a
THE GATHERING – FRAGILE VASTNESS – MEDEN AGAN @ Principal club, ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 23-11-2018
Παρασκευή 23 του Νοέμβρη λοιπόν, και έφτασε η μέρα που θα είχα την ευκαιρία να ξαναδώ τους αγαπημένους Ολλανδούς THE GATHERING για ακόμα μια φορά στην Θεσσαλονίκη.
Λίγες μέρες πριν τη συναυλία ανακοινώνεται αλλαγή χώρου, καθώς από τον πολυχώρο του We, το event μεταφέρεται στο Principal. Ένα Principal το οποίο δυστυχώς συνοδεύει μια κάποια προβληματικότητα όσον αφορά θέματα ήχου, έντασης κτλ.
Μετά από μια “Σειρά από ατυχή συμβάντα”, στα οποία δυστυχώς δεν πρωταγωνιστούσαν ούτε ο Jim Carrey, ούτε η Meryl Streep, καταφέραμε να φτάσουμε σώοι, αβλαβείς και ολόκληροι στην περιοχή του Fix και στο Principal.
Ο κόσμος είναι λιγοστός, κάτι που είναι δυστυχώς σύνηθες φαινόμενο, και πρέπει κάποια στιγμή να αλλάξει αυτή η νοοτροπία, αλλά αυτή είναι άλλη κουβέντα και σίγουρα δεν θα την κάνουμε εδώ και τώρα.
Με μικρή καθυστέρηση το stage καταλαμβάνουν οι Αθηναίοι MEDEN AGAN, συνεχίζοντας την παρουσίαση του νέου τους δίσκου “Catharsis”. Όσοι ήταν στην ακριβώς προ τριμήνου εμφάνισή τους στη Θεσσαλονίκη, ήξεραν τι να περιμένουν. Μελωδικό συμφωνικό power/prog metal, με φωνητικά άλλοτε οπερετικά, άλλοτε κανονικά, δυνατά, από την Δήμητρα, και με όλη τη μπάντα να πατάει σταθερά στο σανίδι. Οι συνθέσεις των κομματιών είναι ενδιαφέρουσες, τα παιδιά φαίνεται ότι δουλεύουν σε επαγγελματικό επίπεδο. Βέβαια, εννοείται ότι βγήκαν να παίξουν χωρίς soundcheck, για το οποίο προφανώς και δεν ευθύνονται οι ίδιοι, με αποτέλεσμα ο ήχος να είναι προβληματικός έως κακός και η προσπάθειά τους δυστυχώς να πηγαίνει στράφι. Στο setlist τους υπήρχε και μια διασκευή στο “Enjoy the silence” των DEPECHE MODE, αρκετά κοντά στην προσέγγιση των LACUNA COIL.
MEDEN AGAN setlist
— Catharsis (intro)
— The Purge
— Cleanse their sins
— No escape
— Everlasting pain
— Enjoy the silence (cover)
— Embrace the sorrow
— Lustful desires
— Weaver of destiny
Την σκυτάλη για την συνέχεια της βραδιάς παίρνουν οι FRAGILE VASTNESS. Με ανανεωμένο line up και επίσης φρέσκια δισκογραφική δουλειά, οι Αθηναίοι progsters δείχνουν τα δόντια τους από νωρίς στον κάπως περισσότερο κόσμο που έχει έρθει στο Principal. Όνομα που ακούγεται χρόνια τώρα στην Ελληνική σκηνή, δεν είχα καταφέρει να τους πετύχω μέχρι τώρα, και χαίρομαι που επιτέλους τους είδα. Στο progressive metal όπου δεν συνηθίζουμε να συναντούμε female frontwomen, οι FRAGILE VASTNESS το τολμούν, και το κάνουν με μεγάλο ποσοστό επιτυχίας. Ο Βαγγέλης Γιαλαμάς έχει αξιοζήλευτο και σφιχτό rhythm section με τα τύμπανα, κιθάρες και πλήκτρα χρωματίζουν και βάζουν τις δικές τους ταυτότητες στα τραγούδια και η Έλενα με την ωραία χροιά της ολοκληρώνει ένα μουσικό σύνολο το οποίο εμένα προσωπικά μου άρεσε πολύ. Και πάλι εννοείται πως δεν έλειψαν τα τεχνικά προβλήματα ήχου, με την μπάντα να τα αντιμετωπίζει με χιούμορ και επαγγελματισμό, κερδίζοντας το χειροκρότημα του κόσμου.
