FINAL COIL interview (Phil Stiles, Richard Awdry)

“Music like the good ol’ times”

Οι Βρετανοί FINAL COIL, κυκλοφόρησαν πριν λίγο καιρό, το ντεμπούτο τους, με τίτλο “Persistence of memory”, σε ύφος prog metal, post rock με ολίγη από grunge κι επιρροές από ALICE IN CHAINS, TOOL, KATATONIA, ANATHEMA. Ο Σάκης Φράγκος, επικοινώνησε μαζί τους και ο τραγουδιστής/κιθαρίστας Phil Stiles κι ο κιθαρίστας Richard Awdry είχαν όλες τις απαντήσεις στα ερωτήματα που τους τέθηκαν…

Ακούγοντας το album σας καταλαβαίνω ότι έχετε διαφορετικές επιρροές, αλλά όλες “συμφωνούν” σε συγκροτήματα όπως ALICE IN CHAINS, TOOL και ANATHEMA. Ισχύει αυτό;
Phil: Είναι πάντα περίεργο να μιλάει κανείς για επιρροές, γιατί όταν ξεκινήσεις να βάζεις σε λίστα τις μπάντες που σου αρέσουν, αναπόφευκτα επικεντρώνεται η προσοχή του κόσμου σε αυτό το στοιχείο μουσικής. Θα συμφωνούσα στα σίγουρα ότι αυτά τα συγκροτήματα που ανέφερες αποτελούν επιρροές αλλά, θα προσέθετα ότι υπάρχει ένας αριθμός από άλλα στοιχεία στην ανάμιξη που είναι λιγότερο αναμενόμενα (και επομένως δεν τα έχουμε δηλώσει πολύ). Ως ένα παράδειγμα, ο Rich κι εγώ είμαστε τεράστιοι οπαδοί των MANIC STREET PREACHERS και παρόλο που δεν ξεκινήσαμε ρητά να γράψουμε  τραγούδι με αυτό τον τρόπο, υπάρχουν σίγουρα στοιχεία στο album που έχουν επηρεαστεί από αυτούς. Και πάλι, το πρόβλημα για εμένα είναι ότι με το που ξεκινήσεις να λες στον κόσμο ότι ένα συγκεκριμένο τραγούδι έχει ως επιρροή το «Χ», αναπόφευκτα κολλάς αυτή την ταμπέλα στο κομμάτι για πάντα. Προτιμώ οι άνθρωποι να παίρνουν αυτό που θέλουν απο τη μουσική μας αντί να ξεκινούν με μια προκατάληψη ως προς το πώς ακουγόμαστε, όπως προκύπτει απο την λίστα των συγκροτημάτων που αγαπάμε.
Rich: Ναι, οι επιρροές είναι κάτι το περίεργο. Πόσο συχνά έρχονται οι άνθρωποι μετά από συναυλίες και λένε ότι ο ήχος σου είναι κάτι που δεν έχουν ξανακούσει; Δουλεύει επίσης και με τον άλλο τρόπο. Δεν θα έλεγες ότι τα soundtracks των video games των 90’s αποτελούν επιρροή, και όμως ξέρω πως υπάρχει κάπου σε πολύ μικρά σημεία. Επίσης, στην κιθάρα, είμαι πιθανά επηρεασμένος τόσο από BLUR και RADIOHEAD, όσο και από ALICE IN CHAINS ή TOOL αλλά, θα δυσκολευόσουν να τα σημειώσεις στον δίσκο. Υποθέτω πως η ελπίδα μου είναι ότι αυτά τα μικρά πράγματα συνεισφέρουν στο να ακουγόμαστε λίγο διαφορετικά από άλλους καλλιτέχνες.

