήκη, «Ἀσπὶς Ἡρακλέους», 248 – 263).
Αφήνοντας τον μάλλον μεγάλο πρόλογο, ο οποίος όμως δεν ήταν ούτε άσχετος ούτε επουσιώδης, αλλά άμεσα συνδεδεμένος με το ΕΡ, ας δούμε κάποια πράγματα για το καινούργιο αυτό συγκρότημα, το οποίο έρχεται να πλουτίσει ακόμα περισσότερο την ήδη μεγάλη ελληνική σκηνή. Μετά από δύο δυνατά single που κυκλοφόρησαν πέρυσι, οι EUPHROSYNE μας παρουσιάζουν πλέον μια πρώτη, πιο γεμάτη κυκλοφορία επτά τραγουδιών, που θα κυκλοφορήσει στις 25 Νοεμβρίου. Σε μίξη και mastering από τον κιθαρίστα των SEPTICFLESH Psychon, αυτή η νέα μπάντα αποτελείται από την Έφη Εύα (φωνητικά), τον Άλεξ Δεσποτίδη (κιθάρα), τον Γιώργο Γαζή (μπάσο) και τον Κώστα Μάμαλη (ντραμς), οι οποίοι προσφέρουν έναν αριστοτεχνικό συνδυασμό ζοφερών και θανατηφόρων Black στιγμών, με ορχηστρικές προσθήκες και φωνητικά που κυμαίνονται από εκκωφαντικά γρυλίσματα έως υψηλές και μελωδικές αποδόσεις, όλα από το ίδιο πρόσωπο.
Επτά συνθέσεις, με πρώτη το “Black opal”, ένα ήρεμο και παρόλα αυτά αγχωτικό τραγούδι, στο οποίο το σαξόφωνο κλέβει την παράσταση και εξ αρχής δι’ αυτού του τρόπου κερδίζει όλο το ΕΡ την απόλυτη προσοχή του ακροατή, μέχρι το τελευταίο, το ομώνυμο “Keres”, περνάμε από τα μαύρα σκοτάδια και τα ψυχοφθόρα ουρλιαχτά, στην απόλυτη μελωδία και τα οπερετικά φωνητικά, πολλές φορές στο ίδιο τραγούδι με συνεχή εναλλαγή συναισθημάτων και αμείωτο το ενδιαφέρον, τραγούδι το τραγούδι. Χωρίς το μέλλον να μπορεί να προβλεφθεί από τις Χάριτες αλλά να το γνωρίζουν μόνο οι Μοίρες, ο γράφων, σίγουρα θα περιμένει ανυπόμονα την πρώτη ολοκληρωμένη δουλειά των συμπατριωτών μας.
8 / 10
Φανούρης Εξηνταβελόνης