FRAGILE VASTNESS setlist
— Wall of glass
— Weep no more
— World distorted
— Love and loss
— Frequencies
— Face in the mirror
— Perception
Λίγο μετά τις 23:00, στην σκηνή ανεβαίνουν οι Ολλανδοί. Χωρίς εντυπωσιακή είσοδο, χωρίς εντυπωσιακή εισαγωγή και intro, ανεβαίνουν απλώς και ετοιμάζονται. Έτσι, από μόνοι τους. Χωρίς παρατρεχάμενους, χωρίς τίποτα. Η εξήγηση, απλή. Μπορεί οι THE GATHERING να είναι μια metal μπάντα, γνωρίζοντας όμως το alternative και ανεξάρτητο στοιχείο που τους διακατέχει, αυτό δικαιολογείται έτσι, γιατί έτσι είναι ως μουσικοί.
Από την αρχή ευτυχώς φαίνεται πως ο ήχος δείχνει σημάδια βελτίωσης και ο κόσμος πλέον κάνει απόλυτη ησυχία καθώς το “Black Light District” πλημμυρίζει την ατμόσφαιρα. Γνωρίζοντας το παρελθόν των υπολοίπων, αναγκαστικά τα βλέμματα και τα αυτιά όλων έχουν εστιάσει στην Silje Wergeland, η οποία χρωστάει μια καλή εμφάνιση στο κοινό της Ελλάδας. Στην αρχή είναι κάπως μαγκωμένη, μαζεμένη, ώρα με την ώρα όμως και τραγούδι με το τραγούδι, ανοίγεται. Και το αποτέλεσμα σε σημεία είναι απλά μαγικό…
Το setlist των THE GATHERING είναι βασισμένο κυρίως στο “Disclosure”, όπου παίζουν 5 κομμάτια από εκεί, με πιο παλιό στη λίστα τους το υπερκλασικό “Leaves” από το “Mandylion” του 1995. “Marooned” και “Probably Built in the Fifties” από το “How to Measure a Planet?” του 1998 (δάκρυα συγκίνησης…), “Saturnine” από το “If_Then_Else” του 2000, “Even the Spirits Are Afraid” από το “Souvenirs” του 2003. Για encore και προτελευταίο κομμάτι, το συγκρότημα βγαίνει με “Nighttime Birds” από το ομότιτλο album του 1997, το οποίο με αναγκάζει να πάω μπροστά στο κάγκελο και να προσπαθώ με όλη μου τη φωνή να βοηθήσω την Silje να το τραγουδήσει, λες και χρειαζόταν τη βοήθειά μου… 8 μαγικά λεπτά πέρασαν, ενώ για φινάλε οι THE GATHERING κράτησαν το “I Can See Four Miles”, όπου ο Rene με τη βοήθεια του theremin δημιουργεί μια ατμόσφαιρα φανταστική, κλείνοντας εντυπωσιακά τη βραδιά και αφήνοντας όλους τους παρευρισκόμενους ευχαριστημένους.
Αν εξαιρέσεις τις προσωπικές αναποδιές και τα κλασικά θέματα ήχου του χώρου, το πρόσημο του event είναι θετικότατο, τόσο που περιμένω νέο δίσκο και ίσως κάπου στο μέλλον, μια ακόμα (τελευταία…?) επίσκεψη των THE GATHERING στα μέρη μας.
Μίμης Καναβιτσάδος
Είναι δύσκολο να παρακολουθείς μια μπάντα που έχεις αγαπήσει με μια τραγουδίστρια τόσο χαρισματική όσο η Anneke, να παίζει μπροστά σου με μια άλλη ερμηνεύτρια. Όμως η απόδοση της Silje απόψε ήταν άψογη. Ακούμε χαρακτηριστικά τραγούδια όπως το “Nighttime birds” και ανατριχιάζουμε. Δεν είναι εύκολο μετά από 20 χρόνια, να σε ακουμπήσει συναισθηματικά τόσο πολύ μια άλλη τραγουδίστρια. Μέσα σε μια συναυλία δύσκολη, για μυημένους, με μελαγχολική ατμόσφαιρα και πολλές από τις γνωστές τους συνθέσεις να απουσιάζουν, οι THE GATHERING αποζημίωσαν του πιστούς που αναζητούσαν να στοιχειώσουν αυτή την Παρασκευή τους. Η σκηνή λιτή, όπως τα επαναλαμβανόμενα riffs του κιθαρίστα τους, Rene Rutten. Τα πλήκτρα έντονα, όπως τα συναισθήματα που εκφράζουν οι στίχοι τους και ο Hans Rutten σταθερός στα τύμπανα, όπως η μουσική της μπάντας αυτό το χειμωνιάτικο βράδυ στην Θεσσαλονίκη.