Υπάρχετε ως μπάντα για πολλά χρόνια, αλλά ήταν το 2017 που καταφέρατε να κυκλοφορήσετε το album ντεμπούτο σας απο τότε. Τί σας έκανε να υπάρχετε ως συγκρότημα, παρόλο που δεν είχατε κυκλοφορήσει τίποτα για 7-8 χρόνια;
Phil: Λοιπόν, δεν είναι ότι δεν κυκλοφορήσαμε τίποτα. Όπως πολλές μπάντες, ξεκινήσαμε δημιουργώντας και κυκλοφορώντας μόνοι μας μια σειρά από EP (τα οποία είναι διαθέσιμα για δωρεάν download μέσω του Bandcamp) και καθένα από αυτά, νομίζω, δείχνει μια αξιοσημείωτη εξέλιξη σε σχέση με το προηγούμενό του. Το πρώτο EP ήταν το 2011 με τίτλο “Live with doubt”. Είναι περισσότερο heavy και ωμό απ’ οτιδήποτε στο album και ακόμα παίζουμε live το περίεργο κομμάτι του (ιδιαίτερα το “Endgame” που από καιρό ήταν πιο κοντά μας). Έπειτα, ο Rich, η Jola και εγώ δουλέψαμε σε ένα ακουστικό EP, το “Somnambulant”, που ήταν πιο progressive. Ηχογραφήθηκε εξ ολοκλήρου σε σπίτι και μας δίδαξε πολλά ως προς το πώς να ηχογραφούμε- για την ακρίβεια νομίζω ότι δεν θα μπορούσαμε να προσεγγίσουμε τα demos για το album με τον τρόπο αυτό, αν δεν υπήρχε το “Somnambulant”. Είναι αστείο, γιατί πλέον δεν σκέφτομαι γι’ αυτό το EP αλλά, όταν το ακούω, είμαι πάντα υπερήφανος γι’ αυτό που καταφέραμε σε εκείνο το σημείο.
Το τελευταίο EP ήταν το “Closed to the light” και θα έλεγα ότι και αυτό ήταν ζωτικής σημασίας. Ήταν το πρώτο EP που ηχογραφήθηκε με τον drummer μας, τον Ches και ήταν πολύ περισσότερο φιλόδοξο απο τις προηγούμενες προσπάθειές μας. Προστέθηκαν τα synths στην μίξη, είχε δυνατότερα τραγούδια και ήταν το πρώτο EP που τράβηξε μεγάλο αριθμό κριτικών. Και πιο συγκεκριμένα, τράβηξε την προσοχή του Wahoomi Corvi, που ανέλαβε την παραγωγή του ντεμπούτου μας.
Επομένως, βασικά, περάσαμε τα προηγούμενα χρόνια σταθεροποιώντας το line-up μας (πολλοί drummers, πολλά ατυχήματα…) και φτιάχνοντας την μουσική μας σύνθεση. Και φυσικά, αν και το album κυκλοφόρησε το 2017, ήταν αποτέλεσμα σχεδόν δύο χρόνων δουλειάς απο τις αρχικές συζητήσεις ως την τελική κυκλοφορία του δίσκου. Θέλαμε να είμαστε -όσο το δυνατόν- φιλόδοξοι με αυτό το album γι’ αυτό και θέλαμε χρόνο για την μορφοποίηση των τραγουδιών και των ιδεών πριν επιχειρήσουμε να ηχογραφήσουμε.

