Από το 2005 που κυκλοφόρησαν το ντεμπούτο τους, το “Survival of the fastest”, οι Ιρλανδοί thrashers GAMA BOMB, έχουν καταφέρει να δημιουργήσουν ένα αρκετά ισχυρό fan base οπαδών. Καθόλου άδικα, αν θέλετε τη γνώμη μου, καθώς συνδυάζουν στοιχεία από το παραδοσιακό thrash αλλά και του πιο μοντέρνου crossover όπως αυτό των MUNICIPAL WASTE. Τα πιτσιρίκια από το Δουβλίνο μεγάλωσαν πια, αλλά μυαλό δεν έβαλαν, όπως φαίνεται και στο νέο, όγδοο παρακαλώ, άλμπουμ τους με τίτλο “Bats”. Με τον πυρήνα των μελών της μπάντας να μένει σταθερός από το 2012 αλλά και δεύτερο συνεχόμενο άλμπουμ με τον James Stewart (DECAPITATED, ex- VADER) πίσω από τα τύμπανα που φαίνεται να μονιμοποιείται στη θέση αυτή, το νέο άλμπουμ των GAMA BOMB, είναι αρκετά ιδιαίτερο.
Συνθετικά, το “Bats” δείχνει να πατάει περισσότερο σε πιο παραδοσιακές thrash φόρμες και λιγότερο σε αυτές του crossover, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι οι φίλοι του είδους θα μείνουν παραπονεμένοι. Υπάρχουν πολλές αναφορές και σε πιο κλασικές metal βάσεις, τα παιδιά δεν κρύβουν την αγάπη τους στους JUDAS PRIEST (και πολύ καλά κάνουν!), αλλά τολμούν και πειραματίζονται, παρουσιάζοντάς μας αρκετές εκπλήξεις. Πάρτε για παράδειγμα το , ουσιαστικά εναρκτήριο μετά την εισαγωγή, “Egyptron”, ίσως το πιο “επικό” κομμάτι που έχουν γράψει ποτέ οι GAMA BOMB. Χωρίς να επιταχύνει ιδιαίτερα , είναι ένα τσαμπουκαλεμένο, επιβλητικό , κομμάτι με το σαξόφωνο (ω, ναι !) να εντυπωσιάζει στον ανατολίτικο ρυθμό του αλλά και το rap πέρασμα με τη συμμετοχή του Αμερικανού Gregory James Broussard ή αλλιώς… Egyptian Lover. Από εκεί και πέρα, το άλμπουμ γκαζώνει όπου χρειάζεται, τα gang vocals είναι πανταχού παρόντα, θυμίζοντας αντίστοιχα των EXODUS ή των OVERKILL. Και μια που ανέφερα τους τελευταίους , να κάνω εδώ μια ιδιαίτερη αναφορά στον τραγουδιστή Philly Byrne που θυμίζει αρκετά τον Blitz σε αρκετά σημεία.
Υπάρχει λοιπόν το πειραματικό “Egyptron”, υπάρχει το καθαρόαιμο heavy metal του “Rusted gold” (οι PRIEST που λέγαμε παραπάνω), υπάρχει όμως και το thrash. Και σε κομμάτια όπως το “Living dead in Beverly Hills” (απίστευτος τίτλος!), “Speed funeral” και “Secular saw”, το ξύλο πέφτει ανελέητο. Αν και, μάλλον το αγαπημένο κομμάτι είναι το τελευταίο του άλμπουμ, το “Bats in your head”, ένα εξαιρετικό κομμάτι που θυμίζει αρκετά OVERKILL, κυρίως στο ρεφραίν του, και με ένα παρανοϊκό solo σαξόφωνου (ω, ναι, ξανά!) προς το τέλος του, να σκάει κυριολεκτικά από το πουθενά, επάνω στο riff οδοστρωτήρα του κομματιού και να σε αφήνει με ένα χαμόγελο ικανοποίησης ανάλογο με αυτό που είχα όταν πρωτοείδα τον Τάκλμπερι να παίζει σαξόφωνο στη Μεγάλη των Μπάτσων Σχολή. Από την άλλη, η μικρή κοιλιά που παρουσιάζει το “Bats” στο μέσον του και συγκεκριμένα στα κομμάτια “Materialize”, “Mask of anarchy” , “Don’t get your hair cut” και λιγότερο στο “ Dreamstealer”, μπορεί να μην επηρεάζει τη συνολική ροή του άλμπουμ, είναι αρκετή όμως να μετριάσει κάπως τον ενθουσιασμό μου.
Το κιθαριστικό δίδυμο των Roche / Dixon για μια ακόμη φορά αποδίδει τα μέγιστα, ενώ ο ίδιος ο Dominc Dixon, στη δεύτερη ουσιαστικά προσπάθεια του ως παραγωγός, μετά το “Sea savage “ του 2020, δείχνει να έχει βρει τον ιδανικό τρόπο να αποτυπώσει των ήχο των GAMA BOMB.
Το “Bats” είναι μάλλον το πιο πειραματικό άλμπουμ των GAMA BOMB , καθώς εξερευνούν τις μουσικές τους ανησυχίες, πάντα όμως σε thrash πλαίσια. Ένας δίσκος αρκετά έξω από το safe zone των Ιρλανδών, που όμως προσωπικά με άφησε απόλυτα ικανοποιημένο. Δεν είναι ο δίσκος που θα αλλάξει τη ζωή σας, αλλά θα περάσετε καλά ακούγοντάς το.
7,5 / 10
Θοδωρής Κλώνης
