Οι FIREWIND, γιορτάζουν τα 20 χρόνια της καριέρας τους, στις 30 Σεπτεμβρίου στο Gagarin205 στην Αθήνα και την 1η Οκτωβρίου στο Principal Club Theater στη Θεσσαλονίκη. Με αφορμή αυτές τις εμφανίσεις, ο Σάκης Φράγκος συνομίλησε με τον κιθαρίστα και ηγέτη του σχήματος, Gus G, κάνοντας όμως ερωτήσεις λίγο …διαφορετικές από τις συνηθισμένες, αρκετά πιο προσωπικές.
Ποιο ήταν το άλμπουμ και ποιος ο μουσικός που σου άλλαξε τη ζωή;
To album σίγουρα ήταν το “Frampton Comes Alive”, του Peter Frampton. Εξαιτίας αυτού, έπιασα την κιθάρα. Βέβαια, θυμάμαι η ζωή μου άλλαξε ριζικά ως κιθαρίστας, την ημέρα που άκουσα τον Yngwie Malmsteen. Έγινε αυτόματα στόχος ζωής το να μπορέσω να παίξω κιθάρα με αυτόν τον τρόπο.
Ποιος είναι ο μεγαλύτερος φόβος σου;
Η αρρώστια. Όσο μεγαλώνουμε, καταλαβαίνουμε ότι δεν είμαστε πια “άτρωτοι” και είμαστε θνητοί. Εκεί αποζητάμε πλέον αυτό που λέμε “ποιότητα ζωής”. Είναι τρομακτικό το να μην έχεις την υγεία σου. Ειδικά μετά τα τελευταία δύο χρόνια που επιζήσαμε μια πανδημία, είναι κάτι που το σκέφτομαι όλο και πιο συχνά.
Τι τρως πριν και μετά τις συναυλίες;
Προσπαθώ να τρώω ελαφριά πριν τα live και βασίζομαι σ’ ένα καλό πρωινό, κυρίως. Τώρα, μετά τη συναυλία, δεν έχεις πάντα τις καλύτερες επιλογές όταν τελειώνει το show αργά το βράδυ. Γενικά δεν μου αρέσει να τρώω αργά, αλλά κάποιες φορές στις περιοδείες, το junk food είναι αναπόφευκτο.
Ποιο τραγούδι είναι το “guilty pleasure” σου;
Διάφορα ποπ κομμάτια. Μου αρέσει να ακούω ποπ παραγωγές, τις παρατηρώ κυρίως από συνθετική άποψη, το πως χτίζουν vocal lines, ρεφραίν κλπ.
Αν κάποιος δεν ξέρει τους FIREWIND, ποιο τραγούδι θα του έβαζες ως πιο αντιπροσωπευτικό και για ποιον λόγο;
Δεν ξέρω, πολύ δύσκολο μου φαίνεται επειδή οι FIREWIND είναι μια μπάντα με διαφορετικές εποχές, ο ήχος άλλαξε μέσα στα χρόνια λίγο.
Ίσως το “Ode To Leonidas” επειδή είναι από τα μεγαλύτερα anthems της μπάντας κι έχει όλα τα στοιχεία της – μελωδία, heavy riffs, shredding solos, μεγάλα ρεφραίν. Από την άλλη το “Fire & Fury” είναι από τα trademark του γκρουπ, παρόλο που ειναι instrumental.