Διαβάζοντας το δελτίο τύπου σας, μπορεί κανείς να καταλάβει εύκολα ότι δεν είστε οπαδοί του streaming και του downloading. Ωστόσο η αποστολή mp3 αρχείων του album, μπορεί να κάνει μπάντες όπως οι FINAL COIL πιο προσβάσιμες στον καθένα και άρα να έχετε περισσότερο κοινό στα live σας. Πώς νιώθετε γι’ αυτό;
Phil: Α, ναι. Streaming και downloading. Καταλαβαίνω την ανάγκη για βολικότητα (ακόμα και χώρο) στη σύγχρονη εποχή, αλλά επίσης νομίζω ότι το streaming και το downloading έχουν κάνει τα περισσότερα για την εμπορευματοποίηση από οποιαδήποτε άλλη τεχνολογική εξέλιξη. Προφανώς, υπάρχουν διαφορετικοί τύποι μουσικής και κάποιες από αυτές τις μορφές θα έχουν μεγαλύτερη διάρκεια από άλλες. Για εμένα, η μουσική που κράτησε περισσότερο -μουσική όπως TOOL, ANATHEMA, PINK FLOYD και πάει λέγοντας- είναι η μουσική που για να εκτιμηθεί, χρειάστηκε μια συγκεκριμένη προσπάθεια. Σε πολλές περιπτώσεις, ήταν η μουσική που δεν «καθόταν καλά» έξω από το πλαίσιο του album για το οποίο φτιάχτηκε. Το αποτέλεσμα είναι ότι είχα σχέσεις ζωής με δίσκους όπως τα “Animals”, “Lateralus” ή “The Holy Bible”. Επομένως, αν αυτή η μουσική ήταν διαθέσιμη, όπως είναι τώρα, σε streaming και downloading μορφή, αναρωτιέμαι αν θα είχα επενδύσει τον ίδιο χρόνο και προσπάθεια στο να ακούσω πραγματικά αυτά τα album ή αν θα είχα προχωρήσει σε κάτι ευκολότερο και στιγμιαίο στην ακρόαση.
To πρόβλημα για εμένα είναι ότι εφόσον οι καλλιτέχνες θεωρούν πως πρέπει να κάνουν την μουσική τους πιο προσβάσιμη ώστε να επιβιώσουν, πρόκειται σταδιακά να χάσουμε αυτή την καλλιτεχνική σπίθα που χαρακτηρίζει τις σπουδαίες μπάντες. Ωστόσο, δεν είναι όλα καταστροφή και θλίψη. Υπάρχουν ακόμα αρκετοί σπουδαίοι καλλιτέχνες που φτιάχνουν album και τα κυκλοφορούν σε φυσική μορφή και σίγουρα υπάρχει μεγάλος αριθμός ανθρώπων που θέλει να κρατήσει το CD και/ή το Τ-shirt που κυκλοφορήσαμε – κατά μεγάλο βαθμό χάρη στην απίστευτη δουλειά του Andy Pilkington στο artwork. Επιπλέον, η δυνατότητα στιγμιαίας αποστολής αρχείων αποτελεί μεγάλο πλεονέκτημα για συγκροτήματα όπως οι FINAL COIL και είμαι σίγουρος πως υπάρχουν πολλά άτομα που ακόμα αντιμετωπίζουν τους δίσκους ως ολοκληρωμένες δουλειές, προς το παρόν.
Ίσως, όπως συμβαίνει με όλες τις μορφές τεχνολογίας, δεν έχει να κάνει τόσο με το φόβο της αλλαγής όσο με την προσπάθεια ανακάλυψης τρόπων προσαρμογής σε αυτήν… για εμένα, όμως, πάντα θα υπάρχει μια αγάπη προς το φυσικό προιόν -το artwork και τις σημειώσεις- είναι απλώς ένα τεράστιο κομμάτι της εμπειρίας ακρόασης ενός δίσκου, κατ’ εμέ.
Rich: Χωρίς αμφιβολία, το streaming και το downloading είναι πολύ βολικά – χρησιμοποιούμε και τα δύο αρκετά στο σπίτι και λατρεύω το πετυχημένο shuffle γιατί με αυτό τον τρόπο συναντώ μερικές φορές νέους καλλιτέχνες ή τραγούδια που προηγουμένως δεν είχα καταφέρει. Με την τόση πολλή μουσική που αγαπάς, χάνεις το πλαίσιο στο οποίο αυτή φτιάχτηκε. Τώρα, αν και είναι εύκολο να βρεις αναδρομικά κάτι αν το θέλεις, εντούτοις δεν φτάνεις σε αυτό το σημείο που κάνει την μουσική τόσο φανταστική χωρίς μια προηγούμενη εμπειρία. Αυτό, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι υπάρχουν καλλιτέχνες που παλεύουν συνεχώς να ακουστούν και αν βρουν κάτι που δουλεύει μια φορά, φυσικά θα θέλουν να το επαναλάβουν. Οι μπάντες με τη μεγαλύτερη διάρκεια ζωής, εξελίχθηκαν σημαντικά σε μεγάλο χρονικό διάστημα, κάτι που τις έκανε ακόμη πιο ενδιαφέρουσες. Ακόμα και αν το ήθελαν, δεν είμαι σίγουρος ότι θα είχαν τώρα -απαραίτητα- την ευκαιρία αυτή.

