Το θέμα συζήτησης γύρω από τους IN FLAMES έχει γίνει πολύ ευαίσθητο. O βασικός λόγος για αυτό είναι φυσικά η μουσική κατεύθυνση που έχει επιλέξει να ακολουθήσει το συγκρότημα, που έχει ως αποτέλεσμα να διχάσει ένα μεγάλο μέρος του κοινού τους. Κατά γενική ομολογία η αναζήτηση νέων ήχων και ο πειραματισμός είναι πολύ σημαντικά στοιχεία για την εξέλιξη ενός συγκροτήματος. Οι IN FLAMES ήταν πάντα ένα συγκρότημα που σε κάθε του δίσκο έκανε πειραματισμούς φέρνοντας την μπάντα, βήμα βήμα, να γίνει ίσως το πιο αναγνωρισμένο συγκρότημα του Σουηδικού ήχου. Με τις τελευταίες τους κυκλοφορίες όμως δείχνουν πως με σταθερά βήματα κινούνται όλο και περισσότερο σε μία πιο pop/rock κατεύθυνση, αφήνοντας σταθερά όλο και περισσότερο πίσω τους τον ήχο με τον οποίο αγαπήθηκαν. Το “Siren charms” ήταν ένας δίσκος που φανέρωσε με τον πιο ουσιαστικό τρόπο τις προθέσεις της μπάντας να αρχίζει να κινείται όλο και περισσότερο σε διαφορετικά μουσικά μονοπάτια.
Ένα live album όμως δεν μπορεί να κριθεί σύμφωνα με τις τελευταίες κυκλοφορίες ενός συγκροτήματος. Στα live υπάρχουν κριτήρια όπως το setlist, ο ήχος και η απόδοση της μπάντας που παίζουν πολύ μεγάλο ρόλο στο να στεφθεί με επιτυχία μία συναυλία. Οι IN FLAMES όμως πλέον εμφανίζουν προβλήματα ακόμα και σε αυτά. Θεωρώντας λογικό πως από την στιγμή που το νέο τους live album “Sounds from the heart Of Gothenburg” ηχογραφήθηκε το 2014, που είναι το έτος που κυκλοφόρησε και το “Siren Charms”, θα είχαν επιλέξει αρκετά κομμάτια από αυτό το album στο setlist τους. Αυτό όμως που δεν είναι λογικό είναι να επιλέγουν σε ένα setlist 20 κομματιών μόλις έξι κομμάτια από την “Come clarity” εποχή και πίσω, με το πιο παλιό κομμάτι τους να είναι το “Resin” από το “Colony”, και από τα εναπομείναντα κομμάτια να επιλέγουν τρία από το “A sense of purpose” και τα υπόλοιπα από τις τελευταίες τους δύο δουλειές. Με τις παραπάνω επιλογές οι IN FLAMES δείχνουν με έναν άχαρο τρόπο πως στοχεύουν στην προσέλκυση ενός διαφορετικού κοινού. Βέβαια είναι λάθος να κατηγορηθούν γι’ αυτό διότι για μία μπάντα είναι απολύτως φυσιολογικό με την πάροδο του χρόνου να αλλάζει το στιλ της, αλλά τουλάχιστον θα πρέπει να δείχνει και τον ανάλογο σεβασμό, όχι μόνο στους οπαδούς που τους αρέσουν τα album μίας συγκεκριμένης περιόδου, αλλά και στην ίδια την δισκογραφική της ιστορία. Είναι τουλάχιστον κρίμα να ξεχνιούνται album όπως το “Jester race” και το “Whoracle”, για να μην αναφέρω τα “Lunar Strain” και “Subterranean” που δεν τα τίμησαν σχεδόν ποτέ.
Στα του ήχου τους οι IN FLAMES εμφανίζουν και εκεί κάποιες αδυναμίες. Με τόσα απίστευτα κιθαριστικά μέρη που διαθέτει στην φαρέτρα του αυτό το συγκρότημα είναι τεράστιο φάουλ όταν μπουκώνουν και χάνονται οι κιθάρες πίσω από τα πολύ έντονα drums και πλέον σε πολλά τραγούδια τους και από τα πλήκτρα. Ένα τρανταχτό παράδειγμα είναι πως για το πιο χαρακτηριστικό και γνωστό τους κομμάτι, “Only for the weak”, πραγματοποίησαν ίσως την χειρότερη εκτέλεση με τα πλήκτρα στην εισαγωγή να σκεπάζουν τα πάντα, αφαιρώντας από το κομμάτι την ένταση του και προσθέτοντας μία εντελώς pop αισθητική. Για το live αυτό όμως δεν είναι όλα αρνητικά. Δύο κομμάτια από το “Siren charms”, τα “Everything’s Gone” και “Paralyzed”, ξεχώρισαν από τα υπόλοιπα κομμάτια της σύγχρονης εποχής όπως επίσης και η απόδοση της μπάντας ήταν πολύ καλή σε αρκετά κομμάτια. Ακόμα και o Friden που δεν φημίζεται για τα καθαρά φωνητικά του έχει κάνει μία φιλότιμη προσπάθεια σε όλο το live εμφανίζοντας κάποιες αδυναμίες μόνο σε κομμάτια που χρειάστηκαν καθαρά φωνητικά σε πιο υψηλές νότες.
Το live αυτό θα το ευχαριστηθεί πάντως ο οπαδός της μπάντας που τους ακολουθεί χρόνια και που συνεχίζει να του αρέσουν οι σύγχρονες κυκλοφορίες της. Το ίδιο φυσικά ισχύει και για όσους άρχισαν να ακολουθούν την μπάντα σε αυτήν την νέα περίοδο. Για τους οπαδούς όμως που δηλώνουν λάτρεις του σκληρού ήχου των IN FLAMES και που περίμεναν μία διαφορετική εξέλιξη από αυτήν που πραγματοποίησε η μπάντα, η απογοήτευση τους θα είναι έντονη. Με ανάμεικτα συναισθήματα και εν αναμονή της κυκλοφορίας του νέου τους album περιμένουμε να δούμε τι άλλο επιφυλάσσει το μέλλον για αυτό το συγκρότημα.
6 / 10
Δημήτρης Μπούκης
