Μπορεί το hype γύρω από καθετί που κουβαλάει την ονομασία stoner να έχει αρχίσει κάπως να ξεφουσκώνει τον τελευταίο καιρό, ωστόσο η ελληνική σκηνή συνεχίζει να τροφοδοτεί με αμείωτο ρυθμό το συγκεκριμένο ιδίωμα με όλο και περισσότερα καινούργια ονόματα. Με μια πορεία που μετράει σχεδόν πέντε χρόνια καθώς και αρκετές εμφανίσεις εντός και εκτός συνόρων, με highlights φυσικά εκείνες σε festivals-προσκυνήματα του fusion και της ψυχεδέλειας, όπως τα FreakValley και Aquamaria, οι Αθηναίοι GODSLEEP αποτελούν αναμφίβολα μια από τις αξιοπρόσεκτες περιπτώσεις νέων συγκροτημάτων.
Φαντάζει λίγο έως πολύ αυτονόητο πως όταν ένας δίσκος έχει υιοθετήσει εκούσια ως άξονα κατεύθυνσης του την σύμπραξη στοιχείων που φέρνουν κοντά την ψυχεδελική τεχνοτροπία των COLOUR HAZE και KYUSS με τις λασπωμένες southern γκρουβιές των DOWN και CORROSION OF CONFORMITY, δύσκολα μπορείς να περιμένεις να ακούσεις κάτι τόσο συγκλονιστικά έξω από τα συνηθισμένα του ιδιώματος. Παρόλα αυτά το “Thousand Sons of Sleep” βγάζει σθένος, σοβαρότητα και μια προσήλωση στον στόχο που αν μη τι άλλο σε αναγκάζει να μείνεις μαζί του μέχρι και το κλείσιμό του, δίχως ωστόσο να σε κουράζει ιδιαίτερα, παρά τη σχετικά μεγάλη διάρκεια των περισσότερων κομματιών. Σημαντικό μερίδιο σε αυτό κατέχουν τα riffs που ακροβατούν ανάμεσα σε ψυχεδέλεια και βαρύτητα δίνοντας επαρκώς τον τόνο τους στα “The Call”και “Wrong turn”. Από την άλλη πλευρά, σημείο αναφοράς του δίσκου αλλά και της μπάντας γενικότερα, αποτελεί η φωνή του σεληνιασμένου frontman της, η οποία με όπλο το αλητήριο γρέζι της υπογραμμίζει με εμφατικό τρόπο μοσχοκαπνισμένα άσματα όπως τα“This is mine” και “Thirteen”.
Αν ανήκεις λοιπόν σε εκείνους που ψάχνουν κάτι αρκετά κοντινό στον παραδοσιακό ήχο του stoner, δίχως αυτό να είναι υπέρμετρα «εναλλακτικό» και φλύαρο στα σημεία που δεν πρέπει, το “Thousand Sons of Sleep” αποτελεί κάτι παραπάνω από μια ενδιαφέρουσα πρόταση. Περιθώρια βελτίωσης εν όψει της δισκογραφικής συνέχειας σαφώς και υπάρχουν ακόμη πολλά, το σημαντικό όμως για την ίδια την μπάντα πως είναι από την στιγμή που μαζεύει τα μπαγκάζια της και ετοιμάζεται να ξαμοληθεί εις τας Ευρώπας για περιοδεία από την άνοιξη και μετά, πιο ισχυρή παρακαταθήκη από το συγκεκριμένο άλμπουμ δεν θα μπορούσε να ζητήσει.
Πάνος Δρόλιας