Πώς επιλέξατε τον Magnus Lindberg των CULT OF LUNA για να κάνει το master στο album σας; Σας άρεσε το συγκρότημα ή η δουλειά του;
Phil: Λοιπόν, ο Magnus Lindberg… Είναι απλώς απίστευτος σε αυτό που κάνει, δεν είναι; Σίγουρα είμαι τεράστιος οπαδός των CULT OF LUNA. Θα έλεγα ότι το “Mariner”, το album που κυκλοφόρησαν πρόσφατα με την Julie Christmas, είναι αριστούργημα. Είναι το τέλειο παράδειγμα ενός δίσκου που προορίζεται να ακουστεί ολοκληρωμένα και είναι απλώς άρτιο, ηχητικά και καλλιτεχνικά. Εννοώ ότι ολόκληρος ο κατάλογος της μπάντας είναι αξιοπρόσεκτος αλλά το “Mariner” βρίσκεται ένα βήμα παραπέρα και εύκολα αποτελεί έναν απο τους καλύτερους δίσκους του χρόνου για εμένα. Επομένως, από αυτό και μόνο, ήξερα ότι ο Magnus θα εκτιμούσε τις ιδέες μας και το γεγονός ότι δεν θέλαμε απλά να «χτυπήσουμε» την ένταση στο μέγιστο και τον ακροατή σε κάθε κομμάτι.
Για την ακρίβεια κάναμε πολλά test στο master με διαφορετικούς ανθρώπους και άκουσα κάποια παραδείγματα πολύ συμπιεσμένα και πιο πολύ–«στα μούτρα σου»-αλλά δεν ήταν καθόλου αυτό που ψάχναμε. Θέλαμε έναν δίσκο που οι άνθρωποι θα μπορούσαν να ακούσουν με διαφορετικούς τρόπους και εντάσεις. Είναι ένα πολυ δυναμικό album και αν το βάλεις ήρεμα και ωραία θα το ακούσεις με έναν συγκεκριμένο τρόπο. Αλλά, αν το βάλεις τέρμα στα ηχεία, τα όργανα θα επεκταθούν ηχητικά και θα γεμίσουν τον χώρο και άρα θα το ακούσεις με έναν εντελώς διαφορετικό τρόπο. Αυτό αντιτίθεται σε αρκετούς σύγχρονους δίσκους υποθέτω και αυτό ίσως να μας κοστίσει ακροατές αν ο κόσμος θέλει να το βάζει δυνατά μέσω Spotify ή οποιουδήποτε άλλου μέσου, αλλά αυτός ο δίσκος έπρεπε να ακούγεται σωστά- ήταν πολύ σημαντικό για εμένα και το συγκρότημα στο σύνολο.
Rich: To “Mariner” είναι απίστευτο album. Δεν χρειαζόμουν να με πείσει κάποιος μετά από αυτό και εφόσον ο Phil ανακάλυψε ότι ο Magnus ήταν διαθέσιμος.

