a
Παρασκευή απόγευμα, και ο δρόμος μας βγάζει στη περιοχή του Περιστερίου, συγκεκριμένα στα Underground studios. Ο λόγος; Η προακρόαση του ολοκαίνουργιου πονήματος των ανανεωμένων FALLEN ARISE, με τίτλο “Enigma”, το οποίο θα κυκλοφορήσει στις 10 του Απριλίου από τη ROAR! Rock Of Angels Records. Οι FALLEN ARISE, μετρούν αισίως μια δεκαετία ύπαρξης με δύο full-length δίσκους (“Ethereal” (2013), “Adeline” (2015) ). Κινούνται σε ένα συμφωνικό metal ύφος, με δύο τραγουδιστές (μια γυναίκα, έναν άντρα – στα πρότυπα των LACUNA COIL). Στον καινούργιο αυτό δίσκο μας συστήνονται τόσο η καινούργια τραγουδίστρια Fiona Creaby (δεν μπορούσε να παραστεί για προσωπικούς λόγους στη προακρόαση), όσο και ο καινούργιος τραγουδιστής Βλάσσης Κατσαούνης (DAMNED CREED – οι οπαδοί των THE HAUNTED και LAMB OF GOD τσεκάρετε, χθες). Μπαίνοντας στο χώρο, μας υποδέχτηκε τόσο η ίδια η μπάντα όσο και ο εκπρόσωπός τους με ευγένεια και θέρμη. Μετά από κάποια λεπτά, περάσαμε στο χώρο προακρόασης, μας μοιράστηκε ένας φάκελος περιποιημένος, ο οποίος περιείχε τόσο ένα μικρό βιογραφικό της μπάντας, όσο και τους στίχους, τις διάρκειες των κομματιών που θα ακούγαμε στον δίσκο και τέλος, σελίδες για σημειώσεις/παρατηρήσεις. Μεγάλη υπόθεση, το να δείχνεις πλήρη τη δουλειά σου στον Τύπο. Σίγουρα προσμετράται στα θετικά στοιχεία της προακρόασης και είναι ενδεικτικό του επαγγελματισμού που χαρακτηρίζει τη μπάντα. Οι φωτογραφίες όπως και το πρώτο video clip αποτελούν δουλειά του πασίγνωστου Patrick Ullaeus (THE HAUNTED, NIGHTWISH και πάρα πολλοί άλλοι), και οι ηχογραφήσεις γίνανε στα Hell’s Kitchen studios.
ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟΝ – Η ΠΡΟΑΚΡΟΑΣΗ
1. “In adentu deorum”: Ορχηστρική εισαγωγή του δίσκου. Σύνηθες για δίσκους του είδους, για να σε μπάσει στο κλίμα.
2. “Enigma”: Mid-tempo μπάσιμο, ακολουθούμενο από ένα κουπλέ με γυναικεία φωνητικά, με τα αντρικά που τα διαδέχονται να φέρνουν στο μυαλό τους LAMB OF GOD. Οδηγούμαστε έτσι, σε ένα πιασάρικο ρεφρέν, ότι πρέπει για άνοιγμα δίσκου. Στα συν το ωραίο κιθαριστικό solo πριν το ρεφρεν.
3. “Reborn”: Το πρώτο video clip της μπάντας για το δίσκο, μεταδόθηκε εκείνη τη μέρα, για πρώτη φορά για τον Τύπο. Στο θέμα μας τώρα, ένα performance video για ένα κομμάτι που είναι στακάτο, είναι ροκάδικο, είναι φτιαγμένο για single, με τα αντρικά φωνητικά να προσθέτουν επιθετικότητα όπου χρειάζεται. Όμορφο και το break στη μέση με τα πλήκτρα και τα γυναικεία φωνητικά μόνα τους.
4. “Forsaken”: Μπαλαντοειδής εισαγωγή μόνο με πλήκτρα και γυναικεία φωνητικά, πολύ όμορφο ρεφρέν σε πρότυπα power ballad. Θα μπορούσε άνετα να είναι και single, μια και έχει μια ραδιοφωνική ποιότητα/απλότητα (όπως και όλος ο δίσκος, με τη καλή έννοια). Στακάτη γέφυρα με αντρικά φωνητικά, λίγο πριν το τελευταίο ρεφρέν, και κλείσιμο με a cappella γυναικεία φωνητικά.
5. “Embers”: Πιασάρικη εισαγωγή με πλήκτρα, σε ένα mid-tempo και δυναμικό κομμάτι. Τα αντρικά φωνητικά παίρνουν κεντρικό ρόλο στο κομμάτι μέχρι το ρεφρέν, όπου τα γυναικεία, επιστρέφουν στο προσκήνιο. Ακολουθεί ορχηστρικό break με τη μπότα να δίνει ρυθμό (ότι πρέπει για live αυτό το σημείο), και κλείσιμο με το τελευταίο ρεφρέν.
6. “Without disguise”: Πιο μοντέρνοι ήχοι στην εισαγωγή, θυμίζοντας αρκετά τους EVANESCENCE. Μπαλαντοειδές κουπλέ, που χτίζεται σε ένα δυναμικό ρεφρέν που το μοιράζονται οι δύο φωνές. Ωραία γκρουβάτη γέφυρα πριν το τελευταίο ρεφρέν, για ένα πολύ ωραίο σημείο που θυμίζει CHILDREN OF BODOM του “Follow the reaper”.