Γιώργος Κουκουλάκης
THE GATHERING – FRAGILE VASTNESS @ Gagarin 205, ΑΘΗΝΑ 24-11-2018
Μέγα στοίχημα αυτή η συναυλία. Και ξέρετε γιατί; Γιατί εδώ θα φαινόταν κατά πόσο είμαστε μουσικόφιλοι, οπαδοί μιας μπάντας, ή απλά ακολουθούμε τυφλά ένα συγκεκριμένο πρόσωπο ή μια συγκεκριμένη σύνθεση του πάλαι ποτέ αγαπημένου μας συγκροτήματος. Οι THE GATHERING είναι μια τέτοια περίπτωση, και μάλλον από τις πλέον τρανταχτές. Η Anneke van Giersbergen έχει αφήσει ανεξίτηλο το στίγμα της τόσο με τη φωνή της, όσο και με τη σκηνική της παρουσία όχι μόνο σε τούτη τη μπάντα από την Ολλανδία, αλλά και σε μια ολόκληρη μουσική σκηνή. Ναι, αυτό παραμένει ένα αναμφισβήτητο γεγονός. Από την άλλη όμως, είναι σωστό και κομψό να μη δίνουμε ευκαιρία σε μια μπάντα να αποδείξει πως υπάρχει ζωή και μετά από μια τέτοια φυγή; Και ακόμη χειρότερα, είναι λογικό να είμαστε «κολλημένοι» σε μια εποχή που «έκλεισε» δέκα χρόνια πριν;
Με αυτές τις σκέψεις, μπαίνω στο Gagarin 205 για να παρακολουθήσω αρχικά την εμφάνιση των FRAGILE VASTNESS. Να λοιπόν μια ακόμη περίπτωση αντίστοιχη των THE GATHERING. Οι FRAGILE VASTNESS του 2018, τουλάχιστον στα δικά μου αυτιά, είναι άλλη μπάντα από αυτούς της περιόδου 2000-2015. Πολύ περισσότερο rock, λιγότερο metal, ισόποσα progressive, με νέα σύνθεση και άλλη φωνητική προσέγγιση καθώς εδώ και δύο χρόνια η Έλενα Στρατηγοπούλου στέκεται πίσω από το stand του μικροφώνου. Αυτό όμως, δεν τους εμπόδισε να κάνουν ολικό restart και να αποδείξουν με το πρόσφατο “Perception” πως παραμένουν μια μπάντα που στοχεύει στη ποιότητα και όχι στη ποσότητα. Πως μέλημά της είναι να παρουσιάζει στο κοινό της δουλειές που να διακατέχονται και να χαρακτηρίζονται από ποιότητα. Πως δεν τους ενδιαφέρει ο «αγώνας δρόμου» στον οποίο συμμετέχουν τόσες και τόσες μπάντες, απλά για να λένε πως έχουν… συνέπεια. Έτσι, γίναμε μάρτυρες μιας ακόμη αξιόλογης εμφάνισης από πλευράς σεξτέτου, πράγμα που περιμέναμε να συμβεί έτσι κι αλλιώς, μετά από εκείνη την εξαιρετική τους πριν ένα χρόνο στο Modu. Ελπίζω δε, να είναι αυτή μια ακόμη δημιουργική περίοδος για τη μπάντα, και να συνεχίσει να μας προσφέρει εξαιρετικής ποιότητας δίσκους με τη νέα της σύνθεση. Μπράβο τους.
Έχοντας ακούσει τα καλύτερα για τη εμφάνιση των THE GATHERING στη Θεσσαλονίκη, ευελπιστούσα σε μια ανάλογη απόδοση και εντός πρωτευούσης. Και αυτό φίλε αναγνώστη, έγινε όντως πραγματικότητα με εξωφρενικά αβίαστο τρόπο, με ΟΛΑ τα εύσημα να αποδίδονται, και δικαίως, στην Silje Wergeland. Με μια φωνή που συνδύαζε το «εύθραυστο» στυλ της προκατόχου της και τη δική της, προσωπική χροιά και σφραγίδα, «έσβησε» (προσοχή, για όσους ΗΜΑΣΤΑΝ ΕΚΕΙ, οι υπόλοιποι συνεχίστε να εθελοτυφλείτε) το όραμα της Anneke και απέδειξε πως βρίσκεται με το σπαθί της στη θέση της frontwoman.
