Βρισκόμαστε λίγο μετά το ’85 και τον ορυμαγδό του “Bonded by blood”. Ο θρυλικός κατά τα άλλα Paul Baloff απολύεται από τους Bay Area άρχοντες EXODUS, λόγω του ότι δεν μπορούσε να ακολουθήσει τον πιο επαγγελματικό δρόμο που ήθελε να πάρει το συγκρότημα. Βέβαια, προλάβανε να συνθέσουν κομμάτια μαζί του που θα κατέληγαν στην επόμενη δουλειά της μπάντας, αλλά και να κυκλοφορήσουν στη πιάτσα μόλις το ’86 ένα demo τριών κομματιών με το τίτλο “Pleasures of the flesh”. Τα τρία κομμάτια αυτά, ήταν το φερώνυμο, το “Seeds of hate” με διαφορετικούς στίχους και το “Brain dead”. Το δε φερώνυμο, παιζόταν και live. Παρατίθενται αυτούσια τα πειστήρια του εγκλήματος:
Αντικαταστάτης βρέθηκε γρήγορα, στο πρόσωπο των γειτόνων και φίλων τους, πάλαι ποτέ LEGACY, νυν TESTAMENT. Ένας ηλιοκαμένος λεβέντης, επ’ ονόματι Steve Souza (τον ξέρουμε ως Zetro). Είχε τραγουδήσει στα πρώτα demo των LEGACY, που περιείχαν το υλικό που έπειτα, την ίδια χρονιά με τον εδώ παρουσιαζόμενο δίσκο θα γινόντουσαν το μνημειώδες ντεμπούτο των TESTAMENT. Πάρτε μια γεύση παρακάτω:
Πιο ένρινος αλλά εξίσου τσαμπουκαλεμένος ο Zetro, δεν άργησε να κερδίσει τις καρδιές των οπαδών των EXODUS, σημαδεύοντας τον ήχο της μπάντας με τη φωνή του. Η δε μπάντα, ακολουθώντας το παράδειγμα του “Deliver us to evil” από το ντεμπούτο, θα πήγαινε σε ένα πιο τεχνικό ύφος, με τη λύσσα και τη ταχύτητα να μένουν στα ίδια επίπεδα με το ντεμπούτο. Στα της εταιρείας, οι Αμερικανοί υπογράφουν με την Combat, ενώ παράλληλα είχαν τρεχάματα με την Torrid νομικής φύσεως που δυστυχώς, τους κράτησαν πίσω με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο.
Όμως, το άλμπουμ κυκλοφόρησε, στις 7 Οκτωβρίου 1987, σαν σήμερα δηλαδή με τίτλο “Pleasures of the flesh”. Ενώ το αυθεντικό εξώφυλλο είχε τους EXODUS ως κανίβαλους να τρώνε ανθρώπινες σάρκες, αντικαταστάθηκε λίγο πριν τη κυκλοφορία με τη φωτογραφία της μπάντας σε ένα bar με 4 κρανία μπροστά τους. Έφτασε στο νούμερο 82 του Billboard και συνέχισε όμορφα τον μύθο των EXODUS, που έδειξαν το προφανές: μάγκες, υπάρχει ζωή και μετά τον Paul Baloff. Όχι μόνο υπάρχει, είναι και τσίτα τα γκάζια!
Και τώρα που τα είπαμε, άντε πάμε να τα κατατάξουμε κιόλα:
The “Pleasures of the flesh” countdown:
10) “30 seconds” (0.40):
Η ανάπαυλα ανάμεσα στις δύο κομματάρες. Βολεύει για να ξεκινήσει από εδώ η λίστα. Ευχάριστο πέρασμα που δείχνει τις πιο εκτός metal καταβολές του Gary Holt. Θυμίζει περισσότερο flamenco/fusion και εν γένει πιο μπαλαντοειδή περάσματα, δεδομένου ότι όλο είναι μια μικρή ακουστική σύνθεση. Ιδανικά, θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί σαν εισαγωγή στο “Seeds of hate” (όπως ήταν η αντίστοιχη του “No love”) αλλά δεν συνδέονται με τον ίδιο τρόπο θεωρώ. Στέκεται μόνο του.
