Jonas Wikstrand. ENFORCER! FRANK MARINO αλλά και FRANK STALLONE, KISS, RUSS BALLARD, DESMOND CHILD. Classic rock, Hard rock (ή ROCK HARD;), Disco, AOR. Ημερολόγιο και σωτήριο έτος 2019. Ναι; Χλωμό έως αδύνατο. Μάλλον 1979 ή 1981. Πιθανότερο είναι. Εκτός και αν ακούω κάτι λάθος σε αυτό εδώ το διαμάντι!
Η χρονιά που διανύουμε είναι κάτι παραπάνω από εξαιρετική και δεν έχουμε φτάσει ακόμα στα μισά της. Η αλήθεια είναι ότι το τελευταίο πράγμα που περίμενα σε αυτόν τον κόσμο ήταν ένα project του Jonas Wikstrand, από τη στιγμή δε που οι ENFORCER κυκλοφόρησαν τον καινούργιο τους δίσκου πριν λίγο καιρό. Και όμως, ξαφνικά, σαν κεραυνός εν αιθρία, έπεσε στα χέρια μου αυτό το αδιανόητο άλμπουμ από συνάδελφο μύστη. Μου το παρέδωσε και με άφησε να χαθώ στα τερτίπια του.
Ειλικρινά, εδώ και 15 μέρες, έχω χάσει τον μπούσουλα. Νιώθω παραδομένος, βασικά έρμαιο. Αυτή είναι η κατάλληλη λέξη. Δεν πίστευα πως θα μπορούσε κάποιο άλμπουμ να μου αποσπάσει την προσοχή από το κομψοτέχνημα των BEAST IN BLACK. Μέχρι στιγμής αυτό είναι το ένα από τα δύο (το άλλο είναι το “First mission” των GATHERING OF KINGS). Με την βοήθεια από τους Olof Wikstrand, Erik Roland και Johan Wikstrand δημιουργεί ένα από τα καλύτερα άλμπουμ της χρονιάς. Βασικά ένα άλμπουμ όπως ακριβώς το ονειρευόταν, μακριά από τους ENFORCER. Μπολιάζει τα ακούσματα που είχε και έχει, τα βάζει στο μπλέντερ και μας σερβίρει το απόλυτο sound track του καλοκαιριού. Με μία παραγωγή απόλυτα ταιριαστή στη μουσική του, «παλιακή» μα απόλυτα ευκρινέστατη και καθαρή, σε σημείο να καταλαβαίνεις την παραμικρή λεπτομέρεια σε κάθε όργανο.
Ένας δίσκος 10 τραγουδιών που δε σε αφήνουν να πάρεις την παραμικρή ανάσα. Ένας δίσκος γεμάτος με απίστευτες μελωδίες, μυθικά ρεφραίν, τρομερά θέματα σε πλήκτρα και κιθάρα, έμπνευση που δε τη συναντάς κάθε μέρα, ειδικά τις εποχές που ψάχνουμε τα πέντε καλά τραγούδια σε κάθε νέα κυκλοφορία. Όμως αυτός εδώ ο μπαγάσας κατάφερε το 10/10. Και το κατάφερε γιατί έκανε το αυτονόητο. Δημιούργησε ένα άλμπουμ που το γουστάρει. Μακριά από ταμπέλες και «πρέπει». Είναι δυνατόν να μην είναι δισκάρα. Και απαντώ. Όχι! Είναι δισκάρα! Απόλυτο χρυσάφι!
Τrack by track ανάλυση; Δεν υπάρχει περίπτωση! Πώς να μπορέσω να χαρακτηρίσω με λέξεις κάθε ένα τραγούδι. Θα χάσει τη μαγεία του! Έτσι νιώθω και έτσι πιστεύω πως θα γίνει. Άλλωστε είναι από τις φορές που οι λέξεις δεν έχουν κανένα απολύτως νόημα. Χάνονται και φαντάζουν πολύ λίγες για να περιγράψουν συναισθήματα. Αυτά τα βιώνεις δεν τα περιγράφεις γιατί συνήθως πέφτεις έξω.
Στα δικά μου αυτιά τους ENFORCER τους διέλυσε με αυτή του την κυκλοφορία. Μιλάμε για ένα άλμπουμ που αν είχε τη στοιχειώδη προώθηση θα μπορούσε να μονοπωλήσει το ενδιαφέρον των οπαδών της συγκεκριμένης μουσικής. Ένας δίσκος φτιαγμένος από οπαδό που αναφέρεται σε οπαδό. Δεν είναι ο Jonas Wikstrand των ENFORCER. Είναι ο άνθρωπος της διπλανής πόρτας που είχε ένα όνειρο και το έκανε πραγματικότητα. Αυτό και μόνο αρκεί προκειμένου οι οπαδοί του μελωδικού χώρου να προσκυνήσουν το συγκεκριμένο διαμάντι. Σας το παραδίδω στα χέρια σας με την σιγουριά πως θα σας τινάξει τον εγκέφαλο! Α, για να μην το ξεχάσω! Το “Call out my name” βάζει ισχυρή υποψηφιότητα για τραγούδι της χρονιάς!
Άλμπουμ που τρυπάει τα σύννεφα, λυγίζει τα σίδερα, ισιώνει το Έβερεστ!
ΑΔΙΑΝΟΗΤΟ!
9/10
Ντίνος “Mayday” Γανίτης