Διαβάζεις σχόλια στα social media για εσένα και τους FIREWIND; Διαβάζεις κριτικές των δίσκων σου; Πως αντιδράς σε όλα αυτά;
Ναι, τα διαβάζω και κυρίως όταν βγάζω ένα καινούργιο άλμπουμ. Πάντα θέλω να δω ποιο είναι το αρχικό feedback, αν και ξέρω ότι είναι μόνο μία ένδειξη αυτό κι όχι ένα τελικό αποτέλεσμα. Για παράδειγμα, όταν βγάλαμε το πρώτο single από το τελευταίο άλμπουμ, το “Rising Fire”, οι αντιδράσεις του Τύπου ήταν συμπαθητικές απλά. Κάποιοι μάλιστα είχαν πει ότι είναι ένα κομμάτι που θα ξεχαστεί γρήγορα. Τελικά έγινε από τα μεγαλύτερα κομμάτια μας στις πλατφόρμες streaming όπως το Spotify με εκατομμύρια plays. Αυτό σημαίνει πως πολύς κόσμος το έβαλε στα playlist του και συνεχίζει να το ακούει. Γενικά δεν αντιδρώ ιδιαίτερα, απλά παρακολουθώ κάποιες γνώμες και τις συγκρίνω με τα τελικά νούμερα. Βέβαια, μετά δοκιμάζουμε και τα κομμάτια επί σκηνής, κάποια λειτουργούν καλύτερα από άλλα.
Ποιο άλμπουμ δεν θα σταματάς να ακούς ποτέ και ποιο άλμπουμ ήταν η μεγαλύτερή σου απογοήτευση, διαχρονικά; (όχι από FIREWIND, εννοείται)
Ακούω πολλά από τα αγαπημένα μου άλμπουμ ακόμα και σήμερα, αρκετά συχνά. “Abbey Road” από BEATLES, “Blade Runner” από Vangelis ή οτιδήποτε από SABBATH.
Η μεγαλύτερή μου απογοήτευση τελικα, ήταν η μουσική πορεία των METALLICA. Ξέρω ότι πολλοί θα διαφωνήσουν, αλλά εμένα δεν μου άρεσαν καθόλου οι δουλειές τους τα τελευταίαα 20 χρόνια με εξαίρεση 3-4 κομματιών. Live σπέρνουν και δικαιωματικά είναι εκεί που είναι, αλλά οτιδήποτε βγήκε μετά το “Black album”, δεν άγγιξε αυτό το επίπεδο ξανά.
Ποιο live (δικό σου ή που έχεις παρακολουθήσει) δεν θα ξεχάσεις ποτέ και γιατί;
Δεν θα ξεχάσω ποτέ τους SABBATH το καλοκαίρι του 2005 στην Μαλακάσα αλλά και αργότερα στο Ozzfest που βρέθηκα να περιοδεύω με τους ARCH ENEMY. Το live του Yngwie το ’97 στον Μύλο ήταν επικό, το Guitar Trio (McLaughlin, Paco DeLucia, Al Di Meola) το ’95 στο Λυκαβηττό. Γενικά έχω αρκετές ωραίες αναμνήσεις από κάποια live που με στιγμάτισαν και με ενέπνευσαν να συνεχίσω το δρόμο μου στη μουσική. Όσο για δικές μου συναυλίες, πολλές καλές στιγμές. Μόνο τη χώρα μας να πιάσω, τα θυμάμαι σχεδόν όλα. Έχουμε ζήσει μεγάλες στιγμές αποθέωσης με τους FIREWIND κι έχουμε πάρει πολλή αγάπη από τους οπαδούς μας εδώ.
Ποια είναι η αγαπημένη σου ταινία και ποιο το αγαπημένο σου soundtrack;
Αγαπημένο soundtrack είναι το “Blade Runner”. Αγαπημένη ταινία; Χμμ, αρκετές. Γενικά, είμαι σινεφίλ, μου αρέσει ο Κιούμπρικ και οι ταινίες του, όπως το “Κουρδιστό Πορτοκάλι” και το “Eyes Wide Shut”. Επίσης μου αρέσουν και scifi films όπως τα “Dune”, “Blade Runner”, “Escape from New York” κτλ.
Αν δεν ήσουν μουσικός, τι θα μπορούσες να είσαι;
Δεν το έχω σκεφτεί ποτέ, επειδή δεν χρειάστηκε. Αλλά μάλλον μπορεί να είχα σχέση με τη μουσική κάπως. Ίσως να είχα δική μου δισκογραφική ή management.
Σάκης Φράγκος