Μπράβο στο συγκρότημα που υποστήριξε το νεότερο υλικό ισόποσα με το παλαιότερο, μπράβο που κάποια υπερ-hits έμειναν εκτός set δίνοντας τη θέση τους σε κάποια περισσότερο underrated κομμάτια. Αλλά και για όσους δεν μπορούν να ακούν τους THE GATHERING χωρίς την Anneke, η γλυκιά Νορβηγή είναι ικανότατη στο να τους δίνει το placebo τους. Πραγματικά, σε (πολλά) σημεία αν έκλεινες τα μάτια, νόμιζες πως άκουγες την Anneke. Ειδικά στα «σπασίματα». Και δεν αναφέρω καθόλου το συνεσταλμένο στυλ, το χαμόγελο και τον χορό. Δεν ξέρω αν αυτό γίνεται αυθόρμητα ή επίτηδες για τους γνωστούς λόγους, αλλά ξέρω πως γίνεται άκρως επιτυχημένα.
Ένα άλλο σημείο που θα ήθελα να τονίσω, είναι πως η μπάντα έχει πια καθαρά απομακρυνθεί από οτιδήποτε το «μεταλλικό» όσον αφορά τον ήχο της και κινείται σε καθαρά alternative – pop – rock χωράφια, με το ατμοσφαιρικό στοιχείο να έχει πάντα πρωταγωνιστικό ρόλο. Μόνο τα παλαιά της τραγούδια έφερναν πιο κοντά το metal στον ήχο τους. Από τη στιγμή όμως που η λέξη «ποιότητα» εξακολουθεί να είναι συνυφασμένη με τη μουσική τους, πραγματικά δεν το σκέφτομαι και δεν το υπολογίζω καθόλου αυτό. Έτσι, μπόρεσα να απολαύσω μια εξαιρετική εμφάνιση με ήχο – cd (στον εξώστη που ήμουν και κοντά στον ηχολήπτη ο ήχος ήταν πραγματικά καταπληκτικός, δεν ξέρω κάτω) και να πω πως θα ήθελα να τους ξαναδώ οπωσδήποτε. Είμαι σίγουρος πως όλοι όσοι βρέθηκαν εκεί, θα σκέφτονται το ίδιο. Εις το επανιδείν λοιπόν!
Δημήτρης Τσέλλος
THE GATHERING – DEADBEAT ESCAPEMENT @ Ghetto Music Bar, ΠΑΤΡΑ 25-11-2018
Έχοντας έντονα δυσαρεστηθεί από τον ήχο τους στο Gagarin – μακράν ο χειρότερος που είχαν ποτέ στην αρένα του Gagarin – ξεκίνησα για την τελευταία τους εμφάνιση σε αυτή τη μίνι-περιοδεία, που ξεκίνησε από τη Βουλγαρία. Το club ήταν μικρό σε χωρητικότητα, αλλά με stage ικανό να φιλοξενήσει τους Ολλανδούς επάξια.
Πρώτοι ανέβηκαν στη σκηνή οι DEADBEAT ESCAPEMENT, που είχαν κι εκείνοι frontwoman. Δυστυχώς ο ήχος τους αδίκησε, δημιουργώντας μου φόβο για το πώς θα ακουστούν και οι THE GATHERING μετά. Το ύφος τους χρωστάει πολλά στους Ολλανδούς, κάτι που επιβεβαιώθηκε από την αναφορά της τραγουδίστριας στο γεγονός ότι ο κιθαρίστας τους ξεκίνησε να παίζει εξαιτίας τους! Μέχρι και theremin ανέβασε στη σκηνή, μόνο που χρησιμοποιούσε τα χέρια του και όχι την κιθάρα του όπως ο Rene Rutten. Κατά τα άλλα κατάφεραν να αποδώσουν το υλικό τους πειστικά και κέρδισαν το χειροκρότημα από τους σχεδόν 100 παρευρισκόμενους – ανάμεσα τους και τα μέλη των THE GATHERING που έδειχναν να τους απολαμβάνουν.