Τώρα που το album έχει κυκλοφορήσει μερικούς μήνες, πώς βλέπετε την ανταπόκριση του κόσμου και των ΜΜΕ σε αυτό;
Phil: Ήταν απίστευτη, για να είμαι ειλικρινής.
Δεν ξέραμε τί να περιμένουμε όταν κυκλοφορήσαμε το album επειδή ξέρουμε ότι δεν είναι εύκολη μουσική. Δεν είναι εύκολο να κατηγοριοποιηθεί και δεν είναι τόσο άμεση. Οπότε δεν ήμασταν σίγουροι ως προς την πρόσληψη αλλά αυτό είναι το ρίσκο που παίρνεις όταν βγάζεις κάτι δημόσια. Με την καλύτερη θέληση στον κόσμο δεν μπορείς να το σκεφτείς πάρα πολύ γιατί αν το κάνεις, θα καταλήξεις να συμβιβάσεις την δουλειά σου και να γράφεις τραγούδια που νομίζεις ότι ο κόσμος θέλει να ακούσει αντί για τραγούδια που αντιπροσωπεύουν αυτό που θέλεις.
Οπότε, φυσικά ήμασταν λίγο αγχωμένοι αλλά για την ακρίβεια ήμασταν απίστευτα τυχεροί. Η αντίδραση των μέσων ήταν σε μεγάλο βαθμό πολύ θετική και φυσικά, όταν βλέπεις συγκρίσεις με μπάντες όπως TOOL, PINK FLOYD, ANATHEMA- απλά όσον αφορά την ποιότητα της παραγωγής τους – είναι τρομερό για εμάς.
Νομίζω ότι αυτό που ξεχώρισε για εμένα πιο πολύ, είναι το πόσοι έκαναν κριτική και πραγματικά αφιέρωσαν χρόνο στο να ακούσουν το album ολοκληρωμένα. Αυτοί είναι άνθρωποι που, κατα κύριο λόγο, έχουν δουλειές και οικογένειες και κάνουν κριτική στη μουσική απλώς επειδή αγαπάνε την ίδια την μουσική και το γεγονός ότι πήραν μια ώρα ή περισσότερες από την ημέρα τους (πολλές περισσότερες, αν δει κανείς κάποιες κριτικές) για να ανακαλύψουν τις επιρροές και την σκοπιμότητα πίσω από το album- αυτό σημαίνει τα πάντα για εμένα.
Οπότε ήταν μια πραγματικά απίστευτη εμπειρία και δεν θα μπορούσαμε να είμαστε πιο χαρούμενοι με τον τρόπο που προσλήφθηκε αυτός ο δίσκος.
Rich: Το ότι οι άνθρωποι ενδιαφέρονται ακόμα να μιλήσουν για αυτό αρκετά μετά την κυκλοφορία του, είναι πολύ ενθαρρυντικό. Όλοι ξέρουμε πόσο σημαντική είναι η «παρουσία» για τους καλλιτέχνες.

Αν και σίγουρα κρατάτε κάποιες grunge επιρροές, δεν μπορώ παρά να περιγράψω τη μουσική σας καλύτερα ως «proggy». Ποια στοιχεία θεωρείτε ότι κάνουν progressive την μοντέρνα μουσική; Ποιές μπάντες θεωρείτε progressive στις μέρες μας;
Phil: O όρος progressive είναι αστείος γιατί νομίζω ότι κάπως παρεκκλίνει απο την αρχική του προέλευση. Για πολλούς ανθρώπους αποτελεί καταδίκη διότι είτε προτείνει μια επιδιόρθωση της τεχνικής δομής είτε γιατί μοιάζει να υπονοεί ότι ακούγεσαι όπως οι GENESIS. Οπότε πάντα προσέχω λίγο αυτό τον όρο.
Ωστόσο, αν με το «progressive» εννοείς απλώς ότι η μπάντα προχωράει πέρα απο τα προκαθορισμένα όρια του είδους, τότε ναι, θα συμφωνούσα απόλυτα πως είμαστε «proggy». Το θέμα είναι ότι ποτέ δεν θέλαμε να μπούμε σε μια δεδομένη κατηγορία, γιατί μοιάζει περιοριστικό χωρίς λόγο και νομίζω ότι αυτή είναι η περίπτωση οποιασδήποτε μπάντας θα θεωρούσα εγώ progressive.
Οπότε, σχετικά με το ποιόν θεωρώ progressive, θα έλεγα, υποθέτω, καλλιτέχνες όπως STEVEN WILSON, TOOL, ULVER, STEVE HACKETT, DEVIN TOWNSEND, AMPLIFIER, OHHMS, RAMAGE INC… Αυτοί είναι οι καλλιτέχνες που κατ’ εμέ, σπρώχνουν τα όρια των σεβαστών τους ειδών μουσικής με σκοπό να δημιουργήσουν κάτι μοναδικό και έτσι ένιωθα πάντα για το πώς θα έπρεπε να είναι η progressive μουσική.
Rich: Το prog είναι αστείος όρος. Υποθέτω ότι είμαστε «proggy» με παρόμοιο τρόπο με τους NINE INCH NAILS ή SMASHING PUMPKINS, αν και σπάνια ακούγονται οι PUMPKINS ως prog συγκρότημα. Νομίζω,όμως, πως πάντα έφερναν αυτά τα «proggy» στοιχεία που μου αρέσουν όπως μια πιο αργή δυναμική εξέλιξη ή λιγότερο τετριμμένη δομή τραγουδιού ανάμεσα στα κομμάτια αντί να ξεκινάνε για αυτά τα τεχνικά επεξεργασμένα έπη που δε θα ταίριαζαν ούτε σε εμάς ούτε στην ατμόσφαιρα στην οποία αισθανόμαστε άνετα.

