Μπορεί το όνομα GODS OF SILENCE να μην σας λέει κάτι, εντούτοις είναι ένα συγκρότημα που μετράει αρκετά χρόνια ζωής και συγκεκριμένα από τα τέλη της δεκαετίας του ‘90. Τότε σχηματίστηκαν οι Ελβετοί KIRK από τους οποίους προέρχονται οι GODS OF SILENCE. Κύριο χαρακτηριστικό των KIRK ήταν τόσο οι αλλαγές μελών τους όσο και η αλλαγή στη μουσική κατεύθυνση από AOR ήχο σε μελωδικό metal με αρκετά progressive στοιχεία. Μετά την φυγή του τραγουδιστή τους Thomi Rauch και την αντικατάσταση του από τον Gilbi Meléndez, το συγκρότημα αποφάσισε να ρίξει μαύρη πέτρα στο προηγούμενο όνομα και να κάνει μια νέα αρχή ως GODS OF SILENCE.
Ο τελευταίος δίσκος των KIRK με τίτλο “Masquerade” ήταν αρκετά καλός αλλά δυστυχώς για το συγκρότημα, δεν είχε ιδιαίτερη επιτυχία, με τη δόξα του να περιορίζεται κυρίως σε χώρες πέριξ της Ελβετίας. Το πρώτο θετικό με το “Neverland” είναι ότι συνεχίζει στο ίδιο μουσικό στυλ έχοντας πολλά στοιχεία που θυμίζουν STRATOVARIUS, DREAM THEATER και FIREWIND, με μια όμως σημαντική διαφορά στα φωνητικά σε σχέση με ότι γνωρίζαμε στους KIRK. Ο Meléndez έχει εμφανώς πιο σκληρή φωνή από τον προκάτοχό του κι αυτό δίνει μια πιο έντονη metal αίσθηση στο τελικό αποτέλεσμα. Ο ρυθμός σε όλα τα τραγούδια είναι αρκετά γρήγορος με τις κιθάρες να είναι αγριεμένες αλλά και πλήκτρα που δίνουν άλλο χρώμα στον ήχο και προσθέτουν μια ιδιαίτερη μελωδία. Ο δίσκος έχει συνολικά δέκα καλογραμμένα τραγούδια (και μια συμφωνική εισαγωγή) με ικανοποιητική ποικιλία ως προς τον ήχο και χωρίς τσιγκουνιές ως προς την διάρκεια. Ξεχωρίζουν τα “Against the wall”, “Phoenix”, “Wonderful years” (με εξαιρετικά πλήκτρα) και το “All my life” που είναι εξαιρετικό δείγμα του ήχου του συγκροτήματος.
Σε γενικές γραμμές, το “Neverland” είναι πολύ τίμιος δίσκος. Μπορεί κάποιος να βρει στην αγορά αρκετά σχήματα με παρόμοιο ήχο αλλά οι GODS OF SILENCE μας δίνουν έναν χορταστικό άλμπουμ με αρκετό “τσαμπουκά” αλλά και δυνατές μελωδίες. Το ζητούμενο γι’ αυτούς πλέον δεν είναι το μουσικό αποτέλεσμα (θεωρώ ότι και ως KIRK ήταν εξαιρετικοί) αλλά το να βγουν και λίγο παραέξω ώστε να γίνουν περισσότερο γνωστοί. Ας ελπίσουμε ότι το “Neverland” θα αποτελέσει την απαρχή κάτι τέτοιο.
7,5 / 10
Νίκος Ανδρέου