7. “Released”: Εισαγωγή για ένα ακόμα ροκάδικο κομμάτι με άρωμα Φινλανδίας (NIGHTWISH) αλλά και Αγγλίας (PARADISE LOST του “Draconian times”). Με πλήκτρα στο κουπλέ, και την εισαγωγική μελωδία τους να οδηγεί το ρεφρέν. Μπορεί και αυτό, να γίνει single. Πολύ ωραίο solo επίσης, και έξυπνη η αλλαγή τονικότητας στο ρεφρέν.
8. “Forever winter”: Πιο folk και ορχηστρική εισαγωγή, πιο κοντά στους NIGHTWISH και στα συμφωνικά metal standards που εκείνοι έθεσαν. Γέφυρα με τις δύο φωνές μαζί που οδηγεί στο ρεφρέν με τα γυναικεία φωνητικά να ξαναβγαίνουν μπροστά. Θυμίζει AMORPHIS, DRACONIAN και λοιπούς μελαγχολικούς Βόρειους. Βαρύ ορχηστρικό σημείο στη μέση με ένα τεχνικότατο solo, και επιστροφή στο τελευταίο ρεφρέν. Fade out της μπάντας, με την ορχήστρα να κλείνει εμφατικά το κομμάτι.
9. “Horizon”: Η μπαλάντα του δίσκου. Ήχος από κύματα, και ακουστικές κιθάρες να δίνουν το στίγμα του κομματιού. Πιο εύθραυστη πτυχή της μπάντας, και κυρίως των γυναικείων φωνητικών. Ταξιδιάρικο κομμάτι, με έντονο folk χαρακτήρα, προσθέτοντας το κάτι διαφορετικό λίγο πριν το κλείσιμο ενός δίσκου. Όμορφες και διακριτικές “πλάτες” από τα πλήκτρα.
10. “The storm within”: Εισαγωγή με στακάτο riffing, δείχνοντας και μια αισθητά πιο τεχνική πλευρά της μπάντας, με τα τύμπανα να δίνουν ιδιαίτερο χαρακτήρα σε αυτό το τελευταίο κομμάτι. Ένα ρεφρέν μοιρασμένο στη μέση ανάμεσα στις δύο φωνές της μπάντας, Break στη μέση του κομματιού, με πλήκτρα συνοδευόμενα από ένα σχεδόν blues solo. Δυναμικό, αλλά και διαφορετικό συνάμα κλείσιμο ενός πολύ καλού δίσκου.
ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟΝ – Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ
Μετά τη προακρόαση, η μπάντα ήταν στη διάθεση μας για ερωτήσεις. Μας αποκάλυψαν πως εσκεμμένα προσέγγισαν πιο “ραδιοφωνικά” τον ήχο τους, συν ότι άλλαξαν και τα ακούσματά τους ως ακροατές. Στα του δίσκου, τα κομμάτια αποτελούν αυτοτελείς ιστορίες που περιστρέφονται γύρω από προσωπικά κατά κύριο λόγο ζητήματα, καταστάσεις και εμπειρίες. Η σύνθεση του δίσκου ξεκίνησε το καλοκαίρι του 2016, μπήκαν στα Hell’s Kitchen studios του Γιάννη Μακρή (ANORIMOI, 4BITTEN κλπ.) το καλοκαίρι του 2017 και έκατσαν ένα χρόνο, τελειοποιώντας το αποτέλεσμα που μας παρουσίασαν. Η δε αιχμή του εμπορικού δόρατος της μπάντας, το single “Reborn”, επιλέχθηκε μεταξύ των υπολοίπων, ως το πιο αντιπροσωπευτικό δείγμα της στροφής της μπάντας. Τέλος, αποκάλυψαν ότι θα έχουν ένα release party του δίσκου, περί τις 10 Απριλίου (ημέρα κυκλοφορίας υπενθυμίζω), οπότε αναμένουμε τα νεότερα από πλευράς τους και γι’ αυτό, όπως και για την μελλοντική συναυλιακή τους δραστηριότητα.
ΜΕΡΟΣ ΤΡΙΤΟΝ – Η ΕΤΥΜΗΓΟΡΙΑ
Με μια ακρόαση λοιπόν, έχουμε να κάνουμε με έναν εκ πρώτης όψεως ευθύ δίσκο. Κι όμως, αυτός ο δίσκος, έχει πολλά μικρά σημεία και διάφορες πινελιές που δείχνουν ότι η ευθύτητα δεν είναι συνώνυμο πάντα της απλοϊκής συνθετικής προσέγγισης. Απλά είναι πολύ έξυπνα και αβίαστα βαλμένα, δίνοντας μια πολύ όμορφη αίσθηση ροής, δείχνοντας έτσι, τη συνθετική δεινότητα της μπάντας, καθώς και την ωριμότητα των μελών της. Εκ μέρους του Rock Hard, καλοτάξιδο, και κάθε επιτυχία! Και εις άλλα, με υγεία.
Γιάννης Σαββίδης
