Η εταιρεία (που λες και βαφτίστηκε από τον αντίστοιχο δίσκο του συγκροτήματος αυτού) φαντάζομαι θα ξαφνιάστηκε όταν ο Jim Matheos τους δήλωσε πως έχει έτοιμο τον διάδοχο του “Darkness in a different light”, πολύ απλά, επειδή το προηγούμενο ήρθε 9 χρόνια μετά το “FWX”. Αφού θα τέλειωσαν το σταυροκόπημα (μην ξεχνάμε πως μιλάμε για συγκρότημα που το πρώτο του βίντεο ήταν για το “Kyrie Eleison”), θα τους έπιασε η περιέργεια να το ακούσουν. Πόσο διαφορετικό θα μπορούσε να είναι από το τελευταίο τους αριστούργημα; Πώς τους επηρέασαν οι (σχετικά) πολλές συναυλίες που έδωσαν;
Έγραψα διθυραμβικά σχόλια, στην παρουσίαση του “Darkness in a different light”, ενώ το 2013 έκατσε περήφανα στην κορυφή της λίστας μου. Νομίζω πως το “Theories of flight” απλά θα κάνει την ίδια διαδρομή. Είναι ένας δίσκος γεμάτος ενέργεια. Μας δείχνει ένα συγκρότημα διψασμένο και πάλι, που ηχεί σύγχρονο αλλά παράλληλα επιστρέφει εν μέρη στις ρίζες του. Γράφει μόνο 50 λεπτά μουσικής, αλλά φροντίζει να τα κάνει να έχουν νόημα. Το άλμπουμ αυτό είναι σπουδαίο, αφού μετά από τόσα χρόνια καριέρας, δείχνει καταφανέστατα μια παρέα με όρεξη και διάθεση.
Ας ξεκινήσουμε από το υπέροχο “From the rooftops” (πράγματι ιδανικός FW-τίτλος). Μπαίνει με γνώριμη ατμόσφαιρα που θυμίζει το “Pleasant shade of gray”, μελαγχολικό και τα τύμπανα να φέρνουν στις μέρες του Zonder. Μέχρι το δεύτερο λεπτό όμως, γιατί μετά σπάνε σβέρκοι. Το σαγόνι πέφτει στο πάτωμα με το απίστευτο ριφ του Jim Matheos και τις διπλομποτιές του Bobby Jarzombek. Μετά το ρεφραίν, έρχεται κι ένα RUSH-meets-Parallels σημείο για να δέσει το γλυκό. Καταιγίδα λοιπόν και το στόμα παραμένει ανοιχτό μέχρι να ολοκληρώσει τα 7 λεπτά του. Με τα συνεχή ακούσματα, αρχίζω να πιστεύω πως ο Matheos άρχισε να πιστεύει στην τεχνική των ποδιών του Jarzombek και είτε του έδωσε χρόνο να ζωγραφίσει, είτε του έγραψε απίστευτα μέρη. Όπως και να έχει το “Theories… έχει την πιο prog-metal τεχνική στην δίμποτη, σε σχέση με οποιοδήποτε άλλο άλμπουμ των FATES WARNING. O Jarzombek παίζει απλώς απίστευτα πράγματα!
Επειδή συχνά πυκνά, κάποιες συνθέσεις τους είναι πιο γρήγορες, πιο επιθετικές, δεν είμαι σίγουρος αν το “From the rooftops” αποτελεί την εξαίρεση ή τον κανόνα για το ύφος του άλμπουμ. Έρχονται όμως απανωτά δυο εξίσου υπέροχες όσο και διαφορετικές συνθέσεις, που επιβεβαιώνουν πως έχουμε να κάνουμε με τον λιγότερο μελαγχολικό δίσκο της μπάντας από την εποχή του …. εεεε…. ξέχασα…. μάλλον από το “Awaken the guardian”, Δηλαδή 30 χρόνια πριν. Τα δυο αυτά τραγούδια αντλούν από το ύφος του “Darkness…” αλλά παράλληλα ηχούν πιο… χαρούμενα. Είναι δύσκολο να γράψω έναν τέτοιο χαρακτηρισμό για συνθέσεις των FW. Η λέξη που πάντα συντρόφευε την μουσική τους ήταν η μελαγχολία, αλλά εδώ είναι πιο κρυμμένη, ανάμεσα στην χροιά του υπέροχου Ray Alder και στους στίχους, και λιγότερο στις συνθέσεις.