Ευτυχώς ο ήχος ήταν σύμμαχος τους και η Πάτρα ήταν το ιδανικό μέρος για να τελειώσει αυτή η εμπειρία τόσο για εμάς, όσο και για το group! Η Silje σταμάτησε να τραγουδάει στο “Even the spirits are afraid” και στο “Paper waves”, γεγονός όμως που δεν την πτόησε και είχε εμφανώς πολύ καλή διάθεση. Όπως μας είπε μετά τη συναυλία της παρουσιάστηκε πρόβλημα στο tuning που άκουγε στα ακουστικά της. Σε αυτή τη βραδιά ήταν πολύ ομιλητική ανάμεσα στα κομμάτια, ευχαριστώντας τον κόσμο και αναφέροντας έναν προς έναν όσους συνετέλεσαν για να ολοκληρωθεί η περιοδεία. Όπως και στη Θεσσαλονίκη, αλλά και στην Αθήνα, κατάφερε να ικανοποιήσει με τα φωνητικά της ακόμα και τον πιο φανατικό οπαδό των THE GATHERING της εποχής που μεσουρανούσαν με την Anneke πίσω από το μικρόφωνο! Πώς να περιγράψει κανείς την ανατριχίλα στο “Probably built in the 50s”, που μας είχε επισημάνει o Rene Rutten πόσο άψογα το ερμηνεύει στην πρόσφατη συνέντευξη που είχαμε μαζί του; Ειδικά στο “Nighttime birds” εξαφανίστηκαν και οι τελευταίες σκέψεις του «πως θα ήταν αν ήταν ακόμα η Anneke στο συγκρότημα»! Πραγματικά καθηλωτική και στο “Leaves” και στο “Saturnine” ο κόσμος ακολούθησε με την MAIDENική sing along ιαχή, δημιουργώντας ένα κλίμα μοναδικό στο club!
O Rene Rutten ήταν απλά άψογος στα απαιτητικά lead θέματα. Ο Hans Rutten έχει τρομερή χημεία στο rhythm section με τον Hugo Prinsen Geerligs, o οποίος επιδιδόταν σε έναν αέναο χορό πάνω στο ρυθμό του μπάσου του και δεν έχανε ευκαιρία να «συνομιλήσει» με τη Silje από μικροφώνου! O πληκτράς της μπάντας, Frank Boeijen, εμπλούτιζε τον ήχο τους μοναδικά και πέρα από τα μέρη που υπήρχαν στις στουντιακές εκτελέσεις, αλλά έκανε και backing vocals όπως και ο Hugo! Δειλά δειλά ξαναμπαίνουν τα αντρικά φωνητικά; Δεν αποκλείεται..
To γεγονός ότι δεν αποχώρησαν για το encore και αμήχανα κοιτούσαν ο ένας τον άλλον σε φάση «τι κάνουμε τώρα; Αποχωρούμε από τη σκηνή και ξανανεβαίνουμε», επιβεβαίωσε το «οικογενειακό» κλίμα που επικρατούσε στο μικρό venue. Ακόμα και η Silje αποχώρησε από τη σκηνή και μπήκε ανάμεσα στο κοινό όταν ολοκλήρωσε τις υποχρεώσεις της στο καταληκτικό “I can see four miles”. Σε αυτό το καταληκτικό κομμάτι ο Rene Rutten με το μπράτσο της κιθάρας του προκάλεσε ανατριχίλα με τον ήχο του theremin! Πραγματικά ένα από τα highlights των εμφανίσεων τους!
Με το τέλος της συναυλίας, όλα τα μέλη του group απόλαυσαν τις συζητήσεις με τους λιγοστούς ορκισμένους fan τους και δεν σταμάτησαν να υπογράφουν αυτόγραφα και να βγάζουν φωτογραφίες με όλους. Μακάρι να μας ξανάρθουν με το νέο album…
THE GATHERING setlist
— Black Light District
— Paralyzed
— Meltdown
— Even the Spirits Are Afraid
— Probably Built in the Fifties
— Marooned
— Paper Waves
— Saturnine
— Leaves
— Heroes for Ghosts
(encore)
— Nighttime Birds
— I Can See Four Miles
Μία ίσον καμία είναι η αρχή μου όταν έρχονται στη χώρα μας για συναυλίες και φέτος είχα την ευκαιρία να τους δω και στις τρεις στάσεις που έκαναν στην mini περιοδεία τους, φτάνοντας αισίως στο να τους έχω δει σε 18 συναυλίες – 13 στην Ελλάδα και 5 στο εξωτερικό! Τα συμπεράσματα που έβγαλα είναι για εμένα πολύ σημαντικά για το παρόν τους και δημιουργούν προσδοκίες για την ερχόμενη χρονιά, στην οποία θα κυκλοφορήσουν το νέο τους album, γιορτάζοντας τα 30 χρόνια πορείας τους.