Αν υπήρχε μια μπάντα που θα κάνατε περιοδεία μαζί της, ποιά θα θέλατε να είναι και σε ποιά εποχή;
Phil: Λοιπόν, δεν θα κοιτάξω πίσω οπότε αντί να επικεντρωθώ σε αγαπημένη εποχή,θα πω ότι θα θέλαμε πολύ να περιοδεύσουμε με τους A PERFECT CIRCLE μιας και ο ήχος τους είναι τόσο μοναδικός και ενδιαφέρον που θα ήταν προνόμιο να μοιραστούμε τη σκηνή μαζί τους.
Rich: Οι APC είναι μια καλή επιλογή. Ωραία θα ήταν με AMPLIFER ή NIN! Ίσως θα μπορούσαμε να είμαστε η αναπληρώτρια μπάντα των PINK FLOYD για το “The Wall”. Αυτό θα ήταν πολύ διασκεδαστικό!

Αν με ρωτούσατε τι θα έκανα στη θέση σας για το επόμενο album, θα έβαζα μεγαλύτερη ποικιλία στα φωνητικά. Τί νομίζετε ότι θα έπρεπε να αλλάξει/εξελιχθεί στο επόμενό σας album; Ποιά κατεύθυνση θέλετε να πάρετε στο κοντινό μέλλον;
Phil: Είναι αστείο που τα φωνητικά έχουν γίνει ένα απο τα πιο αμφιλεγόμενα θέματα σε αυτό το album γιατί για εμάς, ήταν προφανές πως δεν θα γινόταν ένας δίσκος με πιο heavy φωνητικές γραμμές. Αν ακούσεις τον κατάλογό μας, υπάρχει ποικιλία φωνητικών στυλ και ακόμα και σε αυτό το album υπάρχουν πιο heavy φωνητικά, απλώς στη μίξη ακούγονται λίγο (αυτό ειδικά, είναι το θέμα στο “Myopic”). Ήταν μια σκόπιμη επιλογή γιατί ενόσω δουλεύαμε στα demos, συνειδητοποιήσαμε ότι θέλαμε το album να είναι πιο αιθέριο και ατμοσφαιρικό και άρα τα heavy φωνητικά τραβούσαν τον ακροατή εντελώς έξω απο το περιβάλλον που προσπαθούσαμε να δημιουργήσουμε. Για πολλούς ανθρώπους κραυγή=πάθος, αλλά δεν συμφωνώ σε αυτό. Δεν σημαίνει, φυσικά, ότι δεν θα υπάρξουν πιο heavy φωνητικά στο μέλλον- αλλά θα πρέπει να ταιριάζουν στο τραγούδι (και κατ’ επέκταση) στο album- δεν θα τα βάλουμε απλώς επειδή είναι κάτι το αναμενόμενο.
Σχετικά με την εξέλιξη του ολικού ήχου της μπάντας, δυσκολεύομαι να πω γιατί είμαι πολύ κοντά στην διαδικασία. Πιστεύω πως πάντα μαθαίνω και εξελίσσομαι ως μουσικός συνθέτης αλλά δεν είναι μια συνειδητή διαδικασία όπως άλλες. Ποτέ δεν κάθομαι να σκεφτώ ότι «σήμερα πρόκειται να γράψω ένα τραγούδι που χρησιμοποιεί το X»,αντιθέτως, έχω μια ιδέα να γυρνάει στο μυαλό μου και αν επιμείνει πολύ τότε θα τη σχεδιάσω σε ένα κομμάτι. Σίγουρα μάθαμε πολλά από τον τελευταίο δίσκο, αλλά δεν έχουμε εξελιχθεί τόσο πολύ ως τώρα ώστε να μην υπάρχουν τόνοι από καλά riffs για να σφίξουν τα δόντια οι ακροατές! Μας αρέσουν τα riffs. Και τα δόντια.
Rich: Νομίζω ότι με τη γενική μας κατεύθυνση, η επιθετικότητα στα φωνητικά είναι καλύτερο να χρησιμοποιείται με φειδώ. Νομίζω ότι με τον επόμενο δίσκο ίσως να υπάρχει περισσότερη ποικιλία στα πιο «γυμνά» φωνητικά και ενδεχομένως ακόμα πιο περίπλοκες ρυθμίσεις στα μέρη.
Πιστεύω ότι τώρα που έχουμε ένα album στην κατοχή μας, ίσως προσπαθήσουμε να ενσωματώσουμε ένα αφηγηματικό πλαίσιο για να ταιριάξουν όλα μαζί.
Ίσως ένας τετραπλός δίσκος και σε καθέναν να υπάρχει  μια αφήγηση από  έναν διαφορετικό πρωταγωνιστή.

