Μπάντα με λογότυπο – φόρο τιμής στους Αμερικανούς πιονέρους WINTER και όνομα παρμένο από κομμάτι των GOATLORD δεν θα μπορούσε παρά να μου κινήσει το ενδιαφέρον. Εξάλλου το συγκεκριμένο ύφος ελάχιστα εκπροσωπείται στον ακραίο ήχο του σήμερα, οπότε περιπτώσεις σαν τους Γερμανούς THE FOG είναι κάτι παραπάνω από καλοδεχούμενες. Αν συνυπολογίσουμε και το γεγονός ότι το “Perpetual Blackness” κυκλοφορεί από την Ισπανική Memento Mori, label με εξαιρετικό roster από νέες κυρίως και ανερχόμενες death metal μπάντες, (ABYSSUS, ATARAXY, MORBO κ.α.) που έχει κερδίσει τον σεβασμό μας, τότε καταλαβαίνει κανείς πως το παρουσιαζόμενο άλμπουμ δύσκολα θα μπορούσε να απογοητεύσει, κάτι που εν τέλει και επιβεβαιώθηκε.
Οι πρωτοπόροι του death/doom που προαναφέρθηκαν (WINTER και GOATLORD) αποτελούν και τις μεγαλύτερες επιρροές στο ντεμπούτο των THE FOG (με λίγο από AUTOPSY στα punk/thrash ξεσπάσματα) άρα επί της ουσίας, στην βάση του εγχειρήματος έχουμε αργό, HELLHAMMER-ικό/CELTIC FROST-ικό metal. Τα riffs είναι απλά και πρωτόγονα όσο δεν πάει, με μηδέν πρωτοτυπία/πρωτοπορία, όμως τέρμα πειστικά βγάζοντας όση κακία και μοχθηρία δεν έχω ακούσει προσωπικά μαζεμένη σε άλλη φετινή κυκλοφορία, ενώ την ατμόσφαιρα έρχονται να συμπληρώσουν τα πολύ σωστά φωνητικά, μακριά από διαδικαστικά growls και τυπικότητες, και το επίσης πρωτόγονο και αφαιρετικό, χωρίς μισό περιττό γέμισμα, drumming.
Για να μην πολυλογούμε, αν έπρεπε να βρω ένα αρνητικό για την περίπτωση των THE FOG είναι πως αν επιμείνουν σε αυτό το στυλ που ακούμε στο ντεμπούτο τους, δεν ξέρω πόσο καλύτερα αποτελέσματα θα μπορούσαμε να έχουμε στο μέλλον, μιας και παρόλο που το song-writing -εξ’ορισμού βέβαια- δεν είναι και το πιο ιδιοφυές, η μπάντα αυτό που ήθελε να πετύχει το κατόρθωσε και με το παραπάνω. Δηλαδή, το ταβάνι του Φροστικού death/doom νομίζω πως το έχουν σχεδόν φτάσει για τα δεδομένα τους, όντας μάλιστα το ίδιο αποτελεσματικοί τόσο στα μεγαλύτερης διάρκειας αργά κομμάτια, όσο και στα πιο σύντομα όπου οι ρυθμοί ανεβαίνουν. Μένει να δούμε λοιπόν, αν θα μας εκπλήξουν στο μέλλον ακολουθώντας το παράδειγμα των Φιλανδών SWALLOWED (μιας και κινούνται σε παρόμοια χωράφια) προς έναν πιο προσωπικό και ιδιαίτερο ήχο ή αν θα παραμείνουν πιστοί στα αυστηρά όρια του ύφους που έχουν επιλέξει να υπηρετούν. Μέχρι τότε ας λιώσουμε το “Perpetual Blackness” στο repeat γιατί είναι δισκάρα.
7,5 / 10
Νίκος Χασούρας
