Πέντε χρόνια μετά το εξαιρετικό “The Archer Takes Aim”, ο Bestial Devotion των NEGATIVE PLANE επιστρέφει με το προσωπικό του μουσικό όχημα και τη δεύτερη full-length κυκλοφορία του. Και εκεί που όλοι έχουμε σκελετιάσει να περιμένουμε τον διάδοχο του “Stained Glass Revelations”, το “Achatius” εμφανίζεται απροειδοποίητα, όχι για να δράσει ως υποκατάστατο των NP αλλά για να βάλει την σφραγίδα του ως ένα από τα καλύτερα black metal άλμπουμ της τρέχουσας δεκαετίας.
Το “The Archer Takes Aim” παρά την πληθώρα καλών ιδεών και τον σαγηνευτικό του ήχο, θωρώ πως εν μέρει έπασχε από το γεγονός ότι κάποια μέρη του έμοιαζαν κάπως ασύνδετα, στην προσπάθεια του Bestial Devotion να χωρέσει όλες του τις ιδέες σ’ένα ψυχεδελικής φύσης άλμπουμ όχι πολύ μακριά από αυτή των NP. Αντίθετα στη νέα του δουλειά, προεξέχει μια αβίαστη ροή και αφηγηματικότητα (το άλμπουμ κατά πάσα πιθανότητα είναι concept), φιλοσοφικά κοντά σε αυτή των Βρετανών SABBAT λόγου χάρη ή των έτερων SABBAT από τη χώρα του Ανατέλλοντος Ηλίου στο “The Dwelling” και στις μακροσκελείς, επικές τους συνθέσεις. Η αναφορά βέβαια σε αυτά τα ονόματα δεν είναι τυχαία, αλλά ηθελημένη προκειμένου να τονιστεί η metal φύση του άλμπουμ. Κυρίως εμπνευσμένο από το πρώτο black metal κύμα και late 80’s μπάντες όπως οι Ούγγροι TORMENTOR, χωρίς όμως να σνομπάρει τελείως και τους DARKTHRONE, το “Achatius” δεν κρύβει το πάθος του δημιουργού του για την ειλικρίνεια και την αυθεντικότητα εκείνης της εποχής. Από την άλλη όμως ο ήχος του στο σήμερα είναι αυτόφωτος και αν δεν υπήρχαν οι επίσης Νεοϋορκέζοι SPITE θα λέγαμε και χωρίς κάποιο πολύ κοντινό σημείο αναφοράς από την πολύ πρόσφατη ιστορία.
Με ζεστή παραγωγή και δυνατό του σημείο το τρομερό riffing, με βάσεις γερά στερεωμένες στην 80’s speed/thrash και NWOBHM κληρονομιά, το “Αchatius” είναι ένα άλμπουμ με ξεκάθαρο στόχο, αυτόν της αυθόρμητης metal πώρωσης και διασκέδασης (cowbell κανείς?). Και χαίρομαι ιδιαίτερα που έπειτα από μια περίοδο όπου το black metal στη συντριπτική του πλειοψηφία προσπαθούσε να είναι σοβαροφανώς μυστικιστικό, ορθόδοξα Σατανιστικό και avant-garde, πλέον μπορούμε να κάνουμε λόγο για μπάντες που επαναφέρουν την μαγεία στο είδος μ’ έναν διαφορετικό τρόπο. Όχι με κουκουλοφόρες ρόμπες και λιβάνια, αλλά με πέτσινα, καρφιά, bullet belts και αλκοόλ. Και οι FUNEREAL PRESENCE πλέον περνάνε στην πρώτη γραμμή αυτού του άτυπου κινήματος, με μουσική βγαλμένη από “Woodcut Horrors and Ancient Fears” όπως αναφέρουν και στους στίχους τους.
9/10
Νίκος Χασούρας