9) “Choose your weapon” (4.58):
To μεγάλο φινάλε του δίσκου, μια μπουνιά στα μούτρα μουσικά μα και στιχουργικά. Κλασσική σύνθεση EXODUS, φτιαγμένη για ρομαντικές βραδιές κλωτσοπατινάδας, δειληνά με σφαλιάρες κάτω από το φεγγάρι, πηγαίνοντας γύρω – γύρω όλοι, στη μέση ο Μανώλης, χέρια – πόδια στη γραμμή, όλοι βουτάνε από τη σκηνή! Από τα κομμάτια που πιστεύω ότι η μπάντα τα έγραψε για να γιορτάσει το πόσο γούσταρε να γράψει αυτό το δίσκο, εξ ου και οι ανάλογοι στίχοι. Διάλεξε το όπλο σου, έμπα μέσα και σπάστα όλα! ZETRO, ΡΙΧΤΟ!
So you think you’re good and ready?
If you do your bubble is gonna burst
We’re getting whipped into a frenzy
And you’re the one we’ll punish first
We’ve got our muscles pumped and primed
To release our devastating force
Non-stop unrelenting aggression
To us is par for the course!
8) “Faster than you‘ll ever live to be” (4.26):
Άλλο ένα κομμάτι όλεθρος και έμμεση δήλωση του τι είναι οι EXODUS, απλά λιτά και κατανοητά. Νομίζω οι μόνοι που ήταν γρηγορότεροι στο κλασσικό thrash εκείνη τη περίοδο, ήταν οι νεόκοποι SACRED REICH με το “Ignorance”, οι SLAYER με το “Reign in blood” (ο έτερος εορτάζων της ημέρας ετούτης – τίποτα δεν είναι τυχαίο), οι DARK ANGEL με το “Darkness descends”. Θυμίζω, προτού σκάσουν SADUS, DEMOLITION HAMMER, INSANITY, MORBID SAINT και τα ρέστα του death/thrash παρακλαδιού, σπρώχνοντας τα όρια της ακρότητας προς το death metal. Το θέμα του κομματιού έχει να κάνει με πιστολίδι, εκδίκηση, “το γρηγορότερο πιστόλι εκεί έξω” και άλλα τέτοια χαριτωμένα που έρχονται και δένουν αρμονικά με τέτοιες μουσικές.
Drifting around, from high plains to town
The trail of death leads to me
The speed of the hand, is faster than you’ll ever live to be!!
7) “‘Til death do us part” (4.50):
Πανέξυπνο mid-tempo κομμάτι, από τα καλύτερα του δίσκου. Εκεί φαίνεται πόσο λιώσανε σαν παίκτες οι EXODUS και ο λόγος που στο Bay Area είναι τόσο ψηλά για μένα, ψηλότερα από όλους εν τέλει. Η ανάπτυξη στα τύμπανα από τον τιτάνα Hunting, η ύπουλη μελωδία κάτω από το ρεφρέν που παραμονεύει σαν υπομονετικό αρπακτικό, σε ένα τρομερά ώριμο και σκοτεινό κομμάτι για δεδομένα 1987. Προσωπικά, θεωρώ ότι εκτός από έμμεση αναφορά στα σιαμαία του εξωφύλλου του προηγούμενου δίσκου, εδώ έχουμε ξεκάθαρα κιόλας μια πολύ ωραία δήλωση της μπάντας. Κόντρα στα προγνωστικά, κόντρα σε όλους και σε όλα. Με το δικό τους τρόπο. Μέχρι το τέλος.
Can’t you guess what this has done to us?
It gave us power! It’s a way of life!
There’s no separation, total annihilation
Crushing through creation, ’til death do us part!
6) “Seeds of hate” (4.58):
Μετά το ευχάριστο διάλειμμα όπου ο Holt την είδε Al Di Meola, επιστρέφουμε στη κανονική ροή του προγράμματος. Όπου κανονική ροή του προγράμματος, η έτερη σύνθεση του δίσκου που πρόλαβε να λάβει συνθετικό credit ο Baloff μαζί με το φερώνυμο και το “Brain dead”. Σφαγή αμάχων, με εξελιγμένα “όπλα”, με την τεχνογνωσία του έμπειρου, που έχει καταστρέψει σκηνές επί σκηνών ήδη στα σχεδόν 10 χρόνια ύπαρξης του (ιδρυθέντες το ’79 παρακαλώ – οι παλαιότεροι του είδους μαζί με τους OVERKILL οι οποίοι ξεκίνησαν το ’78), σε μια από τις σαφώς ανώτερες γρήγορες στιγμές του δίσκου. Με τη παραγωγή να το αναδεικνύει όπως του πρέπει και του αρμόζει, ακούγεται ό,τι πρέπει για ανακαίνιση συναυλιακού χώρου και για βουτιά από εξώστη. Ο φόβος μιας επικείμενης καταστροφής της ανθρωπότητας, ήταν ανέκαθεν σύνηθες θέμα στο thrash, αλλά εδώ έχουμε μια πιο στοχευμένη προσέγγιση θα έλεγα. Διαβάστε παρακάτω:
Hatred is spreading like the plague
The fuse is cut the line’s been frayed
The third world’s a time bomb ready to blow
Soon the earth will explode!
