2016, 2018, 2020, 2022, 2024… ένα ΕΡ και τέσσερα (πλέον) ολοκληρωμένα άλμπουμ. Από την γοτθική γραμματοσειρά στο λογότυπό τους και την σφραγίδα του Ασμοδαίου αντεστραμμένη και αντικατοπτριζόμενη ως έμβλημα της μπάντας στο μικρόφωνο και μονίμως παρούσα στις κουκούλες τους, στο σήμερα. Ένα σήμερα, με διαφορετική γραμματοσειρά, διαφορετικής αισθητικής εξώφυλλο, διαφορετικής και κρυστάλλινης σχεδόν (και ειδικά για black metal) παραγωγής. Οι Πορτογάλοι GAEREA, αν μη τι άλλο δεν φοβούνται την αλλαγή και την εξέλιξη. Οι κουκούλες παραμένουν.
Άλμπουμ το άλμπουμ και με σκληρή δουλειά, οι Ίβηρες blacksters, βγήκαν από το underground στην επιφάνεια, φτάνοντας με το “Limbo” του 2020 και κυρίως με το “Mirage” του 2022 στην αναγνώριση και εν τέλει στην εμπορική επιτυχία.
Πως όλο αυτό επηρέασε όμως την ίδια την μπάντα; Με μια αλλαγή στην σύνθεσή τους, οι GAEREA προσέθεσαν στο δυναμικό τους την Ολλανδή κιθαρίστρια Sonja Schuringa, μέλος του death metal σχήματος DICTATED. Στο μικρόφωνο του συγκροτήματος, παρέμεινε ο κιθαρίστας και ιδρυτικό μέλος των GAEREA Guilherme Henriques, όπως αυτό είχε αποφασιστεί το 2022. «Έντυσαν» την νέα τους δουλειά με ένα λευκό, απλό σχετικά εξώφυλλο με ένα «γοτθικού ρυθμού» μάτι σαν κεντρικό θέμα και όμορφες λεπτομέρειες γύρω από αυτό να το στολίζουν και ξεκίνησαν για ένα νέο ταξίδι.
Το “Coma”, το αποτελούν δέκα τραγούδια. Δέκα συνθέσεις οι οποίες αφηγούνται η κάθε μία και μία ιστορία, μία ιστορία η οποία σε αντίθεση με το παρελθόν, φαίνεται να βγαίνει από το εντελώς μαύρο φάσμα της απόγνωσης και να εισέρχεται σε μία παλέτα γκρίζων αποχρώσεων. Μία παράξενη ελπίδα, βγάζουν τα καινούργια τραγούδια των GAEREA, μία ακόμα διαφοροποίηση ή απομάκρυνση αν θέλετε από το πρώτο παρελθόν.
Το άλμπουμ ανοίγει με το μεγαλύτερο σε διάρκεια κομμάτι του, το “The poet’s ballet”, στο οποίο οι Πορτογάλοι, κάνουν αυτό που ξέρουν να κάνουν εκπληκτικά. Χτίζουν. Αργά και βασανιστικά, χτίζουν ένα κομμάτι το οποίο για όσους είναι εξοικειωμένοι με την μπάντα, είναι ίσως το essential element της ύπαρξης της.
Τραγούδι το τραγούδι, το άλμπουμ συνεχίζεται, όπως συνεχίζεται και το κτίσιμο, όπως όμως παράλληλα, οι αλλαγές στην αισθητική του εξωφύλλου και του λογότυπου, δείχνουν ότι και στο εσωτερικό του, το άλμπουμ είναι διαφορετικό. Διαφορετικό ακόμα και από το καλύτερο (μάλλον) μέχρι στιγμής άλμπουμ των GEAREA, το “Mirage” που προηγήθηκε. Η ατμοσφαιρικότητα (σημείο τριβής μεταξύ των απανταχού μπλακμεταλλάδων – είναι ή δεν είναι black, ότι είναι τόσο ατμοσφαιρικό;), έχει πλέον αποκτήσει μεγαλύτερη μερίδα στις συνθέσεις (βλέπε “Wilted flower”), η δε μελωδικότητα χωρίς τις πολλές εξάρσεις και η χρήση καθαρών φωνητικών είναι σαφέστατα εμφανέστερες.
Τα growl είναι παρόντα και κυρίαρχα, όπως και οι σκληρές κιθάρες και τα εδώ και εκεί blastbeats. Ανεξαρτήτως των παραπάνω, το “Coma” παραμένει ένα black metal άλμπουμ. Ίσως πιο «mainstream»; Ίσως πιο κοντά σε μεγαλύτερα ακροατήρια; Επίσης ναι. Το σίγουρο είναι ότι, όποια και αν είναι η κατεύθυνση που παίρνουν οι GAEREA, αν κάτι δεν αλλάζουν, αυτό είναι η ποιότητά τους, γιατί το “Coma” είναι ένα ποιοτικό, καλά δουλεμένο, με μεράκι γραμμένο άλμπουμ. Αν μη τι άλλο, αυτό δεν είναι τελικά το ζητούμενο;
8,5 / 10
Φανούρης Εξηνταβελόνης