Καταρχήν και στις τρεις εμφανίσεις τους ήταν πειστικοί ακόμα και στον πλέον δύσπιστο οπαδό της εποχής που γέμιζαν τα venues, στα οποία φιλοξενούνταν οι συναυλίες τους στη χώρα μας (1999-2006) με την Anneke πίσω από το μικρόφωνο. Πραγματικά είναι κρίμα να έχει απορρίψει η πλειονότητα τους THE GATHERING μετά τη φυγή της από την μπάντα πριν περίπου 10 χρόνια. Ίσως να φταίει η απλά ότι το κοινό τους ερχόταν για να τους δει μαζικά, πήγαινε για να δει την Anneke τόσο σαν φωνή όσο και σαν παρουσία. Καθόλου τυχαία σε όσες συναυλίες αυτή τη δεκαετία ήρθε μόνη της χωρίς τους THE GATHERING δεν είχε ανάλογο κόσμο, που σημαίνει ότι το κοινό την έβλεπε σαν τραγουδίστρια των THE GATHERING και όχι σαν μεμονωμένη τραγουδίστρια.
Ήταν ριψοκίνδυνο εγχείρημα από τους διοργανωτές να τους καλέσουν χωρίς δίσκο μετά από πολλά χρόνια συναυλιακής αδράνειας! Σε μεγάλο βαθμό δείχνουν να είναι ξεχασμένοι από το κοινό τους, όμως ίσως η κυκλοφορία ενός νέου δίσκου να είναι στοιχείο ικανό να ξαναέρθει ο κόσμος να τους δει μαζικά όπως στην περίοδο 1999-2006 που είχαν έρθει στην Ελλάδα 5 φορές! Ελπιδοφόρο είναι το γεγονός ότι ήρθαν πολλοί σε αυτές τις συναυλίες που δεν τους έχουν δει με την Anneke και δεν υπέπεσαν στη σύγκριση της Silje μαζί της! Ναι, η Silje δεν έχει το χρώμα και τα γυρίσματα στη φωνή που έχει η Anneke! Έχει, όμως, το απαραίτητο μέταλλο και έκταση για να μπορέσει να ερμηνεύσει επάξια τα κομμάτια που πρωτοερμήνευσε εκείνη! Και στα κομμάτια από το “Disclosure” που είναι δικά της απλά άφησε άναυδους με τις ερμηνευτικές της ικανότητες τόσο εμένα, όσο και στον Μίμη και τον Γιώργο στη Θεσσαλονίκη και στον Δημήτρη στην Αθήνα! Καθόλου τυχαία βγάλαμε τα ίδια συμπεράσματα! Τυχαίο πιστεύετε να συμφωνούμε όλοι; Εγώ μάλλον όχι αν κρίνω το εκ διαμέτρου αντίθετα διαφορετικά ακούσματα που έχουμε…
Θαρρώ λοιπόν ότι όσοι ήταν παρών στις τρεις εμφανίσεις αυτής της περιοδείας είναι φίλοι της μουσικής των THE GATHERING συνολικά και δεν επηρεάζονται από το ποια είναι πίσω από το μικρόφωνο, αφήνοντας το ελεύθερο της επιλογής του setlist στην μπάντα, μακριά από «επιβεβλημένα» τραγούδια όπως το “Strange machines”. Προσωπικά θα ήθελα να ακούσω και κομμάτια από το “The west pole” – το ομότιτλο και το “No one spoke” είναι φοβερά για live!
Όταν ξεκινάς τη συναυλία σου με 15λεπτο κομμάτι και κλείνεις το main set και το encore με 10λεπτα, τότε πραγματικά δείχνεις ότι σε ενδιαφέρει να δημιουργήσεις κλίμα οικείο – κυρίως – στους μυημένους! Είμαι από εκείνους που θέλω η μπάντα που βλέπω να ζει το σήμερα και να παρουσιάζει το νέο της υλικό. Χάρηκα υπερβολικά που ακούσαμε 5 κομμάτια από το τελευταίο τους album, “Disclosure”. Δεν χάρηκα που δεν επέλεξαν τίποτα από το “The west pole”, το πρώτο τους album με τη Silje το 2009. Ώρα να μας δώσουν απαντήσεις σε καίρια ερωτήματα τρία από τα μέλη τους – δια ζώσης Silje και Frank μετά τη συναυλία στην Πάτρα και μέσω mail ο Hans.
