Οι FORTUNE είναι ένα από τα πιο καλά κρυμμένα μυστικά του κλασικού AOR ήχου και το ομώνυμο άλμπουμ τους, το 1985, θεωρείται από αρκετούς fans σαν ένα από τα καλύτερα δείγματα AOR της δεκαετίας του ‘80. Παρεμπιπτόντως, αν δεν το έχετε ακούσει…κάντε το τώρα! Είχε προηγηθεί άλλο ένα ομώνυμο μουσικό πόνημα, το 1978, αλλά αυτό ήταν πιο κοντά σε ένα soft rock, west-coast AOR ήχο παρά στο κλασικό στυλ του 1985. Όπως έχει συμβεί άπειρες φορές στο παρελθόν έτσι και η περίπτωση των FORTUNE δεν πρέπει να προκαλεί καμία εντύπωση. Άλλωστε δεν είναι ούτε το πρώτο ούτε το τελευταίο συγκρότημα που μετά από ένα ελπιδοφόρο ξεκίνημα, εξαφανίστηκε για διάφορους λόγους. Αυτό που προκάλεσε σίγουρα εντύπωση ήταν οι εμφανίσεις τους στο Rockingham Festival το 2016 και το 2017 ενώ ακόμη μεγαλύτερη εντύπωση μας προκάλεσε η δεύτερη δισκογραφική τους προσπάθεια ύστερα από 34 ολόκληρα χρόνια!
Το “II” είναι ένα κλασικό AOR άλμπουμ που σου δίνει την εντύπωση ότι ηχογραφήθηκε στα 80ς με την προοπτική να αποτελέσει το διάδοχο του “Fortune”. Ξεχάστε μοντερνισμούς και πλαστικές παραγωγές. Εδώ έχουμε ένα φανταστικό, σχεδόν αναλογικό, ήχο που επενδύει άριστα τις 10 κομματάρες του δίσκου. Από το ξεκίνημα με τον ύμνο “Don’t say you love me” γίνεται αμέσως εμφανές ότι η φωνή του Larry Greene όχι μόνο παραμένει αναλλοίωτη αλλά τολμώ να πω ότι η χαρακτηριστική βραχνάδα ταιριάζει ακόμη περισσότερο στις νέες συνθέσεις. Τα “A little drop of poison” και “Overload” θυμίζουν ASIA κυρίως λόγω των keyboards του Mark Nilan ενώ η συνολική ατμόσφαιρα του “II” παραπέμπει ξεκάθαρα τόσο στο δίσκο του 1985 όσο και στην ατμόσφαιρα των κλασικών δίκων των FOREIGNER. Βέβαια και το εξώφυλλο αυτό καθ’ αυτό θυμίζει το αντίστοιχο σχέδιο του προκατόχου του “II”.
Η επιστροφή των FORTUNE όχι μόνο αποτιμάται θετικά αλλά είναι απολύτως επιτυχημένη και φανερώνει την ποιότητα του Greene και των υπολοίπων μουσικών που τον πλαισιώνουν. Είναι από τα άλμπουμ εκείνα που χαίρεσαι (και θέλεις) να ακούς συνέχεια. Και αυτό λέει πολλά στην εποχή μας.
8 / 10
Σάκης Νίκας