How can we help you, if you don’t know
The ending of your fate?
Would you help us, raise the terror
Against the seeds of hate?
5) “Chemi-kill” (5.46):
Από τις μακροσκελείς συνθέσεις του δίσκου, από τις πλέον mid-tempo, που δείχνουν το πόσο ωραία μεστώνει αυτό το συγκρότημα μεγαλώνοντας. Το πως χτίζεται το κομμάτι από την ακουστική/καθαρή εισαγωγή (η οποία επανεμφανίζεται και μετά τα solo πιο διακριτικά), η πιο σκοτεινή πτυχή της μπάντας κάνει ξανά την εμφάνιση της, η μπάντα παίζει με τις δυναμικές στα κουπλέ, δίνοντας μια άλλη αίσθηση στον ακροατή κι αποκαλύπτοντας ήδη στο δεύτερο δίσκο τις διαφορετικές πτυχές των EXODUS. Το δε στιχουργικό θέμα, η μόλυνση του περιβάλλοντος και το πως επωφελούνται μεγάλα κεφάλια από αυτό. Επίκαιρο το τότε θέμα, επίκαιρο και τώρα, δυστυχώς.
Now we’ll grab them by their white collar
And throw them in the waste
Look at them floating in the cess
They’re such a fucking disgrace!
They just want, to make another buck
They couldn’t care what happens
They wouldn’t give a fuck
Their big house way up on a hill
Was paid for in death
It’s chemi-kill!
5) “Parasite” (4.55):
EXODUS σημαίνει, βία εγγυημένη. Παλαιά μου τέχνη κόσκινο, a lesson in violence και άλλα τέτοια υπέροχα. Η έμπνευση εδώ πηγαίνει σε ταινίες τρόμου, με παράσιτα που έρχονται σε σμήνη και κατασπαράζουν τους ανθρώπους. “A distant hum cuts right through the skies” τραγουδάει ο Zetro και ήδη το κάνεις εικόνα σαν σκηνή ταινίας. Η απειλή στην αρχή είναι ένας ψίθυρος αλλά κλιμακώνεται μέχρι να γίνουμε τροφή για αυτά τα πλάσματα. Σαν άλλη πληγή του Φαραώ, με πολύ γλαφυρές περιγραφές του πως δρουν επάνω στους ανθρώπους, χωρίς να τους σκοτώνουν. Απλά τους βασανίζουν μέχρι να πεθάνουν από εξάντληση. Επίσης κλασσικό και λατρεμένο.
Coming down from behind, they’ve got no care for our kind
See the world bending down, on its knees
Run – but you can’t hide
Blood – coming from inside
My mind – doesn’t know wrong from right
PARASITE!
3) “Brain dead” (4.16):
Το πιο δύσκολο πράγμα, είναι να παίξεις απλά και τόσο μα τόσο αποτελεσματικά. Μπασογραμμή πανέξυπνη που σε βάζει στο κλίμα, στη κατάλληλη στιγμή, για να πάρεις μια μικρή ανάσα από όσα έχουν προηγηθεί, προτού μπει ένα από τα πιο αρχετυπικά, μονολιθικά σχεδόν mid-tempo thrash riffs που έχουν βγει ποτέ από τα άγια χώματα του San Francisco Bay Area. BRAIN DEAD ΤΟ ΚΕΡΑΤΟ ΜΟΥ ΤΟ ΤΡΑΓΙΟ ΚΑΙ ΚΟΥΤΟΥΛΙΕΣ ΣΕ ΤΟΙΧΟ! Θα το έλεγα προπομπό του “The toxic waltz” σαν στυλ, διαλύοντας ό,τι υπάρχει εκεί έξω από σβέρκους, σπονδυλικές στήλες και ούτω καθεξής. Ποιος είπε ότι χρειάζεται να είσαι γρήγορος για να είσαι σαρωτικός; Επιπλέον πόντος για την αντίθεση του στιχουργικού θέματος: ένα εγκεφαλικά νεκρό άτομο που απλά περιμένει το θάνατο, βλέποντας τη ζωή να περνάει από μπροστά του.