Hans Rutten (drums)
Είμαστε ξανά πίσω στην πατρίδα μας μετά από την μικρή περιοδεία σε Ελλάδα και Βουλγαρία. Ηταν κάτι παραπάνω από φοβερά και περάσαμε τέλεια! Είδαμε πολλούς παλιούς φίλους και κάναμε και καινούριους! Σας ευχαριστούμε για το θερμό καλωσόρισμα σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη και Πάτρα. Ευχαριστούμε όλους που βοήθησαν να γίνει αυτή η περιοδεία (είναι πολλοί που πρέπει να αναφερθούν). Ελπίζουμε να έρθουμε ξανά σύντομα και όχι πάλι με κενό 8 χρόνων όπως τώρα!
Στο εκτυπωμένο setlist σας αναφέρεται το “In Motion part 1”, που στη θέση του παίξατε το “Leaves”. Γιατί το αντικαταστήσατε; Στη Βουλγαρία παίξατε και το “In Motion part 1”;
Όχι, παίξαμε μόνο το “Leaves” και στη Σόφια. Το αλλάξαμε γιατί νιώσαμε ότι ταίριαζε περισσότερο με τα υπόλοιπα τραγούδια του set.
Επιλέξατε 5 τραγούδια από το “Disclosure” και κανένα από το “The west pole”. Υπάρχει κάποιος λόγος γι’αυτό; Στο μέλλον υπάρχει περίπτωση να παίξετε κάτι και από αυτό το δίσκο ή το έχετε απορρίψει συνολικά;
Το “The west pole” έχει επίσης φοβερά κομμάτια, αλλά πιστεύουμε ότι το “Disclosure” είναι λίγο καλύτερο. Επίσης πιστεύουμε ότι ταιριάζει καλύτερα με τα παλιότερα κομμάτια. Μπορεί να παίξουμε κομμάτια από αυτό το album στο μέλλον. Θα δούμε…
Silje Wergeland (φωνητικά, πιάνο)
Είναι πάντα ωραίο να είσαι στην Ελλάδα. Χαίρομαι πολύ που ξαναήρθαμε!
Ποιανού ιδέα ήταν να παίξεις πλήκτρα μαζί με το Frank σε κομμάτια όπως το “Black light district”;
Δεν θυμάμαι ποιος ακριβώς…αλλά σίγουρα δεν ήταν δική μου ιδέα! (γέλια)
Για εμένα ήσουν καλύτερη όσον αφορά την απόδοση των φωνητικών σου συγκριτικά με το 2010.
Δεν ξέρω…(γέλια). Νομίζω ότι το 2010 η φωνή μου ήταν καλύτερη, γιατί παίξαμε πολύ περισσότερες συναυλίες. Τώρα είναι διαφορετική η φωνή μου 8 χρόνια μετά. Νομίζω πως άλλαξε λίγο. Απαιτήθηκε χρόνος για να υιοθετήσω τη μουσική και να βρω τον δικό μου τρόπο ερμηνείας.
Ποια είναι η προσέγγιση που έχεις στα κομμάτια που πρωτοτραγούδησε η Anneke; Προσπαθείς να ακολουθείς τις φωνητικές της γραμμές;
Υπάρχει η δυνατότητα να το κάνεις «καινούριο» κομμάτι ή να το αφήσεις τις είναι. Τα παιδιά παίζουν τα τραγούδια τις είναι αρχικά. Προσπαθώ να τα τραγουδήσω τα κύρια μέρη τις είναι, αλλά τα διαφοροποιώ λίγο. Δεν μπορώ να το αλλάξω πάρα πολύ, γιατί πιστεύω ότι δεν ταιριάζει στα κομμάτια. Πρέπει να δείξω ένα είδος σεβασμού. Αν το άλλαζα τελείως δε θα ήταν καλό και για τον κόσμο. Προσπαθώ να το κάνω «δικό μου»…να το νιώσω δηλαδή! Δεν θα τραγουδούσα ποτέ ένα κομμάτι που να μη μου αρέσει. Υπάρχουν μερικά που δε θα τα πω ποτέ, γιατί οι στίχοι είναι δυσνόητοι για εμένα και είναι προφανώς προσωπικοί τις Anneke – για παράδειγμα μπορεί να είχε κάποιο όνειρο και να τις έγραψε.
