a
Είναι πολύ ωραίο να βλέπεις πολυαγαπημένες σου μπάντες να επανέρχονται και μάλιστα με εξαιρετικούς δίσκους, μετά από μία «δύσκολη» ας πούμε περίοδο, με έμπνευση δυσανάλογη των ικανοτήτων που σου είχαν δείξει στο παρελθόν. Αρκετά τα παραδείγματα, ξεχωριστά για τον καθένα μας.
Μία τέτοια δική μου περίπτωση είναι και οι EVERGREY, οι οποίοι πραγματικά από το πουθενά (μετά την πτωτική τους πορεία), μας ξετίναξαν το 2014 με το απίθανο “Hymns for the broken”. Και από εκεί που, όπως έχει δηλώσει ο ίδιος ο Tom Englund, είχαν χάσει σχεδόν τελείως την όρεξη για δημιουργία, έφτασαν σε σημείο υπερ-έμπνευσης και πάλι. Δε δικαιολογείται αλλιώς το “The storm within”, το νέο αυτό πόνημα των Σουηδών και 10ο κατά σειρά άλμπουμ τους, με το οποίο γιορτάζουν με τον καλύτερο τρόπο τα «γενέθλια» για τα 20 χρόνια παρουσίας τους!
Αν δεν είχε προηγηθεί το “Hymns…” μπορεί τα πράγματα να ήταν ακόμα καλύτερα και πιο εντυπωσιακά. Το “The storm within” έχει σχεδόν τα πάντα που αγαπήσαμε στον προκάτοχό του. Οι EVERGREY συνεχίζουν στο ίδιο μονοπάτι που χάραξαν πριν δύο χρόνια και γιατί να το αλλάξουν άλλωστε, όταν η επιτυχία του ήταν τέτοια; Αυτή τη φορά, είναι απλά πιο «σκοτεινοί», αλλά και πιο heavy σε στιγμές. Κατά τα άλλα, μιλάμε για απολύτη φυσική συνέχεια, ένα “Hymns for the broken 2”. Μελωδίες, κολλητικά ρεφραίν, grooves, ωραίες ατμόσφαιρες και αυτό το τόσο δικό τους μπαστάρδεμα του melodic με το progressive metal με τον dark χαρακτήρα, με μία παραγωγή που τσακίζει. Ο Tom Englund, για ακόμη μία φορά δίνει ρέστα τόσο φωνητικά, όσο και στιχουργικά, συνεχίζοντας να προσφέρει κομμάτια για πληγωμένες καρδιές και κάποια εξ αυτών απλά εξαιρετικά (“Passing through”). Η μουσικότητα της μπάντας ρέει άπλετη στη μία ώρα διάρκειας του άλμπουμ, το οποίο δεν έχει κανένα filler κομμάτι και πάλι. Έχει κάποια που είναι ένα κλικ κάτω από τα υπόλοιπα, αλλά έχει και αυτά που ξεχωρίζουν. Αυτό που δεν έχει πάντως, με εξαίρεση ίσως το “Passing through” (πραγματικά, έχοντας την τύχη να ακούω μήνες το άλμπουμ, απορώ πως δε βγήκε σαν πρώτο βίντεο ή έστω δεύτερο… ελπίζω να είναι το τρίτο που έχουν ετοιμάσει), είναι το γιγάντιο hit αλα “King of errors”. Αυτό το κομμάτι που θα απογειώσει το δίσκο και θα του δώσει την έξτρα ώθηση. Έχει όμως όπως ήδη ανέφερα το εξαιρετικό up tempo, groove-άτο και με πολύ ωραίο ρεφραίν “Passing through”, έχει το πιο heavy κομμάτι του δίσκου (και από τα πιο heavy που έχουμε ακούσει από τους Σουηδούς τα τελευταία πολλά χρόνια) εξάρι “My allied ocean” με το υπέροχο groove στο κουπλέ, έχει τη μπαλάντα the Evergrey way, “The paradox of the flame”, με την απαραίτητη φωνή της γυναίκας του, Carina Englund, να «στοιχειώνει» και πάλι το κομμάτι, έχει το δικό του “The grand collapse” που έχει τίτλο “Disconnect”, ενώ το κλείσιμο με το “The storm within” θυμίζει και Devin Townsend σε σημεία και ικανοποιεί εύκολα! Υπάρχει επίσης και το πολύ ωραίο μελωδικό, groove-άτο και ταξιδιάρικο “In orbit” με τη συμμετοχή της αδυναμίας Floor Jansen (NIGHTWISH) στα φωνητικά. Αυτή είναι η πρώτη φορά που μία άλλη γυναίκα πλην της γυναίκας του αναλαμβάνει φωνητικά σε κομμάτι των EVERGREY. Και μάλιστα έγινε μετά από ιδέα της… γυναίκας του, καθώς είναι και οικογενειακοί φίλοι με τη Floor. Άντε μπας και έρθουν πάλι για live και φέρουν τη Floor μαζί τους, γιατί δεν το βλέπω πιθανό να τη δούμε αλλιώς από τα μέρη μας, εκτός από κάνα καλοκαίρι σε νησί. Και αφού είπαμε τη βλακεία μας, πάμε να κλείσουμε.
Το “The storm within” δείχνει ότι οι EVERGREY περνάνε μία περίοδο τρομερής έμπνευσης, όπως περνούσανε και στα τέλη των 90s και τις αρχές των 00s. Είναι ένας πλήρης δίσκος, γεμάτος ποιότητα, που αν δεν είχε βγει μετά το “Hymns for the broken” και αποτελούσε τη συνέχειά του, ίσως έκανε μεγαλύτερη εντύπωση. Μπορεί να είναι λίγο κάτω από τον προκάτοχό του, όμως είναι πανάξιος συνεχιστής του και ακόμα μία πάρα πολύ καλή κυκλοφορία από τους Σουηδούς, που γιορτάζουν ιδανικά αυτά τα 20 χρόνια παρουσίας τους στο heavy metal.
8/10
Φραγκίσκος Σαμοΐλης