The darkness lives forever
Within your mind
No dreams, no thoughts it’s only
Endless time
BRAIN…DEAD!!
2) “Pleasures of the flesh” (7.36):
Από τις παλαιότερες συνθέσεις του δίσκου, από τις τεχνικότερες και σαφώς ανώτερες του δίσκου. Άλλο ένα δείγμα συνθετικής ευφυίας από το χτίσιμο με τις διπλές κιθαριστικές αρμονίες, όπου οι Holt/Hunolt πραγματικά ξεσαλώνουν και αποδεικνύουν το ποιόν τους σαν παίκτες μεμονωμένοι, ενώ όλη η μπάντα ακούγεται σαρωτική, ακόμα και όταν οι ταχύτητες εναλλάσσονται από χαμηλές σε υψηλές. Τεράστια μαγκιά, προσόν και υπερ-ατού κάθε τεράστιας μπάντας εκεί έξω: οι δυναμικές. Οι στίχοι μιλάνε, φυσικά, για κανιβαλισμό από άγρια φυλή ιθαγενών, όπως φαινόταν και στο εξώφυλλο που εν τέλει απορρίφθηκε, που πήγαινε πιο προς την gore/splatter πλευρά των EXODUS. Έτσι τους γουστάρουμε, βρωμόκαφρους και να μη λογαριάζουν!
Feel the power οf your unholy death
FEEDING – FRENZY
HUMAN – FLESH – TO LIVE!
1) “Deranged” (3.46):
“Life’s kinda getting out of control, I think. I don’t know if you agree with me..would you hand me that ashtray? What it is… I know you’ve heard the word a thousand times, It’s a rat race. I went through the contortions of hell, I have alcoholic seizures. Wind up in the hospital and everthing else. Now I’m sick and I’m shaking like a leaf. It was like silly puddy and they threw him in the car, the paddy wagon and beat him to death. I hit one of those and I knocked the front wheel off into outer space and I kinda got angry myself and I said, Have alot of guns. I like salad, I just had a nice salad. Baked potato, some cream cheese and chives.”
Με αυτό τον υπέροχο μονόλογο του Tom Skid, το σαρωτικό εναρκτήριο κομμάτι του δίσκου μπαίνει και αρχίζει τις ξανάστροφες! Πιο τεχνικό σαφέστατα από τον προκάτοχο του. πιο λυσσασμένη η ελαφρώς τσιριδάτη φωνή του Zetro, δε παίρνει αιχμαλώτους, ούτε αφήνει τίποτα να πέσει κάτω. Καρφώνει στο τοίχο όλα τα ιδρύματα για ψυχικά ασθενείς, κάνοντας δριμύτατη κριτική επάνω τους, μέσα από τα μάτια ενός τέτοιου ατόμου και της καθημερινότητας του σε ένα τέτοιου είδους ψυχιατρείο. Ουδείς νοιάζεται πως να σε βοηθήσει όντως, τη δουλειά του κοιτάει και να περάσει ο επόμενος! Σοβαροί προβληματισμοί για άτομα στα 20 τους στο περίπου. Δεν είναι τυχαίο ότι είναι άκρως αγαπητό στις τάξεις των οπαδών.
They can’t keep me locked away
My psychiatrist says I’m ok
They think that they’ve got me trained
But I know I’m really deranged!
Ο δίσκος, άνοιξε το δρόμο για τους EXODUS που επιτέλους γεύονταν όσα τους αξίζουν ως μέλος του κλειστού club των πρωτεργατών της σκηνής, με την κορύφωση να έρχεται (για τον γράφοντα) με το “Fabulous disaster”, δύο χρόνια αργότερα. Τα υπόλοιπα είναι ιστορία. Αιματοβαμμένη, με πολλές riff-άρες/σολάρες, αλλά ιστορία. Σπουδαία και σημαντική!
Γιάννης Σαββίδης
