a
Οι επανεκδόσεις αποτελούν συνήθως λόγο για αρπαχτή ή ένα σοβαρό λόγο να αποκτήσει κανείς άλμπουμ που στην εποχή τους τα προσπέρασε, συνήθως σε πιο βελτιωμένες εκδόσεις με ακυκλοφόρητα, β πλευρές σινγκλ, ζωντανές ηχογραφήσεις και άλλα πρόσθετα, που θα τις καταστήσουν ελκυστικές στον ήδη κάτοχο. Το βασικό θέμα είναι ποιός κάνει την επανέκδοση, ποια εταιρεία και σε ποιον καλλιτέχνη. Οι GIRLSCHOOL γνώρισαν την δημοσιότητα και την μερική αναγνώριση για τρεις λόγους, ήταν ένα από τα λίγα σχήματα αποτελούμενο αποκλειστικά από γυναίκες στον ανδροκρατούμενο κόσμο του heavy metal.
Έχαιραν της αποδοχής και συνεργασίας σε κάποια τραγούδια των MOTORHEAD. O Lemmy είχε μια ιδιαίτερη σχέση με την κιθαρίστρια τους Kelly Johnson. Αποτέλεσαν ένα από τα βασικά σχήματα, της δεύτερης κατηγορίας του NWOBHM. Αξίζουν όλα αυτά για να τις ακούσουμε, γιατί συνεχίζουν να είναι ενεργές δισκογραφικά ως σήμερα, επίσης όμως αξίζουν να ανατρέξουμε και στο παρελθόν τους. Άξιζαν όταν ήρθαν στην Αθήνα στο Ρόδον το 1987 (αν θυμάμαι καλά) μπροστά σε 400 άτομα και έδωσαν μια αξέχαστη συναυλία, βρώμικου heavy rock, για όσους ψάχναμε την μουσική και δεν μέναμε σε ό,τι μας τάιζαν οι «μουσικοί» δημοσιογράφοι. Άξιζαν τότε και αξίζουν και σήμερα, αν γουστάρετε ανόθευτο heavy metal, με αλήτικα φωνητικά, κιθάρες στην καλύτερη παράδοση του “Fast” Eddie Clarke και τραγούδια σύντομα και αιχμηρά σαν βιαστικό οργασμό στις τουαλέτες του βρώμικου μπαρ, που οι κυρίες μετατρέπουν σε συναυλιακή αρένα και ο/η σύντροφος σας, σε παλάτι ηδονής (βλέπε “Pleasure palace” των HOUSE OF LORDS).
Το πρώτο άλμπουμ τους είναι το πιο τραχύ, με τραγούδια γραμμένα κάποια τα χρόνια που το σχήμα ήταν διψασμένο για αναγνώριση. Επανακυκλοφορεί με επιπλέον τραγούδια, β πλευρές από 45αρια και περιέχει το θρυλικό “Emergency” που διασκεύασαν στο “St Valentines day massacre” ep οι MOTORHEAD, σε συνεργασία με τις GIRLSCHOOL ως MOTOR HEADGIRL SCHOOL. (7)
Η συνέχεια έρχεται με το “Hit and Run” το αγαπημένο της Kim McAuliffe, σύμφωνα με δηλώσεις της. Τις βρίσκει πιο δεμένες, πιο αλήτικες, με την βρώμα του ήχου να έχει φτάσει τα όρια του υπόγειου της Ομόνοιας, τον Δεκαπενταύγουστο. Περιέχει την πολύ διασκευή στους ZZ TOP “Tush” και τα κλασικά πλέον “C’mon lets go”, “Following the crowd”, “Yeah right”, “Hit n run”, “I’m your victim”, που το καθιστούν το ένα και μοναδικό άλμπουμ των GIRLSCHOOL που θα έπρεπε να έχετε στην κατοχή σας. Η προσθήκη τραγουδιών από τη συνεργασία τους με τους MOTORHEAD , “Please don’t touch” (διασκευή μαζί με τους MOTORHEAD σε Johnny and the Pirates), “Bomber” (MOTORHEAD διασκευή από τις ίδιες) κάνει την επανέκδοση ελκυστική αν δεν το έχετε ήδη. (8.5)
Το πιο αδύναμο της παρέας, είναι το “Screaming Blue Murder”, από το Top of the Pops (Βρετανική μουσική εκπομπή παρουσίασης επιτυχιών) αισθητικής εξώφυλλο, ως τα πιο μελωδικά και άνοστα, κουρασμένα συνθετικά ως επί το πλείστον τραγούδια , αποτελεί την ένδειξη ότι οι περιοδείες και οι καταχρήσεις και η πίεση για εμπορική αποδοχή έχουν χτυπήσει την πόρτα των GIRLSCHOOL συνθετικά και εκτελεστικά. Οι punk και glam rock, MOTORHEAD επιρροές, είναι εκεί, αλλά λείπει η ζωντάνια και η ευρηματικότητα των δύο πρώτων άλμπουμ. Η προσθήκη του “Don’t stop” από την β πλευρά του ep “Wildlife” με φωνητικά της μπασίστριας Enid Williams, που αντικαταστάθηκε σε αυτό το άλμπουμ από την Gil Weston, δεν προσθέτει ουσιαστικά τίποτα. (5.5)
Αν το όνειρο σας για γυναίκες που παίζουν Heavy Metal, δεν είναι κόκκινα ψηλοτάκουνα, μπουστάκια, δερμάτινες μπότες ως το γόνατο και οπερατικές φωνές (βλέπε Tarja, Floor Jansen) αλλά δερμάτινα, στενά τζιν, μέτριες εμφανίσεις και βρώμικες κιθάρες τόσο όσο συνέδριο από χίπισες και φεμινίστριες στα Μάταλα την δεκαετία του 70, με τσαμπουκά κι εμφάνιση ροτβάιλερ, τότε τα δύο πρώτα άλμπουμ από τα κορίτσια που κέρδισαν την επιδοκιμασία του Lemmy, θα σας κάνουν να μετανιώσετε που ακούγατε ως σήμερα μόνο Doro και CRUCIFIED BARBARA.
Στέλιος Μπασμπαγιάννης
