Ομολογώ ότι έπρεπε να είχα γράψει νωρίτερα αυτήν την προακρόαση, καθώς είχα το άλμπουμ στα χέρια μου αρκετούς μήνες τώρα, αλλά ξέρετε πως πάνε αυτά με τον ρυθμό που έρχονται τα νέα άλμπουμ…
Δεν υπήρχε περίπτωση όμως να αφήσω ασχολίαστη, πριν την πλήρη και κανονική παρουσίασή του, το “Frequency of illusion”, του όγδοου άλμπουμ των Ελλήνων thrashers, FLAMES. Του σχήματος, μεσουρανούσε στα 80s και μάλιστα, στην πρώτη μου ever συναυλία, με τους SODOM στο «Ρόδον» εκείνον τον Δεκέμβριο του 1988, ήταν το γκρουπ που κλασικά είχε ανοίξει το live… Αν σκεφτεί κανείς και τις κοπάνες που κάναμε από το σχολείο για να δούμε τις πρόβες τους στο Qualisound στην Αργυρούπολη που μεγάλωσα, καταλαβαίνετε ότι με το σχήμα έχω κι ένα ιδιαίτερο συναισθηματικό δέσιμο.
Βάζοντας το “Frequency of illusion”, ήξερα τι να περιμένω. Thrash του σκοτωμού, μέχρι να ματώσουν τα αυτιά σου. Και αυτό έλαβα! Ο ήχος τους, θυμίζει τους FLAMES των 80s, ιδιαίτερα στα riffs και φυσικά στα φωνητικά του Θωμά Τραμπούρα, όμως δεν είναι παλιακός, ούτε και απόλυτα μοντέρνος. Τόσο –όσο δηλαδή, όπως –κατά τη γνώμη μου- θα έπρεπε να είναι.
Εννοείται ότι ξεχωριστή θέση κατέχει το “Thrashin’ beer”, που είναι το “Ausgebombt” του δίσκου, με το ιδιαίτερα πλακατζίδικο video clip. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι οι FLAMES τραγουδούσαν για μπύρες, από το “Alcoholic and beer” του “Summon the dead”, πίσω στο 1988 αλλά και το “Drinking all night” του “Last prophecy” της επόμενης χρονιάς. Απλά το αναφέρω για τους νεότερους, που μπορεί να θεωρήσουν ότι αντιγράφουν τα πιο σύγχρονα Σκανδιναβικά –ως επί το πλείστον- σχήματα, που τραγουδούν για αλκοόλ…
Από εκεί και πέρα, ξεχώρισα με τις πρώτες ακροάσεις το “The great deceiver” όπου βρήκα κάποια εσάνς ROTTING CHRIST, το σαρωτικό εναρκτήριο “Hunter” και το υπεργρήγορο “Lighbringer”. Ξεχωριστή μνεία, όμως, πρέπει να δώσω στην επανεκτέλεση του κλασικού τους “Dressed in black suede”, του κομματιού που άνοιγε το ντεμπούτο τους, “Made in hell” (1985), προφανώς θέλοντας να συνδέσουν το σήμερα με τα 40 χρόνια από εκείνο το δίσκο. Ακούγοντάς το με «κανονική» παραγωγή κι όχι εκείνη που είχαν, αλλά και κανονικά τύμπανα, νιώθεις την έμπνευση που υπήρχε, οπότε μάλλον πρέπει να πέτυχαν τον σκοπό τους.
Σταματάω εδώ, γιατί θα ακολουθήσει πλήρης παρουσίαση εντός των επόμενων ημερών…
Σάκης Φράγκος