Τα δυο τραγούδια στα οποία αναφέρομαι, είναι το εθιστικό “Seven stars” με το ρεφραίν που στοίχειωσε και το απίστευτο “SOS”, με το παρανοϊκό ριφ που θα έκανε και τον Devin Townsend να σηκώσει το φρύδι του! Η τετράδα Matheos-Alder-Vera-Jarzombek συμπληρώνει πλέον μια δεκαετία μαζί και πέραν από τον επαγγελματισμό τους, πραγματικά έχουν δέσει ως άνθρωποι και μουσικοί. Μπορεί οι δυο πρώτοι να έγραψαν μαζί το άλμπουμ, αλλά δεν μπορώ να παραβλέψω πως έχουν επηρεαστεί από το εξαιρετικό rhythm section που έχουν μαζί τους. Αλλιώς δεν μπορώ να εξηγήσω πως στα τελευταία δυο άλμπουμ, παίζουν τόσο groovy, δίχως να αφήνουν πίσω τις τεχνικές τους δομές.
And I’ve felt the flame, Seen the light
Of your Seven stars that burn at night
For it burns…
Υπάρχουν άλλες δυο συνθέσεις που ακολουθούν στον ίδιο, ανεβασμένο ρυθμό, με την κιθάρα να οδηγεί και τα τύμπανα να τις εμπλουτίζουν με το metal παίξιμο που έλλειπε παλαιότερα από τους FATES WARNING. Τα “White flag” και “Like stars our eyes have seen” είναι απερίγραπτα καλά τραγούδια, με περίσσια ενέργεια και πετυχημένα ρεφραίν. Πάνω απ’ όλα… είναι τραγούδια. Κάπως ασυνήθιστο μεν, αλλά η μπάντα γράφει λιγότερο σοφιστικέ, λιγότερο ατμοσφαιρικά, με προσήλωση.
Ενδιάμεσα, υπάρχουν δυο έπη, που είναι παράλληλα δομημένα. Είναι δεκάλεπτα και φροντίζουν να συνδυάζουν την APSOG ατμόσφαιρα, με το νέο πρόσωπο της μπάντας. Μπορώ να γράψω αράδες για τα δυο αυτά κομμάτια. Το αξίζουν. Αλλά αντιστρόφως ανάλογα με την διάρκειά τους, εγώ θα αρκεστώ σε απλό σχόλιο. Είναι δυο τραγούδια που θα ικανοποιήσουν απόλυτα τους πιο σκληροπυρηνικούς. Τα “The ghosts of home” “The light and shade of things” είναι απλά υπέροχα.
Πολλοί καλλιτέχνες και περισσότερες δισκογραφικές, πιστεύουν ή απλά διαλαλούν τις καινοτομίες τους, πράγμα που συνήθως δεν ευσταθεί. Άλλωστε είναι σχεδόν αδύνατο να υπάρξει πραγματική καινοτομία στον μουσικό μας χώρο, με τόση ιστορία και τόσους καλλιτέχνες που αρέσκονται στους πειραματισμούς. Αυτό που πραγματικά με κερδίζει όμως, είναι να βλέπω καθιερωμένους καλλιτέχνες να μπολιάζουν τον χαρακτήρα τους με καινοτομίες και οι FATES WARNING εξακολουθούν να το κάνουν στην τέταρτη δισκογραφική τους δεκαετία. Πώς λοιπόν να μην εξιτάρομαι; Μπορεί να μην φτάσουν ποτέ ξανά τα 5 άλμπουμ σε 6 χρόνια, όπως στο ξεκίνημά τους, αλλά εμείς οι πιστοί, νομίζω πως θα αρκούμασταν σε 2 για να γεμίσουμε μια δεκαετία της ζωής μας. Ένα τρίτο θα ήταν το κερασάκι στην τούρτα! Ευτυχώς ο Matheos άκουσε την ευχή που έκανα και δεν του πήρε άλλα 9 χρόνια για να βγάλει άλμπουμ. Οπότε θα κάνω άλλη μια ευχή. Μακάρι όλες του οι επόμενες κυκλοφορίες, να είναι τόσο άρτιες, ψυχαγωγικές και γεμάτες ενέργεια, όσο το “Theories of flight”.
Διαλέξτε με ποιο επίθετο θα θέλατε να συμπληρώσετε την πρόταση. Για μένα ταιριάζουν όλα.
Το “Theories of flight” είναι ένα …….……… άλμπουμ
1. καταπληκτικό
2. κλασικό
3. μοντέρνο
4. ανεπανάληπτο
5. κορυφαίο
6. μνημειώδες
7. εντυπωσιακό
9 / 10
Γιώργος “Kay” Κουκουλάκης