Αυτό σημαίνει ότι οι επιλογές των κομματιών του setlist τις δεν γίνονται μόνο από μουσικής, αλλά και από στιχουργικής πλευράς.
Ναι, βέβαια.
Ποιες είναι οι αντιδράσεις του κοινού τις απέναντι σου; Σε έχουν αποδεχτεί ως την τραγουδίστρια των THE GATHERING μετά από 10 χρόνια;
Για να είμαι ειλικρινής δε θα το έκανα ποτέ αν δεν το απολάμβανα. Τα παιδιά θέλουν είμαι μαζί τις και να ευχαριστιόμαστε που φτιάχνουμε μουσική μαζί. Αυτό είναι το κυριότερο. Σίγουρα θα ήταν αλλιώς αν το κοινό θεωρούσε ότι είναι σκουπίδια ό,τι κάνουμε. Είμαι και τυχερή γιατί ήμουν το νέο πρόσωπο που έμπαινε στην μπάντα. Πολύς κόσμος έχει συνδεθεί με τις προηγούμενους τραγουδιστές. Θεωρώ ότι η πλειονότητα των οπαδών του συγκροτήματος είναι μια καλή ομάδα ανθρώπων, δεν είναι αγενείς. Βέβαια υπάρχουν και αγενείς, αλλά η πλειοψηφία είναι έξυπνα άτομα. Κανείς δεν πιέζει να ακούσει τις THE GATHERING αν δεν του αρέσουν. «Πήγαινε και άκου κάτι άλλο και άντε γ…σου» (γέλια). Αν θέλει να ακούσει κάποιος την Anneke, μπορεί να ακούσει το δικό της υλικό. Γι’αυτό λέω «άκου αυτά και απόλαυσε τα». Αν δεν θες να ακούσεις τις THE GATHERING με εμένα, OK! Μια χαρά! Ο,τι κάνουμε, το κάνουμε γιατί μας αρέσει. Δεν ψάχνω τις αρνητικές αντιδράσεις, αλλα υπάρχει κόσμος που έχει αυτή τη στάση. Τι μπορώ να κάνω; Δεν μπορώ να κάνω τίποτα!
Σε ποια φάση βρίσκεσαι προσωπικά όσον αφορά τη συνεισφορά σου για το επερχόμενο νέο album;
Εχω κάποιες ιδέες για το νέο album, τόσο μουσικά όσο και στιχουργικά. Θα πρέπει να τα βαλουμε κάτω με τα παιδιά και να τα δουλέψουμε ομαδικά.
Ο Hans και ο Rene θα ξεκινήσουν οι δυο τους να ετοιμάζουν νέο υλικό μαζί. Πως θα το δουλέψετε; Θα το πάρεις και θα προσθέσεις φωνητικές γραμμές;
Ναι, αλλά και ανάποδα. Τους δίνω μέρη στο πιάνο και φωνητικές γραμμές.
Frank Boeijen (πλήκτρα)
Είναι πάντα ωραίο να βρίσκεσαι στην Ελλάδα. Είμαστε πάντα ευπρόσδεκτοι και το κοινό είναι πάντα επικεντρωμένο στη μουσική. Ηταν μια πραγματικά φοβερή περιοδεία.
Πως νιώθεις που παίζετε σε χώρους όπως το Gagarin που την περίοδο με την Anneke γέμιζαν ασφυκτικά από κόσμο, ενώ τώρα είναι τελείως διαφορετικά;
Δεν ξέρω…είναι ΟΚ για εμάς πάντως. Αν μπορούμε να παίξουμε, παίζουμε κανονικά live. Δε με νοιάζει αν είναι 10 ή 15 ή 50 ή 500 άτομα! Αν το απολαμβάνουν έχει σημασία! Για εμάς αυτό που έχει σημασία είναι να παίζουμε μουσική και να περνάμε καλά με αυτό! Προσπαθούμε να εκφραστούμε μέσω της μουσικής. Δεν ασχολούμαστε με νούμερα!
Λευτέρης Τσουρέας
Φωτογραφίες: Λευτέρης Τσουρέας