Υποθέτω ότι προσπαθείτε να κάνετε όσο το δυνατόν περισσότερες συναυλίες για την προώθηση του album. Ποιά είναι τα μελλοντικά σας σχέδια σχετικά με προώθηση και συναυλίες; Υπάρχει κάποια περιοδεία στα σκαριά;
Phil: Θέλουμε πάρα πολύ να βγούμε στον δρόμο και ειδικά στην Ευρώπη για περιοδεία, οπότε αν θέλετε να μας δείτε στην Ελλάδα, πείτε μας! Ωστόσο, προς το παρόν δουλεύουμε πολύ σκληρά σε καινούρια μουσική και αυτό δεν επιτρέπει πολύ χρόνο έξω απο το studio ηχογραφήσεων. Δεν μπορώ να πω πολλά για τα σχέδιά μας σε αυτό το σημείο αλλά, προσέξτε αυτό το διάστημα διότι έχουμε πολλά ενθουσιώδη πράγματα να σας ανακοινώσουμε αργότερα αυτόν τον χρόνο.

Παρακαλώ, ολοκληρώστε τη συνέντευξη όπως εσείς θέλετε.
Phil: Θέλουμε πραγματικά να σε ευχαριστήσουμε. Αυτό το album ήταν μια εργασία αγάπης για όλο το συγκρότημα και ποτέ δεν παύει να μας εκπλήσσει όταν ιστοσελίδες και περιοδικά απο όλο τον κόσμο θέλουν να μιλήσουμε για αυτό. Ευχαριστούμε τον οποιονδήποτε αγόρασε το album μας ή έκανε stream ένα τραγούδι ή μοιράστηκε το υλικό μας. Ελπίζουμε να σας δούμε σύντομα στο δρόμο – φέρτε ωτοασπίδες!
Rich: Θα ήθελα να αφήσω αυτή τη συνέντευξη σε μια φλόγα feedback με βρόχους κιθάρας να ακούγονται τριγύρω, όπως ακριβώς τελειώνουμε τις συναυλίες μας αλλά μου είναι δύσκολο να εκφραστώ. Τί λέτε για: Zkbisndlkiidnflkkccccxppppzzxxjnshtgggg lkkkk gggllkkl xxxxxxxxxxxxx beeeep.

Σάκης Φράγκος
(Μετάφραση: Σοφία Γεωργούση)